Dertig dagen in Zuid-Afrika (2009)

Geschreven door Conny.

1. Reisverslag

04-09-09

Na een lange, lange, lange dag zijn we vanochtend aangekomen in Zuid Afrika. Donderdag reden we rond 12:00 uur naar Dusseldorf om daar het vliegtuig naar London Heathrow te nemen. De vlucht zelf en vooral het cabine personeel van British Airways was fantastisch. Ieder had zijn/haar eigen entertainment center.

En dan vanochtend aangekomen op OR Tambo in Johannesburg. Dus op naar Budget Rent a Car. We kregen een auto met een 2.0 motor (eh, ok), dus een upgrade van hetgeen we besteld hadden. Belangrijker dan die 2.0: zowel de koffers als de rolstoel passen er prachtig in! Conny merkt wel dat ze weer even moet wennen aan het aan de verkeerde kant van de auto zitten en heeft dus ook regelmatig de ruitenwissers te pakken in plaats van de richtingaanwijzers.

Tja, en dan op zoek naar de accommodatie. Hadden zo'n mooi plattegrondje van internet gehaald met een routebeschrijving, maar traditiegetrouw hebben we het toch weer voor elkaar gekregen om verkeerd te rijden. Anyway, na iets meer dan de geplande 10 minuten kwamen we dan aan bij de Airport Game Lodge. We hebben vandaag lekker rustig aan gedaan, heerlijk uitgerust en geacclimatiseerd en morgen kunnen we er dus fris en fruitig tegen aan. De natuur ligt hier aan onze voeten, in de tuin lopen struisvogels, verschillende bokkies, parelhoenders, etc.

Het weer laat ook niets te wensen over, zo'n 30+ onbewolkt met een stralende zon en volgens de berichten blijft dat voorlopig ook zo. En nu zitten we te wachten tot Mr. Delivery ons eten bezorgd. Morgen gaan we richting Sabie en begint de vakantie echt!

05-09-09

Vanochtend niet al te vroeg opgestaan en om 08:30 gereed voor het ontbijt. Lekker buiten in de zon op het terras genieten van een paar bammetjes met lekkers en rond 09:30 op weg naar de Nan Hua Tempel in Bronkhorstspruit. Dat zagen we vorig jaar al vanaf de snelweg van Pretoria naar Nelspruit en we vroegen ons toen af wat het was. Een kort onderzoekje op internet leerde dat het een Boeddhistische tempel was. Dus wij er vandaag naar toe.

De aankomst bij de tempel was echt prachtig. Ook in de tempel was het geweldig mooi. Drie beelden van Boeddha, geweldig. Na ongeveer een 1,5 uur zijn we verder gereden naar Sabie waar onze accommodatie zich bevond. Verderop een paar tolwegen gehad (nog geen 10 Euro in totaal). Eenmaal aangekomen in Sabie zijn we eerst boodschappen gaan doen. Met Lina in de rolstoel een mega hucht op gereden. Boven aangekomen bleek dat we dus ook gewoon even om hadden kunnen rijden dan waren we voor de ingang uitgekomen, maar ja. Boodschappen gedaan, eten was een tikkeltje vreemd maar wel lekker. Op de terugweg vanaf de Spar heeft een jongen Lina in de rolstoel gereden.

En daarna op naar de accommodatie. Het was inmiddels al donker geworden en de zoektocht ging dus over donkere wegen. Conny kreeg weer het gevoel dat ze veel te ver was doorgereden maar al snel zagen we het bordje naar de accommodatie staan. Daar aangekomen snel ingecheckt, spullen uitgeladen en gegeten en nu genieten van de rest van de avond.

Morgen gaan we naar Thornhill Safari Lodge. Onderweg rijden we waarschijnlijk langs Pilgrim's Rest (soort openlucht museum) en een stuk van de Panoramaroute.

06-09-09

Vanochtend weer rond 07:30 opgestaan en lekker rustig aan gedaan, ontbeten en toen de auto weer ingepakt. Eerst nog even water gehaald in Sabie en toen op weg naar Pilgrim's Rest, het openlucht museum waar we het eerder al over hadden. Tjonge jonge, die weg door het dorpje heen loopt dus schuin omhoog. En met 30+ graden is dat best een hele trip om een rolstoel omhoog te duwen. Maar voordeel daarvan is weer, dat je op de terugweg naar beneden gaat en dat is toch een stuk makkelijker. We hadden de auto geparkeerd bij, waar we later pas achterkwamen, de zogenaamde wasstraat. Oftewel, parkeer hier je auto en wij wassen hem en jij betaalt. Uh, ok... Hij was inderdaad wel schoon en ze hadden er inderdaad goed op gepast, maar dat bordje "carwash" wat strategisch achter een boom geplaatst was, had wel een tikkeltje groter gemogen.

En toen door naar God's Window. Gelukkig was het nog steeds helder bij God's Window (net als vorig jaar) dus hadden we weer een prachtig uitzicht waar we heerlijk een tijdje van genoten hebben. Toen weer terug naar de parkeerplaats, wat souvenirs gekocht en op naar Thornhill. Bourke's Luck Potholes en de Drie Rondavels zijn maar voorbij gereden, het streven was om voor het donker bij Thornhill aan te komen. Aangekomen bij Thornhill stonden ze weer met het welkomsdrankje klaar. Snel de spullen uit de auto en vervolgens werd er op de trom geslagen voor het avondeten in de boma.

07-09-09

Vandaag was het zover, we gingen een game drive maken! Vanochtend dus vroeg op (05:30) en om 06:15 naar Thornybush om daar met de drive te beginnen. Conny had in Nederland een klein opklapbaar opstapje gekocht zodat Lina makkelijker in de jeeps kon stappen en het werkte als een trein! (Supertip!) Binnen mum van tijd zat Lina voorin de wagen.

En daar gingen we. De eerste giraffe kwamen we al snel tegen. Liggend, wat giraffen niet vaak schijnen te doen. Ze leggen in ieder geval nooit hun hoofd neer vertelde de gids. We zagen ook nog gnoes en zebra's. En toen kregen ze een melding door van een luipaard dat gesignaleerd was. Nou en dat hebben we geweten. Anderhalf uur zijn ze bezig geweest om hen (er schenen er 3 te zijn) te zoeken, waarvan we dus zo'n 45 minuten alleen stilstaand in de jeep hebben gezeten terwijl de heren (inclusief de Franse gids) in de bosjes liepen te zoeken naar sporen. Het was net het verhaal van die 10 kleine indiaantjes... Eerst ging 1 weg, later nog een en weer iets later de Franse gids ook nog. En daar zaten we dan met z'n vijven alleen in de jeep. Lekker dan...

Na die 1,5 uur hebben ze het maar opgegeven (of zoals de chauffeur zei: "That leopard is smarter than me"). Anyway, toen ze de luipaard eindelijk hadden losgelaten (niet letterlijk) gingen we "iets speciaals" bekijken. Bleken er een paar witte leeuwen in een afgesloten gebied te liggen. Het is de bedoeling dat ze over een tijdje uitgezet worden in het grote gebied. Dat was inderdaad wel speciaal ja, zo mooi en echt spierwit!

Daarna gingen ze op zoek naar olifanten en daar stonden we dan, tussen de kudde in. En iedere keer denk je weer "wat zijn die beesten groot!" Liep ook nog een klein olifantje bij, niet piepklein, maar nog wel jong, super schattig!

En toen weer verder naar een drinkplaats waar ook wij wat gingen drinken en eten. Lagen een paar nijlpaarden in het water en aan de overkant kwamen een paar buffels drinken. Schijnen ook krokodillen te zitten, maar die hebben we niet gezien.

Om 15:30 uur zijn we weer vertrokken voor de sunset game drive. Waren weer dezelfde chauffeur en gids als vanochtend en net als vanochtend, zat het qua sfeer wel goed. De chauffeur merkte nog even op dat "we" vanochtend naar luipaarden hadden gezocht, maar "dat er niet genoeg tijd was. Let wel, het luipaard had niet gewonnen, er was niet genoeg tijd". Grapjas...

Achter ons zaten een stel Australiers die bijzonder goed gemutst waren, dus de ene grap na de andere en wij dus de hele tijd lachend in de auto. Zal een leuk gezicht geweest zijn We konden kiezen, of naar het zuiden naar de olifanten of naar het noorden naar leeuwen enzo. De Australiers gaan morgen naar het Kruger Park en zij zouden daar zeker olifanten zien, dus zij wilden wel naar het noorden. Ons maakte het niets uit, dus op naar het noorden.

Al snel kwamen we langs een hele grote kudde buffels. Echt enorm groot. Verschillende buffels hadden die vogeltjes op kop en rug (parasieten) en daar rij je dan, in Zuid Afrika tussen hele gevaarlijke dieren. Je gaat er bijna aan twijfelen of het wel zo gevaarlijk is... En ineens zagen we daar neushoorns met een jonge neushoorn (ongeveer 3 jaar oud), zo leuk om te zien.

En onderweg verder rijdend komen we ineens langs een nest van een Afrikaanse witruggier, alsof het niets is. Je zou er bijna aan gaan wennen aan al dat wild om je heen. Toen we een stuk verder gereden waren kwamen we langs een drinkplaats en staan daar toch ineens neushoorns letterlijk in een rij van vijf opgesteld. Alsof ze daar neergezet waren om ons te plezieren! Echt zo mooi.

Toen kregen ze over de radio door dat er cheetahs gesignaleerd waren. Was wel een eindje rijden en even zoeken maar daar lagen ze, vier cheetahs. Een moeder met drie (al wat grotere) jongen. Wat een mooie dieren zijn dat toch en een felle ogen!

En toen door naar datgene waarvoor we naar het noorden gegaan waren: leeuwen. Onderweg daar naartoe hebben we nog even genoten van een prachtige zonsondergang. En ja hoor, daar lagen ze, vier leeuwinnen. Waar het mannetje was, dat weten we niet. De gids zei dat die vermoedelijk het territorium aan het afbakenen was. We waren zo dichtbij, een metertje of 4. In de andere auto maakte iemand een foto met flits en de leeuwinnen sprongen ineens overeind! Ik weet niet wie er harder schrok, die leeuwinnen of wij.

Rond een uur of 18:00 uur stopten we voor een "sundowner" oftewel een drankje bij zonsondergang. En na een minuut of 20 gingen we in het donker inmiddels terug naar de lodge. De chauffeur vertelde onderweg nog over het Zuiderkruis en Jupiter. Wat een heldere hemel, je ziet zoveel meer sterren als in Nederland. En toen kwamen we aan bij de verzamelplaats en was de game drive weer voorbij. Eenmaal aangekomen bij de lodge hebben we weer een "braai" gehad (niet echt een braai, meer eten rond een kampvuur) en toen weer naar het huisje.

08-09-09

Vandaag zijn we naar het Hoedspruit Centrum voor bedreigde diersoorten geweest (beter bekend als het Kapama Cheetah Project van Lente Roode). We waren wat te vroeg dus hebben eerst op het terras een flesje water gedronken en werden daarna meegenomen om een introductie DVD te bekijken over het centrum, welke dieren er zijn en wat ze allemaal doen. En das heel wat. Van cheetahs tot wilde honden, van zebra`s die geadopteerd zijn door een schaap tot een gieren restaurant.

De tour begon bij de wilde honden, een van de meest bedreigde diersoorten in Afrika. Prachtig om ze van zo dichtbij te zien. In het centrum is een groep van 14 honden. Oorspronkelijk was het een groep van meer dan 30 die in het Kapama Nature Reserve leefden maar daar ontsnapt zijn. Boeren hebben er toen heel wat afgeschoten totdat er nog 7 over waren die opgevangen zijn in het centrum. En inmiddels zijn dat er dus 14 geworden.

Vervolgens zijn we langs de cheetahs gereden die in verschillende delen van het centrum in grote hokken gehouden worden. Daar wordt hun gezondheid in de gaten gehouden en worden fokprogramma's opgezet zodat ze weer in het wild uitgezet kunnen worden (zoals de cheetah moeder met 3 jongen die we vorig jaar tijdens de game drive gezien hebben). Ze worden ook succesvol uitgezet bij vliegvelden waar ze veel last hebben van bokken en wrattenzwijnen op de baan (nu dus niet meer). Er is heel veel verteld over de cheetah. Ze hebben daar ook de koningscheetah die we ook inderdaad (zeer vluchtig!) gezien hebben, maar niet hebben kunnen fotograferen.

Daarna gingen we naar het gieren restaurant waar (hoeveel mazzel kun je hebben) net weer nieuwe botten uitgestrooid waren. Dus het was er vergeven van de gieren, allemaal verschillende soorten. Echt een kerkhof vol met botten en daarop een hele zooi gieren die aan kwamen vliegen en weer wegvlogen, met elkaar vochten om een stukje vlees. Prachtig!

We kwamen ook nog een paar aapjes tegen die er oorspronkelijk niet hoorden. Een aapje had een heel kort staartje, die was dus bij een cheetah terecht gekomen. Ook hebben we nog waterschildpadden gezien en nyala`s en andere bokken. En toen was de tour alweer ten einde! Heel indrukwekkend om te zien hoe ze proberen om bedreigde diersoorten weer een nieuwe kans te geven.

