Sarcey, nabij Lyon (Frankrijk)
Geschreven door Lien - Sarcey, nabij Lyon 28 juli-3 augustus 2013
Onze eerste reis met z’n drie. We vertrekken met onze kleine Ina (7 maanden oud). Zowel Thomas als ikzelf gebruiken een manuele rolstoel, maar kunnen beperkt stappen. Ina zat vooral in haar maxi-cosi in een speciaal karretje (door opa gemaakt), die voor de rolstoel van Thomas bevestigd werd. Hieronder beschrijven we ons logement, alsook enkele toeristische bezienswaardigheden.
We logeren in La Buissonière in Sarcey: http://www.location-beaujolais.com; http://www.chambres-hotes-lyon.com. Twee websites, twee prijzen, en op de prijzenlijst op de kamer staan er nog andere prijzen. Maar goed. Wij logeren 6 nachten in hun ‘toegankelijke kamer’. De kamer op zich is eigenlijk prima. Je moet wel over een metalen uitsteeksel, waarop de houten luiken verankerd worden (0.5 cm breed, en 2cm hoog), en om de deur te sluiten heb je beide handen nodig.
De kamer zelf is wat ons betreft prima. Ze heeft een tweepersoonsbed van 1m40 en een ruime badkamer, met een gewone gemiddelde douche, waarin net een tuinstoel past (de douche heeft een opstapje van 2 cm). Onder de lavabo, staat een kastje dat je kan wegrijden.
De rest van hun domein is iets minder ideaal, alles ligt er in grint! En het ligt niet vlak! Het is dus al een kunst om tot aan de ontbijtruimte (en deze waar het avondmaal geserveerd wordt) te raken. Deze begint met één trede. De laatste morgen vertellen ze terloops dat ze een houten helling hebben die ze daar kunnen leggen, voor als het nodig is…
Het zwembad is enkel met drie tredes te bereiken, en het poortje is moeilijk te openen (kinderslot).
We hebben er echter wel een fijn logement. Het ontbijt is lekker, de table d’hôtes eenvoudig, maar niet slecht. We ontmoeten er vele andere Belgen (vooral Vlamingen), en krijgen er tips over de bezienswaardigheden van de streek. Hieronder wat ons bijbleef:
- Le Bois D’oingt: Een dorpje in de buurt. Eén van de enige met een vlakker plein in het midden. Leuk om als je erdoor moet even uit te stappen, wij hadden het geluk dat er net een avondmarktje was. We gingen er ook eten in Sarl Lumino (161 Place Bernigal Guill) het toilet is er met de rolstoel bereikbaar (je moet dan wel uitstappen aan de toiletdeur).
- Oingt: Dit dorpje lijkt ons wel een ommetje waard. Het is een middeleeuws dorpje, met geplaveide straten. Op zich liggen de kasseien redelijk vlak, de straten echter helemaal niet!!! Zonder stevige duwer of gemotoriseerd voertuig kom je dus niet ver! Je mag er ook niet met de auto in! Om de Donjon (toren-uitkijkpunt) te bereiken, is er een steile helling met af en toe een trede; wij vonden alvast geen andere route. Toch wel fijn om even een blik in dat dorpje te werpen
- Perouges: Meer dan een ommetje waard. Dit middeleeuwse stadje is volgens ons op vandaag eigenlijk niet meer echt bewoond, er is wel een hotelletje. Er liggen geen gewone kasseien maar wel afgeronde stenen, met grote groeven ertussen.. Het is er om te verongelukken! Bovendien zijn er hellingen die voor ons niet haalbaar waren, zeker niet op zo’n ondergrond. Maar het is prachtig. Wie het verbodsbord negeert (eerlijk waar, wij hadden het echt niet gezien), kan de ‘stad’ binnenrijden, en er voor de toeristische dienst parkeren. Vandaar kan je met wat inspanning (de ronde keien) een straat naar het middenplein overbruggen, en zo even de sfeer opsnuiven. Het is echt de moeite.
- Lyon: Wij parkeerden de auto net over het water van de oude stad, onder het plein waar de toeristische dienst gevestigd is. Ze vertellen ons later dat het de enige ondergrondse parking zonder lift is (ze is bovendien kostelijk, 16.5 euro van kort voor de middag tot rond 18u! Ze helpen ons gelukkig via de autohelling naar boven. Later zagen we ook in de oude stad wel enkele parkeerplaatsen voor rolstoelgebruikers.
Op advies van de toeristische dienst gaan we over het water (Bonaparte brug), naar de oude stad. Daar kunnen we zowel links als rechtsweg een heel eind door de straatjes wandelen. Ze liggen dan wel in kasseien, maar ze zijn relatief vlak, geen onoverkomelijke hellingen hier! Met de funiculaire bezoeken we ook de basiliek (had perfect ook met de auto gekund, want er is boven een parking met ook veel plaatsen voor rolstoelgebruikers. Bedevaartsoord???)
- Lac Des Sapins. Bij de aanleg van dit meer heeft men speciale aandacht besteed aan de toegankelijkheid voor rolstoelgebruikers. Je kan er een strandrolstoel of zo’n alle terrein-rolstoel ontlenen. Ook verhuren ze speciale driewielers met elektronische ondersteuning. Opgelet het zijn geen gewone driewielers. Het is de bedoeling dat een valide ermee rijdt, vooraan is er dan plaats voorzien waar de rolstoelgebruiker kan zitten. Wij hadden er graag gebaad, maar dat kon op dat moment niet, omdat hun waterzuivering door een onweer overbelast was. Later vernamen we dat ook bij extreme hitte het gedeelte om te baden soms gesloten is.
Verder zijn er ook nog andere (ik vermoed niet aangepaste) recreatiemogelijkheden zoals varen met een mini-motorboodje, waterfietsen, avondturenpark in de bomen, zeilen, kajak,…). Wij maakten er uiteindelijk een mooie wandeling rond het meer; deze wandeling was voor ons goed te doen, en moet zo’n 4 à 5 km geweest zijn.
Bij dit meer zijn er ook toegankelijke toiletten, en meerdere picknickbanken waar je ook met de rolstoel aan kan zitten.
- Les jardins Aquatiques en les jardin des Bambous (www.lesjardinsaquatiques.fr) in St-Didier sur Chalaronne Bij een winkel met visjes, planten, … voor in en rond de vijver werd een speciaal parkje aangelegd, waarin je kan rondwandelen. De paadjes liggen er in grind. Als rolstoelgebruiker hoor je 4 euro te betalen, gezien het sinds kort aangepast is. Maar als de man ziet dat we zonder duwers zijn, zie ik hem toch even aarzelen, hij laat ons gratis binnen. We moeten één keer uitstappen om een helling te overbruggen, en twee andere keren moeten we de leunigen van de bruggetjes vastgrijpen om erover te raken! Maar het is wel een leuk uitstapje (wij waren er ca 30 min) , voor wie toevallig in de buurt is en van vijvers houdt.