Goed toegankelijk openbaar vervoer in Berlijn (Duitsland)

Geschreven door Pieter - Vrienden van ons trouwden. In Berlijn. Of we zin hadden om mee te vieren? Dat moesten ze ons geen twee keer vragen. Even hebben we overwogen om met de trein te gaan, maar de korte vlucht kreeg uiteindelijk toch de voorkeur op een treinrit van ongeveer 8 uur.
Beetje vertraging met het vliegtuig, maar verder hadden we een heel vlotte reis. De baliebediende was duidelijk gewend om assistentievragen te regelen. Ook de crew in het vliegtuig deed het uitstekend.
Net buiten de luchthaven Tegel is onze eerste stop het loket van het openbaar vervoer. We krijgen meteen een duidelijk, meertalig foldertje over de toegankelijkheid van bus, tram en trein. We zien verschillende medewerkers die reizigers wegwijs maken in het Duits, Engels of Frans. Eigenlijk zou dat geen luxe mogen zijn als je pas aankomt. We krijgen een plannetje met de toegankelijke haltes (de meeste) en vinden verschillende routes die ons vlot tot het hotel brengen. Een toegankelijke S-Bahnhalte (de Stadtschnellbahn is een soort kruising tussen tram en metro) op 200 m afstand, een metrohalte op 50m van onze deur en ook bushaltes genoeg in de buurt. Wat moet een mens meer hebben? Door de keuze kunnen we vlot herschikken als er helaas een lift buiten gebruik blijkt. Met de manuele rolstoel hebben we geen assistentie nodig, ook al is die wel altijd op het perron beschikbaar. De eerste rit, met onze valies erbij, krijgen we geregeld wat hulp van een passant. In de tram maken pendelaars grapjes, de sfeer is ontspannen, want het is ook hier zomer.
We logeren in het Arcotel, vrij centraal gelegen. Onze vrienden wonen net buiten de grote ring rond Berlijn, toch wel 20 km verder.

We hebben een rolstoeltoegankelijke kamer gevraagd en die valt goed mee: er is voldoende ruimte, ook in de badkamer. Minder goed vinden we de zware pomp op de kamerdeur en het vasttapijt dat toch wat stroef voelt onder de wielen. Ook minder gelukkig is de keuze om de douche pal in het midden van de badkamer te voorzien. Je kunt echt geen douche nemen zonder de hele vloer nat te maken.
Op Tripadvisor kregen we de raad om geen ontbijt in het hotel te bestellen, wegens te duur voor wat je krijgt. Gelukkig zijn er overal in de stad, dus ook vlakbij, tal van eetgelegenheden met een brede waaier aan snacks, soepjes en sapjes. In die straten valt het op hoeveel kinderwagens en fietsers we tegenkomen, maar ook hoeveel inwoners met een handicap. Meer dan ooit merken we dat Berlijn een stad op mensenmaat geworden is, heel anders dan bij mijn eerste bezoek, toen de Muur er nog stond.

Rondwandelen gaat hier ontzettend vlot. Overal vinden we brede voetpaden, al blijkt een verlaagde stoep aan een oversteekplaats ook hier geen 100% garantie voor een even makkelijk punt aan de overkant. De voetgangerslichten zijn steevast voorzien van een geluidssignaal. De meeste winkels en overheidsgebouwen werden drempelloos gemaakt. Al treffen we vooral in het oosten van de stad nog heel wat bouwvallige plaatsen uit de tijd van de Muur. In datzelfde oosten kleuren grafitti en andere vormen van straatkunst het uitzicht. Het blijken hier gevestigde kunstvormen.

Na een laat feest buiten het centrum merken we nog een grote troef van de Duitse hoofdstad: het openbaar vervoer werkt de klok rond. Busvervoer heb je dag en nacht. In het weekend rijdt ook de metro 's nachts. Nergens moeten we langer dan een kwartier op een verbinding wachten. Om je een idee te geven: de Berlijnse agglomeratie is ruim 5 keer zo groot als de Brusselse. En daar krijgen ze dus 24/24 openbaar vervoer georganiseerd. Ik sta paf.