En toen weer terug naar de lodge, even relaxen en daarna lunchen. Vanmiddag hebben we om 15:30 uur weer een sunset game drive, maar we hebben inmiddels al zoveel gezien, we zouden niet meer weten wat we verder nog zouden moeten zien... Wat is vakantie toch super vervelend.

We werden inderdaad om 15:30 uur gehaald voor de game drive. De eerste dieren die we tegen kwamen waren de buffels die op dezelfde plek als gisteren lagen. Vervolgens gnoes, impala`s, zebra`s, giraffen. De gids had sporen van olifanten gevonden (kan volgens ons nooit moeilijk zijn, volg de afgebroken takken en de hopen op de grond) en na ongeveer een half uur zoeken (blijkbaar is het toch moeilijker dan we dachten) kwamen we inderdaad bij een kudde met een mega groot mannetje.

Na de ettelijke foto`s weer verder en daarna zijn we eigenlijk het spoor bijster geraakt. We kwamen weer langs de witte leeuwen. Maar daarna werd het behoorlijk stil zowel met de dieren als met de gids en spoorzoeker. Ze werden zelfs wat knorrig naarmate er minder en minder dieren waren. Nu zijn wij natuurlijk extreem verwend met alles wat we tot nu toe gezien hebben (en vorig jaar). Maar toegegeven, het was inderdaad ietwat karig. Maar nou ook weer niet zo dat je er chagrijnig van moet worden.

Op een gegeven moment gingen ze zoeken naar neushoorns. Nou, we hebben het rondje verschillende keren gereden, maar de neushoorns hadden er geen zin in. Dus de heren vielen nu helemaal stil en spraken alleen nog maar met elkaar. We hebben wel in het donker een caracal gezien en een afrikaanse civetkat. Dus inderdaad, de game drive op zich staat niet in onze top 5, maar het was toch best leuk omdat we verschillende andere dieren gezien hebben, die we nog niet gezien hadden.

09-09-09

Vandaag was het dan zover... We gingen naar het Kruger Park. En met vorig jaar nog vers in het geheugen, nu met voldoende contant geld om de Wild Card te kopen want stel dat de verbinding van de credit card weer niet werkt. En aangekomen bij Orpen: inderdaad, die deed het dus niet. Maar we konden hem wel bij Skukuza kopen.

Dus we waren dit keer in een vloek en een zucht in het park. Nog koud door de poort zagen we al het eerste wild, drie buffels die bij een waterplas stonden te drinken. En de hele weg vlogen de giraffen, gnoes, zebra`s en olifanten je om de oren (niet letterlijk). We zagen ook nog veel kudu`s (mannetjes) met imponerende hoorns en waterbucks met ook al van die grote hoorns.

En zoals gezegd, dus heel veel olifanten in alle soorten en maten. Op een gegeven moment gingen we van de weg af een zijweg in en zagen daar in het dal van de (droge) rivierbedding een kudde olifanten staan met een jong olifantje dat bij zijn/haar moeder ging drinken. De moeder was met haar voorpoot grond aan het weghalen om bij drinkwater te komen. Prachtig om te zien.

Daarna gingen twee olifanten elkaar knuffelen. Het waren net goede bekenden die elkaar een tijd niet gezien hadden en elkaar omhelsden. En als we de foto bekijken lijkt het net of ze lachen.

Bij Satara en Tshokwane zijn we gestopt om even wat te eten en te drinken en vooral de benen te strekken want je wordt behoorlijk stijf van dat autorijden.

We hebben ook nog de baobab boom gezien en de rotsen met de gedenkstenen. En toen was het inmiddels al 16:00 uur en tijd om echt naar Skukuza te vertrekken. Binnen een uurtje waren we er en gelijk maar inchecken. Daarna snel naar de rondavel en de spullen uitladen. Vlug nog wat boodschappen gedaan (avondeten) en nu zitten we lekker uit te rusten. We kregen namelijk een shockerende mededeling bij de receptie: de sunrise game drive begint om 05:45 en we moeten om 05:15 uur verzamelen! Dus vanavond vroeg naar bed en morgen er vroeg weer uit (je zou je bijna afvragen of het wel de moeite waard is om naar bed te gaan).

10-09-09

Vanochtend vroeg opgestaan en om 05:15 stonden wij paraat bij de verzamelplaats. Rond 05:30 vertrokken we voor de sunrise game drive. De gids hield eerst een praatje over wat allemaal niet mocht (en dat was best veel) en daarna dat er geen garanties gegeven werden over de dieren die we gingen zien. En als we dieren zagen, dan moesten we stop roepen en niet zeggen wat voor dier het was, want dat zou Hubert wel zeggen (sprak over zichzelf in de derde persoon enkelvoud).

Nou, Hubert heeft duidelijk het verkeerde beroep gekozen want het begon al met een nijlpaard dat hij niet zag. Was wel grappig om te zien, liep langs het water. En daarna werd het helemaal mooi. We gingen van de "hoofdweg" af een S-weg in. En na ongeveer 5 minuten rijden riepen Conny en Cees "Stop! Leeuwen aan de linkerkant". Had Hubert dus niet gezien. Wij gelukkig wel dus hij reed een stukje de bush in zodat we het allemaal goed konden zien en foto`s konden maken. Het waren 2 leeuwinnen en 2 leeuwen. Tussen de leeuwinnen in lagen ook twee jonkies (moeten we nog zeggen dat Hubert die niet gezien had?). Zo mooi om te zien! Na ongeveer een kwartiertje reden we weer verder en riep een andere dame "Stop!". Bleek een giraffe aan de kant van de weg te staan. En inderdaad, superoog had hem nog niet gezien.

En toen gebeurde het: Hubert zag het licht! En wees ons op een olifant aan de overkant van de rivier... Olifant? Is ie daar niet een beetje te klein voor? Bleek dus geen olifant maar een buffel te zijn. Ach, het gaat om het idee zullen we maar zeggen Trouwens, Hubert was de enige die met enthousiasme naar de "olifant" keek. De rest keek allemaal naar de ongeveer 15 bavianen die over de weg liepen. Een baviaan was bij iemand op de motorkap gaan zitten. Mensen zaten er een beetje beduusd bij zo van "daar zitten we dan".

Tot Huberts grote verdriet bleef het daarna een beetje uit met dieren en tot hij tot zijn grote vreugde op een brug allemaal auto's zag staan die naar een (in het Afrikaans) "bromvoel" stonden te kijken. We hadden in het Cheetah Centrum gehoord dat deze vogels ernstig bedreigd waren. Krijgen we toch een beetje twijfels over aangezien we er gisteren drie zagen en vandaag dan weer twee. Of we hebben wel heel erg veel geluk...

Vlak bij Skukuza moesten we nog een tijdje wachten omdat een hele kolonie parelhoenders van links naar rechts en weer terug de weg over staken. Al met al was het een leuke game drive, vooral vanwege de dieren die we gezien hebben. De gids was vol goede wil, maar het wilde niet helemaal lukken, maar zoals gezegd, wij hebben ons prima vermaakt. Terug bij Skukuza zijn we naar onze rondavel gegaan waar we lekker hebben ontbeten.

Rond een uur of 11:30 zijn we in de auto gestapt om zelf rond te gaan rijden. We hadden van te voren al een route uitgestippeld waar we ruimschoots de tijd voor hadden. Dus over de S114 op naar Malelane. Net als gisteren was het weer bewolkt maar wel droog. We waren net de poort uit of we kwamen de parelhoenders weer tegen. Dus ook wij weer netjes wachten totdat ze aan de kant waren.

Al heel snel zagen we een olifant langs de weg staan. Was een mannetje (was alleen) en behoorlijk groot. Hoe vaak je ook olifanten ziet, het verveelt nooit en blijft altijd een prachtig gezicht. Vervolgens zagen we een paar wrattenzwijnen met de vogeltjes op hun rug (hadden we nog niet eerder gezien bij een wrattenzwijn). We zagen veel kudu`s, giraffen en uiteraard impala`s en heel in de verte wat olifanten, maar verder bleef het eigenlijk even uit met de pret. Totdat we de "Jock of the bushveld" weg insloegen en een paar dwergmangoesten aan de kant van de weg liepen. Zo grappig, net als de zebramangoesten maar dan heel klein.

Na een tijdje kwamen we langs de Afsaal picknickplaats waar we geluncht hebben. Uiteraard waren er weer domme mensen die de vogels gingen voeren. Dus in een mum van tijd zaten er legio vogels om hen heen. Wij waren niet van plan om ze te voeren, dus wij hadden er geen last van. Nou ja, er kwam er 1 op de tafel zitten, wat gelijk een mooi moment was voor een close up. Toen we de lunch op hadden zijn we verder gereden via de hoofdweg. Op een gegeven moment kwamen we langs een drinkplaats waar twee giraffen stonden om te drinken. Toch apart hoe ze dan door hun voorpoten gaan om het water te drinken. En nog knapper, hoe ze weer overeind komen.

Nadat we verder gereden waren, zagen we een neushoorn aan de overkant van de rivier. Wij filmen en foto`s nemen. De neushoorn liep door achter een bosje, wij de auto in de achteruit.

En toen weer terug naar Skukuza. Vanavond heerlijk kudu gegeten in het restaurant, op een terrasje met uitzicht op de rivier en met het gejoel van hyena's op de achtergrond. Gezellig met olielampen op de tafel. Nog even wat boodschapjes gedaan en toen naar huis.

11-09-09

Vanochtend rustig de koffers ingepakt, sleutel teruggebracht en vervolgens het park weer op om te gaan ontbijten in het restaurant. Toen we net op het terras gingen zitten zagen we nog net een gevlekte hyena lopen die het gras in liep. Net te laat om een foto te maken, maar we hebben hem gezien! Ontbijt was heerlijk, met een paar bijzonder brutale apen die na een paar keer weggejaagd te zijn, besloten hun heil maar ergens anders te zoeken en prullenbakken gingen plunderen.

En toen in de auto richting Crocodile Bridge. Al vrij vlot zagen we een nijlpaard in de rivier (toen wisten we nog niet wat er komen ging). Een paar fotootjes gemaakt en door. Een stukje verder stonden er allemaal auto's aan de kant van de weg. Wij kijken wat er te zien was. Nou moet wel heel speciaal geweest zijn, want ze bleven maar staan maar we weten nog steeds niet wat we hadden moeten zien.

Verder gereden zagen we een heel stel nijlpaarden liggen. We zagen ook nog een groep olifanten door de rivierbedding heen lopen. Was een grote kudde. Natuurlijk nog wat apen op en langs de weg, wat gieren in de boom, allemaal werkend naar een climax.

Er was namelijk weer een file, maar dit keer niet omdat de auto`s wilden blijven staan, maar omdat ze moesten blijven staan! Er stonden namelijk honderden buffels naast en op de weg, dus de hele weg was geblokkeerd. Tja, wat doe je dan? Blijven staan wachten... Dat heeft dus 15 minuten geduurd en toen was de weg een stukje vrij zodat wij in ieder geval konden doorrijden. Maar wat een mega grote kudde. Zo groot hadden we nog niet gezien, zelfs niets bij Thornhill en dat was al een forse kudde!

Toen we verder gereden waren, zagen we aan de overkant van de rivier een stel leeuwen liggen te relaxen. Was wel ver weg, maar met de zoom hebben we ze toch redelijk kunnen vastleggen. Je ziet in ieder geval dat het leeuwen zijn. Op een gegeven moment kwamen we langs een groot meer waar een "paar" nijlpaarden lagen. Maar dat was totdat we naar links keken en een hele groep nijlpaarden in het water zagen liggen. Aan de kant stonden allemaal ooievaars en lagen een heel stel krokodillen. Een van de krokodillen had zijn bek open. Echt prachtig om te zien! En verderop zagen we: inderdaad, nijlpaarden! We hebben nog nooit zoveel nijlpaarden gezien. Er kwam geen einde aan en volgens ons hebben we wel tientallen gezien.

En toen gebeurde het. Aan de kant van de weg liep een olifant. Liep alleen dus was een mannetje. En ja hoor, de olifant besloot om niet aan de kant te blijven lopen, maar de weg op te lopen.

Die olifant wilde niet aan de kant, flapperde met zijn oren en bleef dus op ons aflopen. Conny bleef achteruit rijden, olifant bleef vooruit lopen. Heeft zeker meer dan een kilometer geduurd.

Kwam natuurlijk een auto achterop, dus Conny braaf om die auto heen (laat haar maar vooraan staan, ha ha ha). Zij zich nergens van bewust, dus lekker een foto maken. Maar die olifant bleef maar doorlopen. Dus zij ook maar in de achteruit.

Cees zat zich te bescheuren op de achterbank, Lina zat met grote ogen naar de olifant te staren en Conny maar achteruit rijden.

Op een gegeven moment was de olifant blijkbaar uitgespeeld want toen ging hij naar de berm en zijn we er snel langsgeglipt!

