Nationale parken in het zuidwesten van de USA

Geschreven door Jozef.

De reis van 31/03 tot 23/04/2019 voerde ons langs Las Vegas, Twentynine Palms, Blythe, Tucson, Willcox, Alamagordo, Silver City, Holbrook, Payson, Sedona, Chinle, Page, Kanab, Panguitch, La Verkin, Las Vegas.

We waren al eens eerder voor een deel in hetzelfde gebied. Je leest erover in mijn reisverslag van 2010: Westkust van de Verenigde Staten.

Praktisch

• Als rolstoelgebruiker

 Om aan onverwachte kleine problemen te verhelpen aan je rolstoel, neem je best wat herstelmateriaal mee zoals enkele sleutels, een schroevendraaier (klein formaat) met bits,
 plakgerief en pomp. Die zaken steek je best niet in de handbagage, maar in de bagage die
 je incheckt. Op mijn rolstoel zitten reeds jaren krypton banden (zonder lucht) en daardoor
 is het probleem van platrijden van de baan. Het is in ieder geval een zorg minder. Op mijn
 nieuwste rolstoel zijn vooraan de kleine wieltjes volle velgen en dikkere bandjes gemonteerd. Als je een Europese parkeerkaart hebt, neem ze mee of een kopie ervan. Als je er een
 kopie van neemt, doe het in kleur en langs beide kanten, de twee netjes op mekaar plakken
 en laten plastificeren. Zij kan in de V.S. gebruikt worden en bespaart je ettelijke dollars.

• Vervoer

We boekten rechtstreeks via KLM.

KLM deed zijn uiterste best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken.
De service bij Delta Air Lines laat soms te wensen over. Over de zitplaatsen op de verschillende vluchten mochten we niet klagen, maar bij terugkeer uit New York hebben we hemel en aarde moeten verzetten om een goede zitplaats te bemachtigen.

- Heen en terug naar de bestemming met het vliegtuig kostte € 429,69 p/p, taksen inbegrepen.
- Ter plaatse hebben we een wagen gehuurd bij Easyterra. Dit kostte € 641,42 met een all risk verzekering.

Vluchten

31/03 Brussel - Atlanta, 10.55u-14.35u, vliegtijd 9.50u
 Vlucht uitgevoerd door Delta Air Lines met Boeing 767-300-ER, vluchtnummer DL80
3003 Atlanta - Las Vegas, 20.40u-07.20u, vliegtijd 4.37u
 Vlucht uitgevoerd door Delta Air Lines met Airbus A321-300, vluchtnummer DL2711
22/04 Las Vegas - New York, 13.45u-18.00u, vliegtijd 5.06u
 Vlucht uitgevoerd door Delta Air Lines met Boeing 737-900-ER, vluchtnr. DL1620
22/04 New York - Brussel, 20.10u-22.10u, vliegtijd 7.50u
Vlucht uitgevoerd door Delta Air Lines met Boeing 767-300-ER, vluchtnummer DL81

Reisroute

31/03 Brussel via Atlanta -Las Vegas

01/04 Las Vegas

02/04 Las Vegas -Twentynine Palms

03/04 Twentunine Palms -Blythe

04/04 Blythe -Ajo

05/04 Ajo -Tucson

06/04 Omgeving Tucson: Safuaro N.P.

07/04 Tucson -Willcox

08/04 Willcox -Alamogordo

09/04 Alamogordo -Silver City

10/04 Silver City -Holbrook

11/04 Holbrook -Payson

12/04 Payson -Sedona

13/04 Omgeving Sedona

14/04 Sedona -Chinle

15/04 Chinle -Page

16/04 Page -Kanab

17/04 Omgeving Kanab: Toadstools en Paria Movies

18/04 Omgeving Kanab: White Pocket

19/04 Kanab via Cottonwood -Panguitch

20/04 Panguitch -La Verkin (Zion N.P.

21/04 La Verkin -Las Vegas

22/04 Las Vegas via New York -Brussel

23/04 Aankomst Brussel

Totaal gereden op drie weken: 3.833 mijlen of 6.133 Km
Totaal bedrag en verbruik benzine: $ 352,52 voor 111,14gallons , per gallon +/- $ 2,991
 Dit komt neer op $ 0,79 per liter

• Geldzaken

De prijzen zijn ongeveer zoals in België.
We betaalden met MasterCard en met cash US$ voor tanken, in warenhuizen en in restaurants.

• Infobronnen

We haalden veel info op bij https://www.ontdek-amerika.nl. Verder ook de Michelin wegenkaart van het Zuidwesten van de U.S.A.
Op het internet is veel info te vinden over de parken en de andere bezienswaardigheden.
Websites voor toegankelijkheid: Mobility International www.miusa.org
Society for the Advance of Travellers www.sath.org

• Inreisvoorwaarden

Paspoort en je moet je in regel stellen met Esta, formulier dat je vindt op het internet door bij Google-zoeken Esta in te tikken. Je moet er wel op letten al je voornamen op te geven zoals vermeld in je paspoort. Zijn van je eventuele 2e of 3e voornaam enkel de initialen vermeld, doe het dan zo bij de aangifte maar zonder puntjes achter de initialen. De aangifte moet ten laatste 72u voor je vertrek gebeuren om in regel te zijn. Vanaf 8 september 2010 kost het $ 14 p/p, voor die datum was het gratis. Een goedgekeurde Esta-aanvraag is 2 jaar geldig om naar de V.S. te reizen. Je paspoort mag in die tussentijd niet verlopen, anders is een nieuwe aanvraag nodig.

• Reisverzekering

De reisverzekering van VAB kost € 88,80 (€ 111,00 - 20% als lid van Wegwijzer) voor een jaar gezinspolis zonder wagen. Het ziekenfonds komt niet meer tussen in de medische kosten via Eurocross buiten de Europese Gemeenschap en dit sinds 1 januari 2017.

• Veiligheid

Het algemeen noodnummer van de Verenigde Staten is 911. De Verenigde Staten van Amerika is een veilig land om te bereizen. We hebben er ons nooit of nergens onveilig gevoeld.

• Gezondheid

Op vlak van gezondheid zijn zorgen uit den boze. Heb je toch even een probleem met je gezondheid, dan word je heel goed opgevangen en verzorgd.
Er hangt natuurlijk een behoorlijk prijskaartje aan vast, maar VAB vergoedt alles na afleveren van de nodige bewijsstukken. Het duurt enkele weken eer het dossier is afgehandeld, maar er is een grote tussenkomst.

• Klimaat

Voor het overgrote deel was het heel aangenaam met zonovergoten dagen. Het was slechts enkele dagen minder met zware bewolking en zelfs regen op plaatsen waar je het niet verwacht.

• Taal

Uiteraard Engels. In in het diepe zuiden word je vaak in het Spaans aangesproken.

• Communicatie

- Via telefoon: Het goedkoopste middel is met een telefoonkaart vanaf US$ 10, maar het heeft heel wat voeten in de aarde om een verbinding tot stand te brengen. Je moet een cijfercombinatie intikken van maar liefst 35 cijfers en dan pas lukt het.
- Via e-mail: Er wordt uitgegaan van het standpunt dat iedereen zijn eigen laptop bij zich heeft. Wij hadden de kans onze mailbox te raadplegen en te mailen in het hotel in Kanab.

• Waardering

Deze reis was voor ons een meevaller qua natuur.

• Enkele gegevens over ons

Wij zijn Jozef Somers en Marie-Claire Meesemaecker
Engelsenlaan 185
9600 Ronse
Telefoon: 055/31.55.73
E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@outlook.com
Andere reizigers mogen altijd contact opnemen. Als mindervalide en persoon op rust ben ik meestal thuis. Mijn spraak wordt niet altijd door iedereen verstaan, daarom is het aangewezen ons te contacteren na 18u. Marie-Claire kan dan geïnteresseerden te woord staan. Een andere mogelijkheid is vooraf een dag en uur af te spreken via mail.

Logies: ligging, toegankelijkheid en prijs

De algemene gegevens van het logies tellen voor iedereen. Daarbij geef ik de toegankelijkheid, die bedoeld is voor minder mobiele mensen en rolstoelgebruikers, die nog uit hun rolstoel kunnen en die met de hulp van een vaste steun nog enkele stappen kunnen zetten. Het overgrote deel van hotels, motels of lodges waar wij verbleven heeft minstens 1 kamer met aangepaste badkamer en de meeste bedden zijn vrij hoog. Als je wil zeker zijn over zulke kamer te kunnen beschikken, doe je er best aan met het logies in kwestie telefonisch contact op te nemen en je wensen voor te leggen. In Amerika is telefonisch contact blijkbaar nog altijd belangrijker dan internet.

•  Excalibur Hotel, 3850 Las Vegas Boulevard South, Las Vegas Strip (5/5 waardering)

 Tel.: + 1/800.933.7723 + 1/877.750.5464 www.excalibur.com

Het hotel ligt op de Strip te midden van de andere casino hotels. Je komt erin zonder drempels. De kamer bereik je via de speelautomaten. We hadden kamer 240 op het 27e maar zonder een echt mooi uitzicht. De kamer omvatte 2 bedden, airco, ijskast, microgolf, safe, strijkplank en strijkijzer. In de aangepaste badkamer was een lavabo, verhoogd toilet met beugels, een inloopdouche met losse sproeier, badzitje en beugels en een haardroger. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 134,46/€ 123;59 voor twee nachten, taksen inbegrepen, maar zonder ontbijt. Een ontbijt kostte US$ 14 p/p + taks.

•  America’s Best Value Inn, Joshua Tree/Twentynine Palms

 71829 Twentynine Palms Hway, Twentunine Palms, CA
 Tel.: + 1/866.238.4218 www.americasbestvalueinn.com

•  Rodeway Inn & Suites, Joshua Tree/Twentynine Palms (5/5)

 71809 Twentynine Palms Hway, Twentynine Palms, CA
 
Het hotel ligt op de 29 Palms Hway naast America’s Best Value. De persoon van de receptie had de aangepaste kamer aan een andere toerist toegewezen, maar geen nood, het Hotel Rodeway Inn & Suites naast de deur hielp ons uit de nood. We kregen er kamer 133 op het gelijkvloers. Het is een vrij grote kamer met een breed dubbel bed, airco, ijskast, microgolfoven, koffiezet, strijkplank en strijkijzer. In de ruime badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels, een haardroger en een laag ligbad met losse sproeier zonder beugels. America’s Best Value Inn boekten we via Booking.com, we kregen de kamer in Rodeway Inn & Suites aan dezelfde prijs en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 61,82 of € 55,87, taksen en een goed ontbijt inbegrepen. Hun kamerprijs is US$ 105 + taks.

• Days Inn by Wyndham Blythe, 1873 East Hobsonway Blythe, CA (3/5)

 Tel.: + 1/760.922.5101 + 1/800.329.1992

Het hotel ligt op de grote baan die door Blythe loopt. Je komt in de kamer zonder drempel, de wagen kon voor de deur gestald worden. Kamer 102 heeft twee bedden, airco, ijskast, microgolfoven en koffiezet. In de ruime badkamer is een lavabo, een gewoon toilet met beugels en een inloopdouche met zitje en losse sproeier. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 71,49/€ 64,65 taksen en een simpel ontbijt inbegrepen.

• Sonoran Desert Inn & Conference Center, 55 Orilla Avenue, Ajo, AZ (5/5)

 Tel.: + 1/520.775.2565 www.sonorancc.com info@sonorancc.com

Het hotel ligt in het centrum van Ajo. Je komt in de kamer zonder drempel, de wagen kon voor de deur gestald worden. In de ruime kamer stonden twee bedden, er was een fan, airco, koffiezet, ijskast, microgolf en een ijskast. De vrij grote badkamer omvatte een lavabo, verhoogd toilet met beugels, een haardroger en een inloopdouche met zitje en losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 101,97 of € 91;43 taksen inbegrepen maar zonder ontbijt. Daar moesten we zelf voor zorgen.

• La Quinta Inn Tucson East, 6404 East Broadway, Tucson, AZ (5/5)

 Tel.: + 1/520.747.1414 + 1/915.888.3129 www.laquintatucsoneast.com

Het hotel ligt in het centrum van Tucson. Je komt in de kamer zonder drempel. De wagen kon voor de kamer gestald worden. In de ruime kamer hadden we twee bedden, airco, ijskast, koffiezet en microgolf. De grote badkamer omvatte een lavabo, een gewoon toilet met beugels, een haardroger en een inloopdouche met vast zitje en losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 176;07/€ 159,08 taksen en ontbijt inbegrepen voor twee nachten. Er staat in de lobby een PC ter beschikking van de gasten.

• Quality Inn Willcox, 1100 W Rex Aleen Drive, Willcox, AZ (4/5)

 Tel.: + 1/520.766.3700

Het hotel ligt in het centrum van Willcox. Je komt erin zonder drempel. We hadden geen al te grote kamer op het gelijkvloers met 2 bedden, airco, kleine ijskast, koffiezet, lavabo en een haardroger. In de badkamer was een gewoon toilet met beugels en een kleine inloopdouche zonder zitje en met vaste sproeier. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 78,39/€ 71,82 taksen en ontbijt inbegrepen.

