Citytrip naar New York (Verenigde Staten)
Geschreven door Katty - Een citytrip New York met 2 vriendinnen: wat een ervaring.
De heenreis verliep een beetje moeilijk. De thalys heeft één wagon waar je als rolstoelgebruiker op kan, maar zelfs als je je ticket in eigen persoon aan de balie bestelt, denken ze er niet aan om je hier op wijzen en een ticket voor die ene wagon te geven. Het gevolg: we zitten met 3 mensen in het kleine gangetje van de thalys, in de weg van alles en iedereen. Doorschuiven naar de wagon kan niet, want zelfs mijn (kleine) manuele rolstoel kan niet door de schuifdeur. Tot overmaat van ramp zijn er problemen op de lijn naar Schiphol dus stopt de Thalys in een of ander station en daar staan we dan... Niet wetende welke trein we moeten nemen en of we wel een trein kunnen nemen Gelukkig is Nederland al iets rolstoelvriendelijk dan België en dus kunnen we met de lift naar het perron, en kunnen we zonder enig trapje te moeten nemen de trein op. We horen dat ook deze trein niet in Schiphol geraakt en dus zitten we ook in het volgende station vast. De bus die is ingelegd is niet voorzien op rolstoelgebruikers en dus zijn we verplicht een taxi te nemen. Deze is niet toegankelijk maar ik kan me net hoog genoeg opduwen om in het busje te geraken. Gelukkig komen we net op tijd op de luchthaven waar we vlotjes aan de gate geraken.
De vraag naar assistentie werd door ons duidelijk gesteld in het reisbureau maar was blijkbaar niet doorgekomen dus stond er geen hulp klaar. Gelukkig hebben de grote vliegtuigen van KLM een eigen rolwagentje op het vliegtuig waardoor de vriendelijke KLM stewards zelf hebben ingestaan voor de assistentie. De rolstoel die niet meer in de bagageruimte kon, heeft in een hoekje in het vliegtuig gestaan. Grote dank aan KLM voor de vlucht.
Eens toegekomen in de New York JFK airport ging alles vlot: stewards stonden klaar om me van het vliegtuig te helpen en naar de bagage hall te begeleiden. Gezien ik die laatste hulp niet nodig had, hebben ze ons verder ook gerust gelaten. In de aankomsthal werden we aangesproken door mensen van de shuttledienst die ons naar het hotel in Manhatten wouden brengen. Zij gaven uitleg over het aangepast vervoer (dat duurder is) waarop ik antwoordde dat normaal vervoer volstond, op voorwaarde dat de bus niet te hoog was (zodat ik me kon opduwen tot aan de zetel) en mijn rolstoel in de koffer kon. Onze plaatsen werden meteen gereserveerd in het busje dat wachtte totdat er genoeg plaatsen bezet waren om richting stad te trekken. De bus bleek iets hoger te zijn dan verwacht want even dacht ik dat ik er niet ging in geraken. De taxichauffeur was zo vriendelijk zijn stevige arm uit te steken, waarop ik me kon afduwen en dus toch in de bus geraakte.
Na een goeie 50 minuten, kwamen we aan in het Beacon Hotel waar we zeer goed werden ontvangen.
De badkamer was niet zo groot, waardoor de deur niet toe kon als er een rolstoel in stond. Door de deurstop op de grond kon de deur ook niet goed dicht, wat wel een beetje problemen gaf. Ik ben dit meteen gaan melden en er werd me een andere kamer voorgesteld. Gezien we al hadden uitgepakt hebben we dit aanbod geweigerd, maar de deurstop werd wel meteen uitgevezen door een onderhoudsman waardoor ik de badkamer vlotter in kon en goed aan het bad geraakte. Met de badplank die ik mee had genomen, kon ik me vlotjes douchen in het bad (wat eenvoudiger is dan een inloopdouche). Over de service kan ik dus niet klagen. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer er grotere problemen waren geweest, het personeel ons had geholpen bij het zoeken naar oplossingen.
Iets later zijn we richting central park getrokken, wat ook zeer vlot ging. Op elke hoek van de straat is de stoep verlaagd zodat je vlot kan oversteken aan de verkeerslichten. Soms heb ik hulp nodig gehad van mijn vriendinnen omdat de helling een beetje te steil was of omdat er hier en daar geen verlaging/helling voorzien was maar dit was eerder uitzonderlijk en nog duizend keer beter dan de Belgische situatie. In het zuiden van het park is er voor elke trap een aparte helling voor mensen in de rolstoel voorzien. In de loop van de week merkten we wel hoe meer er naar het Noorden van het park wordt getrokken, hoe minder voorzieningen er daar waren: zeer steile hellingen als alternatief voor de trappen of er soms geen trapjes waren. Zo geraak je wel aan de Bethesda fontein, maar niet op het bijhorende terras (wat toch wel de moeite waard is om eens naar de plafondschilderijen te kijken).
Ook de musea zijn zeer toegankelijk (we zijn er in Upper East wel een tegengekomen die geen voorzieningen had). Het is goed aangeduid (vanop de straat soms) waar je de rolstoeltoegankelijke ingangen kan vinden. Daar staan altijd mensen die je duidelijk zeggen waar je de lift kan vinden, hoe je via deze andere weg vlot aan de kassa geraakt en dergelijke meer. Ook hebben zij allemaal een toegankelijke toilet, dus geen klachten over de New Yorkse musea.