Een stuk verder zagen we ineens twee neushoorns lopen die we snel hebben gefotografeerd, maar in gedachten waren we nog even bij de olifant. Ook de zo zeldzame "ground hornbills" of bromvoel hebben we weer zien lopen (we geloven nu natuurlijk helemaal niet meer dat ze bedreigd zijn, je komt ze overal tegen).

En zo waren we langzamerhand bij de poort van Crocodile Bridge aangekomen. We waren van plan om snel naar Komatipoort te rijden, maar buiten de poort bleken ook nog olifanten te lopen en wij moesten een smalle brug oversteken met allemaal betonblokken erop, oftewel, geen uitwijkmogelijkheden. Aan de overkant van de brug kwam een olifant aanlopen en met de vorige ontmoeting nog vers in het achterhoofd, zijn we maar even blijven wachten want om nu achteruit over een smalle brug te moeten rijden, daar hadden we nou niet zoveel zin in.

Maar gelukkig besloot de olifant bij nader inzien om niet over de brug te lopen maar toch het bos in te lopen, dus wij konden met een gerust hart doorrijden.

12-09-09

Het schijnt dat de temperatuur in Komatipoort een paar dagen geleden zo'n 42 graden was. Vandaag was het eerst een graad of 20 met wat bewolking. Maar al heel snel klaarde het op en scheen er een heerlijk zonnetje. Toen was het tijd om te vertrekken. Op naar Swaziland. De rit naar Swaziland toe was als "vanouds". Bij de grens aangekomen, zijn we eerst weer naar de Matsamo Swazi Singers & Dancers gegaan. De tour zou net beginnen, dus we waren mooi op tijd. En net als vorig jaar was het prachtig. De groep was wel kleiner en daardoor het dansdeel automatisch ook, maar het zangdeel was echt prachtig! Daarna hebben we geluncht (waar we korting kregen, waarom weten wij ook niet) en toen door naar de grens. Is altijd weer een grappig geheel. Eerst "schrijf" je je uit in Zuid Afrika, daarna "schrijf" je je in in Swaziland.

Toen door naar Hlane Royal National Park. Vorig jaar verbleven we in Mlilwane, maar dit jaar wilden we Hlane eens bekijken. Hoe het kan weten we niet, maar als je 100 kilometer moet rijden en je rijdt 100 kilometer per uur, dan doe je daar in Nederland inderdaad 1 uur over. In Zuid Afrika en zeker in Swaziland werkt dat blijkbaar anders. Je rijdt 100 kilometer per uur en toch doe je er veel en veel langer over. Dus na 16:00 reden wij Hlane in. Waren eerst nog in verwarring, maar blijkbaar gaat de weg naar Manzini over de MR3 dwars door Hlane heen. En op de vandaag gereden route zijn ze minder aan toeristen gewend als langs de route via Pigg`s Peak, maar de mensen leken hier wat minder vriendelijk. We kregen een beetje het gevoel dat ze ons liever zagen gaan dan komen. Anyway, de rit en de omgeving is in ieder geval prachtig.

In Hlane kregen we al snel de afslag naar de receptie. Een klein en vooral kort weggetje en bij de receptie werden we al opgewacht door een struisvogel. Ingecheckt, Wild Card gegevens genoteerd voor de entree en op naar het Ndlovu Camp waar we de route naar Bhubesi Camp zouden krijgen. We waren nog maar net het park in of er staken twee volwassen en een jonge neushoorn de weg over. Prachtig om te zien!

Bij Ndlovu Camp weer ingecheckt (nu voor de accommodatie) en het handigste was dat we de plattegrond namen om naar het kamp te rijden. Nou, en dat was me een rit! De rit naar Thornhill is niet leuk over wegen met die ribbels (waardoor je auto uit elkaar trilt), maar deze weg was volgens ons nog erger! Een smalle weg met aan de zijkanten alleen maar acaciastruiken, de weg loopt schuin, vol gaten, kuilen, grote stenen. Het begon een beetje op de Camel Trophy te lijken. En de weg was eindeloos, er kwam geen eind aan. Net als je dacht dat je er bijna was, moest je nog een stuk verder. Maar eindelijk, na 10 kilometer over een werkelijk waardeloze weg zagen we het eerste huisje.

Maar toegegeven, het huisje ligt prachtig met uitzicht over de rivier met riet. Een heel rustiek huisje met een leuk terras en behoorlijk groot. Aangekomen bij het huisje kregen we nog de schrik van ons leven. Deur op slot. En bij de receptie hadden we geen sleutel gekregen. Dus Conny zag zichzelf al weer dat eind terug moeten rijden en ging maar eens even polshoogte nemen bij de buren. Bleek dat zij hetzelfde hadden gedacht en wel terug gereden waren naar de receptie om daar te horen dat de sleutel aan de binnenkant van de voordeur zat en dat alleen de zijdeur op slot zat. Blij dat wij eerst gevraagd hebben en niet direct teruggereden zijn zoals de buren.

Nadat we de spullen uitgeladen hadden, hebben we nog even van het uitzicht genoten vanaf het terras. We zagen toen het donker werd in het riet iedere keer en op verschillende plaatsen lichtjes aan en uit gaan. Intrigerend...

13-09-09

Grappig hoe snel je een vertekend beeld hebt van de werkelijkheid. Wij waren er van overtuigd dat je er 20 minuten over deed om vanaf de receptie bij het huisje te komen. Maar vanochtend vanaf het huisje naar de receptie, hebben we er toch echt 40 minuten over gedaan. We waren 10:10 de deur uit gegaan dus we waren nog net op tijd om ons aan te melden voor de game drive van 11:00 uur!

Dus wij de jeep in en op weg. De gids/chauffeur was duidelijk niet echt een ochtend mens. Maar dat was ook niet zo raar want buiten ons zaten er 7 Aziaten in de jeep en dat was me toch een drukke bende. De gids/chauffeur had ons gevraagd of wij stil wilden zijn, omdat de dieren wat schuw zijn en anders misschien weg gingen. Dus wij braaf onze snavels dicht. Maar de Aziaten dachten daar duidelijk anders over, wat een kletsmajoren!

Na ongeveer een 20 minuten kwamen we langs een groep olifanten. Bij die olifanten was dus ook een moeder met een jong. De gids/chauffeur was er meer op gericht dat wij leuke shotjes konden maken, dan dat hij op de olifanten lette. Dus op een gegeven moment zien we daar moeders echt met flapperende oren en op een hol en een draf op ons afkomen. We schrokken ons een hoedje! Toen ze ongeveer een meter van de jeep was gaf de chauffeur een dot gas en we vlogen vooruit. Van pure schrik dus geen fotootje. De chauffeur stopte een stukje verder om te vragen of iedereen ok was. Nou, daar was moeder olifant het wederom niet mee eens, dus weer een sprintje en de chauffeur weer een dot gas. Nou had ze niet de bedoeling om ons daadwerkelijk iets te doen, want ze heeft gelegenheid genoeg gehad. Zij was namelijk een stuk sneller dan de chauffeur, dus als ze wat had willen doen, kans zat. Maar het was toch best een spannend momentje, moeten we zeggen.

We zijn nog langs een waterplas gereden, maar daar was weinig activiteit. Toen we verder reden zag de chauffeur onder de bomen een leeuw liggen. Nou, we hebben toch echt geen slechte ogen, maar hier moest je wel heel veel fantasie voor hebben om daarin een leeuw te herkennen.

Om even duidelijk te maken waar de leeuw lag, gooide de gids/chauffeur maar even stenen naar de leeuw.

Persoonlijk vonden wij dat bizar, maar blijkbaar vonden de Aziaten het fantastisch. Toen ze de leeuw eenmaal zagen maakten die me toch een stennis. Roepen, wijzen, opstaan, over elkaar heen klauteren. De chauffeur heeft veel moeite gedaan om ons allemaal de leeuw te laten zien, want we hebben er zeker een 45 minuten gestaan, maar dan heb je ook wat. Na wat heen en weer rijden en nadat de leeuw ergens anders was gaan liggen, hadden we dus goed zicht en konden we allemaal gaan fotograferen en filmen.

Nadat we de leeuw hadden gezien, gingen we naar de neushoorns. Nou, zoveel neushoorns, op verschillende plaatsen weliswaar, hebben we nog niet gezien. En van heel erg dichtbij (blijkbaar zijn deze neushoorns wat minder schuw en gewend aan toeristen). Onderweg zagen we ook nog een (ander) groepje olifanten, ook moeders met jongen. Maar deze waren heel wat minder beschermend. De gids vroeg regelmatig aan Conny hoe laat het was en kwam tot de ontdekking dat hij te laat was (de tijd van de game drive was al om). Dus snel terug naar het kamp.

We hebben een heerlijk rustige middag gehad en lekker van het uitzicht kunnen genieten. We hebben vanaf het terras kunnen genieten van een hele troep bavianen die verderop in de bomen zaten en luidruchtig ruzie met elkaar aan het maken waren.

14-09-09

Vandaag voor de laatste keer de rit van Bhubesi naar Ndlovu kamp om uit te checken. Voor de accommodatie en het park vinden we het jammer om weer door te moeten reizen, met de weg zijn we eigenlijk wel helemaal klaar. Als afscheid kwamen we nog een giraffe tegen en een moeder neushoorn met jong. We hebben zoveel neushoorns gezien hier! Zelfs bij het uitchecken staan ze een stukje verder nog bij de drinkplaats te drinken. Dus het laatste dat je ziet als je Hlane verlaat, zijn de neushoorns.

En toen door naar Swazi Secrets. Toen we daar aankwamen heeft de beveiliger blijkbaar onze komst aangekondigd, want de manager kwam naar ons toe en heeft ons een rondleiding door de "fabriek" gegeven. Fabriek is een beetje een groot woord. Waar het op neer komt is dat de vrouwen van het platteland de Marula boom gebruiken voor het brouwen van bier. De organisatie heeft ze gevraagd dat als ze het bier brouwen, of ze dan de noten willen bewaren. Die noten worden dan van de vrouwen gekocht (vorig jaar een omzet van R 600.000 = Euro 60.000) en het is nu zelfs zo dat de vrouwen mede eigenaar zijn van Swazi Secrets. Uit die Marula noten wordt de olie geperst en daar worden dan zeepjes, lipbalsem, douchegel etc. van gemaakt. Eigenlijk komen er drie producten uit de Marula noot, een soort cake meel, de olie en hetgeen wat daar tussenin zit. Vroeger gooiden ze dat bijproduct (wat er tussenin zit) weg totdat iemand er achter kwam dat dat een heel goed scrubmiddel was. Dus daar wordt tegenwoordig de scrub van gemaakt. We hebben alles mogen bekijken, het hele proces en van alles mogen proberen. Grappig om te weten is dat vorig jaar de helft van hun omzet uit Europa kwam, omdat de Body Shop de olie van hen afneemt en in 46 van hun producten verwerkt. Maar ze proberen dat te verminderen, want ze hebben liever dat bij Swazi Secrets het totale product (dus de complete douchegel in plaats van alleen de olie) afgenomen wordt. En gelijk hebben ze. Dan kunnen ze daar zelf meer aan verdienen. Hun eerste producten (met nieuwe verpakking die we hebben mogen bekijken) wordt een dezer dagen naar Nederland en Duitsland verscheept.

Vanaf de Swazi Secrets zijn we doorgereden naar Siteki waar we geld gehaald hebben en getankt hebben. Toen door naar Itala, de eindbestemming van deze dag. Was nog een eindje rijden, en we moesten eerst nog de grens over. Swaziland uit ging eenvoudig, Zuid Afrika in weer wat lastiger, extra controle of we wel waren wie we waren. Daarna werd de auto even grondig bekeken van buiten (gelukkig niet van binnen want om alles uit de kofferbak te halen, das niet grappig). En toen eindelijk weer op weg.

De reis verder ging ook vlot. We waren al vrij snel bij Magubu en daarna was het nog een 50 kilometer naar Louwsburg. En tegen verwachting in, was de weg volledig geasfalteerd. Dat was een verademing vergeleken bij de afgelopen dagen! Eenmaal bij de poort aangekomen de formulieren ingevuld (hoefden niets te betalen voor toegang tot het park, wat best raar is, meestal moet dat wel) en toen naar de receptie. Op een bord stond dat we olifanten tegen konden komen en dat we die niet dichter dan 30 meter mogen benaderen. Gezien de ervaringen de afgelopen dagen met olifanten, vinden wij 100 meter ook prima.

Eenmaal bij de receptie kregen we de sleutel en konden we naar het huisje. Omdat we dus geen eten hadden gelijk maar even gereserveerd in het restaurant. De weg naar het huisje is keurig geplaveid met bakstenen, dus ook daar geen enkel probleem. En toen kwamen we bij het "huisje" aan. Omdat Conny vond dat we best een enkele keer wat luxer mochten overnachten, had ze de 6 persoons lodge geboekt. Het was laagseizoen, dus de prijs was ook nog prima te noemen. En dat is me een huis! Een eetkamer, een woonkamer (met wel hele comfortabele banken), drie slaapkamers met eigen badkamers, een overdekt terras met een grote eettafel, barbecue en een fantastisch uitzicht. En: een prive zwembad! Maar vooral ook het uitzicht is formidabel, zo mooi!