• Quality Inn & Suites Near White Sands National Monument (5/5)

 1020 South White Sands Boulevard, Alamagordo, NM Tel.: + 1/575.434.4200

Het hotel ligt ongeveer in het centrum van Alamogordo. Je komt erin zonder drempel. We hadden een vrij ruime kamer met twee bedden, airco, ijskast, microgolfoven, koffiezet en strijkplank met strijkijzer. In de kleine badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet zonder beugels en een inloopdouche met zitje en losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 95,99/€ 86,49 taksen en ontbijt inbegrepen.

• The Murray Hotel, 200 West Broadway Street, Silver City, NM (4/5)

 Tel.: + 1/575.956.9400 www.murray-hotel.com frontdesk@murray-hotel.com

Het hotel ligt in het volle centrum van Silver City. Je komt erin zonder drempel, een lift brengt je naar het juiste verdiep. In de niet te grote kamer hadden we twee bedden, airco en strijkplank met strijkijzer. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels en een inloopdouche met zitje en vaste sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 89,27/€ 80,52 taksen en ontbijt inbegrepen.

• Days Inn by Windham Holbrook, 2601 Navajo Boulevard, Holbrook, AZ (5/5)

 Tel.: + 1/928.524.6949

Het hotel ligt iets verwijderd van Route 66. Je komt in de kamer zonder drempel, de wagen kon voor de kamer gestald worden. De kamer was ruim en had buiten het breed dubbel bed, airco, ijskast, microgolfoven, koffiezet en strijkplank met strijkijzer. In de badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, een haardroger en een inloopdouche met vast zitje en losse sproeier. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse met Mas-terCard US$ 89,94/€ 80,72 taksen en ontbijt inbegrepen.

• Super 8 by Wyndham Payson, 809 Highway 269 East Payson, AZ (3/5)

 Tel.: + 1/928.474.5241

Het hotel ligt in het centrum van Payson op Hway 269. Je komt de kamer in zonder drempel, de wagen kon voor de kamerdeur geparkeerd worden. In de ruime kamer hadden we twee bedden, airco, ijskast, microgolfoven, strijkplank met strijkijzer, een lavabo en een haardroger. In de badkamer was een gewoon toilet met beugels en een laag ligbad met losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 96,23 of € 86,36 taksen en ontbijt inbegrepen.

• Green Tree Inn Sedona, 2991 West 89A West, Sedona, AZ (5/5)

 Tel.: + 1/929.282.9166

Het logies bevindt zich op de R89 net buiten het centrum van Sedona. Je komt de kamer in zonder drempel, de wagen kon voor de deur geparkeerd worden. We hadden een ruime kamer met een breed dubbel bed, airco, ijskast, microgolf, koffiezet en strijkplank met strijkijzer. De badkamer omvatte een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, haardroger en een douche met een overstap van 15cm, losse sproeier en badzitje. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 214,20/€ 183,26 taksen en ontbijt inbegrepen voor twee nachten.

• Holiday Inn Canyon De Chelly - Chinle, via Route 7- Garcia Trading Post, Chinle (3/5)

 Tel.: + 1/928.674.5000
 
 Het hotel ligt wat afgelegen en vrij moeilijk te vinden, zelfs met GPS. Je komt de kamer in zonder drempel, de wagen kon +/- voor de ingang geparkeerd worden. De ruime kamer bevond zich op het einde van een lange gang. In de kaler hadden we een breed dubbel bed, airco, ijskast, microgolfoven, koffiezet en strijkplank met strijkijzer. In de badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet met beugels en een inloopdouche met zitje en losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 142,86 of € 128,39 taksen en een pover ontbijt inbegrepen. Ik geef hier 3/5 omdat we vinden dat de prijs te hoog is voor de kwaliteit. We verbleven hier 9 jaar terug en het was er toen aangenaam.

• La Quinta Inn & Suites, 70 Kaibab Road, Page, AZ (5/5)

 Tel.: + 1/800.505.2057

Het hotel ligt aan de rand van Page tegen Hway 89. Je komt erin zonder drempels. De kamer was op de 2e verdieping, bereikbaar met een lift. De ruime kamer was op het einde van een lange gang. We hadden er een breed hoog bed, airco, ijskast, koffiezet, microgolfoven en strijkplank met strijkijzer. In de badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, een haardroger en een laag ligbad met badzit en een losse sproeier. Bij het douchen, stond de badkamer onder water. We boekten het Clarion Inn Page, maar Booking.com had het blijkbaar niet doorgegeven. Zij waren zo vriendelijk een andere locatie te zoeken. Het werd La Quinta Inn & Suites. We betaalden er met MasterCard US$ 102,73/€ 92,33 terwijl de kamerprijs in dit hotel US$ 248 was. In de lobby staan 2 PC’s ten behoeve van de klanten.

• Best Western Red Hills, 125 W Center, Kanab, UT (5/5)

 Tel.: + 1/435.644.2675

Het hotel ligt in het toeristische deel van Kanab. Je komt in de kamer zonder drempels, de wagen kon voor de kamer geparkeerd worden. In de ruime kamer hadden we twee bedden, airco, ijskast, koffiezet en een strijkplank met strijkijzer. De badkamer omvatte een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, een haardroger en een ligbad met badzitje en losse sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse met MasterCard US$ 339,27 of € 304,19 taksen en een goed ontbijt inbegrepen voor drie nachten. Er staat een PC in de lobby ten behoeve van de gasten. De service is er uitstekend en het personeel vriendelijk en heel behulpzaam. We kunnen dit logies ten stelligste aan iedereen aanbevelen.

• Quality Inn Bryce Canyon Western Resort, 3800 South Highway 89, Panguitch, UT (5/5)

 Tel.: + 1/435.676.87700

Het hotel bevindt zich in de onmiddellijke buurt van de splitsing R12/Hway 89 en staat iets achterin. De kamer kom je in via een kort hellend vlak. We hadden een ruime kamer met twee bedden, airco, fan, ijskast, microgolfoven en koffiezet. In de grote badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, een laag ligbad met badzitje en losse sproeier, een haardroger en een strijkplank met strijkijzer. We boekten het hotel via Booking.com en verbleven er gratis dooreen euvel in de aangepaste kamer. De prijs was US$ 106,88 taksen en ontbijt inbe-grepen.

• La Quinta Inn & Suites La Verkin-Gateway to Zion, 101 E 500 N, La Verkin, UT (5/5)

 Tel.: + 1/435.635.3111

Het hotel bevindt zich ongeveer in het centrum van La Verkin. Je komt erin zonder drempel en de deur gaat automatisch open bij binnen- of buitengaan. De wagen kon dicht bij de toegangsdeur geparkeerd worden. Onze kamer was op het einde van de gang op de 2e verdieping. In de grote kamer was een breed dubbel bed, airco, ijskast, microgolfoven en een strijkplank met strijkijzer. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet met beugels, een haardroger en een laag ligbad met badzitje en vaste sproeier. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse cash US$ 116,55/€ 104,50 taksen en een goed ontbijt inbegrepen. In de lobby staan twee PC’s ten behoeve van de gasten.

• Best Western Mccarran Inn, 4970 Paradise Road, Las Vegas, NV (3/5)

 Tel.: + 1/702.798.5530

Het hotel ligt op enkele minuten van de internationale luchthaven. Booking.com had het hotel twee dagen geleden geannuleerd. In Kanab hebben we het Best Western Mccarran Inn in Las Vegas terug kunnen op de kop tikken. Het was wel duurder, maar dicht bij de luchthaven. De wagen kon in de buurt van de ingang geparkeerd worden. Je komt erin zonder drempel via een deur met een zware pomp, idem met de kamerdeur. De niet al te ruime kamer was teveel bemeubeld. Er stonden twee bedden, een bureau en enkele kasten, waarin een ijskast, microgolfoven, safe, strijkplank met strijkijzer stonden verborgen. Er was ook airco. In de kleine badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet met beugels, een haardroger en een kleine inloopdouche met zitje en losse sproeier. Na gebruik van de douche kon je niet met droge voeten naar het toilet. Er zijn betere en goedkopere logementen in Las Vegas. We betaalden er cash US$ 108,62/€ 97,39 taksen en ontbijt inbegrepen.

Reisverslag

Zondag 31/03

Om 6.45u, zomeruur, stopte Dirk van Taxibedrijf Soetens Airport Services uit Ronse voor de deur voor de rit naar Zaventem. Een klein uurtje later waren we ter plaatse. Dirk hielp met de bagage tot aan de incheckbalie, wenste ons een goede reis en vertrok. Het inchecken verliep vlot net als de passencontrole en de security. Het was nu aftellen naar de boarding. Net voor de start hiervan verschenen twee assistenten met een smal rolstoeltje. Ze namen ons prompt mee en na de wissel van rolstoel, reden zij mij naar de toegewezen plaats achter een scherm en dicht bij de toiletten. 10’ voor de voorziene tijd verlieten we de gate, om af te stevenen op de overzeese stad Atlanta. De piloot zette het toestel aan de grond om 10.35u plaatselijke tijd.

De assistentie kwam op gang zodra iedereen het toestel verlaten had. De helse rit kon van start, passencontrole, ophalen bagage en door de scanner steken. Na deze karwei kwam de security aan de beurt. Bij Marie-Claire ging het vrij vlug. Ik en mijn rolstoel werd bijna omgekeerd, de mensen van de veiligheid zijn hier echt paranoia. Eens dit achter de rug bracht een assistent ons tot bij de gate en was het weer aftellen. De boarding verliep zoals in Brussel, de piloot startte het vliegtuig stipt op het aangegeven uur, om na een goede vlucht te landen in Las Vegas om 19.45u. Het ophalen van de bagage liep gesmeerd, een assistent vergezelde ons naar de uitgang, waar we een taxi namen naar het Hotel Excalibur. De taxirit naar het hotel kostte US$ 25. Het inchecken duurde enige tijd, het was ieder om beurt. Eens dit achter de rug begon de zoektocht naar de kamers door de wirwar van speelautomaten. Als we goed en wel gesetteld waren, werd het tijd om aan de nachtrust te beginnen. We wilden morgen met een frisse kop aan ons verlof beginnen.

Maandag 01/04 Las Vegas

Het ontbijt stelde niet veel voor en hiervoor betaalden we $ 39,42 voor ons twee. We begonnen hierna aan een stadswandeling langs de vele themahotels, zoals Luxor, New York New York, Bellagio, Ceasar’s Palace, The Mirage en Treasure Island aan de kant van het Excalibur Hotel. Aan de overkant liggen de overige zoals The Venetian, Harrah’s, Flamingo, Bally’s, Paris, Planet Hollywood en MGM Grand. Je kunt met loopbruggen van de ene luxe naar de andere, je weet niet waar eerst te zien. Moe geslenterd langs al de themahotels, zochten we een Chinees restaurant op voor het avondmaal. Het werd Chang’s restaurant, het is een buffet tegen een aannemelijke prijs. Het was heel lekker.

Dinsdag 02/04 Las Vegas - Twentynine Palms

309 mijlen, 494,4 Km

Het ontbijt lieten we nu voor wat het was, het was gisteren niet denderend en duur. We verlieten het Excalibur Hotel en namen een taxi naar het Car Rental bureau voor het afhandelen van de formaliteiten. Eens dit achter de rug, vroegen we hulp om naar de stelplaats van de wagens te gaan. Enkele minuten later was een assistent paraat, nam de twee valiezen en leidde ons naar de busstop. Hier moesten we een wachten op de shuttle, die ons in de buurt van Thriffty zou droppen. We kregen de keuze tussen meerdere wagens, allen in dezelfde categorie. Het werd een Nissan Altima met op de teller een goede 28.000 miles. Na een korte uiteenzetting over de werking konden we op pad, een nieuw avontuur tegemoet.

We namen in Las Vegas de I 15 richting Los Angeles
Las Vegas -Mojave National Preserve: Parkenpas is hier geldig
Op Nipton Road namen we de afslag naar Cima en Kelso.
* Ingang na Nipton Road - Morning Star Mine Road, 29 Km tot Cima en verder naar Kelso (Kelso-Cima Road). Nipton is een kleine nederzetting, Kelso ook en met kleine parkeerplaats, toilet en rustbanken.
* We namen van hieruit de Kelbaker Road naar de Cinder Cone Lava Beds richting Baker. Het is een kleine zandweg die gaat naar Lava, ik vond het niet speciaal.
* We keerden terug over Kelso en reden het park uit via Granita Mountains Nature Reserve.  We namen de R40 richting Needles - Kingman
* We gingen terug het park in na +/- 20 Km en volgden de Essex Road & Black Canyon.  Road tot Hole-in-the-Wall: Information Center Fire Center, deze was gesloten.
 Trails: Rings Loop Trail: 2,5 Km Round Trip. Marie-Claire is niet begonnen aan de trail, ze maakte er een korte wandeling in de natuur.  Je ziet er mooie rotsformaties.
* We verlieten het park en reden via de R 40 terug richting L.A. We namen aan Kellbaker Road (ingang park rechts) de weg naar links naar Amboy: Roys Motel: Joshua Trees

Na dit alles stevenden we af op Twentynine Palms en wilden onze intrek nemen in America’s Best Value Inn. Het werd ijdele hoop, de kamer met aangepaste badkamer was aan een ander persoon gegeven. We konden gelukkig terecht bij de buren in het Rodeway Inn & Suites.
Voor het avondmaal kozen we weer voor een Chinees restaurant, Top 100. De maaltijd was niet duur en veel, maar niet zo lekker.

