Thermae 2000, Valkenburg

Geschreven samen met Nadine.

“Dreamwheeler” Nadine is altijd te vinden voor een uitstap of reisje. Dat merk je meteen op haar blog Dreamwheeler, waar ze open en eerlijk haar ervaringen en bevindingen op het vlak van rolstoeltoegankelijkheid beschrijft. Ook als de ervaring niet helemaal ‘op wieltjes’ liep, deelt ze haar verhaal met de nodige nuance. Zoals nu.

Augustus 2020 was warm in de Lage Landen, zeg maar heet, met temperaturen die vlot boven de 30°C gingen. Dus kon Nadine wel wat afkoeling en wellness gebruiken. “Jaren geleden was ik – in de winter – al eens in Thermae 2000,” vertelt ze. “De toegankelijkheid toen was oké. Ik kon met een stoellift in het water en via de lift raakte ik in het restaurant.”

De voorbereiding

“Op hun site las ik dat het complex vernieuwd was, en ook op het overzicht van rolstoelvriendelijke sauna’s in Nederland stonden ze vermeld. Via Social Deal kon ik zelfs een leuke korting krijgen, maar voor alle zekerheid nam ik toch eerst telefonisch contact op.”

Nadine heeft de uitstap verstandig voorbereid. Hoewel ze er zelf al geweest is en een onafhankelijke bron haar indruk lijkt te bevestigen, bedenkt ze dat de situatie na de verbouwing altijd wat veranderd kan zijn. Even bellen om alles te checken is dan een goed idee.

“Een vriendelijke mevrouw vertelde me dat ik online moest reserveren, waarbij ik mijn vouchercode kon ingeven en in het ‘commentaarvakje’ kon melden dat ik rolstoelgebruikster ben. Ik vertelde haar dat ik er naar uitkeek om in een mooie omgeving af te koelen in het water en lekker te relaxen op hun ligweide. Ze verzekerde me dat dit geen probleem was bij hun en dat ze ons graag zou ontvangen. Fijn! Mijn voorbereidende werk was gedaan, genieten was dus aan de orde!”

De trip

Enkele dagen later worden de zwemspullen, handdoeken en een goed boek gepakt. De buitentemperatuur in de auto geeft 34° C aan. Heet! Maar in Valkenburg wachten enkele frisse zwembaden.

“Parkeren ging vlotjes, al stond ik blijkbaar aan het casino in plaats van aan het wellness center,” grijnst Nadine. “Maar we moesten maar een brugje over wandelen om aan de receptie erg vriendelijk onthaald te worden. De jonge man gaf ons alle uitleg die we nodig hadden en liep ook mee naar de lift die ons naar een verdiep lager moest brengen. Hier was de ruime en aangepaste kleedruimte waar we ons omkleedden. Spullen die we niet nodig hadden konden we in een locker laten die we konden afsluiten met het polsbandje dat we kregen aan de receptie. Van daaruit gingen we richting infobalie waar we dan opnieuw verder geholpen werden.”

“Om naar de bar met terras te gaan moesten we helemaal rond het zwembad, naar een andere lift, opnieuw naar een verdieping lager. Dan een gang door... Ik was intussen mijn oriëntatie al kwijt, maar zo raakten we aan de bar. Met inderdaad een hellend vlak, maar zo kort en steil dat zelfs mijn vriend moeite had om me boven te krijgen,” zucht Nadine.

Dat stukje fitness hadden ze niet voorzien, maar het wordt pas echt warm als Nadine van achter haar verkoelende drankje de volgend obstakels in het oog krijgt. De schuifdeuren naar het terras hebben een drempel en de ligstoelen bevinden zich nog enkele meter lager. “Als we niet via de trap konden, moesten we via een steil pad door het gras naar beneden. Of we konden naar het bubbelbad vanaf het terras, maar ook dat bleek een hele opdracht.”

Hoezo? Nadine had toch gebeld dat ze met een rolstoel zou komen en dat ze wilde relaxen in een ligstoel en wat afkoelen in het water, zoals iedereen? Waarom had de telefoniste haar dan verzekerd dat dat geen probleem zou zijn? Dit was echt niet doenbaar! “Mijn grens van begrip (en lichaamstemperatuur) was intussen bereikt,” erkent Nadine. “Om niet te zeggen dat ze begon in het rood te gaan …”

Dus met veel moeite terug naar de infobalie met de vraag om een verantwoordelijke te spreken. “Deze - ook vriendelijke - man luisterde met aandacht naar mijn klachten en merkte dat mijn ongenoegen erg groot was. Hij toonde echt wel begrip en wilde tegemoet komen met een voucher voor ons beiden om een andere keer terug te komen.”

Maar terugkomen is natuurlijk geen optie als het wellnesscentrum niet de beloofde toegankelijkheid kan aanbieden. Nadine drong aan op volledige terugbetaling van de 66 euro die de wellnessbeurt haar gekost had. De manager had hier gelukkig begrip voor. Hij regelde het via de receptie.

Nog een positieve noot: de pasta en wraps in het goed bereikbare restaurant vielen in de smaak, maar afkoeling is er dus niet geweest.

Besluit

Eigenlijk wil Nadine wel nog een keer terug naar Valkenburg, maar dan om een heuse toegankelijkheidsronde van het centrum te doen, samen met iemand van Thermae 2000. Als ervaringsdeskundige kan ze tonen waar de knelpunten liggen.

“De liften zijn trouwens ruim genoeg,” somt Nadine op. “De omkleedruimte is perfect en er is een liftstoel om in het water te zakken. Maar de bar, terras en ligruimte zijn niet te bereiken. Ook het personeel vond ze erg vriendelijk maar blijkbaar kunnen deze mensen zich niet voorstellen wat je als rolstoeler nodig hebt.

Als klant gaat Nadine voorlopig niet terug, tot ze hoort dat de nodige aanpassingen gebeurd zijn. Jammer dat de situatie na een verbouwing er zo op achteruit kan gaan. Het is een prachtige locatie, maar veel heeft ze er niet van kunnen genieten.