Dus we voelen ons enorm verwend (afgezien van de kolonie grote spinnen die hun intrek in het huis genomen hebben). Morgen kunnen we lekker uitslapen, gaan we in ieder geval zelf even rondtoeren in het park (over de asfaltweg!) en we willen ook wel van het huisje genieten. Dus compromis: uitslapen, ontbijten, toeren, relaxen.

15-09-09

Vanochtend vroeg wakker geworden. Omdat we toch geen enkele inkijk hadden, waren de gordijnen dus open. En bij het ontwaken keken we recht in de gezichtjes van een paar klipdassies die op het balkon zaten. Je vraagt je af wie nou naar wie kijkt.

Na het ontbijt zijn we een rondrit gaan maken. We hebben eerst een deel over de asfaltweg gereden en daarna hebben we een klein loopje gereden, genaamd "Overmacht". De loop was in totaal een kilometer of 6 met het asfaltstuk erbij dus een 10-15 kilometer. Een prima stuk waar we toch best veel gezien hebben: een stuk grond dat aangetast is door erosie. Zag er heel onwerkelijk, bijna maanlandschapachtig uit. Daarna gnoes, giraffen, struisvogel en de, volgens de analen, zeldzame lierantilope (in Itala schijnt ook de enige populatie van de lierantilope van geheel Kwazulu-Natal te leven). Nog wat wrattenzwijnen, verschillende soorten apen, meer gnoes en giraffen. We zijn ongeveer 1,5 uur onderweg geweest en toen zijn we weer teruggereden naar de lodge. Daarna hebben gezwommen in het zwembad. Het is ongelooflijk hoe koud het water kan zijn in zo`n warm land. Je zou verwachten dat het water veel warmer zou zijn, lekker opgewarmd door de zon. Maar niet dus, ijskoud. Wat dan ook wel weer lekker is met dergelijk warm weer. Zo hebben we de middag heerlijk rustig doorgebracht.

16-09-09

Na een goede nachtrust vanochtend om 7 uur opgestaan, aangekleed en de spullen in de auto geladen. Hup naar het restaurant voor een ontbijtje, uitgecheckt en op weg naar Golden Gate National Park. Toen we bij Vrijheid waren hebben we boodschappen gehaald bij de Kwikspar. Daar hadden ze ook al klaargemaakte maaltijden dus dat was mooi.

Vervolgens ging de rit verder naar Dundee. Daar hebben we bij een garage even een klein flesje motorolie gehaald en weer door naar Ladysmith. Een niet zo`n inspirerende stad, dus daar zijn we alleen doorheen gereden. Daarna naar Kestell en verder naar Phuthaditjhaba (tja, gelukkig schrijven we het op en hoeven we het niet uit te spreken ). En vervolgens over de R712 naar Golden Gate.

Eenmaal bij de receptie van Glen Reenen aangekomen ingecheckt (we waren lekker op tijd) en op naar de Oribi Loop die leidt naar het Highlands Mountain Resort. Dat was nog best een lange weg, smal (dus hopen op geen tegenliggers) maar goed berijdbaar en al snel zagen we de lodges liggen. Echt leuke blokhutten met een fantastisch uitzicht. Je kunt bijna over heel Golden Gate uitkijken, zo mooi. Het stuk vanaf de parkeerplaats naar de hut was met de rolstoel nog best een uitdaging (achteruit dan maar). Maar wat een geweldig uitzicht!

En we hebben ontdekt dat we een "gast aan tafel" hebben in de vorm van een muis. Hebben hem 1x gezien en verder (nog) niet meer. Het eten hebben we in de (hardschalen) koffer gedaan, dus daar kan `ie niet bij.

17-09-09

Vandaag een lange rit voor de boeg van Golden Gate National Park naar Kimberley, meer dan 400 kilometer (waar je dan ook de hele dag over doet). De muis heeft nog wel een bezoekje gebracht aan de keuken zagen we, maar verder was er niets te halen, dus geen last meer van gehad.

Toen we onderweg het uitzicht stonden te filmen en te fotograferen zagen we ineens doodleuk en totaal onverwacht een jakhals komen aanlopen. Prachtig! En vervolgens begon de rit naar Kimberley. Via Clarens reden we richting Bethlehem.

We waren net grapjes aan het maken over een stal zoeken in Bethlehem toen we, geloof het of niet, bij Bethlehem een man tegen kwamen met een heel groot kruis op zijn rug (zeker 2 meter hoog). Het duurde een fractie van een seconde voordat we ons realiseerden wat we zagen en dat we dus bij Bethlehem een man met een kruis zagen. Een tijdje later kwamen we een wandelaar tegen die een vlag op zijn rugzak had waar "Jesus" op stond. Dus vermoedelijk een of andere pelgrimage naar Bethlehem.

De volgende stad op de route was Senekal en daarna Winburg. In Winburg zijn we even gestopt om de benen te strekken en te lunchen. We bestelden een "double beef burger" en kregen ook daadwerkelijk een dubbel dikke burger (tja, weet waarom je vraagt). Met een milkshake!

De omgeving bestaat eigenlijk voor 99% uit (droge) graslanden met koeien. Niet de meest inspirerende route. In het begin is het wel leuk maar na 300 kilometer begint het toch een tikkeltje te vervelen. Aan de andere kant, je vraagt je af van wie die koeien zijn, in de wijde omtrek is geen huis te bekennen. Op de "snelweg" kom je van alles tegen, van wandelaars die ineens oversteken tot wielrenners en paarden in de berm. We hebben zelfs letterlijk een paar druppen regen op de voorruit gehad.

Vervolgens gingen we door richting Bloemfontein en Kimberley. Onderweg in Petrusburg nog even getankt en toen het laatste stuk naar Kimberley gereden. Blijft toch best een rit, ondanks dat de afstand voor Zuid Afrikaanse begrippen misschien niet eens zo heel groot was. De accommodatie was snel gevonden. En tja, wat moeten we daar nu over zeggen. Laten we het plastisch zeggen "we hebben nog nooit zo`n steriele ruimte gezien". Er is geen enkele poging ondernomen om het ook maar een tikkeltje leuk aan te kleden. Nou ja, wij vermaken ons wel en maken het zelf wel gezellig.

18-09-09

Het was de bedoeling om vandaag lekker uit te slapen tot 8 uur, maar helaas dachten de buurt en de werkster bij accommodatie daar anders over. Dus om 7 uur waren we al wakker. Dat hebben we nog een half uurtje weten te rekken, maar om half 8 was de rek er dus echt uit. Om half 9 kwamen de dames het ontbijt in de accommodatie brengen. Een hele belevenis op zich. Dat is dus niet alleen het eten brengen, maar de complete tafel dekken.

Na het ontbijt zijn we vertrokken naar The Big Hole. Gezien de duidelijke borden niet moeilijk te vinden (het is dan ook een van de grootste attracties in Kimberley). Voordat we naar binnen mochten werden we met zo`n handmatige metaaldetector gecontroleerd en werden de tassen gecontroleerd. Er werd tevens gevraagd of we ook vuurwapens bij ons hadden. Vuurwapens????? Waarschijnlijk hebben we nogal verbouwereerd "nee" gezegd want het meisje moest in ieder geval nogal lachen. Waarom je een vuurwapen mee naar The Big Hole zou nemen zou pas later duidelijk worden.

Bij de kassa werd gezegd dat we met een tour mee konden die een uur zou duren. Maar we konden hetzelfde ook op eigen gelegenheid gaan ontdekken. We hebben voor het laatste gekozen. Iedere 30 minuten werd er een film vertoond over de geschiedenis van Kimberley en De Beers. Samen met ons kwam een kleuterklas binnen met allemaal Afrikaanse kindertjes. Aangezien wij de enige blanken waren, werden we dus door zo`n 50 kindertjes met grote ogen en open mond aangestaard. De juf had de troep echt onder controle, want er werd verteld dat ze tijdens de film niet mochten praten en op hun plek moesten blijven zitten. En toegegeven, het was muis- en muisstil in de bioscoop.

De film vertelde het verhaal van het begin van de diamantkoorts in Kimberley, verteld vanuit de ogen van een Engelsman en een Afrikaan. Wat een verschil. Waar de Engelsman gewoon zelf zonder veel noemenswaardige problemen op een huifkar naar Kimberley kon trekken, mocht de Afrikaan wel over het land lopen, maar dan moest hij eerst werken voor die desbetreffende boer. En waar, eenmaal aangekomen in Kimberley, de Engelsman kon gaan en staan waar hij wilde, werd de Afrikaan in een kamp gestopt en moest hij werken voor 20 Shilling (wat nogal weinig blijkt te zijn) en als hij door het kamp liep, werd hij tegen gehouden door de blanken en werd hij gefouilleerd en moest hij hoed af en schoenen uit want "je zag het verschil niet tussen een werker en een dief". Schrijnend... Wat dan weer positief is, is dat ze geen rooskleuriger beeld willen scheppen met de film dan het in werkelijkheid was (daarentegen, zo goed staan De Beers nou ook weer niet bekend).

Na de film bleven we nog even zitten en de kindertjes dus ook, muisstil en onbeweeglijk. Totdat wij bewogen en dat was waarschijnlijk het sein dat ook de kindertjes mochten bewegen. De deur werd geopend en de kindertjes gingen weg. Als ze langs ons liepen zeiden ze allemaal "Bye" en de ene die zwaaide, de andere stak zijn duim op. Zo schattig! En toen ze langs de man van het centrum liepen gaven ze hem allemaal een handje of omhelsden hem. Zo aandoenlijk, das lang geleden dat we dat gezien hebben in Nederland.

Toen werd het tijd om The Big Hole te bekijken. Je loopt dan over een soort zwevende loopbrug naar het uitkijkplatform waar je een heel goed zicht hebt op het grote gat. En het is een gigantisch gat. Wat je ziet is al enorm qua doorsnede en diepte, maar het deel wat onder water is, is natuurlijk nog veel dieper. Heel indrukwekkend. Daarna gingen we met een lift naar beneden. En dat hebben ze zo enorm leuk gedaan. Vanaf het moment dat je de lift in stapt klinkt het net alsof je de mijnschacht in gaat. En hoewel het maar een hele kleine afstand is van een paar meter, lijkt het net of je tientallen meters naar beneden gaat. Dan gaan de deuren open en stap je dus een mijn in. Ook erg leuk. Er ligt een spoorrails op de grond alsof er dus daadwerkelijk zo`n mijnkarretje rijdt. En zo loop je dus een stukje door de mijn zoals het vroeger was.

Daarna kwam je in de exhibitieruimte waar meer verteld werd over hoe diamanten ontstaan en nog meer over de historie van Kimberley en The Big Hole. Erg interessant. Er was ook een tijdslijn met zowel over de geschiedenis van De Beers als over de wereld en Zuid Afrikaanse geschiedenis. Zo weten we nu dat het nogal een tijd heeft geduurd voordat alle medewerkers van De Beers volgens een gelijke salarisschaal gingen verdienen en dat in 1976 pas in Zuid Afrika de eerste televisie uitzending plaatsvond!

En daarna mochten we... de kluis in! Dat is dus een beveiligde kluis (met bewaking) waarin allemaal diamanten liggen.

Nou, daar lag dus voor een aanzienlijk bedrag. Nu begrepen we ook de vraag of we vuurwapens bij ons hadden. Je kunt je haast niet voorstellen dat mensen voor die glimmende steentjes hun hele hebben en houwen opgaven en dat daarvoor zelfs doden zijn gevallen. Erg indrukwekkend.

Toen zijn we het openlucht museum gaan bekijken. Dat is dus Kimberley in het klein nagebouwd zoals het er tijdens de hoogtij dagen van de diamantkoorts heeft uitgezien. Was best leuk om te zien. Daarna zijn we naar de supermarkt gegaan om eten voor vanavond te kopen.

We hadden gelezen dat er in de buurt een wasserette was dus wij bij de receptie een zak met formulier halen (was daar verkrijgbaar) bleek dat ze de kleding zelfs komen afhalen en komen thuisbezorgen. Ideaal. Dus vanochtend de was ingeleverd en vanavond alweer fris en fruitig terug. Heerlijk!

19-09-09

Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar Upington. We reden over de R64 en we moeten zeggen, we hebben nog nooit zoveel niets gezien. Het is totale leegte met alleen maar bomen, zand en heuvels. We hebben nog een paar mangoesten gezien onderweg (witstaart en nog eentje) en een paar wrattenzwijnen.

In Griquatown (of Griekwastad in het Zuid Afrikaans) hebben we een sanitaire stop gehouden en in Groblershoop hebben we getankt en een broodje gegeten. De rit schoot wonderwel erg op, we waren binnen een paar uur al op 2/3. In Groblershoop probeerde een zwerfkat nog mee te liften maar daar hebben we toch even een stokje voor gestoken.