Woensdag 03/04 Twentynine Palms - Desert Center - Blythe

186 mijlen, 298 Km

* Joshua Tree N. P., binnen rijden via Joshua Tree Visitor Center, West Entrance Station
 Park Boulevard 42 Km: Loopt van West Entrance Station naar North Entrance Station en biedt je verschillende wandelingen aan.  Gans het park levert prachtige natuur met veel mooie planten en yucca’s in bloei.
* Yucca Valley: Heel veel planten en Joshua trees.
* Quails Springs met grote parking en toilet. Je hebt er mooie uitzichten.
* Hidden Valley Natural Trail:  Het is een prachtige loop van 1.600 m, het lukt niet met een rolstoel, het pad stijgt teveel. Hidden Valley Joshua Tree National Park is een gebied dat omsloten wordt door opeengestapelde granieten rotsblokken. Het was vermaard als schuilplaats voor veedieven. Tussen de rotsen ligt een pad van 1,6 km, waarlangs veel cactussen, Joshua Trees en andere planten welig groeien en waarvan veel dieren leven. Het is één van de drukst bezochte plaatsen in het park. Ook bij klimmers is de vallei heel populair.
* Cap Rock Bunf: Rolstoeltoegankelijk

* Keys View: 9 Km zuidwaarts, een geschikte plaats voor bergbeklimmers. Het ligt op 1.581m, je hebt een mooi uitzicht rond de parkeerplaats op de besneeuwde bergen. Het uitzichtpunt bereik je na een steile klim.
* Bighorn Pass Road is onverhard: rechts afslaan op de splitsing (3 Km). Aan Queen Valley Road (8 Km) eindigen beiden dichtbij Jumbo Rocks Area (Camping).  Je vindt er heel veel Joshua trees, maar je hebt er geen echt mooie uitzichten.
* We gingen naar links (Barker Dam Road) Het is een onverharde weg, maar goed berijdbaar, ook met een gewone wagen. Barker Dam Nature Trail: Het is een loop van 1.900m en vrij moeilijk met een rolstoel. Vanaf de parking loop je over een zandpad, omgeven door rotsen, naar de Barker Dam. De dam werd rond 1900 gebouwd voor de watervoorziening van het vee en voor de mijnbouw.
* Skull Rock Nature Trail: 400m, is een mooie rotsformatie die kan beklommen worden. Deze korte wandeling start op de camping en gaat naar Skull Rock. Met wat fantasie kan je in de rots een doodshoofd ontwaren.
* We reden in zuidelijke richting (Pinto Basin Road) naar Cottonwood Visitor Center: Mooie plek voor het spotten van vogels.

* Cholla Cactus Garden Nature Trail: Het is een wandeling van een 400 m, je hebt er een grote verzameling speciale cactussen. Op bepaalde plaatsen kan je tussen de planten lopen en ervan genieten. Het is één van de meest opzienbarendste verzamelingen van de Cholla Cactus ter wereld. De cactus groeit hier dankzij een zeldzame combinatie van grondsoort en de droge omgeving. De cactus heeft veel naalden, die bij de minste aanraking door een dier of een mens loskomen en in de huid doordringen. Omdat de naalden zo gemakkelijk loskomen, wordt de cactus ook “Jumping Cholla” genoemd. Op de wandeling vind je infoborden, die naast het pad staan.

Verder via R10 naar Blythe en intrek in Days Inn by Windham Blythe.

Donderdag 04/04 Blythe - Ajo

357 mijlen, 571 Km

Na het ontbijt verlieten we het hotel in Blythe om de R10 te volgen richting Phoenix. Voor Phoenix namen we Exit 112 en volgden we de R 85 naar Gila Bend.
* Sonoram Desert Monument (Gila Bend) via de R 8, Exit 151-144 of 140 naar de hoofdingang. Er zijn geen voorzieningen, toilet en picknicktafels, en het is heel slecht toegankelijk. Feitelijk was het niet echt de moeite om er naartoe te rijden. Het is een grote afstand voor bijna niets en de weg is een minder goede gravel.

We reden zuidelijker op de R 85 voorbij Ajo en Why
* Organ Pipe Cactus National Monument: 8u-16.30u (Visitor Center) met parkenpas.  Er zijn verschillende routes in het park, waarvan de Ajo Mountain Drive en de Puerto Blanco Drive het meest populair zijn. Wij deden alleen de Ajo Mountain Drive.

 - Scenic Drive: Ajo Monument Loop: 34 Km. Hij vertrekt bij het Visitor Center, het is een goede gravel. Het is een heel mooie route, je krijgt prachtige zichten met een varia aan cactussen.
 - Wandelingen: Bij het Visitor Center en de nabij gelegen Twin Peaks Campground zijn drie eenvoudig begaanbare wandelpaden aangelegd:
 Visitor Center Nature Trail: 160 m loop
 Campground Perimeter Trail: 1,6 km loop
 Desert View Trail: 2 Km Roundtrip, is ideaal voor zonsondergang.
 Aan Ajo Mountain Drive beginnen twee korte wandelpaden, de eenvoudige Arch Canyon.
 Trail: 1,9 Km loop gaat in de canyon. Het is zeker de moeite maar lukt niet met een rolstoel en de 5 km lange Bull Pasture Trail, die door het grote hoogteverschilvrij zwaar is.

Na het bezoek aan Organ Pipe Cactus N.M. zochten we Ajo op, om in te trekken in het geboekte Hotel Sonoran Desert Inn. Voor het avondmaal kozen we voor een pizza in Pizza Hut. De pizza smaakte, maar de tent straalde geen charme uit en het personeel en de gasten waren maar zozo.

Vrijdag 05/04 Ajo -Tucson

187mijlen, 299 Km

Vermits hier geen ontbijt werd geserveerd, hadden we er zelf voor gezorgd.
We volgden verder de R86 richting Tucson.
* Patronato San Xavier del Bac, Open 7-17u, gratis, 206 Km ten zuiden van Tucson.
 Website: www.patronatosanxavier.org E-mail: info@patronatosanxavier.org
Om er te komen sla je bij West Valencia Road rechts af en verder bij South Mission Road nogmaals rechts af. Je komt dan bij een grote parking. Het is een bedevaartsoord, dat door vele Amerikanen bezocht wordt. Toen wij er waren, was er een viering bezig voor gesneuvelde soldaten tijdens oorlogen waaraan de VS deelnam. De toegang is gratis, de kerk is open van 7u-17u. Tijdens de erediensten is de kerk niet toegankelijk voor bezichtiging. Het is een prachtige kerk met ontzettend veel details, je weet niet waar eerst te kijken. Op sommige dagen kan het er erg druk zijn, je ziet het alleen al aan de grote parkeerplaats.

* Old Tucson Studio’s, Kenny Road: Inkom $ 19,95 p/p. Het is een Amerikaanse filmstudio en themapark ten westen van Tucson dichtbij het westelijke deel van het Saguaro N.P.. Het is gebouwd in 1939 voor de film Arizona (1940). Sedert dan werd het gebruikt voor het filmen van menige films en televisiewesterns zoals Vuurgevecht op de OK Corral (1957), Rio Bravo (1959), El Dorado (1966) en Little House on the Prairie. In 1960 werd het voor het publiek opengesteld. Er worden historische rondleidingen gegeven over de films die er gedraaid zijn met overbekende acteurs.. Het western dorp wordt nu in stand gehouden voor de toeristen. In het dorp rijdt een treintje langs de bijzonderste delen. Het loont zeker de moeite er even tijd aan te besteden.

Na het bezoek aan de filmstudio’s stevenden we af op Tucson voor intrek in het hotel. Van het avondmaal genoten we bij Denny’s van een lekkere Fish & Chips.

Zaterdag 06/04 Omgeving Tucson: Saguaro N. P.: West en Oost vanuit Tucson

Gereden: 54 mijl, 86,4 Km

* Saguaro National Park: Parkenpas is geldig
 De veelarmige saguaro-cactus is het symbool van de staat Arizona. Het is de grootste en één van de langzaamst groeiende van de cactussoorten. Na 50 jaar is de cactus nog maar 2 meter hoog. Als hij rond de 75 is, vertakt hij zich voor de eerste keer. De saguaro-cactus bereikt zijn volle lengte wanneer hij 150 jaar oud is. Hij kan 15m hoog worden en een leeftijd van 200 jaar bereiken. Hij groeit voornamelijk in de Sonoran Desert, één van de warmste en droogste gebieden van de USA.

* East Saguaro National Park: Ingang aan Old Spanish Trail. Hier start een mooie loop, hij is heuvelachtig en je hebt mooie vergezichten. Het pad is volledig geasfalteerd. Naast de Saguaro cactussen zie je andere cactus soorten en veel gele bloemen. Vanaf de afslag naar Mica View rij je op gravel. Van hieruit kan je korte wandelingen maken, die kunnen met een rolstoel.
 - Rincon Mountains District: Mica View Trail: 1,4 Km H/T. Dit deel van het park bevat een wat ouder wordend saguaro-bos en ligt aan de voet van de Rincon Mountains. Je vindt er een varia aan planten, bloemen en dieren. Slechts een klein deel van het park is bereikbaar met de wagen. Wij vonden dit deel van het park beter dan het andere, je zit meer in heuvelachtig gebied.
 - Freeman Homestead Trail: +/- 1u. Langs het pad staan infoborden waarop het moderne met het vroegere Tucson wordt vergeleken. Er wordt ook info gegeven over het wonen in de woestijn laat in de 19e en vroeg in de 20e eeuw.

* West Saguaro National Park:
 Tucson Mountain Desert: Dit deel van het park is het kleinste van de twee. Het Red Hills Visitor Center ligt aan de toegangsweg Kinney Road. Rangers organiseren verschillende activiteiten van december tot april.
 Valley View Overlook: 2,4 km heen en terug. Op de wandeling kom je voorbij twee zanderige rivierbeddingen. Op het einde moet je een stukje omhoog klimmen. Je krijgt dan een schitterend uitzicht over de bergen, de woestijn en de saguaro’s.
 De wegen zijn onverhard.

* We reden verder richting Noord Tucson naar Sabino Canyon Visitor Center (via I 19 N en I 10 W) gelegen op 19 Km ten noordoosten van Tucson, aan de voet van de Catalina Mountains. Visitor Center: 8-16.30u, Prijs shuttle $ 10 p/p, laatste komt terug om 16u.
 Vanaf het eindpunt (stop 9) vertrekken:
 - 7 Falls Trail: +/- 8 Km H/T (heen en terug), mooi
 - Bear Canyon Trail: 3 Km heen, vanaf het Visitor Center.
 Vanaf het Visitor Center vertrekt een shuttle richting Canyon (3 Km). De weg gaat bergop en is geasfalteerd. Aan stop 9 keert hij terug. Men kan aan iedere stop uitstappen (3 stops), stop nr 8 is de moeite, duur 45’
 We waren er rond 15u en het was niet meer de moeite om naar boven te rijden. Er kwam nog bij, dat de busjes niet rolstoeltoegankelijk zijn. We hebben een eindje te voet gedaan tot waar de weg begon te stijgen. We hebben van de natuur genoten zoveel we hier konden.
 Deze uitstap plan je best in de voormiddag, dan heb je voldoende tijd om de verschillende trails te doen. Waarschijnlijk kunnen die niet met een rolstoel.

Onze dag liep stilaan op zijn einde en we zochten onze stek in Tucson op voor een opfrisbeurt.
In de nabijheid van het hotel was een Chinees restaurant, het New China Restaurant, Wilmot Road. Je eet er ook in buffetvorm, maar het was er minder lekker dan bij de vorige Chinees.

Zondag 07/04: Tucson -Tombstone -Chiricahua National Monument -Willcox

186 mijlen, 298 Km

We volgden de R 10 E tot Benson en verder de R 80 E naar (108 Km)
* Tombstone is een gezellig Western stadje. Ten behoeve van de bezoekers rijden er huifkarren in de hoofdstraat op en neer. We liepen de straat door tot bij O.K. Corral Gunfight Site.
 - O.K. Corral Gunfight Site: Inkom $ 10 p/p: Website: www.okcorral.com
 We hebben bij aankomst in het dorp inkomkaarten gekocht voor de voorstelling van 11u in de corral. Tot die tijd konden we de winkels afschuimen in de hoofdstraat. Rond 10.45u konden we binnen in de open ruimte waar de voorstelling zou plaatshebben. Klokslag 11u werd een schot gelost en verscheen de eerste speler ten tonele. Na een korte uiteenzetting startte het spektakel. Enkele pseudo dronken personen daagden de sheriff uit, er vielen enkele schoten en de boeven werden gevangen gezet in de jail op het dorpsplein. De pers kwam er aan te pas en de boeven werden voorlopig vrijgelaten. Ze lieten het er niet bij en maakten amok, waarop de sheriff en zijn helpers het heft in handen namen en de boeven met een gemikt schot buiten gevecht stelden. Dit was het einde van de voorstelling. Bij de inkomkaart was ook een gratis plaatselijke krant inbegrepen, die we konden afhalen in de drukkerij.

