Op ontdekking met de blokhutboot

Geschreven door Vanja.

Vroeger huurden we regelmatig een boot. Sinds ik twee jaar geleden door een ongelukkige val met de fiets in een rolstoel belandde, lukt dat echter niet meer. Tenminste, zo was het tot mijn man en ik toevallig een blokhutboot ontdekten. Het leek allemaal robuust, ‘breed’ en ‘plat’ waardoor we inlichtingen vroegen. Glenn en Inge (www.blokhutboot.nl) vertelden eerlijk dat ze de vraag of je met een rolstoel op de blokhutboot kon regelmatiger kregen, maar dat ze tot nog toe geen ervaring hadden. We besloten om het een kans te geven. Ik heb een aandoening waardoor ik mijn rechterbeen niet kan gebruiken. Op mijn linkerbeen kan ik een beetje steunen waardoor ik een drietal meter met krukken kan overbruggen. Het zou dus moeten lukken.

We parkeren onze auto en mijn man begint onze spullen in de boot te laden. Met een beetje hulp rijd ik van het grasterrein op het bruggetje: net voor dit bruggetje is een kort steil stukje waar ook de grond niet vlak ligt. Voor een geoefende rolstoeler geeft dit stukje wellicht minder moeilijkheden. Eens op het bruggetje kan ik makkelijk zelfstandig de steiger oprijden.

Het poortje van de blokhutboot is net te smal om er met de rolstoel door te kunnen. Glenn is heel behulpzaam om de rolstoel van de steiger over de reling van de boot te tillen en met behulp van mijn krukken maak ik de overstap. In mijn rolstoel neem ik een kijkje in het mini-huisje. Zoals gezegd zijn er geen specifieke aanpassingen op de boot.
•    op het voorste dek, dat net een terras is, kan je met de rolstoel 180 graden draaien en gemakkelijk heen en weer bewegen.
•    helemaal voorin in de blokhut kan je een cirkel maken. Dan heb je een gangpad met aan de ene kant het keukenblok en aan de andere zijde het bed. In het gangpad kan je enkel voor- en achteruit rijden, niet draaien
•    Het achterste dek, waar ook de douche is, is niet rolstoeltoegankelijk: je kan er vanuit de blokhut niet op draaien. Hier heb je dus krukken (of een andere hulp) nodig. Dat geldt ook om naar het toilet te gaan. Je kan de rolstoel langs opzij ‘parkeren’ maar je kan niet het toilet indraaien.

Omdat ik me met krukken kan behelpen en de afstandjes echt heel kort zijn, is het voor mij geen probleem. De robuuste vormgeving zorgt voor een veilig gevoel, en er zijn verschillende punten, zoals de tafel en het keukenblok, waarop je steun kan nemen. In het toilet staat een robuust houten kastje. Het toilet staat wat lager dan je gewend bent van een toilet thuis. Dat kastje is dus een prima hulp. Van thuis uit namen we een douchekrukje mee zodat ik ook zou kunnen genieten van de buitendouche, wat trouwens een aanrader is! Op ons verzoek kregen we ook twee loopplanken mee. Achteraf gezien hebben we die niet nodig gehad: als ik van de boot wilde, moest de rolstoel toch telkens over de reling gehesen worden. We hoorden achteraf dat de eigenaars overwegen om een van de poortjes breder te maken

Mijn man heeft een vaarbewijs, dus volstaat een korte algemene uitleg. Eindelijk is het zover. Onze vakantieweek kan beginnen. We vertrekken in Heerewaarden en varen over de Maas naar de Biesbosch. Dat is een flink stuk maar het is een prachtige tocht. We wisten niet dat de Maas zo mooi was. We kijken onze ogen uit: weelderige begroeiing, vele watervogels, koeien en schaapjes, ... een echt Hollands landschap. Af en toe vaart ons een tankerschip voorbij maar dat verstoort de rust niet. De traagheid op het water is een verademing in tijden van ‘moeten’ en strakke deadlines.

In de Biesbosch gaan mijn man en de hond aan wal. Ik blijf op de boot om toe te kijken want aangezien het een natuurdomein is, zijn er geen vaste paadjes. Zand- en grasweggetjes zijn voor mij (voorlopig nog) te zwaar. We besluiten om twee dagen hier te blijven. Het is nog geen zomervakantie en we zijn hier op werkdagen dus het is hier zooo rustig … Eenden en ganzen komen om beurten langs onze boot om hun kroost te showen én om te kijken of we soms wat kruimeltjes hebben. Het kind in mij wordt wakker als ik een familie wat beschuitkruimels kan voeren.

In Heusden leggen we de boot aan in de gemeentehaven.  Achteraf beschouwd kies je beter voor het stadshaventje. Het is weliswaar een héél klein haventje maar toen wij er waren, lag er geen enkele boot. Het bruggetje waaronder je moet varen is heel smal, dus sowieso is het haventje niet toegankelijk voor grote luxejachten terwijl, volgens de blokhutbootgids, deze boot wel moet kunnen passeren. Als je hier aanlegt kan je via een talud gemakkelijk het pittoreske centrum binnenrijden (zie foto hieronder).

Maar wij meerden dus aan in de gemeentehaven. Men leek er niet gewend om een rolstoeler te zien. Er zijn geen aangepaste sanitaire voorzieningen. De schrik slaat me om het hart als ik de trapjes zie richting havenkantoor. Wat verder loopt een stukje weg in twee delen omhoog. Gelukkig kan mijn man me duwen want het is best steil.  Ik moet nog een stukje rollen om het stadje te bereiken. Ook deze weg is niet de makkelijkste om met de rolstoel te rijden omdat hij nogal schuin ligt en bochtig is waardoor je het verkeer niet goed ziet aankomen. Dit bezorgt mij, zelfs op kalme weggetjes zoals dit, een onbehaaglijk gevoel.