De rit van Groblershoop naar Upington was meer van hetzelfde. Een prachtige omgeving maar na een uurtje of 5 heb je dat toch ook wel weer gezien. Op een gegeven moment kwamen we een aantal tegenliggers tegen die met de lichten knipperden. Wij dachten, oh politiecontrole. Maar nee, een of andere zwerver liep midden op straat en ging voor de auto staan. Da's lekker op een weg waar je 100 mag. We waren blij dat we gewaarschuwd waren, dus we reden al langzamer. Hij had een puppie in zijn armen dus vermoedelijk was het de bedoeling om die puppie te verkopen. In eerste instantie denk je dat je overvallen wordt dus je schrikt je een ongeluk. Wij hebben de tegenliggers ook maar even gewaarschuwd en vlak daarna kwamen we politie tegen in tegengestelde richting, dus met een beetje geluk is hij van de weg gehaald, want dit was wel heel gevaarlijk (meer voor hem dan voor ons).

Daarna was het nog maar een klein stukje tot Upington. De accommodatie was op zich snel gevonden, iets te snel want we reden het pardoes voorbij! Dus keren en terug. Echt een mega steile oprit direct aan de doorgaande weg en we moesten ons nog aanmelden. Bijna alle huizen in Zuid Afrika zijn beveiligd met elektrische hekken, dus moesten we op de oprit stilstaan en op de bel drukken. Dus handrem goed aangetrokken en bellen maar. Accommodatie is wel oké.

20-09-09

Vandaag was het zover, we gingen naar het Kgalagadi Transfrontier Park! Maar voordat we echt de R360 naar de Kgalagadi namen, zijn we eerst nog langs het politiebureau geweest. Daar staat namelijk een beeld van een politieman op een kameel, ter nagedachtenis aan de rol die kamelen hebben gespeeld in de ontsluiting van dit deel van het land en de ordehandhaving. Daarna zijn we doorgereden naar het Kalahari Oranje Museum (wat in het weekend gesloten is). Daar staat namelijk een beeld van een ezel in de tuin, ter nagedachtenis aan de rol die ezels hebben gespeeld in de ontsluiting van het gebied. Vervolgens zijn we naar Die Eiland Resort gereden waar een meer dan 1 kilometer lange laan is met meer dan 200 dadelpalmen. Deze laan is de langste op het zuidelijk halfrond.

En toen was het dan eindelijk zover, de R360 op richting Kgalagadi. En we vonden dat we op de weg van Kimberley naar Upington al veel niets gezien hadden, vandaag was er nog meer niets! En dan ineens lopen er schapen op het land en vraag je je af van wie die schapen dan zijn. Het was een lange weg met ogenschijnlijk hetzelfde landschap, maar toch verschilde dat per plaats. Het ene deel had je alleen maar lage struikjes, een ander deel weer bomen.

Onderweg hebben we verschillende hagedissen gezien, verschillende mangoesten en een stel eekhoorns. En natuurlijk koeien, paarden, ezels, schapen en geiten. Sinds 2008 is het hele stuk van Upington naar de Kgalagadi geasfalteerd en daar waren we maar wat blij om! Eenmaal aangekomen in het park ingecheckt bij de receptie en gelijk maar even de night drive voor vanavond gereserveerd. In het park hebben ze een ingewikkeld systeem van aan- en afwezigheid. Je krijgt een soort "permit" mee die je, als je binnen het park bent, inlevert bij de poort. Als je rond gaat rijden of als je het park verlaat, moet je de permit weer ophalen. Zo weten ze altijd of je weer goed terug bent gekomen.

We vertrokken om 18:00 uur, dus toen het nog licht was. We kwamen langs een drinkplaats waarbij de gids vertelde dat ze eigenlijk geen drinkplaatsen nodig hadden. De enige dieren die water nodig hebben zijn giraffen en gnoes en de rest is zo aangepast, dat ze het vocht halen uit bijvoorbeeld grassen of het bloed van een prooi. Daarna reden we langs een grote "Camelthorn tree" (een Acacia soort) waarin allemaal vogeltjes zaten (republikeinwevers). Echt gigantische nesten. Die vogels doen niets anders dan bouwen en als de tak dan afbreekt, dan gaan ze verder bouwen op een andere tak. Vlak daarna zagen we een jakhals lopen.

Daarna zijn we de duinen op gegaan om te genieten van de zonsondergang. En op de achtergrond hoorde je voordurend de "Barking Gecko`s" (beverstaartgecko’s). Wat een herrie maken die beesten. Maar wat een prachtige zonsondergang om te zien en toch iedere keer weer verbazingwekkend hoe snel het donker wordt. Binnen een 10-15 minuten is het gewoon stikdonker. Dus de lampen erbij gehaald. Twee meisjes (ook deelnemers aan de drive) moesten/mochten de lamp vasthouden en schijnen. We hebben verschillende jakhalzen gezien en de Verreaux's uil en de Kaapse Oehoe.

Toen we ongeveer halverwege de tour waren, zagen we... een leeuw lopen! Een echte Kalahari leeuw met prachtige donkere manen. Hoeveel mazzel moet je hebben om een night drive te doen en dan ook nog een Kalahari leeuw te zien! We hebben er zeker een 20 minuten naar gekeken. En toen werd het nog mooier. De leeuw ging op een gegeven moment liggen en begon te brullen. Zo indrukwekkend! We waren er allemaal stil van. Nadat iedereen genoeg gefotografeerd en gefilmd had, zijn we weer verder gereden. En toen zagen we aan de kant van de weg een lepelhond lopen en een stuk verderop een Kaapse vos. Ook hebben we nog een paar keer een Springhaas gezien, wat een beetje lijkt op kruising tussen een kangaroe en een haas. We zagen ook nog in de verte een gnoe liggen, maar dat was eigenlijk alleen een donker stipje in het licht.

Al met al een fantastische game drive met allemaal dieren die we nog niet gezien hadden. Helemaal moe van alle indrukken hebben we ons opgewarmd met een kopje koffie en thee. Hoewel het met de temperatuur vandaag best mee viel, was het wel erg warm. En dat merk je pas als de zon weg is en het enorm afkoelt.

21-09-09

Vanochtend heerlijk uitgeslapen tot 08:30! Wat een luxe! Daarna lekker gedoucht en rustig ontbeten en rond 11:00 zijn we naar de receptie gegaan om onze "permit" op te halen. Het systeem is dus dat je een permit ophaalt en als het de bedoeling is dat je terugkomt (en dus niet doorreist naar een ander kamp) dan worden je gegevens genoteerd. En als je terugkomt, dan lever je je permit weer in en word je naam van de lijst gehaald.

Dus om 11:00 uur naar de receptie om ons op te geven voor de ochtend game drive op de 22e. Wij waren de enige en er zijn minimaal 4 deelnemers nodig. Maar alternatief was dat wij voor 4 personen betaalden. Moet je je niet te veel van voorstellen, komt neer op zo`n 14 Euro extra. Permit gehaald en naar het tankstation. Het laatste wat je wilt is zonder brandstof komen te staan. En de banden leeg laten lopen tot 1.60 bar. Is voor de auto beter en voor de weg ook. En toen op pad. We gingen richting Mata Mata. Dat is dus meer dan 120 kilometer, gingen we natuurlijk niet helemaal rijden (is met de maximum snelheid 3,5 uur enkele reis) en aangezien wij hoopten onderweg wat te kunnen zien, reden wij dus 20 a 30 kilometer per uur. Klinkt langzaam en dat is het ook, maar gezien de conditie van de weg in een niet-vierwielaandrijving hard zat.

We zagen een gemsbok en een gnoe in de verte. Maar we zijn met alles blij. Dus ook met dieren in de verte. Een stuk verder zagen we een aantal struisvogels. Toen zagen we een enorm grote groep springbokken, echt tientallen! En een aantal overstekende gnoes, dus dat was al erg dichtbij. Op een gegeven moment zagen we aan de zijkant een uil zitten. Een grote uil ook nog. En een boompje verderop zaten twee uilen! We zagen ook nog een andere vogel, maar we weten niet wat voor vogel het is.

Na een tijdje werden we ingehaald door een 4x4 die ineens stopte en achteruit reed. Wij maar even gestopt en toen wezen ze naar de zijkant, bleek dat we naast een leeuw stonden op een metertje of 5 afstand! Die zouden wij dus pardoes voorbij gereden zijn. We zijn de mensen eeuwig dankbaar dat ze even geseind hebben. Na de ettelijke foto`s en videobeelden zijn we doorgereden. Kwamen een tegenligger tegen, hebben we maar even gewaarschuwd (wij vinden het ook altijd fijn als iemand dat doet).

Verderop zagen we een gemsbok van veel dichterbij. Prachtig dier en bleef roerloos in de brandende zon staan. Hij liever dan wij. Want het was vandaag toch echt wel een stuk warmer dan gisteren (maar dat was dan ook voorspeld). Als de voorspellingen kloppen, blijft het dus zo warm de komende dagen. Nadat we twee uur hadden gereden vonden we het mooi en zijn we omgekeerd om dezelfde weg terug te rijden. En weer kwamen we langs de leeuw die zich verplaatst had en nu prachtig mooi in beeld lag. Wat een lui dier. We vermoeden dat dit dezelfde leeuw was als gisteravond. De jongen die wij getipt hadden stond er nog steeds. Dit was dus de tweede (feitelijk derde) keer dat we een Kalahari leeuw zagen! Wat een mazzel!

Op de terugweg kwamen we ook weer langs de uilen in de boom waar we nu nog beter zicht op had en dus ook een fotootje van kon maken. De springbokken hadden zich inmiddels verschanst onder een grote boom. Was net alsof ze een dansje om de boom deden. En toen de struisvogels. Hetzelfde groepje als die we eerder waren tegengekomen, stak nu de straat over. En groot dat ze waren!

De weg terug was aanmerkelijk vervelender dan de heenweg. Of liever gezegd, de ene kant van de weg was in een slechtere staat dan de andere kant van de weg. Dus we hebben grote delen gewoon spook gereden en gingen keurig aan de kant als er een tegenligger aan kwam. Eenmaal terug hebben we bij de receptie even gecheckt of iemand zich al had opgegeven voor de ochtenddrive. Maar dat was dus nog niet het geval. Dus de permit weer ingeleverd en naar het huisje toe. Heerlijk kunnen uitrusten voordat we om 18:30 in het restaurant gingen eten. Bij het huisje kregen we nog bezoek van de (talrijke) eekhoorns en opeens kwam er ook nog een vosmangoest langs. We hadden bij de receptie afgesproken dat we na 18:00 nog even zouden langskomen en toen hadden zich wel mensen opgegeven.

We hebben gelijk de night drive besproken dus morgen om 06:00 uur een ochtend drive, dan tussen 09:00 en 17:00 uur lekker niksen en daarna eten om vervolgens om 18:00 uur met de night drive mee te gaan. Onze laatste dag in de Kgalagadi...

22-09-09

Vanochtend om 05:15 opgestaan zodat we om 06:00 uur aan de game drive konden beginnen. We moesten nog wachten op een stel anderen (Engelsen die alleen maar zaten te zeuren dat ze leeuwen wilden zien) maar iets over zessen vertrokken we dus voor de ochtend game drive. En vergeleken met de temperatuur overdag was het koud, niet normaal. Dus lekker de fleecetruien aan.

John (onze gids) was vanochtend wat minder spraakzaam, maar we moeten ook zeggen dat de Engelsen niet helemaal lekker volk waren dus dat heeft waarschijnlijk wat geremd in de informatievoorziening. We zagen al vrij vlot een secretarisvogel op zijn slaapplaats zitten (bovenop een boom) en twee Afrikaanse wilde katten oversteken. Dat ging zo snel dat we niet hebben kunnen filmen noch fotograferen (maar was wel mooi om te zien). Een stukje verder zagen we wat bewegen tussen het gras. Bleek een stekelvarken te zijn.

En toen het "gebruikelijke" wild, struisvogels, gnoes, springbokken. Totdat er een bruin klassiek autootje langs de kant van de weg stond en nog een andere auto. Wij kijken, zagen niets. Gids zag wat lopen en zei, daar tegen die heuvel loopt een leeuw. Wij kijken en inderdaad zagen we een "leeuw" lopen. Totdat de man in het bruine autootje zei dat het een luipaard was. Dus de gids helemaal enthousiast. Wij nog enthousiaster en een stukje verder gereden. Toen we dichterbij kwamen kon je inderdaad goed zien dat het een luipaard was. Een gigantisch groot mannetje (vandaar dat iedereen in eerste instantie dacht dat het een leeuw was) met een stuk prooi in zijn bek. Het luipaard liep verder, rende de weg over en verborg de prooi in struiken. Nou dachten wij, da's mazzel hebben, dat hebben we dus maar mooi gezien! Maar toen bleek dat het luipaard weer uit de struiken kwam en we hebben nog een paar mooie opnames kunnen maken.

We zijn nog verder door gereden voorbij Monro (drinkplaats) maar verder niet veel meer gezien. Op de terugweg was er een file van mensen die de luipaard hadden gezien. Na een tijdje kwamen we de stokstaartjes tegen! We hadden ons net afgevraagd dat de Kalahari juist de plaats is waar ze veel voorkomen (tenminste, volgens Animal Planet) en dat wij ze nog eigenlijk niet gezien hadden en daar zaten ze ineens, langs de kant van de weg. Aan het einde van de rit hebben we ook nog een fluitrat gezien en toen was de rit alweer voorbij.