* Bisbee: 37 Km van Tombstone, is een mijnstadje gelegen aan een steile heuvel. Er is een oude saloon. We zijn er niet geweest wegens tijdgebrek, het is blijkbaar minder aantrekkelijk dan Tombstone.
 - Copper Queen Mine Tour: 12-17u
 Er zijn golfcartours & Jeeptours. Copper Queen Hotel is een historisch hotel/
 
* Chiricahua National Monument: 118 Km van Tombstone
 Ingang via Chiricahua Entrance Station, via de R 18 1
 Visitor Center: 8.30-16.30u
 - Bonita Canyon Drive: vanaf het Visitor Center is het 10 Km. Voor voertuigen langer dan 29 ft, 8,84 m is dit het eindpunt, zij mogen niet verder de Bonita Canyon Drive op. Voorbij het Visitor Center is de weg erg smal, bochtig en winderig, over een afstand van 6 mijl gaat hij van 1.646m naar 2.094 m. Er is weinig plaats om te stoppen voor het nemen van foto’ s. Je rijdt hier tussen de spires (rotspilaren), Bonita Canyon waaraan het park zijn bekendheid te danken heeft. De rotsen worden deels aan het oog onttrokken door de dichte begroeiing. Er zijn hier en daar uitwijkmogelijkheden, zodat je even kunt stoppen om de omgeving wat beter te kunnen bekijken.

 Wandelingen: Bonita Creek Loop: 0,3 Km
 Bonita Creek Trail: 0,8 Km
 Silver Spur Meadow Trail: 1,9 Km, vertrek aan de Faraway Ranch
 Echo Canyon Grotto: Via een wandelpad ga je over 1,6 mijl (2,6 Km) tussen spectaculaire rotsformaties naar beneden. In totaal daal je 137m. Je krijgt er heel prachtige vergezichten op de mooie rotsformaties.
 De wandelingen zijn allen goed te doen met goed schoeisel, maar niet haalbaar met een rolstoel. Marie-Claire deed enkel het laatste.

Nadat dit laatste bezoek afgerond was, reden we regelrecht naar Wilcox en checkten in in het Quality Inn Wilcox. We kozen voor het avondmaal het Restaurant Steakhouse op een 200 m van het hotel. Het was er heel lekker, veel en niet duur.

Maandag 08/04: Willcox -Alamagordo

296 mijlen, 473,6 Km

* We volgden de R 10 E tot omgeving Las Cruces, verder de R 70 E naar White Sands National Monument: 309 Km +/- 3u tot Las Cruces + 84 Km

* White Sands National Monument: Parkenpas is geldig
 Het park kom je in langs de R70. De duinen van White Sands National Monument bestaan niet uit zand, zoals de naam doet vermoeden, maar uit gipskristallen. Ze beslaan een oppervlakte van circa 700 km² en is hiermee het grootste gypsumveld ter wereld. Ongeveer 40% hiervan bevindt zich in het park, de resterende 60% is militair gebied. Het duinenveld ligt gans in het Tularosa Bassin. White Sands N.P.

 In de omliggende bergen komt veel gipskristal voor. Gedurende miljoenen jaren is er veel gypsum door regen- en smeltwater opgelost en naar dit laag gelegen bassin meegevoerd. De hete zon en de droge wind zorgden ervoor dat het water verdampte, de mineralen bleven achter en kristaliseerden. Wat overbleef was de zuivere witte gipskristallen. Een hevige wind verplaatste de gipskristallen naar het noordoosten, hier hebben de duinen zich gevormd, waaraan het park haar naam en faam heeft te danken. De duinen veranderen regelmatig, de meest actieve duinen kunnen +/- een meter in noordoostelijke richting verschuiven.

 - Dune Drive vertrekt aan het Visitor Center: 13 Km x 2 (H/T)
 De eerste kilometer zijn verhard, dan rij je over het witte zand dat ook vrij vast is gereden. Je mag niet te ver opzij rijden, anders zit je vast in mul zand.
 - Dune Life Natural Trail: 1,6 Km loop. Je loopt er rondom de rand van een duinenveld. Bij het begin is het vlak, na circa 400m moet je omhoog gaan. De route wordt aangeduid door bruine paaltjes. Marie-Claire heeft deze wandeling gedaan, maar vond het niet zo bijzonder. Niet haalbaar met een rolstoel.
 - Alkali Flat Trail: Loop 4,6 ml7,4 km/ Als je deze wandeling wil doen, neem dan zeker voldoende drinkwater mee. Voor je het beseft, droog je uit. Toen Marie-Claire aan de tocht begon was het 80° Fahrenheit en 85° F is blijkbaar dodelijk. We zagen meerdere kinderen spelen in het witte zand, ouders trekken zich niet veel aan van de waarschuwingen. Deze wandeling loopt naar het hart van de duinen, vegetatie is er nauwelijks te vinden. De route wordt aangegeven met witte paaltjes met bovenaan oranje reflecterende tape. Bij felle wind is de routemarkering slecht zichtbaar. Je verliest dan vlug je oriëntatie.
 - Interdune Boardwalk: +/- 600m loop. Deze wandeling is volledig rolstoeltoegankelijk. Je loopt over een verhoogd houten pad door een gebied met fragiele beginnende vegetatie. Je
 gaat naar de top van een duin, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de omgeving.
 - Informeer aan het Visitor Center omtrent de Ranger Tour naar Lake Lucero (3u). Die zou enkel in het WE plaatsvinden.

Van het White Sands National Monument naar Alamagordo is 24 Km, waaraan we begonnen na het uitgebreid bezoek aan het park. In Alamogordo namen we onze intrek in het Quality Inn & Suites near White Sands. Voor het avondmaal werd gekozen voor het Restaurant Applebee’s. De maaltijd mocht er best zijn en was niet duur.

Dinsdag 09/04: Alamagordo - Silver City

221 mijlen, 353,6 Km

* Alamagordo naar Deming: R70 en R10 W.: 148 Km
* Deming naar City of Rocks S. P.: R180 N.: 44 Km

* City of Rocks S. P. : bezoek +/- 2 à 3u
 Je rijdt het park in aan de zuidzijde, via een korte weg aan de rechterkant kan je naar een uitkijkpunt rijden. De weg rechtdoor loopt naar het Visitor Center, waarna je de rotsformaties bereikt. Tussen de rotsen groeien kleine bomen, struiken, cactussen en een varia andere planten. Er leven kleine dieren zoals konijnen, slangen en hagedissen. Er huist ook een verscheidenheid aan vogelsoorten, waaronder de bald eagle en de gold eagle. Er zijn geen wandelpaden, maar je mag overal tussen de rotsen lopen en er over klimmen. Het park is zo klein, dat je het in twee tot drie uur gezien hebt. Langs de weg, die tussen de rotsen loopt, staan veel schaduwrijke picknicktafels. Aan één ervan genoten wij van de lunch.

Het park is, ondanks de kleine omvang, zeker een bezoek waard. Vermits er geen aangelegde wandelpaden zijn, is het er moeilijk rijden met een rolstoel. Marie-Claire maakte een korte wandeling, verloor de oriëntatie en moest een andere toerist om hulp vragen. Ik heb het park van uit de wagen gezien.

Van City of Rocks naar het centrum van Silver City: 52 Km - 40’
In Silver City was het even nadenken hoe we het konden klaren in het hotel. De eigenaar hielp zoveel hij kon, maar simpel was het niet. Het is ons toch gelukt. Na installatie op de kamer genoten we van een voortreffelijke maaltijd in Diana’s Restaurant, Bullard Street 510 op enkele meters van het hotel. Het is een gezellig restaurant, ietwat in oude stijl gemaakt met foto’s van oude filmsterren en zangers.

Woensdag 10/04: Silver City -Holbrook

253 mijlen, 404,8 Km
 
* R15 N. Silver City naar Gila Cliff Dwllings National Monument: 73 Km - 1.30u
* Gila Cliff Dwelling Visitor Center: 8-17u
 Cliff Dwellings hebben we gelaten voor wat het was, het zou ons teveel tijd en mijlen gekost hebben. We namen in de buurt van Silver City de R180 Nord tot Holbrook.
 De rechtstreekse route is een prachtige bochtige route, waarop je veel mooie vergezichten krijgt voorgeschoteld. Je rijdt op hoogten tot 2.800m.

* Petrified Forest National Park: Open 8-17u, Parkenpas is geldig.
 In Silver City volgden we de US180 East 212 mijl tot aan de ingang van het park. In het zuidelijk deel van het park loopt een weg van 45 Km van noord naar zuid. Aan deze weg zijn verschillende uitkijkpunten en de startpunten van een aantal wandelingen.
 Het Rainbow Museum en Visitor Center bevat een interessante tentoonstelling over versteend hout, fossielen en overblijfselen van prehistorische dieren. Er wordt ook de parkfilm vertoond. In de inkomhal staat een groot stuk versteend hout te pronken, het is aan de bovenzijde netjes gepolijst. Aan het Visitor Center kregen we een korte sneeuwbui te verwerken. Op de parking van het Visitor Center vertrekt de Long Logs Trail.
 - Giant Logs Trail: 600m, het is een loop die over een degelijk pad steil omhoog loopt.
 Als je het pad volgt, zie je de mooiste, grootste en meest gekleurde versteende boomstammen uit het park. “Old Faithful” die zo’n drie meter van doorsnee is, die circa 44 ton weegt. Deze korte wandeling start achter het museum, het is niet haalbaar met een rolstoel, nu zeker niet met het ongure weer. Marie-Claire moest haar bril vasthouden, anders werd hij weggeblazen door de felle en daarbij ijskoude wind. Ik ben wijselijk binnengebleven en heb er Marie-Claire opgewacht.
 - Long Logs Trail: 2,5 Km loop
 Hier vind je de grootste verzameling versteend hout van het park. Er zijn lange stammen bij, die kriskras over elkaar liggen. De grootste stam is 35m lang. De bomen hebben eertijds een lengte bereikt van meer dan 50m.
 De eerste 800m zijn rolstoeltoegankelijk via een aangelegd pad
 - Crystal Forest Trail: De wandeling begint net voor Mile Marker 20 - 1.200m.
 Hier ligt een tapijt van versplinterd hout. Het pad is goed aangelegd maar golft heel veel. Met een rolstoel kan je er niet alleen aan beginnen, Marie-Claire vroeg soms hulp aan andere toeristen. Het pad loopt soms steil omhoog of naar beneden. Bij het dalen was zij bang de rolstoel niet te kunnen tegenhouden. Het is de inspanning waard.
 - Agate Bridge: Het is een versteende boom die als een brug over de rotsen is gelegd, links hiervan is een korte zijweg naar Jasper Forest.
 - Blue Mesa Trail: Een vrij steile weg loopt naar beneden. Je komt in een omgeving van blauw-grijze heuvels van klei waar vrijwel geen plantengroei mogelijk is. Door erosie zijn er allerlei miniatuurravijntjes ontstaan. De eerste stukken versteend hout vind je hier ook.
 De wandeling van 1.600 m begint aan het 4e uitkijkpunt. Het is in zoverre rolstoeltoegankelijk mits een kloeke persoon om te duwen. Het pad ligt goed en je hebt prachtige zichten.
 Marie-Claire heeft deze trail gedaan in gezelschap van een andere toeriste. Zij vond het prachtig maar kwam verkleumd terug in de wagen.
 - The Tepees: 2 mijl hiervoor rechtsaf, je kunt er mooie wandelingen maken richting oosten. Het eindigt in een loop met vier uitkijkpunten. Marie-Claire is er een heel eind ingegaan, met mooie foto’s als gevolg.

Na een uitgebreid bezoek aan het zuidelijk deel van het Petrified Forest namen we hiervan afscheid, om koers te zetten naar Holbrook. In Holbrook checkten we in in Days Inn by Windham Holbrook. Na intrek in de kamer zochten we nogmaals het restaurant Denny’s op voor het avondeten. Het werd weer Fish & Chips en het smaakte zoals voorheen. Denny’s is schuin tegenover het hotel gelegen.

Donderdag 11/04: Holbrook - Payson

187 mijlen, 299 Km

* Petrified Forest National Park: Open 8-17u, Parkenpas is geldig.
 Van Holbrook terug naar het Petrified Forest N. P. via I 40 East en neem Exit 31. Je komt dan bij het noordelijk deel van het park en bij het Painted Desert Visitor Center. In het noordelijk deel vind je de grootste verzameling versteende bomen ter wereld. Door de hoge waterstand zijn de bomen, die gigantisch groot waren, omgevallen en door de rivier naar de huidige plaats gespoeld. Ze werden overdekt door slib en zand, waarin vulkanische as aanwezig was. Hierdoor werd de verrotting vertraagd, het hout verhardde en versteende. Dit proces heeft eeuwen geduurd. In het park zie je op veel plaatsen stukken van de bomen liggen. Door de voortdurende erosie komen er nog steeds nieuwe stukken aan de oppervlakte. Op zich zijn deze bomen niet bijzonder, ze zien er uit als op de grond liggende boomstammen. Een doorsnee van het versteende hout, gemaakt met een diamantzaag en daarna gepolijst, ziet er schitterend uit.
 Het Petrified Forest maakt deel uit van de Painted Desert, een uitgestrekt woestijngebied dat bestaat uit lagen zandsteen, die bekend staan onder de naam “Chinle Formation”. Door erosie zijn menige lagen zandsteen zichtbaar geworden, die elk een eigen kenmerkende kleurencombinatie hebben. De kleuren zijn vooral goed zichtbaar in de vroege morgen en de late avond.

