North West Territories, Canada / New York (USA)
Geschreven door Chris. De laatste reis ? vraag ik me af, het gaat altijd aan moeilijker, en het is enkel zéér goede wijn die verbetert met de jaren, de meeste (wijnen) verdragen de jaren niet. Met die ingesteldheid zocht ik info op het World Wide Web, en ik zocht in het noorden van Canada, dat is niet te warm, mijn keuze viel op Yellowknife, de "hoofdstad" van de North West Territories. En aangezien we bijna over New York moesten vliegen en mijn vrouw zou dat zo graag eens zien, vlogen we eerst voor enkele dagen naar New York, en Niagara ( van de watervallen) is "kortbij", zodus gingen we daar ook eens kijken voor enkele dagen. Enfin we waren al een week onderweg toen we in Vancouver Canada toekwamen. We vertrokken op 18 juni 2014 in Brussel.
In New York vergeet men dat men gehandicapt is, alle verplaatsingen met openbaar vervoer, ALLES toegankelijk, en als gehandicapte moet men nooit vragen, de mensen maken plaats op de bus ze pikken je uit de wachtrij aan het museum, enfin : alles tegengesteld aan ons dierbaar vaderland, als ik iets zoek, vragen voorbijgangers (als het geen toeristen zijn) me voortdurend "you need any help sir ?", en NIEMAND is erop uit mijn geld of mijn leven af te nemen, echt een relaxing city ! een viertal dagen hebben we "faites le roi" in NYC (=New York City).
Ware het niet van het overdonderende spektakel (letterlijk en figuurlijk) van de Niagara watervallen, het zou te mijden zijn, het is soms "Vlaamse Kermis", platte geldklopperij ( hetgeen er rond gebeurt). Vandaar met aangepaste huurwagen terug naar Toronto en van in Toronto een vlucht naar Vancouver.
In Vancouver hadden we ook een auto gehuurd, aangepast aan mijn handicap, dat kan men in USA en in Canada, andere landen waar men dat kan zijn me niet bekend, zodus dan kan ikzelf rijden wanneer en waar ik wil, de gedachte alleen al is ZO geruststellend voor mij. En als ik te moe ben rijdt mijn vrouw.
We hebben ongeveer 2500 km voor de motorkap , we deden dat in 12 dagen, een echte road trip. Langs bijzonder mooie plaatsen, door unieke landschappen, ontmoetingen met vele soorten mensen, soms met een bizon (die kijken daar niet van op) één enkele maal met een beer (dan : wegwezen !!!). De laatste paar dagen zijn echt eenzaam, de dorpen liggen 2 à 300 km van elkaar daartussen enkel bossen en beren en eenzaamheid, de rust die daar heerst neemt ook bezit van jezelf. En dan komen we aan in Yellowknife dat voelt als een overwinning, Yellowknife is een stad, de hoofdstad van de North West Teritories, met hotels en restaurants en musea enfin een stad, ge verwacht dat niet meer na Fort Liard en Fort Simpson en al de andere forten, dat zijn tenslotte kleine dorpjes. De temperatuur in de NW Territories normaal in deze periode is max 10 ° C, nu is het voortdurend 30 ° C en meer; zou ex president Bush jr . dan toch ongelijk hebben ? en warmt de aardkluit wel degelijk op ? (ondanks zijn ontkenning !)
Na 3 dagen zendt mijn portefeuille me een signaal "in dit tempo komt de bodem vrij snel in zicht hoor", en we besluiten langzaam terug te keren. De volgende dag : we kopen proviand en drank voor onderweg, en we beginnen de terugweg , de eerste 600 à 700 km langs dezelfde baan als die waarlangs we kwamen ( er is slechts één baan), na 15 km een signalisatie plaat langs de weg " road closed", ik weet niet goed wat te doen, na nog 15 km een rij wagens (vracht en andere), en een wagen met zwaailicht dwars over de weg, ik ga informeren wat er gebeurt, en men zegt me dat de weg gesloten is wegens bosbranden, op mijn vraag : hoelang ? antwoord : niemand weet het : 1 uur ? 1 dag ? 1 week ? nobody knows.
4 uur gewacht zonder verandering, dan besloten : we gaan terug naar een hotel en zullen morgen opnieuw proberen, volgende dag zijn we op dezelfde plaats terug rond 11.00 uur, we kunnen door, MAAR na nog 10 à 15 km : zelfde scenario als gisteren, zodus terug hotel. Maar die file was korter dan gisteren, zeker weten, zo dus zijn er mensen doorgereden, besluit : morgen vroeg komen we rond 06.00 uur misschien ...?
Zo gezegd zo gedaan, rond 06.00 uur passeren we die plaats die nu zo eenzaam is als de rest van de weg, we rijden 20 km, 30 km...en blijven rijden, de rook en de stank van vuur nemen toe , we moeten binnenlucht laten circuleren in de wagen, alles rond ons is zwartgeblakerd en smeult nog, op een bepaald moment slaan de vlammen hoog op, vlak naast de weg, ik krijg serieus schrik, en niets te zien van wagens , kilometers en kilometers aan een stuk, maar het verslechtert niet meer, het wordt zelfs een beetje beter, op de duur zijn we voorbij Fort Providence, maar we rijden door, de schrik zit er goed in, ik probeer Hay River te bereiken, en ja rond 18.00 uur komen we in Hay River, maar het hele gebied staat in brand, op internet is te zien waar de vlammen zijn, en dat is niet ver van hier : zo dus morgen zo snel mogelijk naar het zuiden, de provincie Alberta, naar High Level, daar zijn geen bossen meer die kunnen niet branden. En we bereiken High Level zonder problemen, OEF RELAX !!! Nu terug ontspannen naar het zuiden, naar Vancouver Island, daar blijven we enkele dagen, en de laatste dag nemen we de ferry naar het vasteland en stomen naar de luchthaven, de vlucht gaat normaal door, na 9 uur zitten.
In dat vliegend tuig bereiken we Londen, dat is zo goed als thuis, in Canadese maatstaven.