De naam Kgalagadi betekent "Plaats zonder water" en dat klopt. Want het is een hele hete dag (met meer dan 45 graden) dus wat ga je anders doen dan luieren? Inderdaad, niets! Vanavond gingen we om 18:00 weer op pad voor een night drive. De laatste deze vakantie. En we waren net op weg en John had net zijn verhaal over de sociable weavers gehouden of we zagen links iets de heuvel op lopen. En wat bleek, een luipaard! Dat is nog eens mazzel hebben! Deze was kleiner dan die van vanochtend en vermoedelijk een vrouwtje. Ze bleef prachtig bovenop de heuvel zitten. Wel veel tegenlicht dus, maar dat mag de pret niet drukken. Zo hebben we een tijdje zitten kijken totdat John heel voorzichtig vroeg of we nog wilden blijven of dat we door wilden. Nou, we konden nog wel uren kijken, maar dat schiet natuurlijk ook niet op, dus door maar.

Een stukje verder was het tijd om van de zonsondergang te genieten. Iedereen uit de auto, behalve wij (wij bleven bij Lina zitten). Na ongeveer een minuut of 10 reden we verder en gingen de lampen aan. Nou, dat was wat. De ene bleef maar in de berm schijnen, de andere was blijkbaar aan het seinen naar het mannetje op de maan. Liep niet helemaal lekker. En aangezien je behoorlijk afhankelijk bent van het "schijngedrag" van de ander, ging het spotten en fotograferen ook niet helemaal soepel. Pas na zeker een uur kregen ze de slag een beetje te pakken en ging het wat beter. Op een gegeven moment staken er een cheetah moeder met zeker 3 jongen over! De jongen renden vooruit dus die waren moeilijker vast te leggen, maar de moeder bleef keurig even staan om de omgeving op te nemen dus die hebben we prima kunnen fotograferen en filmen en er uiteraard van kunnen genieten.

Voor de rest hebben we weer een Kaapse vos, een lepelhond, gnoes, springhaas en uilen gezien. We hebben besloten dat we nog grotere bofkonten zijn, want wie ziet er nou 2 luipaarden en een cheetah op 1 dag? Dus we gaan vanavond nog even nagenieten van de dag en morgen op weg naar Augrabies.

23-09-09

Vanochtend waren we al vroeg uit de veren en na de gebruikelijke plichtplegingen (permit halen, naar receptie, stempel op permit, terug naar de poort, permit laten zien) reden we rond 08:30 al de poort uit. En net als de heenweg, ging de terugweg ook verbazingwekkend snel. Met een 2,5 uur waren we alweer in Upington (tja, er gaat maar 1 weg in en uit de Kgalagadi) waar we even het eten voor vanavond en het ontbijt hebben gehaald. We vinden het veel leuker om zelf voor het eten te moeten zorgen, kun je lekker varieren en lokaal voedsel eten (en dan eet je toch dingen die je in een restaurant weer niet eet, soms de meest vreemde combinaties). Na nog even getankt te hebben zijn we doorgereden de N14 op richting Keimoes en Kakamas.

Ook dat ging heel erg vlot. Met een uurtje of 2 waren we al bij de poort van Augrabies Falls National Park. Bij het inchecken werden we gesommeerd dat we morgen voor 09:00 uur moesten uitchecken, dat we een uitrijbewijs moesten halen en dat we moesten oppassen voor de apen en geen spullen onbewaakt moesten laten liggen (later zou blijken dat dat een goede waarschuwing was). We hadden huisje nummer 31 met deels uitzicht op de rotsen en deels op het zwembad.

Toen we de spullen uitgepakt hadden is Conny even polshoogte gaan nemen om te kijken hoe goed begaanbaar het pad is voor de rolstoel. Nou dat bleek reusachtig mee te vallen, dus met z'n allen op pad. En dat ging inderdaad goed. Hier en daar een hobbeltje maar prima te behappen (zeker met z'n 2-en). Dus even genoten van het prachtige uitzicht op de waterval.

De naam Augrabies komt van de Khoi die de waterval Aukoerebis noemden wat "Plaats van het grote lawaai" betekent.

En inderdaad, ondanks dat wij niet in de regentijd zijn, maakt de waterval een enorm kabaal. We hebben ook nog verschillende gekleurde hagedissen gezien. Was heel grappig want dat hadden we nog gezien bij David Attenborough op Animal Planet (en ook dat de legende vertelt dat er diamanten liggen op de bodem van de rivier).Het enige dat de pret enorm drukt is de gigantische hoeveelheid superirritante vliegjes die continue om je hoofd heen suizen als je buiten loopt. Echt supervervelend. Onderweg loop je dus de hele tijd om je heen te maaien, maar gelukkig doet iedereen dat dus hilariteit alom.

Later zijn we nog even naar de waterval gelopen om te kijken naar de zonsondergang. Dan kleuren de rotsen prachtig roze/rood/paars dus daar hebben we mooie foto`s van kunnen maken. Prachtig om te zien. Op een gegeven moment hoorden we bij een huisje heel veel geschreeuw en gerinkel van vallend servies en zagen we dus een hele grote baviaan wegrennen met een schreeuwende vrouw er achteraan. Die baviaan is echt gigantisch groot en die hadden we bij ons eigen huisje ook al gezien. Het huisje is namelijk nieuw dus daar staat nog geen "aap proof" prullenbak. Dus de aap kwam er aan, schoof de deksel opzij en keek of er iets te eten in zat. Wij zijn natuurlijk slimmer dan die aap, dus wij gooien in dit soort gebieden met apen sowieso geen afval buiten in de prullenbak, maar dat wist die aap dus niet. Nu snappen we ook de opmerking van de receptioniste dat we het even moesten melden bij de receptie als er in het huisje iets kapot ging. Tijdens dat we naar de zonsondergang zaten te kijken, was de baviaan ook weer bij ons huisje langs geweest (maar niets gevonden).

24-09-09

Vandaag geen baviaan meer gezien. Bij het uitchecken nog even wat flessen water gekocht in de shop en toen op weg naar Namaqua. Het voordeel van op vakantie gaan naar het noordwesten van Zuid Afrika is dat er relatief weinig verkeer is en de rit dus lekker vlot verloopt. Al gauw veranderde het landschap van rotsen met kokerbomen in een kale vlakte met heuvels en lage struiken. Onderweg de eerste bloemen gezien, prachtig lila en paars.

De eerste stop was in Pofadder waar we getankt hebben. Is eigenlijk een plaatsje van niets, maar op zich ook wel weer leuk. We hadden op internet gelezen dat Pella een leuk plaatsje was dat in 1814 gesticht was door de London Missionary Society als een toevluchtsoord voor de KhoiSan die verdreven waren uit Namibie. Het had de missionarissen 7 jaar gekost om de missiepost (kerk) te bouwen waarbij ze alleen een encyclopedie gebruikten. De reisgids meldde "Vandaag de dag is Pella nog steeds een kleine nederzetting waar de mensen net zo leven als honderd jaar geleden". Nou, dat klopt. De rit naar Pella ging over een asfalt weg, maar in Pella aangekomen werd dat een zandweg. En Pella is helemaal totaal niets. Er staan huizen, er lopen veel mensen over straat, er is een kerk (DE kerk) en er zijn dadelpalmen. Oja, en er is iemand die vermoedelijk geen kwaad in de zin heeft, maar vervolgens om de haverklap voor de auto sprong, druk begon te wijzen en te roepen en als je doorreed met de auto mee rende. Nogmaals, had vermoedelijk niets kwaad in de zin, maar we werden er wel nerveus van zeg (vooral met die man met die hond in het achterhoofd). Dus we hebben het dorp geen recht gedaan. We hebben een foto van de kerk gemaakt, de dadelpalmen gefotografeerd en zijn toen snel het dorp weer uitgereden. We reden Pella zeg maar in en weer uit.

Vervolgens ging het allemaal heel vlot. We waren zo in Springbok waar we bij Wimpy hebben gegeten en daarna door naar Naries Namakwa Retreat, wat 27 kilometer verderop ligt. Dus rond een uurtje of drie waren we al bij Naries en hebben we ingecheckt. Het meisje van de receptie reed voor ons uit naar de accommodatie. En die is me toch leuk! Het zijn bolle huisjes, Mountain Suites genoemd, die om rotsen heen gebouwd zijn. Met echt een fantastisch uitzicht! Echt prachtig. Jammer dat het bewolkt is, maar de huisjes zijn enorm leuk. Dus we hebben vanaf half 4 van het uitzicht zitten te genieten. Om 19:00 zijn we gaan dineren en het was heerlijk.

Na het eten zijn we, uiteraard, weer naar het huisje gegaan. De temperatuur hier scheelt gewoon een jas met de Kgalagadi en Augrabies. Volgens de eigenaresse van de accommodatie is er een kou front binnen getrokken. Nou das te merken, hopelijk trekt het front snel weer verder.

25-09-09

Vandaag waren de wolken op slag verdwenen en werden we na een heerlijke nachtrust gewekt door een prachtige blauwe lucht en warme zonnestralen. Het ontbijt werd, net als het diner gisteravond, geserveerd in het hoofdgebouw. Na het ontbijt gelijk uitgecheckt (we hadden de koffers enzo al in de auto gedaan voordat we naar het hoofdgebouw reden) en nog wat foto`s gemaakt van de vogeltjes bij de nesten.

Omdat we in Namaqau National Park zelf voor ons eten moeten zorgen, besloten we naar Springbok te rijden, daar kwamen we toch doorheen, om even boodschappen te doen, te pinnen en te tanken. Nou, dat hebben we geweten! Het is vandaag 25 september dus dat is Heritage Day oftewel Erfdag en dan is iedereen vrij. En laat iedereen nou net besloten hebben om vandaag de boodschappen te gaan doen. Het was een gekkenhuis. We gingen naar de Superspar en daar maakten een paar mannen al de grap "Superspar, Superbusy" en dat is geen woord teveel. Alle kassa`s waren open en nog stond je lang in de rij. Ik geloof dat alleen de boodschappen doen ons al meer dan een uur gekost heeft. Daarna moesten we nog pinnen en zowel bij de ATM in de Spar als buiten bij de banken stonden rijen mensen (vandaag ook betaaldag?). Dus besloot Conny om maar bij de ATM in de Spar te pinnen. Nou, dat heeft dus een half uur geduurd. Gezellige bedoeling trouwens. Als het wat te lang duurde bij iemand, dan ging de voltallige rij lekker over zijn schouder meekijken waarom het zo lang duurde :-) Hoezo privacy?

En na getankt te hebben, wat een stuk vlotter ging dan in de supermarkt, gingen we op weg naar Namaqua. Onderweg al verschillende bloeiende plantjes gezien en toen we bij Kamieskroon kwamen van de snelweg af richting Namaqua National Park. En jeempie-de-peempie, wat een ongelooflijk slechte weg weer! We zijn er van overtuigd dat deze weg dan toch de slechtste is waar we deze vakantie over gereden hebben. Extreem oncomfortabel, 21 kilometers lang. Daar hebben we dus zo`n 1,5 uur over gedaan in onze sedan. Onderweg steeds meer bloemen gezien, wat natuurlijk wel heel mooi meegenomen was. We hebben ook nog Heilige ibissen gezien bij een waterdrinkbak.

Eenmaal aangekomen bij de receptie ingecheckt. Weer de Wild Card gebruikt. Het meisje van de receptie meldde dat we hout konden kopen bij de Farmstall waarop wij vroegen of dat voor de braai was of voor de warmte. Meisje lachen, was voor de braai. Later bleek dat we het voor de warmte ook wel konden gebruiken. En toen op naar de accommodatie. We kwamen de ene bloemenpracht na de andere tegen, dus de 2 kilometer naar het huisje heeft ook even geduurd door het vele stoppen om te filmen en te fotograferen. De bloemenvelden zijn minder "dik" begroeid dan tijdens het hoogtepunt (dit jaar medio augustus in verband met de vroege regen) maar nog steeds erg mooi. Bij het huisje aangekomen liepen we met de mond open rond. We hadden een aangepast huisje voor mindervaliden, dus beugels bij het toilet en een klapkrukje in de douche. Dat maakt het leven een stuk makkelijker. Maar het mooiste moest nog komen: een serre! Echt prachtig, de ramen kunnen helemaal open bij mooi weer en een uitzicht... Formidabel! Zo mooi, echt geweldig. Dus we hebben de rest van de middag lekker in de serre gezeten om te genieten van het uitzicht. En tijdens het eten (uiteraard ook in de serre) van de zonsondergang. Geweldig!

We hebben ook nog sprinkhanen gezien (zwart met oranje) en allerlei vogeltjes, een vosmangoest, een haas met enorme oren die in het zand ging rollen, nog een schildpad, etc. etc. En natuurlijk bloemen overal om het huisje. Soms is het jammer dat je ergens maar 1 nacht blijft, hoe leuk het ook is om iedere keer weer nieuwe plekken te ontdekken. Dit is zo`n plek waar je best wel langer wilt blijven. En de slechte weg zijn we ook al vergeten (totdat we morgen weer vertrekken :-)

26-09-09

Vandaag was het tijd om het aride gebied van Zuid Afrika te verlaten en richting kust te vertrekken. Rond 9 uur begonnen we aan de rit terug over de hobbelweg. En om 10 uur kwamen we aan bij Kamieskroon. Niet verwonderlijk als je 21 kilometer moet rijden en je rijdt 20 kilometer per uur.