 Er is een, soms sterk golvend aangelegd pad, dat je voorbij de volgende punten brengt:
 - Tiponi Point: Je hebt hier een mooi uitzicht (panorama).

 - Tawa Point: Hier vertrekt de Painted Desert Trail, een wandeling van 1.600 m. Voor woestijngebied is de vegetatie hier weelderig, vooral in de lente en de zomer kan je hier schitterende bloemen zien. Er leven hier ook veel dieren zoals konijnen, hazen, herten, eekhoorns, hagedissen en raven. Tijdens vroege ochtendwandelingen heb je veel kans op het  spotten van dieren. Deze korte wandeling eindigt bij
 - Kachina Point: Hier staat de Painted Desert Inn, een adobe gebouw uit de jaren ’20. Het was vroeger een klein maar erg populair hotel voor personen die de befaamde Route 66 reden. Het gebouw past mooi in de omgeving en kreeg in 1987 de status van National Historic Landmark. In het gebouw is nu een museum gevestigd. Voorbij Kachina Point buigt de weg af naar westelijke richting, naar het vierde uitkijkpunt

 - Chinde Point ligt aan een korte zijweg. Het is een mooi uitzichtpunt. Daarna buigt de weg weer af, ditmaal naar het zuiden.
 - Vanaf Pintado Point kijk je uit op het westelijk deel van Painted Desert, bij helder weer kan je in de verte de San Francisco Mountains zien.
 - Nizhoni Point biedt een uitzicht op de woestijn en is het best toegankelijk bereikbaar met een rolstoel.
 - Whippie Point ligt dicht tegen Nizhoni Point, je hebt er een even mooi uitzicht als bij Nizhoni Point en is ook vrij goed toegankelijk voor een rolstoel.
 - Lacey Point: Je krijgt hier ook een mooi uitzicht net als bij de twee vorig uitkijkpunten en is ook vrij goed toegankelijk.

Op al de genoemde uitzichtpunten liggen stukken versteend hout, de ene al wat groter dan de andere.

We reden het park uit via Exit 311 op I 40 W naar Payson. In Holbrook verlieten we de I 40 om de R 277 te nemen, die na ettelijke mijlen overgaat in R260 W -Payson via Heber-Overgaard.
In Payson zochten we het door ons geboekte hotel Super 8 by Windham Payson op en checkten in. Na installatie op de kamer werd het tijd om de innerlijke mens te spijzen. We kozen hier voor het restaurant Fango Steakhouse. Het is een iets beter restaurant, de prijs viel best mee, het was niet duurder dan elders.

Vrijdag 12/04: Payson -Sedona

190 mijlen, 304 Km

Van Payson naar Sedona via Tonto Natural Bridge - Prescott Valley - Watson Lake - Jerome SHP - Tuxigoot N. M. - Red Rock S. P. - Montezuma Castle N. M. (R89 Alt)

In Patson volgden we de 260 N
* Tonto Natural Bridge State Park: Ingang via de R 87 N richting Pine
 Het Visitor Center ligt in de Good Yellow Lodge: 9-17, inkom $ 7 p/p, andersvaliden gratis mits aandringen.
Tonto Natural Bridge is een natuurlijke brug, die beschouwd wordt als de grootste natuurlijke travertijnbrug ter wereld. Het gebied rond de brug is omgevormd tot staatspark, genaamd Tonto Natural Bridge State Park.

 Er zijn 4 uitkijkpunten en wandelingen van 800 m
 - Waterfall Trail is een korte wandeling van 500 m over een steil pad met ongelijke treden, die eindigen bij een watervalgrot. Aan het einde van het pad krijg je een spectaculair uit zicht te zien.
 Marie-Claire vond het niet zo bijzonder, het is niet te doen met een rolstoel.

- Gowan Trail is een meer onderhouden maar steiler en een lastig parcours. De gelaagde treden dalen af via een door pijnbomen omzoomde helling naar de zuidelijke opening van de Tonto Natural Bridge, waar een houten observatiedek een indrukwekkend uitzicht biedt op de overhangende waterval. De wandeling is 800 m lang.

We reden verder op de R 260 N en in Camp Verde sloegen we links af op de I 17 S, om verder de R 169 W te volgen naar de Prescott Valley tot Prescott. Rond Prescott was het heel druk.
* Watson Lake: R 89 N 8 Km volgen, 10’ met Granite Dells, gelegen in Chino Valley.  Het Watson Lake is een helder blauw meer. Langs de oever en, in het meer liggen talrijke kleine ronde rotsen, de Granite Dells. De combinatie van het water en de rotsen is fotogeniek, vooral in de late namiddag. Dan is het zonlicht het meest gunstig. Er loopt een wandelpad van 1,6 Km door het park, het is een gedeelte van de zogenaamde Prescott Circle Trail. Je bent niet verplicht om op het pad te blijven, je mag vrij rondlopen tussen de rotsen en over de Granite Dells. Het is open van eind mei tot begin september van 6u tot 22u en in de overige maanden van 7u tot zonsondergang. Inkom U$ 3 per auto. We genoten van de lunch aan een picknicktafel aan de boorden van een klein meertje, met zicht op één van de Granite Dells, die weerspiegelde in het water. Het was een rustige plaats, als de opdringerige ganzen er niet geweest waren. Zij waren verlekkerd op onze lunch. Ze verdwenen toen een opzichter van het park met zijn truck stopte en voedsel begon uit te strooien, eerst op de weg maar later ook in het meer.

We vervolgden op de R Alt 89, reden voorbij Tuzigoot N.M. en reden daarna rechts de Upper Red Rock Loop Road in (voorbij Cottonwood). De weg tussen het Watson Lake en Cottonwood is prachtig. Je wordt vergast op mooie zichten.
* Red Rock State Park: Inkom $ 7 p/p, te betalen in het Miller Visitor Center
 - Red Rock Crossing met Cathedral Rock is een vrij klein park met maar één hoogtepunt. Eén van de meest gefotografeerde scènes in het zuidwesten is de torenhoge kathedraalrots, die weerspiegeld wordt in de wateren van de Oak Creek. Het is geen verassing dat de picknickplaats op dezelfde locatie even populair als mooi is. Mensen komen er om te vissen, zwemmen en wafen in de kreek, maar ook om te picknicken en het prachtige landschap te fotograferen. Het kan er behoorlijk druk zijn, maar vroeg in de ochtend of op een doordeweekse dag is het mogelijk een schoonheid van wereldklasse van Red Rock Crossing helemaal voor jezelf te hebben, of toch bijna. Red Rock Crossing ligt in het Crescent Moon Park. Het uitzicht op Cathedral Rock is zeer mooi bij zonsondergang door de weerspiegeling in de Oak Creek.
 
* Desert Canyon Scenic Loop Drive is een prachtige autorit in het afwisselend decor van grillige bergtoppen en steile rotsformaties. De landschappen wisselen in hoog tempo af en er zijn veel stopplaatsen langs de weg voor de mooiste uitzichten. Het is een geweldige rit langs duizelingwekkende ravijnen en rode bergketens. De totale rit duurt circa 3.30u, maar met veel fotostops doe je er natuurlijk veel langer over. Je vindt aan de stopplaatsen vaak picknicktafels, al of niet overdekt.

Deze avond werd het weer eens Chinees. In het Restaurant Szechuan was het drummen voor een plaatsje. De geserveerde maaltijd was echt lekker en niet duur.

Zaterdag 13/04 Omgeving Sedona N.

44 mijlen, 70,4 Km

* Sedona; Visitor Center, 331 Forest Road, 8.30-17u

We volgden Hwy 89A E en namen Hwy 179 S. Je komt in de buurt van de Chapel of the Holy Cross en wat verder heb je mooie zichten op Bell Rock en Courthouse Rock.

* Chapel of the Holy Cross (Kapel van het Heilig Kruis) is een moderne kapel gebouwd in de heuvels in de buurt van Sedona. Zij is ontworpen door de architect en beeldhouwer Marguerite Brunswig Staude, een leerling van Frank Lloyd Wright. De kapel ligt in het Coconino National Forest de kapel werd in 1956 voltooid. Het Amerikaans Instituut voor Architecten gaf de kapel de “Award of Honor” in 1957. De woorden van de beeldhouwer: Hoewel de kapel katholiek is, heeft zij als kunstwerk een universele aantrekkingskracht. De deuren zullen altijd voor iedereen, van welk geloof ook, openstaan, zodat God mag tot leven komen in hun ziel en een levende realiteit zal zijn. In 2007 verkozen de inwoners van Arizona de kapel tot één van de zeven wonderen van Arizona, gemaakt door de mens.

 Het domein is gelegen 780 Chapel Road en is open van 9u-17u. Er is een kleine parkeerplaats beneden aan de kapel. Zij is bereikbaar via een lang hellend vlak. Het loont om de tocht naar boven te maken. Het is een zware klus voor de duwer om met een rolstoel naar boven te rijden. Je bereikt de kapel van uit het centrum van Sedona door Hwy 89A E te volgen tot het tweede rondpunt. Aan het vierde rondpunt zie je een aanwijzing naar de kapel.

* Bell Rock bereik je vanuit het centrum door Hwy 89A E te volgen tot het tweede rondpunt. Hier neem je Hwy 179 S en net voorbij het vijfde rondpunt zie je een aanwijzing naar Bell Rock. Er wordt beweerd dat Bell Rock een plaats is met een hoge concentratie aan spirituele energie. Hierdoor is het een populaire toeristische bestemming en een plaats voor meditatie. De Bell Rock Loop is rolstoeltoegankelijk.

* Courthouse Rock of Butte bevindt zich in de onmiddellijke buurt van Bell Rock. Je ziet beide naast elkaar staan in de mooie natuur.

* Red Rock Secret Mountain Wilderness is een groot wildernisgebied binnen het Coconino National Forest. Het bestaat voornamelijk uit door wind- en watererosie gebeeldhouwde torenspitsen, ramen, bogen, slotcanyons en de rode rotskliffen van de Mongolon Rim, die de rand van het Colorado plateau markeren.

 - Seven Sacred Pools: 1,7 Km (Soldier Pass Trail), volledig 3,2 Km. We volgden vanaf het hotel de 89A, namen links de afslag naar Soldier Pass Road, op Red Rock Secret Wilderness het einde naar rechts Rim Shadow Drive en voorbij Devil’s Kitchen. Je hebt een uitzicht op twee natuurlijke bruggen, de Seven Sacred Pools en de grootste sinkhole Devil’s Kitchen. Het is prachtig, maar niet te doen met een rolstoel.

* Cococino National Forest, Slide Rock State Park, Oak Creek Canyon
 - Slide Rock State Park: Inkom $ 20 per wagen
 Het park ligt in de Oak Creek Canyon op circa 11 Km ten noorden van Sedona langs de 89A. Het park dankt zijn aan de natuurlijke glijbanen, gevormd door gladde rotsen in de bedding van de Oak Creek. Opvallend in het park zijn de mooie rode rotsformaties die zo typerend zijn voor deze regio. Er is een grote parking en onder een grote overdekte ruimte staan enkele picknicktafels. Er zijn enkele korte wandelingen, die min of meer rolstoeltoegankelijk zijn. Er is mogelijkheid om te zwemmen in de kreek, locatie die enkel via een hoge trap bereikbaar is.
 
- Oak Creek Canyon Scenic Drive: Inkom U$ 11 per wagen. Er zijn meerdere uitkijkpunten.
 Aan de Oak Creek Canyon kom je via de R 89A richting Flagstaff. De canyon wordt vaak omschreven als een kleinere neef van de Grand Canyon vanwege haar natuurschoon. De eerste 200 yards zijn geplaveid, maar gaan op en af. Marie-Claire deed een deel van de wandeling alleen. Het is een mooie trail, je moet enkele keren de kreek oversteken via boomstammen.
- West Fork Trail: De wandeling start bij de kleine parkeerplaats Call of the Canyon. In enkele minuten bereik je de West Fork Oak Creek. Je steekt een brug over en volgt de wandeling. Je moet 10 keer de rivier oversteken en net zoals bij de Oak Creek Canyon over boomstammen lopen. Marie-Claire is er niet aan begonnen. Ze wou mij niet nog eens voor zekere tijd alleen achterlaten. De ganse trail is 11 Km heen en terug.

Na dit laatste keerden we terug naar Sedona. Het was een rijk gevulde dag, waarop we konden genieten van de prachtige natuur. In Sedona zochten we een restaurant op en het was al enkele dagen geleden dat we een pizza aten, nu kon het nogmaals. We stapten binnen bij Pizza Lisa. Er was een lange wachttijd voor een vrije tafel en de pizza was maar gewoon.

