New York, New York (juni 2017)

Geschreven door Pieter.

"Oh, man, dit is té… Zoveel mensen! Hier heb ik geen woorden voor.” Karen keert helemaal overdonderd terug van haar verkenningstocht.

We deden al heel wat citytrips, in en buiten Europa. Gewoonlijk gaat Karen dan eerst even alleen op verkenning. Een beetje de onmiddellijke omgeving in kaart brengen, de sfeer opsnuiven,… Maar deze keer bracht haar ‘blokje om’ haar onbedoeld op Times Square. En daar kun je je niet op voorbereiden (ik had nochtans het verslag van Katty vooraf gelezen). Geen enkele stad die we tot nu toe bezochten is zo luid en opdringerig. Even later duwt ze mijn rolstoel langs het plein. Alles schreeuwt om onze aandacht. Onze zintuigen slaan tilt.

Hoe kan iemand zo leven? We vragen het aan een collega van mij die in Manhattan haar kantoor heeft. “New Yorkers vermijden Times Square,” lacht ze. “Maar het klopt dat je je leert afsluiten van de meeste prikkels die op je afkomen. Gelukkig zijn er ook plaatsen in de stad waar je op adem komt.”

Vervoer

We zijn met de (Amtrak) trein gekomen. Tickets hadden we vooraf online besteld. In het station van Philadelphia vragen we inlichtingen aan het loket. “O, hebben jullie assistentie nodig? Dan hebben jullie recht op korting. Niet erg, hoor. Ik zorg wel dat jullie het geld teruggestort krijgen.” Voor assistentie moet je bij de Red Caps zijn. Met hun rode petten zijn ze niet te missen. Ze zorgen ook voor je bagage, voor de rest werkt het helemaal zoals bij ons.

De treinrit van Philadelphia tot New York duurt een uur. Dean uit Seattle komt bij ons zitten. Hij moet in New York zijn, maar kwam eerst zijn dochter in Philly bezoeken. Door het babbeltje lijkt de rit nog korter dan ze al was.

Ter plaatse nemen we een paar keer de taxi. Die zijn alomtegenwoordig in New York. Info over toegankelijke taxi’s vind je op http://www.accessibledispatch.com/how-it-works/.

En als we nu eens de metro namen? Onze eerste ervaring met de New York subway is niet bepaald een succes. Een barse baliemedewerker, die het duidelijk niet op toeristen begrepen heeft, verwijst ons resoluut naar een niet-rolstoeltoegankelijk overstapstation en laat ons zo een heel eind verkeerd rijden. Gelukkig bestaan er apps die de weg kennen. Tip van mijn collega: NYC Subway-MTA map and route planner. Er is ook de Wheely NYC app, die specifiek de toegankelijkheid van het metronet weergeeft.

Logies

Omdat ik binnenshuis met mijn krukken kan stappen, nemen we geen rolstoelkamer. We kiezen een executive room (wegens meer plaats) in hotel Belvedere. Dat is pal in de theaterbuurt en, zoals gezegd, vlakbij Times Square. De dubbele toegangsdeur is nogal zwaar, deze keer geen automatische deuren. Ik had graag een goede WiFi-verbinding gehad om contact te houden met het thuisfront, maar dat valt wat tegen. Het is wel in de prijs inbegrepen.

Doen

Eén van de oases van rust waarover mijn collega het had is Bryant Park. We halen onderweg iets te eten en installeren ons in het groen tussen de wolkenkrabbers.

In de loden hitte nemen we een taxi naar East Manhattan waar we in de beroemde Katz Delicatessen de Amerikaanse keuken proeven. De muren hangen vol met foto’s van wereldsterren die hier een royale portie corned beef, hotdogs, hamburgers of andere klassiekers komen eten. Voor de liefhebbers van de zwaardere snack, dus. En voor de filmliefhebbers, want ‘When Harry met Sally’ werd hier gedraaid. De ruimte is goed rolstoeltoegankelijk en er is een aangepast toilet.

High Line (foto) is de eerste echt charmante plek die we ontdekken in deze stad. Kilometers verkeersvrij en groen kuieren, samen met vriendelijke New Yorkers. Het park bevindt zich langs een oude spoorbedding, die niet langer gebruikt wordt. Plaatselijke bewoners vormden het tot groengebied om en zien erop toe dat je er echt tot rust kan komen. Je wandelt hoog boven het straatniveau en hebt een mooi uitzicht over de daken. Wie halfweg naar beneden wil, kan altijd één van de drie liften gebruiken.

Liefhebbers van hedendaagse kunst komen aan hun trekken in het MoMA. Alles is hier uitstekend toegankelijk ingericht, je kunt ook zelf creatief aan de slag in een workshop. We zien veel maatschappelijk geëngageerde actuele kunst.

Het boeiende aan een stad als New York is hoe ze voortdurend verandert. Het Meatpacking district, ooit een beruchte, verloederde buurt, is nu een echte ‘place to be’. Je vindt er Chelsea Market, een oud fabrieksgebouw (vroeger maakten ze hier Oreo-koekjes) dat omgevormd is tot een paradijs voor lekkerbekken. Een 40-tal winkels en restaurants verwennen al je zintuigen.

Wall Street, Broadway en zoveel andere legendarische plaatsen bruisen van de activiteit. Zakenlui laveren er, aktentas onder de arm, tussen de massa toeristen. Wat een contrast met de serene sfeer op een paar stappen daar vandaan. Waar tot september 2001 de Twin Towers de skyline bepaalden, bevindt zich vandaag Ground Zero. Op de plaats van de torens zijn twee waterbekkens aangelegd, omzoomd met de namen van slachtoffers (foto). Er is ook een museum aan de aanslagen gewijd, maar dat hebben we niet bezocht.

Ook de moeite waard is een wandeling over Brooklyn Bridge. Fietsers en voetgangers kregen elk hun strook toegewezen. Karen overtreft zichzelf door daarna mijn rolstoel het hele eind naar het hotel terug te duwen. De pasta die we onszelf onderweg gunnen smaakt extra lekker.

Verschillende collega’s hadden aangeraden om de ferry naar Staten Island te nemen, een trip van anderhalf uur met een aparte sfeer. Maar er blijkt geen toegankelijk metrostation in de buurt. Dus gaat Karen alleen. Ze besluit de ferry niet te nemen, maar te voet over de kilometerlange Williamsborough bridge te stappen. Williamsborough blijkt een mooie, creatieve buurt.

Besluit

Dit was onze eerste ervaring met een wereldstad. We kunnen het met niets vergelijken. De uitbater van een koffiewinkel vroeg mij wat ik van New York vond. “Indrukwekkend, maar naar de charmes is het wat meer zoeken,” probeerde ik. Hij vond dat ik een punt had, maar noemde ook enkele van zijn favoriete plaatsen. Die hebben we dan ook bezocht (zie hierboven).

(Noot: Dit is het tweede verslag over onze reis langs de Oostkust van de VS. Deel 1 over Philadelphia lees je hier, deel 3 gaat over Maine en Boston.)