Daarna de N7 op richting Vanrhynsdorp. Onderweg kwamen we een aantal vrachtwagens tegen met daarvoor een personen auto en daarachter twee auto`s met zwaailichten van de Military Police. De vrachtwagens gingen naar de berm. Wat er aan de hand was, weten we niet. Toen we eindelijk aankwamen bij Vanrhynsdorp, stond daar ook allemaal Military Police en ook vrachtwagens, werd de weg afgezet en moesten we even wachten totdat we konden doorrijden. We zijn er nog steeds niet achter wat er aan de hand was, maar al die auto`s hadden een geel kenteken eindigend op een M, dus we vermoeden dat ook de vrachtwagens militair waren en dat het een of andere oefening was o.i.d.

Eindelijk konden we dan verder naar Vredendal waar we boodschappen zouden doen en even zouden tanken. Zo gezegd, zo gedaan. Avondeten gehaald en getankt. En toen door naar Lutzville. Was een kippe-eindje en al snel waren we in Lutzville en toen door naar Strandfontein. Volgens de dame van de accommodatie moesten we maar even bellen als we er waren, want de routebeschrijving op internet klopte niet. Nee, die misschien niet, maar de routebeschrijving die we via Map24 hadden uitgezocht wel! Dus we hadden de accommodatie al snel zelf gevonden. Maar even bellen met het opgegeven nummer en na ongeveer 10 minuten (we waren ook te vroeg, we konden pas na 14:00 uur inchecken en we waren er 13:40 al) kwam er een man aanrijden die zichzelf voorstelde als Kallie. Hij werkt bij El Shaddai, een makelaar in vakantiehuisjes. Dus rondleidinkje gehad, sleutels overhandigd gekregen en afspraken gemaakt voor het vertrek. Hoeven pas 10 uur het huisje uit, maar later mocht ook zei hij. Das lekker relaxed.

Het huisje zelf is echt zo`n huisje dat aan het strand staat en een tikkeltje uitgeleefd is, maar het uitzicht is echt fenomenaal! Een paar meter en je staat op het strand aan de Atlantische Oceaan. En toegegeven, dat heeft ook wel wat. De rest van het huisje is basic en zoals gezegd, wel een beetje uitgeleefd (dus er zijn wel wat dingen die kapot of niet helemaal goed meer zijn). Maar het is maar voor 1 nachtje en we komen niet voor het huisje, wel voor de zee. Dus daar hebben we vandaag dan ook ruimschoots van genoten. We hebben de schuifpui open gegooid en ons bammetje gegeten met uitzicht op de zee. Daarna zijn we een stukje langs de zee gaan kuieren. Mooi asfalt dus dat ging prima met de rolstoel. Bovenaan de weg weer genoten van de zee en toen weer terug. En toen zijn we heerlijk op een tuinstoel voor het huisje gaan zitten en hebben we NOG meer genoten van de ze.

Voordeel van vroeg aankomen is dat je nog zeeen (ha ha ha) van tijd hebt! Dus we hebben net het avondeten op en zitten nu heerlijk met wat tijdschriften op de bank te relaxen. We hebben ook de man van de rooibostour gebeld over het tijdstip waarop we maandag met de tour meegingen. Nou, we hebben ettelijke keren met hem gemaild, hij kon zich ons ook herinneren (oja, uit Nederland) maar had vervolgens niets in het reserveringsboek staan. Maar dat was geen probleem, er was een tour gepland en we konden gerust mee. Dus maandag a.s. gaan we de "Full Tour" beleven, oftewel, naar de rooibosboerderij en onderweg onderricht krijgen in de plantjes etc.

27-09-09

De dag begon vanochtend bewolkt. Gisteravond begon het te waaien en volgens ons heeft het vannacht ook geregend, maar daar zag je vanochtend al niets meer van. We hebben in ieder geval heerlijk geslapen bij het geruis van de zee. Vandaag gingen we richting Cederberg en het Wolfkop Nature Reserve. De route ging door talloze wijnvelden met de daarbij behorende wijnboeren. Het was zondag dus veel mensen in hun zondagse pak.

We zijn via Lutzville en Vredendal naar Klawer gereden en bij Klawer zijn we de N7 opgereden richting Clanwilliam. Eenmaal aangekomen bij Clanwilliam was het nog even zoeken naar de ingang van de Cederberg, maar blijkbaar waren wij niet de enigen die zochten. Maar bij navraag bij de Clanwilliam Dam bleek dat we op de goede weg zaten. Dus door. Uiteraard was het een gravelweg (waar zou je anders op moeten rijden) die we een deel hebben gereden. Op een gegeven moment zijn we weer terug gegaan en zijn we eerst boodschappen gaan doen in Clanwilliam. We hadden besloten dat we niet naar Zuid Afrika konden gaan om vervolgens niet te gaan braaien, dus verschillende soorten vlees gekocht, salades en houtskool en op naar Citrusdal. We hebben in Clanwilliam nog een internet cafe gezien, maar dat was gesloten (jammer!).

De weg naar Citrusdal was niet bepaald moeilijk te vinden, maar wel een vervelende weg. Het was druk en blijkbaar had iedereen haast dus voortdurend inhalers op plekken dat je denkt, moet je dat hier wel doen. Dus er hing zo`n gehaast sfeertje (wat we in Zuid Afrika eigenlijk niet gewend zijn). Eenmaal aangekomen in Citrusdal hebben we eerst de boel verkend. Is geen leuke plaats. Uitgestorven en wat er wel op straat loopt, moet je vooral geen ademtest laten doen...

De routebeschrijving naar de accommodatie was heel makkelijk maar omdat we niet wisten of we op een normale of gravelweg zouden rijden, toch maar even gewacht met Kobus bellen (die moesten we volgens de beschrijving bellen om het hek te laten openen). Bleek een asfaltweg te zijn, dus Kobus bij de poort maar even gebeld. Na een paar minuten kwam hij, samen met 2 andere collega`s, aanrijden en reed voor ons uit naar het huisje. En net als bijna alle huisjes tot nu toe, is ook dit huisje echt enorm leuk! Grote woonkamer, complete keuken, mooie slaapkamers, een veranda met braai (!) en een jacuzzi!

We hebben eerst de spullen uitgeladen en hebben toen Kobus maar weer even gebeld voor hout. Het leek ons dat het best wel eens koud kon worden `s avonds. Overdag is het heerlijk warm, maar `s avonds is het soms toch koud. En aangezien Kobus hout heeft, was hij de aangewezen persoon. Dus gelijk maar twee zakken hout gekocht. We weten nu ook waarom Kobus zijn vrienden mee had, het is zo ongezellig om alleen te drinken (zo! wat had die man een kegel zeg en zijn vrienden deden niets voor hem onder). We zagen ook nog een suikervogel in de tuin!

Blijkbaar zitten hier ook veel stekelvarkens, want om een boom heen hebben ze allemaal pennen van de stekelvarken gezet en de regelkast van de jacuzzi wordt ook met een stekel dicht gemaakt. Maar wij hebben hem hier nog niet gezien. Vanavond hebben we dus gebraaid, het was ontzettend lekker! En later zijn we nog in de jacuzzi geweest, in de jacuzzi was echt heerlijk, maar eruit... brrrrr. Dat is koud zeg! Maar snel afgedroogd, aangekleed en lekker warme koffie/thee gedronken, open haardje opstoken en we zijn weer heerlijk warm.

28-09-09

Vanochtend uitgeslapen! Rond een uurtje of 10:30 zijn we vertrokken naar Clanwilliam om daar naar de schoenfabriek van Strassbergers te gaan. Daar aangekomen verschillende schoenen gepast en... 4 paar schoenen gekocht. We hadden verwacht dat ze erg duur zouden zijn, maar voor een paar instappers betaal je dus 220 Rand, wat neerkomt op zo`n 20 Euro! En de schoenen zijn volledig handgemaakt en van leer! Dus allemaal een paar schoenen. We hebben onder de schoen van Lina gelijk een zooltje en een hakje laten zetten. Daar betaal je in Nederland dus een Eurootje of 30 voor. Hier 60 Rand (nog geen 6 Euro!). Morgen kunnen we de schoenen van Lina ophalen. En we hebben de andere 3 paar al in de koffer gepropt wat nog een hele uitdaging was.

Vervolgens zijn we naar het internet cafe gereden wat zo waar open was. Dus wij blij op internet... Of niet... Blijkbaar was de boel zo geblokkeerd dat er geen site te openen was en daarna was blijkbaar de verbinding eruit geklapt (tenminste, de buurman had ook al geen verbinding meer). Nou, dan maar de chickenburger met ijskoffie eten en drinken. Zo zeg, denk aan die reclame van Smiths over die brandnetelburger maar dan een chicken- en beefburger die niet te eten was. Als je leven je lief is, never nooit iets te eten nemen in het internet cafe in Clanwilliam. We waren het er alle drie over eens, we hebben nog nooit zo iets slechts gegeten! Snel weg en heel snel vergeten...

We kwamen mooi op tijd aan bij de boerderij waar we nog even op de andere deelnemers moesten wachten. En vervolgens kennismaken met iedereen en de jeep in. Nou, de natuur en rooibos is duidelijk Chris` (de gids) zijn lust en zijn leven. We weten nu alles over rooibos (groei, kleur, schimmelbestrijding met haver, levensduur 6 jaar, zaden, etc. etc). Dus de planten die wij voor brem aanzagen, waren dus struiken rooibos. Dat we het voor brem aanzagen was nou ook weer niet zo gek, aangezien rooibos familie van de brem is (maar volgens Chris, die vorig jaar in Nederland was en de brem bestudeerd had, leek het helemaal niet op elkaar). Verder heeft hij heel veel verteld over verschillende planten. Iedere keer dat wij dachten dat hij klaar was, dook hij weer de struiken in en kwam hij met weer een nieuw bloempje met een nieuw verhaal aan. Hij kon heel boeiend vertellen en had hij ook humor. We hebben ons in ieder geval geen moment verveeld.

Tijdens de rooibostour maakt de gids gebruik van een oude jeep wat eigenlijk een omgebouwde truck was (achterbak eraf en banken erop) en die truck had al zeker 500.000 kilometer op de teller. Dus het was een oudje en die had wat moeite met starten.

Dus toen we onderweg gestopt waren, kreeg hij hem niet meer aan de praat. Of we even wilden duwen... Dus iedereen eruit en wij de wagen aanduwen. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt.

Uiteindelijk hebben we nog een bezoek gebracht aan de fabriek (die van de familie van zijn vrouw is, haar vader was de eerste die een rooibosplantage begon). Het schijnt dat de rooibos alleen groeit in de buurt van Clanwilliam. In de fabriek is het hele proces van verwerking van de rooibos uitgelegd. Daarna zijn we weer terug gegaan naar de boerderij en hebben we daar nog warme en koude rooibosthee (eigen mixture van Annette met kaneel, kruidnagel en steranijs) geproefd. Was heerlijk! Uiteraard nog rooibosthee gekocht.

29-09-09

Nadat de auto vanochtend weer was ingeladen moesten we de schoenen van Lina ophalen in Clanwilliam. We moesten nog even wachten dus na een tijdje zei de dame achter de balie dat we wel een kijkje mochten nemen in de fabriek. Dus wij de fabriek in en inderdaad wordt alles met de hand gemaakt. We zagen zelfs Lina`s schoen voorbij komen die gepolijst werd. Na een tijdje werden we de winkel weer ingeroepen en stond de schoenmaker met de schoen klaar. Lina heeft nog nooit eerder een paar schoenen gehad waarvan de zool van de rechterschoen exact hetzelfde was als die van de linkerschoen! Dus Lina helemaal blij, schoenmaker helemaal blij, wij allemaal helemaal blij en opgetogen weer verder gereisd naar Britannia Bay.

Onderweg in Piketberg (ongeveer halverwege) nog boodschappen gedaan en pannenkoeken of broodje wors voor lunch gegeten en daarna verder naar de accommodatie. Daar aangekomen bleek dat de eigenaresse Lucille heet en dat is me toch een aardige vrouw!

Er hangt een bordje bij de deur dat het huis klein is, maar het welkom warm. Nou dat klopt dus precies!

Op de vraag hoe laat we moesten uitchecken was het antwoord "Oh, dat maakt niet uit. Het zou fijn zijn als het voor 13:00 uur was. Dan kun je lekker uitslapen en van de ochtend genieten". En we mochten gebruik maken van haar internetverbinding en later kwam ze met drie glaasjes wijn (Hanepoot) en wat chipjes aan als aperitief. Zo hartelijk en gemeend.