Als je de mogelijkheid hebt om langer in Sedona te verblijven, er zijn heel veel wandelingen die je er kunt maken. Je vervelen zal er niet bij zijn.

Zondag 14/04: Sedona -Chinle

326 mijlen, 521,6 Km

Sedona - Tuba City - Coal Mine Canyon - Chinle via Sunset Crater Volcano N. M.

We namen in Sedona na enkele mijlen de I 40 E naar Holbrook en gingen dan linksaf naar de R 89 N richting Tuba City en sloegen af op Fire Road 545/Loop Road aan milemarker 430 die er is na enkele mijlen. Je komt dan bij* Sunset Crater Volcano National Monument: Parkenpas is geldig.
 Loop Road van 56 Km, er is een Visitor Center
 - Love Flow Trail is een loop van 1,6 Km, het is deels rolstoeltoegankelijk, hij start direct naast de weg in de omgeving van het Visitor Center. Je loopt over een aangelegd pad door de Bonito Lava Flow. Net voorbij het Visitor Center tot aan de Lenox Crater Trail ligt links van de weg gestold lava. Op het verste punt heb je een mooi uitzicht over de glooiende rode en zwarte heuvelruggen.
 - Lenox Crater Trail is een 800 m lang pad, dat steil omhoog loopt naar de top van de krater. Je hebt er een goed uitzicht op de San Francisco Mountains. Marie-Claire is er niet aan begonnen.

* We gingen verder richting noordwaarts op de R 89 N. via Tuba City naar de Coal Mine Canyon. Het is mogelijk met de wagen naar de achterzijde van de canyon te rijden en The Ghost vanaf de rand te bekijken. Je moet dan via de R 264 nog iets verder naar het zuiden rijden. We volgden deze weg over 26 Km en gingen kort voor mijlpaal 337 links op een onverharde weg. Het is +/- 800 m tot een parkeerplaats. Je kan ook tussen mijlpaal 340 en 341 linksaf gaan en via een onverharde weg kom je aan de Coal Mine Canyon.
 De Navajo indianen gaven de Coal Mine Canyon de naam “Honoo Ji” dat betekent zaagtandvormig met scherpe kartelranden. De canyon staat ook vol met grillig gevormde hoodoos en rotspilaren, die veel gelijkenis vertonen met de hoodoos in Bryce Canyon National  Park. Wat deze canyon zo speciaal maakt, zijn de kleuren: de helder rode, bruine, witte, grijze en zelfs blauwe tinten zogen voor een geweldig schouwspel. Bovenin de canyon vind  je ook een gitzwarte laag, de kolenlaag waaraan de canyon haar naam te danken heeft. Beneden in de canyon loopt een voetpad. Het is jammer genoeg moeilijk om beneden te geraken.

 Officieel heb je voor bezoek aan de Coal Mine Canyon een permit nodig, verkrijgbaar in Cameron of bij het Antilope Canyon Tribal in Page. De meeste toeristen bezoeken het zonder permit. Het is een privé domein van een Navajo boer, die het hele gebeuren gade slaat. We zagen hem bij de waterciterne bezig water in een grote ton over te hevelen voor zijn dieren. De man deed niet moeilijk en reed ons zelfs voor tot bij de canyon. Hier blies de wind zo fors, dat Marie-Claire moeite had om haar bril op te houden. Ondanks de felle wind is zij in de canyon een stuk afgedaald en heeft van de prachtige natuur genoten zoveel ze kon.

We namen terug de R264 en sloegen in Keams Canyon linksaf (Indian Rte 4) naar Chinle. In Chinle zochten we het Holiday Inn Canyon de Chelly op, checkten in en moesten ons haasten om in het restaurant te zijn. Het is hier een uur later dan van waar we kwamen en hiervan waren we niet op de hoogte. Het avondmaal in het hotel was gewoon niet te eten. Het was er negen jaar geleden nochtans heel lekker en aangenaam om er te blijven zitten. Marie-Claire had een steak besteld, ze kreeg een uitgebakken stuk vlees gelijk van hamburgers. De frieten waren slecht gebakken en de schil was er nog aan. De afrekening was zwaar genoeg en na protest werd die gehalveerd. Het hotel is in Navajo handen en vroeger waarschijnlijk niet.

Maandag 15/04 Chinle -Page via Monument Valley

262 mijlen, 419 Km

We namen de R 191 N tot Many Farms, verder de Indian R 59.
Bij de kruising R 160 naar links West. In Kayenta namen we de R 163 naar Monument Valley 27 Km verder. Je moet goed opletten als je in de buurt komt, je bent de afslag voorbij voor je het beseft.

* Monument Valley: Parkenpas niet geldig, inkom $ 20 per wagen tot 4 pers. (Tribal Park)
 Aan het Visitor Center is naast de info die je er kan krijgen een cafetaria en giftshop. We bezochten Monument Valley in 2010 en wilden dit nog eens overdoen.
 - Valley Drive: 25 Km, dit moet je zeker doen, het is de moeite en je bent er niet alleen. Daardoor doe je langer over de drive dan je in gedachten had. Het is soms wachten geblazen eer je een foto kunt schieten. Aan het begin van de route kom je bij een stopplaats, vanwaar je een spectaculair mooi zicht hebt op de meest bekende “ buttes”: West Mitten, East Mitten en Merrick Butte. De drie rotsen zijn circa 300 meter hoog. Verderop kom je bij de 250 m hoge Elephant Butte en nog iets verder heb je drie dicht bij elkaar staande spires, die samen de Three Sisters worden genoemd. Verder kom je bij een splitsing, waar je enkel rechtsaf mag. Vanaf dit punt is het eenrichtingsverkeer. De weg loopt tussen mooie rotsen door, zoals de Thunderbird Mesa, de immens grote Rain God Mesa en Totem Pole. Eén van de indrukwekkende uitzichtpunten is Artist Point, vanwaar je een weids overzicht hebt op de vallei. Je komt ook voorbij het John Ford Point, een eenzame rotsmassa naar hem genoemd.

Monument Valley was ook de set van meerdere documentaires over het Wilde Westen en westernfilms. Enkele films die hier zijn opgenomen, zijn de door John Ford geregisseerde film Stagecoach uit 1939 met John Wayne in de hoofdrol, Sergio Leone‘s Once Upon A Time in The West en Clint Eastwoods The Eiger Sanction. Monument Valley heeft ook gefigureerd in advertentiecampagnes en reisbrochures als het symbool van het Westen.

Met een gewone wagen kan je gemakkelijk Monument Valley N.P. verkennen. Vanaf het Visitor Center leidt een kronkelende weg je langs de mooiste hoogtepunten van het natuurgebied. Bij aanvang is de weg hobbelig en minder goed berijdbaar, keer zeker niet terug. Ook zonder 4 x4 wagen is de route goed haalbaar. Ga je liever niet op eigen houtje, dan heb je de mogelijkheid om een Navajo tour te boeken. Op een Jeeptour neemt een gids je mee door de geschiedenis van de Navajo’s en het natuurreservaat. Bij zulke Jeeptour kom je op plekken waar je met een gewone wagen niet kunt komen.

Na uitgebreid te hebben rondgetoerd en een hele reeks foto’s te hebben genomen in Monument Valley, bezochten we het Visitor Center, zochten er de bovenste verdieping op via een kleine lift en namen enkele kiekjes van de omgeving van op het hoge open terras. We vroegen aan andere toeristen om ons op de gevoelige plaat vast te leggen, wat zonder problemen gebeurde. We verlieten het park en reden richting Page, terug naar Kayenta op de R 160 W en sloegen rechtsaf na 103 Km naar Hway 98 W,: totaal 195 Km. In Page wilden we inchecken in het Clarion Hotel. Booking.com had hen niet op de hoogte gebracht van onze reservatie en het hotel was volgeboekt. Na ettelijke telefoontjes hadden we een ander logies te pakken. Het werd het hotel La Quinta Inn & Suites. Het prijsverschil, een goede $ 100, verschil dat werd bijgepast door het Clarion hotel.
Van het avondmaal genoten we in het Chinees restaurant Mandarin Gourmet op een 200 m van het hotel. Het buffet was uitgebreid, lekker en niet te duur.

Dinsdag 16/04 Page via Big Water - Kanab

92 mijlen, 147 Km

* Big Water Visitor Center: 100 Upper Revolution Drive
 We zijn er geweest en zagen de openingsuren en dagen. Dinsdag en woensdag gesloten en het was dinsdag. Het werd een maat voor niets.

* Paria Ranger Station: Tussen mijlpaal 20 & 21
 We stapten daarna in dit Ranger Station binnen, maar zij gaven verkeerde info over de Vermillion Cliffs Paria Wilderness. We stapten later binnen in Kanab bij het Bureau of Land Management (BLM). Zij waren blijkbaar meer op de hoogte en gaven veel betere info.

* Wahweap Hoodoos is enkel mogelijk met een 4x4.

Voor we Kanab binnen reden, werd halt gehouden bij het reisbureau Dreamland Safari Tours, 4350 East Mountain View Drive, Kanab
Tel. + 1/435.644.5506 Website: www.dreamlandtours.net
Zij zijn één van de betere touroperators in Kanab en gespecialiseerd in avontuurlijke tours, dagtrips en trips voor meerdere dagen. Ze zijn misschien iets duurder dan anderen, je krijgt waar voor je geld. Het reisbureau is een absolute aanrader in Kanab.
Marie-Claire zou met hen een dagtocht maken naar de White Pocket/Coyote Butte South, een ongerept stukje natuur vergelijkbaar met de Wave. Kostprijs voor de trip U$ 200 p/p, vermits ik in dit onherbergzaam gebied niet kon meegaan, heb ik wijselijk besloten die dag in het hotel in Kanab te blijven.

Vermits het vandaag een druilerige dag was en veel wandelen er niet meteen in zat, waren we, na het boeken van de dagtrip naar de White Pocket/Coyote Butte South, vrij vlug in Kanab en checkten we in in het Best Western Red Hills Hotel. Het werd weer Pizza Hut voor het avondeten. Het viel ons op dat er omzeggens geen gasten waren. De pizza was heel lekker. Waarschijnlijk hield de regen de mensen weg.

Woensdag 17/04: Omgeving Kanab

75 mijlen, 120 Km

Na een uitgebreid ontbijt verlieten we het hotel en stevenden af op de
* Paria Rimrock Toadstools Hoodoos: Gratis inkom.  De Paria Rimrocks zijn een verbazingwekkende verzameling hoodoos, badlands en andere rotsformaries die je vindt in het gebied tussen de Cockscomb Fault en het zuidelijk deel van Cottonwood Canyon Road. De gemakkelijkst bereikbare formatie zijn de Toadstool Hoodoos, spectaculaire paddenstoelvormige rotskoepels, toegankelijk vanaf Hway 89 tussen mijlpaal 19 en 20. Het staat aangegeven met een klein plaatje en er is een kleine parking vooraan. Je komt erin via een hek, dat je zigzaggend moet passeren. Zulk het is bedoeld om dieren binnen het domein te houden. Trek er zeker voldoende tijd voor uit, het is de moeite waard. Als je eraan begint, neem dan voldoende water mee. Met een rolstoel lukt het moeilijk, het eerste deel wel, maar je moet eerst voorbij het hek geraken. Het wordt druk bezocht, het wordt aangegeven als interessant voor kinderen door de gemakkelijkheid.

We reden terug richting Kanab om te starten met Vermillion Cliffs Paria Wilderness Area.

* Slotcanyon: Buckskin Gulch is één van de mooiste slotcanyons van de V.S. Het is niet alleen de langste maar ook de diepste slotcanyon. De grillig gevormde wanden bereiken op veel plaatsen een hoogte van 150 m. Ze bestaan uit heel donker Navajo zandsteen, omdat het zonlicht maar slecht in de canyon kan doordringen, is erin dan ook vrij donker en over het algemeen vrij koel.
 Door de lengte is het bijna niet mogelijk de ganse canyon op 1 dag door te lopen. Je krijgt wel een goede indruk van Buckskin Gulch door er een dagtrip van te maken vanaf de Wire Pass Trailhead.
 Vanaf dit punt rest nog een mijlenlange mars naar de eigenlijke canyon. De toegang is gratis en je doet het op eigen risico.

Vertrek via de House Rock Valley Road: afslag op Hway 89 tussen mijlpaal 25 & 26 midden tussen Page en Kanab in een scherpe bocht. Er ligt maar 1 scherpe bocht op het traject Page-Kanab. Komende van Kanab is het rechtsaf. Bij droog weer lukt deze tocht met een gewone wagen. Je vertrekt op een route met putten en bulten die je moet kunnen ontwijken, maar het is een prachtige route. Iets verder ligt de gravel vrij goed. Het is meer een rode verharde zandweg. Op het einde heb je een grote parking, waar je vrij kunt parkeren. Op de parking zijn ook toiletten. De wandeling tot de canyon is 1,7 mijl en loopt door de rivier, dan pas begint de canyon die 11 Km lang is en je moet langs dezelfde weg terug komen.
 Marie-Claire nam al haar moed bijeen en begon aan de tocht van enkele uren, gewapend met camera en het broodnodige water. Ik hield me wijselijk in de wagen, zo bleef ik beschut tegen de felle zon. Na enige tijd verscheen Marie-Claire terug ten tonele, moe maar tevreden met wat ze gedaan en gezien had. Ze sprak erover in superlatieven.