Heusden is een oud vestingstadje en dat betekent pittoreske straatjes met kasseien, en hoge drempels. Met andere woorden: geen rolstoelparadijs. Maar het is de moeite, zo mooi! We blijven net lang genoeg (mijn voet gaat namelijk lelijk pijn doen als ik teveel schok) om een algemene indruk op te doen. Langs de kade heb je mooi zicht op het stadshaventje en op de beide molens. Het ‘straatjesstruinen’ geeft ons een hongertje. We eten een heerlijke pannenkoek bij de ‘Pannenkoekenbakker’. Mijn God, wat is het moeilijk kiezen tussen zoveel lekkere soorten! We nemen de tijd om te genieten, de omliggende geveltjes te bewonderen en … een beetje mensen te kijken. Als ik, voor we weer gaan, naar het toilet ga, word ik blij verrast: er is een ‘invalidentoilet’ met een automatisch openende en sluitende deur, een automatisch slot en 2 omhoogklapbare armsteunen. In de ruimte zelf kan je perfect met de rolstoel om de eigen as draaien. Er is ook een onderrijdbare wastafel aanwezig (en een luiertafel voor baby’s).

We verlaten Heusden en overnachten op een prachtig plekje aan het einde van de afgedamde Maas, nabij Aalst, middenin de natuur. Behalve wijzelf ligt er nog één verlaten bootje, aan de andere kant van de waterplas. Als we goed en wel geïnstalleerd zijn, krijgen we te maken met een onweer. Live spektakel want de bliksemschichten boven het water zijn een lust voor het oog. We zitten lekker droog onder het afdak en maken van op de eerste rij mee hoe zich op het gladde wateroppervlak eerst steeds verder uitdeinende kringetjes vormen en er vervolgens heuse golven ontstaan. Spectaculair.

De dag erna varen we richting Alem. We verkennen de Dode Maasarm. We maken talloze foto’s van het leven op en naast het water.  Helemaal achterin meren we aan. Weerom vormen de futen, brandganzen en meerkoeten levende televisie. Op wat afstand spotten we een reiger. Het werkt heerlijk ontspannend en af en toe liggen we in een deuk om de ruziënde meerkoetjes. Ondertussen kent ons hondje de loopplank als de beste en rent vrolijk het dek af, gaat rollebollen in het gras, zoekt takjes om op te bijten, gaat snuffelen in de struiken en komt af en toe aan boord om wat te drinken (en te checken of we er nog wel zijn ). Het water is hier ook heerlijk om te zwemmen en gezien het mooie weer, moet daarvan geprofiteerd worden.

Na het ontbijt ruimen we rustig op en varen terug de Maas op om haar amper een halfuur later weer te verlaten. We volgen de richting van de sluis van St.-Andries en varen het Alems Gat in. We leggen aan in jachthaven De Maas. Het is een klein haventje waar je je meteen welkom voelt. De steigers zijn allemaal breed genoeg voor mijn rolstoel maar weerom gelukkig heb ik een ‘duwer’ bij, want het laatste stukje, naast het eetcafé, is ook hier best steil. Zonder hulp geraak ik niet boven. Het sanitair van de jachthaven is niet toegankelijk.

We kiezen voor de wandeling die in de blokhutbootmagazine wordt aangeprezen. Het eerste deel van het Klompenpad gaat door de weiden. We nemen daarom links de grote weg. Als de baan richting veerpontje naar links buigt, volgen wij rechts de dijk op. Hier kan je lekker rustig wandelen, fietsen en rollen. We volgen de aangeduide wandeling tot we weer aan het kerkje van Alem komen. We dwarsen de straat en gaan ons even opfrissen in onze blokhutboot. Vanavond dineren we in eetcafé de Maas en genieten van de zon op het gezellige terras. Als je er komt, moet je zeker ook binnen een kijkje nemen. Erg gezellig en met alle spulletjes lijkt het wel een mini museum.

Overnachten doen we een klein vaaruurtje verder in de Lithse Ham. Hier blijf ik in de blokhutboot want midden in de natuur zijn er geen verharde wegen.  Onze laatste twee dagen brengen we op deze waterplas door want er zijn hier veel mooie plekjes met strandjes. Op onze laatste dag is het heel warm en bovendien weekend. Dat is te merken aan het verkeer op het water. Plezierbootjes en jetskiërs volop. Dan is het toch handig als je de verkeersregels van op het water kent. Voor wie geen vaarbewijs en geen kennis heeft: ze staan mooi uitgelegd achteraan in de blokhutbootmagazine.

De week is voorbij gevlogen. Ik was bang dat een week te lang zou zijn en het misschien saai zou worden maar daar is niets van aan. Er had gerust nog een weekje bij gemogen. We hadden een heerlijke vakantie, ook met een rolstoel. Het trage ritme op het water zorgt voor een heel ontspannen gevoel. Als je volledig rolstoelafhankelijk bent, denk ik dat er iets teveel moeilijkheden zijn die je moet overbruggen om je comfortabel te voelen. Kan je een beetje kan stappen, met of zonder krukken of rollator, en kan je bovendien rekenen op wat hulp om je rolstoel op de kades te hijsen en in de haventjes een beetje te duwen, twijfel dan niet want het is echt top!