Gezinsvakantie in Normandië

Geschreven door Lien.

Normandië, augustus 2020.
Thomas en Lien zijn beiden manuele rolstoelgebruikers die allebei een korte afstand kunnen stappen. Ina, 7 jaar en Jona bijna 2,5 jaar, gaan ook mee.

Camping

We logeren dit jaar in een toegankelijke stacaravan in St-Arnoult (camping La Vallée de Deauville).
Het onthaal heeft 1 trede, maar als ik even later iets kom vragen, komt de vriendelijke dame met plezier tot bij mij (en hoef ik niet meer naar binnen te gaan).
Onze mobilhome is een kopie van deze bij de Gorges du Verdon, 3 zomers geleden. Kennelijk kunnen ze deze zo helemaal klaar kopen. De problemen zijn dan ook dezelfde als toen. De tafel moet helemaal tegen de bank geschoven worden om naar de slaapkamer door te kunnen (enkel met smallere rolstoel, de onze zijn minder dan 70 cm breed), de badkamer staat onder water na het nemen van een douche, want de afvoer zit tussen de douche en het toilet en niet in de douche zelf. En… last but not least… er is geen vaatwasser!
 
Parkeren kan bij het huisje, net zoals voor alle andere mensen. Dat wil zeggen dat er altijd auto’s (stapvoets) op het domein rijden.
Het domein van de camping zelf is zelfs in onze normen (en we wonen in de polders) vlak. Ons toegankelijk huisje ligt vlakbij het zwembad en het hoofdgebouw, heel interessant. Dat wil wel zeggen dat je ’s avonds ook alle liedjes tot 23.30u kan meevolgen… want er is elke avond live-muziek, of een ander animatieprogramma. Wij namen er niet aan deel, want op die momenten leken de vakantiegangers ‘corona’ vergeten.

Het buitenzwembad: eerst een relatief steile helling, daarna een kuipvorming badje. Ik vermoed om de voeten te spoelen, maar er staan ook douches, vermoedelijk voor de algemene hygiëne. Voor ons een meevaller dat dit alles niet werkt, het kuipje is gewoon droog. Daarna een poortje met kinderslot op hoogte, maar het staat bijna altijd open. En dan moet je nog over een mat van een 3 tal cm dik. Daarna is het zwembad vlak, en kan je er op diverse plaatsen in. Op de foto’s op de website krijg je een correct beeld van het zwembad. Er zijn uiteraard geen specifieke aanpassingen gedaan.
Het binnenzwembad is gelijkaardig, maar de helling om erbij te raken is veel menselijker.

Het speelplein bij de centrale blok, heeft een ondergrond in ‘zachte tegels’, ideaal om je kind op te begeleiden. Het kleinere speelplein verder op de camping z’n ondergrond is uit kiezels, onmogelijk met de rolstoel. Maar bij een speelplein heeft Jona papa en mama niet veel nodig.

We wandelen ook naar het meer, maar het is een vis-meer. Je mag er niet zwemmen, noch varen,… maar het is wel leuk om eens naartoe te wandelen (errond kan ook, door het gemaaide gras, in deze droge periode goed te doen), en de eendjes te voederen.

 
Voor het winkeltje en het restaurant moet je een helling nemen, en daarna nog over een ‘entre-porte’, maar dan wel eentje van zo’n 6 cm. Winkeltje is trouwens een heel groot woord. Als je daar je avondmaal bijeen moet sprokkelen zal je echt serieus moeten zoeken…. Een frigo met wat drank, wat droge voeding, zonnecrème, en dan heb ik het zo ongeveer gehad. 1 rekje.
Je ontbijt bestel je aan de bar (enkel stokbrood, chocoladeboterkoeken en croissants) en kom je daar ’s morgens afhalen.

Dit jaar wordt het een vrij rustige vakantie. We twijfelen tot de avond voor vertrek of we wel zullen vertrekken want Ina is goed ziek. Het is dan wel geen corona, maar ze is doodmoe, had dagen koorts,…
Op doorreis: tussenstop in Wimereux. We parkeren ons op een parking langs de kustbaan en wandelen daar enkele tientallen meters tot we zicht op zee hebben. Perfect voor onze picknick. Vermoedelijk moet dat hier bij meerdere parkings lukken.

Deauville

We wandelen langs wat wij de dijk zouden noemen. Het is echter wel op strandhoogte en niet op dijkhoogte. We genieten van de veelkleurige parasolletjes, en vragen ons af waarom die zo ver van de zee staan. Enkele dagen later begrijpen we dat eb en vloed hier een groot verschil is! Bij vloed zal het dus helemaal zo ver niet zijn. Het was fijn om op zand-hoogte te kunnen wandelen op een fijne ondergrond. We zien ook een strandrolstoel staan, maar er was geen assistentie, je kon deze wel gebruiken als je eigen assistentie meehebt.
De mensen ter plaatse denken dat er in Merville en Hermanville wel assistentie mogelijk is.

We wandelen ook nog eens langs de verbinding tussen Deauville en Trouville, met zicht op het casino.