Voor we hier vertrokken, spraken we onze lunch aan. We hadden in Kanab een Frans brood gekocht bij een warme bakker en het was nog goed vers. Na het verorberen van de kleine maaltijd krasten we op en vatten de terugweg aan.

Terug op Hway 89 ging het richting Page om te stoppen bij
* Paria Movie Set (Paria River Road) Escalante Grand Staircase ligt op Hway 89 tussen mijlpaal 30 & 31. Gratis inkom.

De piste is in heel goede staat. Je hebt mooie zichten op de gekleurde bergen. Je valt van de ene verbazing in de andere. De Paria River Road loopt ten einde bij de Paria rivier na +/- 8 mijl. De weg wordt beheerd door het Bureau of Land Management en heeft het wegnummer BLM585. Bij droog weer is de weg goed berijdbaar, ook voor gewone wagens. Enkel het laatste stuk kan moeilijk zijn, de weg loopt er steil omlaag. Let op: de verzekering van een huurwagen is op onverharde wegen niet geldig, eventuele schade wordt niet vergoed. In het begin van de jaren ’60 werden in deze omgeving scènes opgenomen voor de film Sergeants 3 met Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis Jr. De laatste film die er is opgenomen, is The Outlaw Josey Wales met Clint Eastwood. In september 1958 is de filmset bij een overstroming weggespoeld.

Terug in Kanab zochten we eerst het hotel op voor een opfrisbeurt, waarna we op stap gingen voor een restaurant. Van het avondmaal genoten we ditmaal in het Restaurant Homstou’s Trail End op enkele honderden meter van het hotel. Het was er lekker.

Donderdag 18/04 Daguitstap met Dreamland Safari Tours

* Kanab Dreamland Safari Tours; 4350 E Mountain View Drive
 Rond 8u moest Marie-Claire zich gereed houden voor de daguitstap. Een chauffeur/gids kwam haar ophalen voor de daguitstap naar de White Pocket/Coyote Butte South. Zij waren met vier personen, een Amerikaans koppel, een Brits piloot en Marie-Claire. Zij namen dezelfde weg als wij gisteren, maar aan de parking gingen zij nog verder door over een veel minder goede gravel. Een 4x4 is hier een must en dan nog.

Het is niet eenvoudig White Pocket op eigen houtje te bereiken, maar het kan met een 4x4, en een ervaren chauffeur met 4x4, er is geen permit nodig. De wegen in dit gebied bestaan voor het merendeel uit los zand en de kans is heel groot dat de wielen blijven vastzitten. Je bevindt je hier in een zeer afgelegen en weinig bezocht gebied. Je bent dus geheel op jezelf aangewezen. Het wordt daarom aanbevolen, deze tocht met minstens twee wagens te doen, of om gebruik te maken van de diensten van een ervaren gids. Als je toch zelf in dit gebied wil rijden, laat dan wat lucht uit de banden. Met zachtere banden wordt het risico dat je vast komt zitten iets kleiner.

Wij wilden dit risico niet lopen, daarom boekte Marie-Claire de dagtrip bij Dreamland. Van Buckskin Gulch sprak zij in superlatieven, woorden schoten haar te kort om de schoonheid te beschrijven. Ze heeft reeds lang gedroomd van de Wave, dit stukje natuurpracht mag er zeker naast staan. Om de Wave te kunnen bezoeken, moet je meer dan geluk hebben. Per dag mogen er maar 20 personen in dit prachtig stukje natuur, 10 bij loting via internet drie maanden voorafgaand aan je plan en 10 de dag zelf. Het is dus onbegonnen werk.

De ganse dag hield ik mij bezig op de PC in de lobby. De receptionisten hielpen mij waar nodig. De dag was voorbij voor ik het goed besefte. Marie-Claire was terug rond 19u, eerst een opfrisbeurt en daarna trokken we erop uit voor het avondeten. Nu werd gekozen voor het Restaurant Vermillon 45, een gezellige keet uitgebaat door een dame uit Namen. Zij was op dat moment niet in Kanab. Het eten is er lekker en goed verzorgd, maar het viel iets duurder uit dan we gewoon zijn.

Vrijdag 19/04: Kanab -Bryce Canyon

200 mijlen, 320 Km

* Cottonwood Canyon Road vertrekt voorbij Big Water, eindigt dichtbij Cannonville en loopt door het Grand Staircase-Escalante National Monument - 75 Km
 De route begint op 69 Km van Kanab richting Page links van Hway 89 tussen mijlpaal 17 en 18 en staat duidelijk aangegeven bij het begin. Je hebt mooie zichten op de Canyons, Yellow Rock en Grosvenor Arch.

De weg was een goed onderhouden gravel en heel goed te doen bij droog weer zelfs met een gewone wagen. Het is aan te raden de staat van deze weg vooraf na te gaan bij het Bureau of Land Management (BLM ), zij kunnen je de staat van de weg meedelen. Het kan verschillen van maand tot maand. Je laat wel de ganse tijd een stofwolk achter van het droge zand. Houdt er rekening mee, dat de Cottonwood Canyon Road in een zogenaamde “open range” ligt, het betekent dat koeien hier vrij kunnen lopen en dus ook de weg oversteken.

Het eerste deel van de Cottonwood Road loopt door een breed leeg dal. Rondom je zie je lage grauwgekleurde badlands met weinig vegetatie. Op het eerste stuk merk je vaak electriciteirskabels en het is moeilijk de weg en de natuur te fotograferen zonder de kabels. Na enkele mijlen wordt de omgeving steeds kleurrijker. Het meest spectaculaire deel van de route bereik je na circa 25 mijl. De rotsen van de Cockscomb Ridge hebben hier schitterende kleuren. Aan de linkerzijde van de weg ligt een kleine canyon, de Cottonwood Wash Narrows, waar je een kleine wandeling kunt maken.

 Na 30 mijl kan je rechtsaf via BLM 440, deze afslag wordt met een bord aangegeven. Na 1 mijl bereik je een kleine parking met enkele picknicktafels en een toilet. Vanaf de parking zie je een vrijstaande dubbele rotsboog, die bestaat uit geelachtig-wit zandsteen. De grootste van de twee openingen is 18m hoog en de totale hoogte bedraagt ruim 27m. de bogen werden in
Grosvenor Arch 1949 ontdekt door Dr Gilbert Grosvenor van de National Geographic Society en is naar hem genoemd. Je kunt Grosvenor Arch vanuit verschillende hoeken fotograferen, het resultaat is erg mooi als je helemaal onder de boog gaat staan. Je moet er wel een fikse wandeling voor over hebben. Na het bezoek moet je terug naar de Cottonwood Canyon Road.

Er volgen nog 9 onverharde mijlen, waarin enkele steile delen voorkomen. Kort voor je het asfalt bereikt, steek je de Hackberry Creek over, meestal staat er geen water in. De oversteek is niet moeilijk, ook niet met een gewone wagen. De Cottonwood Canyon Road eindigt bij Cannonville. Vanaf hier volgden we de UT-12 W tot de kruising met de UT-63, die we in zuidelijke richting volgden tot aan Bryce Cnyon National Park.

Het viel ons op dat er nog veel sneeuw lag tussen de sparren en op sommige open plekken. Het was maar pas toen we uit de wagen stapten, dat we de koude wind voelden.
* Bryce Canyon National Park (titelfoto bij dit verslag): Parkenpas is geldig. Bryce Canyon heeft maar één toegang, aan de noordkant. Normaal rijd je de weg van noord naar zuid enkel 29 Km, met verschillende uitkijkpunten. Rij eerst tot op het eindpunt en kom dan terug. De uitkijkpunten liggen rechts. Vermits we in 2010 Bryce Canyon reeds bezochten, hielden we het nu bij enkele uitkijkpunten. We startten bij Sunrise Point wat we niet bijzonder vonden qua uitzicht. Het is een goede plek om het Amphitheater bij zonsopkomst te zien. De veranderingen in de kleurschakeringen zijn dan indrukwekkend. We vervolgden met Queens Garden Trail, Marie-Claire is ermee gestart, maar is gestopt na een goed half uur. Het werd te koud en de wind blies fel.

Deze trail is de minst zware van Bryce Canyon. Je ziet de rotsformatie Queen Victoria aan het einde van de trail. De trail vertrekt aan het Sunset Point en is 2,9 Km H/T. Daarna zijn we teruggekeerd naar Sunset Point, waar je een veel beter uitzicht hebt dan bij Sunrise Point. Dit is wat wij er van dachten. In tegenstelling van wat de naam doet vermoeden, kan je hier de zon niet goed zien ondergaan. Het laatste dat we aandeden was Inspiration Point. Je hebt hier een goed uizicht op het Amphitheater en op de rotsformatie Silent City.
De Navajo Loop Trail kon niet worden gedaan, de weg was afgesloten wegens te veel sneeuw. Het is een loop trail van 2,2 Km.
Na het te kort bezoek aan Bryce Canyon stevenden we af op het hotel Quality Inn Bryce Canyon. Je rijdt Bryce Canyon uit via UT-63 N tot aan de kruising met UT-12, die je in westelijke richting volgt tot waar hij eindigt op Hway 89. Op dit punt zie je het hotel staan. Na het inchecken en intrek in de kamer, zochten we het restaurant van het hotel op. We waren genoodzaakt het avondmaal hier te gebruiken. Er was niets in de onmiddellijke buurt. De maaltijd was lekker, de porties klein en de prijs viel tegen.

Zaterdag 20/04 Panguitch - Zion National Park

184 mijl, 294 Km

* Panguitch naar Cedar Breaks National Monument: via R 143 S

* Cedar Breaks Natinal Monument ligt in het Dixie National Forest, dat ligt op het 3.048 m hoge Markagunt Plateau. Het Cedar Break National Monument is een kleinere uitvoering van Bryce Canyon. Het uitgestrekte sprookjesachtige amfitheater is gevuld met honderden gekleurde kalkstenen pilaren. Voor eenvoudige wandelroutes kan je terecht bij Spectra Point/Wasatch Rampart en op de Alpine Pond. De Rattle Sneek Trail is uitdagender. Het monument is geopend van eind mei tot half oktober. Er loopt een autoroute van 8 Km door het park.
 Toen wij er kwamen, was de weg hogerop afgesloten wegens te veel sneeuw. Op enkele lager gelegen plaatsen was men volop aan het skiën. Marie-Claire kwam uit de wagen voor het nemen van foto’s en haastte zich om terug in te stappen. Het was ijzig koud. Op de route die we volgden merkten we op sommige plekken veel sneeuw, die van de weg was geveegd met grote sneeuwruimers. Die stonden iets verderop paraat om terug uit te rukken.

* Via Cedar City ging het naar La Verkin via de Kolob Canyons Visitor Center (Exit 40), het noordwestelijk gedeelte van Zion tot Kolob Canyons Viewpoint: 9 Km
 We reden verder zuidwaarts, namen Exit 27 en volgden de I 17. In La Verkin namen we de UT 9. We volgden de UT 9 tot aan het Visitor Center aan de zuidelijke ingang. Van hieruit vertrekt de Zion Canyon Scenic Drive tot de Temple of Sinawava. De Scenic Drive begint iets minder dan 1 mijl voorbij het Visitor Center. De weg volgt de Zion Canyon, je rijdt van zuid naar noord doorheen de kloof. Na 6,6 mijl kom je aan het einde van de weg. Dit is de drukst bezochte route van Zion, daarom is de weg tijdens het hoogseizoen alleen toegankelijk voor de gratis shuttlebussen. Gasten van de Zion Lodge mogen wel de eigen wagen gebruiken. Er zijn acht stops, duur van de rit 45 minuten. De stops zijn: Visitor Center, Museum, Court of the Patriarch, Zion Lodge, The Grotto, Weeping Rock, Big Bend en The Temple of Sinawava.
 Het was onze bedoeling iets voorbij het Visitor Center op de splitsing van de weg, de afslag naar rechts te nemen, de Zion Mnt. Carmel Road. We hadden met het weer geen rekening gehouden. Door het minder goede weer van de laatste dagen waren er brokstukken van de rotsen op de weg terecht gekomen, met afsluiting van de ganse weg tot gevolg. De weg was afgesloten van 9 tot 30 april 2019. Het personeel dat het verkeer hier in goede banen leidde, gaf ons een gele folder om op het dashbord te leggen. Hiermee mochten wij, als andersvaliden de Zion Canyon Scenic Drive met eigen wagen rijden. We moesten ons houden aan de maximum snelheid van 35 mijl/uur en bij stops voor foto’s zorgen dat we de shuttlebussen niet hinderden. Voor het nemen van de shuttlebussen kan je de wagen bij het Visitor Center, bij de zuidelijke ingang, of in Springdale gratis parkeren. In Springdale zijn meerdere bushaltes, aangegeven met een bordje “Shuttle Parking”. Met de Springdale shuttlebus rijd je naar het Visitor Center, daar kan je overstappen op de shuttlebussen van het park.
 Bij de derde busstop ben je bij Court of the Patriarchs Viewpoint. Hier begint een pad van 100m, met aan het einde een mooi uitzicht op The Three Patriarchs, drie bergtoppen die vernoemd zijn naar drie bijbelse stamvaders, Abraham (2.101m), Isaac (2.081m) en Jacob (2.083m).
 De vierde stop is Zion Lodge met de wandelingen Grotto Trail, Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail. Op het pad van de Grotto Trail zie je Red Arch Mountain (1.807m).
 Deze trail kan gecombineerd worden met de Kayenta Trail en de Lower Emerald Pool Trail. Je hebt dan een loop trail van 4,8 Km. Ter hoogte van de Zion Lodge kan je via een brug de Virgin River oversteken. Onmiddellijk hier voorbij splitst de weg, rechtsaf gaat naar de Lower Emerald Pools, linksaf naar de Middle Emerald Pools.
 De vijfde stop is The Grotto. Hier kan je naar de Angels Landing Trail, één van de meest populaire wandelingen in Zion. Het is een vrij zware wandeling, het laatste stuk is niet geschikt voor personen met hoogtevrees.
 De zesde stop is Weeping Rock. De Weeping Rock Trail is 600 m lang en duurt 30’. Uit een overhangende rots sijpelt water, aan de onderkant van de rots groeien mos en allerlei mooie planten. Weeping Rock is erg mooi in het voorjaar.
Bij de zevende stop ben je bij Big Bend. Het is een uitkijkpunt, vanwaar geen trails beginnen. Je hebt er een zicht op de Virgin River, Angels Landing en op de Great White Throne.