Voor de vrouwen onder ons: ook shoppen in New York is zeer goed te doen met de rolstoel. Bijna alle winkels hebben een ingang zonder trappen. Indien er wel trappen zijn is er vaak een aparte rolstoelingang voorzien. Ook waren er altijd grotere paskamers voorzien voor mensen in een rolstoel. Uiteraard waren er ook winkels die deze faciliteiten niet hadden, maar dat was eerder uitzonderlijk.
Waar je in België soms maar één toegankelijke eetgelegenheid op 10 vindt, vind je er in New York veel meer. In de zijstraten zie je sneller iets met trappen, maar op de hoofdbanen is bijna alles vlak. Slechts 1 keer hebben we ergens gegeten waar de toilet op de bovenverdieping was, maar 20 meter verder vind je dan weer een koffiebar waar je, ook zonder klant te zijn, de restroom kan gebruiken. Ook in winkels kan je gebruik maken van de toiletten. Het is opmerkelijk dat de toiletten meestal 'gewone' toiletten zijn en geen aparte rolstoelvriendelijke wc's zoals wij dat hier kennen. Kleine toiletten waar je met je (ook als valide mens) soms met je knieën tegen de deur zit zijn in NY eerder zeldzaam. In NY zijn de toiletten snel 3m² groot.
NY kent een uitgebreid openbaar vervoer. Wij hebben geen enkele keer de bus genomen, maar maakten gebruik van de metro (subway). Op de map in onze Capitool (reisgids) stond duidelijk genoteerd welke stations toegankelijk waren. Dan wordt het dus een eindje stappen tot wanneer je aan een station met lift bent. Er zijn (stinkende) liften die je naar de verschillende verdiepingen brengen en eens je het juiste perron gevonden hebt geraak je zeer vlot op de metro, al dan niet met een helpende hand. Soms zijn er een aantal stations op een rij die geen faciliteiten hebben en waardoor je dus niet van de straat op het perron geraakt. Gezien the city never sleeps, zijn de metrostations ook 's avonds open en ze zijn helemaal niet zo onveilig als gedacht. Kortom, het openbaar vervoer in NY is in vergelijking met dat van België één grote verwennerij.
De boottrip die ons zicht gaf op de skyline van New York heb ik jammer genoeg niet kunnen doen. Er was een grote legplank voorzien, maar de hellingsgraad veranderde constant door het deinen van de boot op het water waardoor het niet veilig was om daar op te rijden. Dit is echter op 1 week tijd de enige toeristische activiteit die ik niet heb kunnen doen.
Op zeer impulsieve wijze zijn we naar een baseball-wedstrijd van de New Yorkse Mets getrokken. Per metro konden we daar zeer vlot geraken en ook het stadion had de nodige faciliteiten. We zijn in een goede loge terecht gekomen en hadden een zeer goed zicht op de wedstrijd, met een toiletblok (uiteraard met aangepaste toilet) achter ons.
Conclusie: Wij zijn naar New York vertrokken zonder al te veel voorbereiding. Nadat we onze vlucht hadden geboekt bij een reisbureau en deze ons niet meer contacteerden in verband met een hotel, zijn we gaan aankloppen bij Connections in Gent. Zij hebben voor ons gezocht naar een rolstoelvriendelijk hotel en hebben veel extra info gegeven over onze vlucht (die we in het andere bureau niet ontvangen hadden). Er waren niet zoveel hotels meer beschikbaar, maar connections heeft verder gezocht tot ze iets gevonden hadden. De badkamer van het Beacon mocht dan wel niet zo groot zijn, maar het gevraagde bad was alleszins voorzien en de bereidwillige medewerking van het personeel heeft er voor gezorgd dat ik de faciliteiten had die ik nodig had. Dank aan connections Gent en het personeel van het Beacon Hotel.
Verder hadden wij niet gekeken naar wat er in New York wel of niet was toegankelijk was dus wisten we niet welke avonturen ons te wachten stonden. Het was zeer fijn om te zien dat New York zo goed voorzien is voor rolstoelgebruikers. We hebben enkele keren 20 km per dag afgelegd. Wandelen gaat ook zo vlot als je niet per 30 meter rekening houden met hindernissen!!! Ook mijn compagnie kon ten volle genieten van de stad, gezien zij niet elke 5 minuten moesten helpen bij het nemen van een trapje. De fysieke vermoeidheid en overbelasting is eens niet het gevolg van de vele te nemen hindernissen, maar wel van het zorgeloze trippen door New York City.
De harde Europese realiteit werd ons direct bij aankomst in Schiphol in het gezicht geworpen wanneer bleek dat de Thalys niet op de hoogte was van de aangevraagd assistentie. De kans dat het organiseren van assistentie niet meer ging lukken op 50min tijd was groot. Er zijn nl. 2 mensen nodig om een hellend vlak 30 meter te verrollen en open te leggen op die enige toegankelijke wagon, en amaaaaaaai dat vraagt toch wel wat voorbereiding. Een rolstoelgebruiker op een trein krijgen is hier blijkbaar een zeer groot probleem.
Oooooh New York, wat word je gemist.