Honfleur

We vragen een plan in de dienst voor toerisme, en daarop staat meteen ook de aangeraden route. Ik vraag of deze met de rolstoel te doen is, waarop ze onmiddellijk drie stukjes aanstippen die in slechte kasseien liggen en dus niet te doen zijn. Wij hebben echter een ‘freewheel’ die we aan onze rolstoel kunnen koppelen, en dat maakt dat we zonder veel problemen parcours konden wandelen.
De tweede lus van het parcours is veel minder toeristisch, en alleen al daardoor (je kan er veel sneller doorstappen) ging dat veel vlotter.
Of Honfleur tot de verbeelding sprak? Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij in corona-tijden veel te druk was. Zo druk, dat ik bijna niet meer van de stad kon genieten! Ik denk echter dat ik er op een ander moment meer zou van houden.

Houlgate

We zochten naar een gemeente met een vissershaven, en kwamen zo bij Houlgate terecht, maar in de namiddag was daar natuurlijk niet veel meer van te zien. Het was wel fijn om langs de plezierhaven van Dives sur mer te wandelen! Dit bleven we volgen, langs een soort moerasgebied. Plots konden we dat oversteken, via een brug. Daar lijkt het alsof het pad met de rolstoel stopt. Je moet kiezen: zand of trappen. Niet dus! Maar als je even 180 graden draait, kan je zo omhoog toch richting strand. Dit is dan al Cabourg, Daar vinden we een betonnen helling, vermoedelijk voor de boten. Die we afrijden richting strand. De zee is echter te ver.

Villers sur Mer

We maken hier een wandeling van 4,5 km door moerasgebied. Deze wandeling vond ik in een toeristisch boekje ter plaatse. Het is ideaal met de rolstoel, maar daar stopt het voor ons dan ook. Ik denk dat je echt van dit soort natuur moet houden. Ervan moet houden die planten te bekijken, de vogels te observeren… voor ons was het eerder een ‘gewone’ wandeling. Sommige stukken liggen in dunne kiezels, maar met ons aankoppelwiel was dat geen hindernis.
Voor wie interesse heeft, we vertrokken aan de Paleospace (dino-bezoekerscentrum), en konden daar heel gemakkelijk parkeren. Je kan daar ook go-cart, tandemfietsen,… huren, om dezelfde of andere routes te fietsen als wij deden.
De laatste avond gaan we terug naar villers sur mer. In de hoop terug een kort strand te treffen (zie Blonville sur mer), maar dat was misrekend, nu was het eb. Maar we volgen de zeedijk op strandniveau helemaal tot het einde, en vinden daar een betonnen golfbreker zonder verbodsbord. Daarop wandelen we richting zee. Bij vloed konden we hier zeker vlot het water in! Nu mogen de kinderen er in de waterplasjes trappelen, en maken we in het licht van de ondergaande zon een foto, mooier dan in de boekjes!

Blonville sur Mer

Door naar Villers sur Mer te rijden, hadden we gezien dat we in deze regio vrij gemakkelijk tot bij het strand moesten kunnen raken, je kan er gewoon op strandniveau parkeren. Nadat we online de getijden hadden opgezocht, gingen we op de middag naar Blonville sur mer. Dan was het vloed. We parkeerden laat ons zeggen 10 meter van het strand, en installeren ons daar vlakbij op het strand. Gezien we zo dicht kunnen parkeren laden we zelfs een ligzetel voor Thomas uit, en het parasolletje dat we bij onze mobilehome in bruikleen meenamen .
We zitten (ik gok) 20 meter van de zee zelf. Hier hebben we geen assistentie nodig, noch speciale strandrolstoelen. Zo’n klein stukje stappen we gewoon met onze krukken. Ina mag zelf gewoon op en af lopen terwijl ik met Jona pootje baad in de zee. Veel dieper moet dat voor hem blijkbaar niet zijn (en voor mij ook niet) Thomas gaat wel echt zwemmen.

Pont l’Éveque

Hier moet een recreatiemeer zijn. Maar dat laten we over. We verwachten er gezien deze tropische temperaturen een hoop volk, en dat zien we met Corona niet zitten. We gaan wel naar het dorpje zelf. Ina haar wangen zien ondertussen vuurrood van de hitte, en onze watervoorraad is zo goed als op. Maar plots staat daar een fontein! (langs de hoofdstraat, onderweg naar Rue de Vaucelles, de historische straat). Bij zo’n weer kunnen we het niet laten er ons er even te verfrissen. De kinderen mogen zelfs even pootje baden. Bij de bakker koop ik een fles cola. Het lijkt wel feest! En één voor één komen we ondanks de hitte weer tot leven.

 
We wandelen verder naar de Rue de Vaucelles (we parkeerden vlakbij de toeristische dienst), en slaan dan rechtsaf naar Rue aux Prêtes, op het einde kiezen we weer rechtsaf, en dat was eigenlijk weg van het karakteristieke, maar zo belanden we wel bij het riviertje, waar we met drie rotsblokjes in het water konden pootje baden. (afdalen).

Touques

Op donderdagavond wilden we Trouville sur mer verkennen, maar het bleek daar avondmarkt (elke donderdag in de zomer), en op de koppen lopen. Wat ik anders zo gezellig vind, vermijd ik nu door Corona graag. We toeren wat rond, en belanden uiteindelijk voor een kleine avondwandeling in Touques. Een klein maar mooi dorpje. Groot is onze verrassing als dat op slechts 5 minuten van onze camping blijkt te liggen!

Beaumont sur Auge

We parkeren ons voor het uitzicht op de vallei van de Touques. Het uitzichtpunt zelf is enkel met enkele trapjes te bereiken. Daar zien we dan Deauville liggen, en nog enkele andere dorpjes waar we de voorbije week passeerden. Vanuit de rolstoel kan je dit niet goed zien.