De achtste en laatste stop is de Temple of Sinawava. Je hebt hier twee wandelingen, Riverside Walk en The Narrows. Op de Riverside Walk volg je de Virgin River via een verhard pad, tot je uitkomt bij de bekende Zion Narrows. De wanden van het ravijn komen almaar dichter bij elkaar. Er is slechts enkele meters tussen de 600m hoge bergwanden. De eerste 1,6 Km is rolstoeltoegankelijk, dan wordt het moeilijk.
Na het uitgebreid bezoek aan het Zion N.P. keerden we van de laatste busstop terug naar de uitgang en zetten we koers naar La Verkin om in te checken in het hotel La Quinta Inn & Suites La Verkin-Gateway to Zion. Bij het inchecken vroegen we naar een degelijk restaurant. Het werd het Restaurant Stage Coach Grill, gelegen op een goede tweehonderd meter van het hotel, aan de lichten linksaf. We genoten van de maaltijd, het viel best mee. Na de maaltijd keerden we terug naar het hotel. We waren net in het hotel, toen een hels geluid weerklonk. Het brandalarm was afgegaan en iedereen moest het hotel verlaten. Na enkele minuten verscheen de brandweer met drie wagens en een hele horde politiewagens. De brandweer liep het gebouw in en uit, maar gaf geen informatie vrij. Na een drietal uren bleek alles veilig en konden we naar onze kamer. Het was blijkbaar loos alarm, maar er was wel rookontwikkeling waargenomen.

Zondag 21/04: La Verkin -Las Vegas

222 mijl, 355 Km
La Verkin -Valley of Fire -Snow Canyon -Las Vegas

In La Verkin volgden we de UT 9 W tot die eindigt bij de I 15 die we in westelijke richting volgden naar St-George. Daar namen we de UT 34 W die overgaat op UT 14 N, de George Boulevard in St-George. We namen Exit 8 vanaf I 15 S. We vervolgden op de E Red Hills Parkway en de UT 18 N naar de Snow Canyon Drive in Ivins. Het was even zoeken, want het lijkt allemaal op elkaar.
* Snow Canyon State Park: Inkom $ 10 per wagen. De parkenpas is er niet geldig.
 We namen Exit 6 op de I 15 en ga via R 18 (North Bluff Street) in noordelijke richting. Het park is gans het jaar open van 6u tot 22u. De ingang ligt +/- 18 Km verder. Er loopt een 7 mijl/11,2 Km lange route door het park en verbindt de noordelijke met de zuidelijke ingang. De maximum snelheid in het park is 15 mijl/uur. Het is een mooi park, je krijgt regelmatige prachtige zichten op de gekleurde rotsen. De naam van het park heeft niets met sneeuw te maken, zoals vaak gedacht. Het is genoemd naar de 19e eeuwse pioniers Lorenzo en Erastus Snow.

Er zijn heel wat wandelmogelijkheden, het merendeel hiervan is vrij moeilijk te doen met een rolstoel.
 - Hidden Pinyon Trail: 2,4 Km lang, brengt je langs bijzondere woestijnplanten. Onderweg staan meerdere infoborden over de dieren die je tegenkomt. De wandeling is vrij moeilijk haalbaar met een rolstoel.
 - Petrified Dunes Trail is 2 Km lang en misschien wel de meest aangename wandeling in het park en een die populair is bij alle leeftijden en vaardigheden. Wijd open rollende rotsheuvels bedekt met gebogen ruggen strekken zich in alle richtingen uit en lijken te smeken om ontdekt te worden. Er is geen echt afgebakend pad, enkel een veld van golvende versteende zandduinen, die een gevoel van vrijheid geven. Fotografen vinden hun gading, met de gebogen lijnen, als bijenkorf gevormde bergen. Je kunt vroeger stoppen en moet niet tot op het einde gaan.
- Lava Flow Trail Overlook is een kort pad, dat wandelaars naar een handvol zeer mooie Panoramische uitzichtpunten voert. De Whiterocks Trail sluit zich aan bij de Lava Flow Trail. Op 0,34 mijl na de Whiterocks Trail Junction gaat de Lava Flow Overlook Trail over in de
- Butterfly Trail is een gemakkelijke wandeling van 3,20 Km. Ze start aan dezelfde parking als de wandeling naar de Petrified Dunes. Het pad is genoemd naar een splitkei langs het pad, die op een vlinder lijkt. Het hoogtepunt van deze wandeling is de Lava Flow Trail Overlook. Die is toegankelijk via een uitloper aan het einde van het pad, dat naar links gaat. Het uitzicht vanaf het viewpoint is spectaculair.
- Jenny’s Canyon is een korte heen en weer wandeling naar een smalle slotcanyon. De wandeling duurt +/- 20’, als je nog nooit een slotcanyon gezien hebt, is dit de perfecte gelegenheid. De trailhead ligt aan de zuidkant van het park, niet ver van de ingang. Je begint bij een vlak gedeelte en je komt snel bij een rotswand. Links zie je de nauwe slotcanyon en iets verder staat een infobordje. De canyon gaat nog een kort eindje verder, om dan plots te stoppen, waarna je via dezelfde weg moet teruggaan. Rechts van de canyon gaat een pad naar boven over rotstrappen. Vanaf hier kan je de zandduinen aan de overkant van de weg en het uitzicht naar het oosten zien. Er zijn buiten deze nog wandelingen zoals Johnson Canyon, Whiptail Trail, White Rocks Trail en Snow Canyon State Park Petroglyphs
* Na het bezoek aan het Snow Canyon State Park reden we terug naar St.-George en reden verder op de I 15 S tot Glendale. We namen dan de R 169 S.: 160 Km, +/- 2u
 Aan Exit 93 (Toll Road), namen we de R 12 richting Crystal, Valley of Fire Hway I 15 en verder naar rechts. Wij spendeerden een goede halve dag in het park. Als je de mogelijkheid en de tijd hebt, spendeer er dan best een ganse dag aan.

* Valley of Fire State Park: ½ dag
 Visitor Center: open 8.30-16.30u, Inkom $ 10
 Het is heel mooi bij zonsondergang. Indien mogelijk spendeer een ganse dag aan het park, om er ten volle te kunnen van genieten. Het is zeker de moeite. Valley of Fire State Park is vrij onbekend bij het grote publiek, het doet qua schoonheid zeker niet onder voor de grote drukbezochte nationale parken. De naam is afgeleid van de vuurrode rotsformaties, die in morgen- en avondlicht lijken in brand te staan. De erosie heeft voor mooie vormen in de zandsteen gezorgd. Het park heeft verscheidene bogen en rotsformaties met namen als Beehive (bijenkorf) en Elephant Rock (olifantenrots). Er zijn in het park 3.000 jaar oude indiaanse rotstekeningen en versteend hout te vinden. Valley of Fire ligt op circa een uur rijden van Las Vegas.

 We reden het park binnen via de oostelijke ingang (Elephant Rock), die zich direct naast de weg bevindt. De fotogenieke rots ligt helemaal in het oosten. De naam zegt genoeg, de rotsformatie lijkt op een olifant. Je kunt een eindje naar boven gaan en onder de vijf meter hoge slurf door wandelen

* White Domes Road
 - Rainbow Vista is één van de mooiste plekken en voor veel bezoekers de favoriete locatie in het park. Je hebt er een mooi uitzicht op de lager gelegen versteende zandduinen in verschillende kleuren. Bij de parking start een 1,5 kilometer lang pad, dat leid je langs zandduinen en door een brede kloof naar het uitzichtpunt over Fire Canyon met zijn rode rotsen. Je ziet er ook Lake Mead liggen.

 - Silica Dome is een uitkijkpunt aan het uiteinde van de weg na de afslag naar rechts aan Rainbow Vista naar Fire Canyon. Er is een kleine parking.
 - Fire Wave Trail: De wandeling naar de Fire Wave Domes start aan de White Domes Road bij P3. Deze trail werd jaren niet genoemd in de parkinfo. Toeristen ontdekten deze wonderschone locatie, die door aanprijzingen op reisfora almaar populairder werd. Trek circa een uur uit voor deze wandeling en neem voldoende water mee. Op de 1,2 Km lange wandeling is geen enkele beschutting.
 - White Domes Loop Trail: Aan het einde van de White Domes Road liggen de White Domes, een zandsteenformatie met contrasterende kleuren. Er is een picknickplaats en een wandelroute van 2 Km, je doet 50’ over de wandeling zonder stops voor foto’s. Een deel van de wandeling voert je door een schitterende smalle slotcanyon.

De resterende plaatsen en wandelingen hebben we moeten laten liggen wegens tijdgebrek. Het zijn Beehives, Atlati Rock, Arch Rock, Visitor Center en Balanced Rock en The Cabins.

Er loopt een weg parallel aan de R 169: Old Arrowhead Road: 11 Km
We reden via de R 167 en sla rechtsaf naar E. Lake Mead Blvd (R147) of via de R 564 en de R 515 over 96 Km in +/- 1.30u naar Las Vegas. Daar checkten we in in het Hotel Best Western Mccaren Inn, gelegen tegen de internationale luchthaven. We waren niet meer zinnens om met de wagen naar een restaurant te rijden. Via het hotel bestelden we een pizza, die we in de ontbijtruimte naar binnen werkten. De pizza smaakte, maar het werd een vrij dure maaltijd. Het was onze laatste maaltijd in de USA.

Maandag 22/04 Vlucht Las Vegas -New York, New York -Brussel

Na een vroeg ontbijt verlieten we het hotel, om de wagen te gaan inleveren aan de luchthaven. Dit ging heel vlot, de wagen werd zelfs niet nagezien op mankementen. Een shuttlebus bracht ons bij het luchthavengebouw voor de incheck. Dit karwei was vlug geklaard, op het geven van een degelijke zitplaats na. Dit is dikwijls een probleem, dat met veel moeite door ons wordt opgelost.

We verlieten Las Vegas om 10.20u of 27 minuten later dan voorzien en we landden in New York na een goede vlucht om 18.15u of 16 minuten later dan voorzien. De assistentie leverde hier prima werk, als alle passagiers van boord waren, schoten zij in gang en het liep van een leien dakje. Op korte tijd, voor zover dit kan op zulke luchthaven, waren we bij de gate voor de vlucht naar Brussel. New York verlieten we op het geplande uur, de vlucht verliep naar behoren zonder teveel turbulenties.

Dinsdag 23/04 New York -Brussel

We landden in Brussel om 9.20u zoals voorzien. Ook hier waren de assistenten er vlug bij. Eén van de twee vergezelde ons naar de bagageband, zette de valiezen op een trolley en reed ons tot bij de uitgang. Dirk van Soetens Airport Services uit Ronse stond ons op te wachten. De taxi werd geladen en weg waren wij, de lange rit naar Ronse kon van start. Een uurtje later stopten we voor onze deur. Alles was goed verlopen, we hebben een mooie reis achter de rug.

Eindconclusie

De Zuidwestelijke parken van de Verenigde Staten van Amerika zijn uitgelezen bestemmingen voor wandelaars en natuurliefhebbers. Zij kunnen er met volle teugen genieten. Trek best voor ieder park voldoende tijd uit, alle parken verdienen je belangstelling. Als je de zuidwestelijke parken wil bezoeken, plan je dit best in het voorjaar, zeker die parken die palen aan Mexico. In onze zomermaanden is het er veel te warm. Wij hebben er in ieder geval van genoten, het weer was over het algemeen aangenaam, zonnig en niet té warm. Met een rolstoel kan je ook heel veel zien vanuit de wagen, wandelingen blijven je echter vaak verstolen, zeker als die de wildernis ingaan.

Oost west, thuis best.