30-09-09

Vanochtend lekker buiten kunnen ontbijten met zicht op een zeehond op de rotsen en zoals Lucille het al gezegd had "genoten van de ochtend". Rond een uurtje of 10 zijn we vertrokken hartelijk uitgezwaaid door Lucille.

We zijn via Stomneusbaai, St. Helena`s Bay en Velddrif de R27 op gereden richting Kaapstad. Bij Langebaan hebben we even gepint en getankt en toen door naar het West Coast National Park. Daar aangekomen was het alleen nog een kwestie van de Wild Cards laten registreren en toen het park in. Wat een prachtige natuur, je rijdt door duingebied heen met prachtig uitzicht op de baai (inham) en onderweg zie je allemaal mooie bloemenvelden. Was echt prachtig om te zien. Onderweg ook tientallen schildpadden gezien die op de een of andere manier allemaal van Oost naar West liepen (raar maar waar).

Bij Geelbek zijn we gestopt om wat te lunchen. We zaten onder bomen met allemaal wevertjes die druk nesten aan het maken waren. Er waren ook allemaal huismussen en eigenlijk vinden we het nog steeds raar dat die doodgewone huismus in Nederland bedreigd is. Na de lunch hebben we nog even geshopt in de curio shop en toen weer door richting R27 richting Kaapstad. Wat een drukte. We hebben over die laatste 30 kilometer toch lang gedaan! Er kwam geen eind aan en het is zo opletten geblazen want ze zetten hun auto er zo voor. Daar staat weer tegenover dat toen wij naar rechts wilden invoegen, ze ons ook zo voorlieten. Mooi systeem dus (net als het van een 2-baansweg een 4-baansweg maken door op de vluchtstrook te gaan rijden, goed uitkijken maar het schiet wel lekker op).

Het huisje waar we verbleven was een mooi huis. Er werd nog even een rondleiding gegeven en daarna werd het alarmsysteem uitgelegd. Je zou er gewoon paranoide van worden want je verwacht ineens achter iedere struik een slechte genius. Inmiddels is het donker dus het uitzicht gaan we morgen bewonderen.

01-10-09

Vandaag zouden we dus proberen uit te slapen. Proberen, inderdaad. Want het bleef ook bij een poging. Iets na half 7 besloot namelijk iets of iemand over de veranda te lopen en het alarm begon me toch te loeien. We vlogen het bed uit, alarm stilgezet en gekeken naar onraad. Niets te vinden dus vermoedelijk een kat of iets dergelijks. Daarna dus klaar wakker waardoor het even duurde voordat we allemaal weer in slaap vielen. Daarnaast is het fenomeen "waakhond" hier blijkbaar een hot item, dus je hoort continue honden blaffen. Voordeel is: er zijn waakhonden. Nadeel is: die waakhonden weten niet zo goed wat er van hen verwacht wordt, dus blaffen ze bij alles. Als er een blaadje over de weg waait, dan blaffen de honden. Nou ja, we zullen maar zeggen: blaffende honden...

Na het ontbijt (per ongeluk knoflookbrood gekocht, oeps) uit praktische overwegingen besloten om van Hout Bay naar Noordhoek te rijden via Chapman`s Peak en dan in Noordhoek te gaan shoppen. Leek een goed plan, totdat we Chapman`s Peak naderden: gesloten. Alweer! Vorig jaar waren ze al met onderhoud bezig, dit jaar weer. Nou zijn we dit jaar wel iets verder gekomen dan vorig jaar. We mochten rijden tot het uitkijkpunt dus het bordje Chapman`s Peak hebben we gezien en gefotografeerd We zijn ook nog langs het beeld van het luipaard gekomen waar vlakbij een klipdassie heerlijk in het zonnetje lag te luieren. En daarna dus via omwegen (Ou kaapse weg) naar Noordhoek gereden.

Omdat winkelen natuurlijk reuze vermoeiend is, hebben we bij Mug & Bean een milkshake met wafel en een kipsandwich genomen. We wisten ons nog te herinneren dat we daar vorig jaar ook geweest waren en dat ze daar draadloos internet hadden. Konden we mooi even de vlucht checken, de laatste twee dagen uploaden en het nieuws via de Telegraaf online volgen. Zijn we toch weer een beetje op de hoogte van wat er speelt in de wereld en in Nederland.

Daarna boodschappen gedaan, nu eens niet bij de Spar maar bij Pick `n Pay en zowaar, we hadden als maaltijd de gehele schijf van 5! Een solide maaltijd die onze luiheid om niet uit eten te willen gaan goed heeft gemaakt Dus we waren vroeg thuis en hebben de koffers opnieuw ingericht als voorbereiding op het vertrek morgen. Tot nu toe past alles erin, maar de rek is er nu letterlijk wel uit. En dan hebben we ons nog wel voorgenomen om morgen even langs de Greenmarket te rijden. Morgen onze aller, aller, allerlaatste dag.

02-10-09

Vandaag was dan toch onze allerlaatste dag van de vakantie aangebroken. Gelukkig hebben we, door het wegjagen van een kat op de veranda, kunnen voorkomen dat het alarm weer afging, dus een rustige nacht gehad. Koffers definitief ingepakt en de auto in voor een trip naar Greenmarket Square. De rit er naar toe ging heel voorspoedig, het vinden van een parkeerplaats des te trager. Ze zijn rond Greenmarket Square overal met de weg bezig en natuurlijk was het druk dus rondom de Greenmarket geen parkeerplaats te vinden (nou ja, geen legale dan). Een man stelde nog voor om de auto op een bepaalde plek te parkeren, maar dat zou dus op een verboden te parkeren plek zijn en nog eens dubbel geparkeerd (zowel aan de achterkant als de zijkant), leek niet zo verstandig dus maar niet gedaan. Gelukkig vonden we een parkeergarage een stukje verderop met nog 1 plaatsje! Auto geparkeerd en op naar de Greenmarket.

We kwamen onderweg al langs verschillende standjes en hebben we daar nog wat souvenirs gekocht. Op een gegeven moment kwamen we een monsterlijk uitgedoste man tegen met een telefoon om zijn nek. Zag er niet uit, maar wel grappig dus wat kleingeld gegeven. Meer aanmoediging had hij niet nodig, want hij kwam gelijk met de telefoon naar Conny toe "Say Hello to Mandela". Dus Conny braaf "Hello Mandela". En toen wilde hij dat we een foto van hem maakten met Cees en Lina erbij, dus zo gezegd zo gedaan. Je kunt er alles van zeggen, maar een baan is een baan.

Na een stukje lopen kwamen we dan eindelijk aan bij de Greenmarket. Lina zat in de rolstoel en we zeiden al tegen haar: dit gaat geen comfortabele rit worden. Greenmarket bestaat namelijk in zijn geheel uit kinderkopjes en aangezien het geen luchtbanden zijn (wat in Zuid Afrika maar goed is gezien de paden waarover je loopt) is het dus hobbelen en bobbelen. Na een tijdje over de Greenmarket heen gelopen te hebben, hebben we even wat gedronken bij een cafeetje.

Toen we net weer van de Greenmarket af waren (en dus van de kinderkopjes) besloot Cees om toch even terug te gaan en dat olifantje te kopen. Ja, lekker dan. Dus wij weer terug over de kinderkopjes. Toen de olifant gekozen en gekocht was, weer terug en bij Wimpy wat gegeten. En vlak bij het terras van Wimpy zagen we "het" tafelkleed hangen! Dit keer een groene en na wat prijsonderhandelingen was het kleed snel gekocht. Nadat alle benodigde souvenirs ingeslagen waren, zijn we weer terug gegaan naar de parkeergarage. Kosten waren natuurlijk laag, nog geen 2,5 Euro voor een paar uur (en dat in een wereldstad). We zijn via Camps Bay teruggereden over de M62 en de M6, een mooie route langs de oceaan.

En toen op naar het vliegveld. Auto teruggebracht bij Budget, een porter heeft ons nog geholpen met de koffers. We waren er van overtuigd dat de koffers veel te zwaar zouden zijn, maar dat was dus niet zo. We waren natuurlijk veel te vroeg op het vliegveld dus we hebben nog mooi wat kunnen drinken en eten en nog een winkeltje kunnen bezoeken (staan ook veel te strategisch opgesteld bij de wachtruimte).

Om 20:15 vertrok het vliegtuig naar Londen Heathrow. Nog steeds vinden we British Airways een van de betere maatschappijen waarmee we gevlogen hebben, prima stoelen, aardige stewardessen en vooral je eigen entertainment systeem. Waar dit keer een storing in zat, dus het heeft een paar keer resetten gekost voordat alles goed werkte. Maar dan heb je ook films te kust en te keur! We kwamen rond een uur of 7 Engelse tijd aan in Londen. Het vliegtuig naar Dusseldorf vertrok pas 09:40 dus we hadden weer tijd genoeg. In verband met de rolstoel en de hulp die wij altijd vooraf aanvragen, nemen we altijd ruime overstaptijden, zodat we geen vliegtuigen gaan missen of met een rolstoel door gangen hoeven te rennen.

De vlucht naar Dusseldorf verliep ook prima. Geen last van wind gehad (wat in Amsterdam wel het geval geweest schijnt te zijn, maar daar hadden wij dus geen last van). Tegen 12:00 uur kwamen we aan in Dusseldorf waar we heel vlot door de douane waren. Koffers waren ook aangekomen en toen naar de auto. We hadden (dit keer wel) opgeschreven waar we stonden dus we waren er zo, spullen in de auto, op naar de uitgang en daar even gewacht in verband met de invalidenkaart en het gratis parkeren, was ook zo gepiept. De rit naar huis verliep ook snel zonder files of opstoppingen en voor 16:00 uur waren we al thuis.

We hebben een fantastische tijd gehad, de 30 dagen zijn echt omgevlogen en we zijn het er allemaal over eens dat deze vakantie nog mooier was dan vorig jaar (en die was al helemaal geweldig!). We hebben prachtige herinneringen om op terug te kijken en zullen nog vaak aan deze geweldige vakantie terugdenken!

------------------------------------------------------------------------------------------------

2. Accommodatie

De algemene ervaring met accommodatie is dat de accommodatie op zich wel zo rolstoel vriendelijk mogelijk wordt gemaakt, maar dat de sanitaire voorzieningen vaak niet aangepast zijn/worden voor rolstoelgebruikers. Wij hebben geen specifieke volledig rolstoelvriendelijke accommodaties aangevraagd omdat een klein stukje lopen met krukken voor ons mogelijk was. Voor de nationale parken geldt dat daar bijna overal wel rolstoelvriendelijke huisjes zijn, maar die zitten vaak al snel vol. Vroeg boeken is het devies!

Airport Game Lodge, Johannesburg

Schone accommodatie vlak bij het vliegveld met vriendelijk personeel. Om alvast aan de dieren te wennen loopt er vanalles om de accommodatie heen (hoenders, bokjes). Prima ontbijt, eventueel buiten. Goed verzorgde kamer met prima werkende airco. Wel wat lastig te vinden vanaf het vliegveld (ook met een routebeschrijving). Hoewel de accommodatie geschikt is voor rolstoelen, is het wel een gedoe om de rolstoel vanaf de parkeerplaats (gras) naar de accommodatie te duwen. Ook heel apart: douchecabine staat in de slaapkamer (dus geen enkele privacy) en er is een opstap om de douche binnen te komen. Beveiligde parkeerplaatsen op het terrein zelf (overdekt!). Handig, je kunt het eten thuis laten bezorgen. De accommodatie schiet dan het bedrag voor.

Bananien Lodge, Sabie   

Een leuke accommodatie, voor je gevoel midden in de natuur (terwijl het vlak bij Sabie ligt). Aardige medewerkers. Winkels in Sabie op circa 5 minuten rijden. Er is slechts 1 huisje beschikbaar voor rolstoelen, anders moet je een trapje op. Badkamer met bad. Je kunt wel met de rolstoel de badkamer in komen.  Mooie, natuurlijke en rustige omgeving. Mooie tuin. Leuk is ook dat je kunt eten op het balkon. Het huisje is een tikkeltje donker en is niet erg groot (maar hoeveel ruimte heb je nodig?). De auto kan overdekt geparkeerd worden op het terrein. De supermarkt in Sabie verkoopt voedsel te kust en te keur.

Thornhill Safari Lodge, Hoedspruit   

Een mooie accommodatie met leuke huisjes die van binnen niet groot zijn, maar wel prachtig en luxueus ingericht. Bij ontvangst staat er iemand met een drankje klaar. Voor de maaltijden (inclusief in de tarieven, let op! Drankjes zijn niet inbegrepen.) word je met tromgeroffel geroepen. Je hebt ook keuze om aan game drives en bush walks mee te doen. Dit is zeker een aanrader! De jeeps gaan van de paden af en je ziet zo al het wild van zeer dichtbij! De accommodatie is netjes en schoon. Er hangen klamboes en plafondventilatoren. Op de douche staan flesjes met muggenzalf. De douche is open, maar te smal voor een rolstoel. De accommodatie staat in gebied waar wild loopt, dus je ziet zomaar giraffen of zebra's bij de ingang. Mooi zwembad en goed eten. De weg er naartoe is een drama. Heel veel kuilen en een zandweg waar geen einde aan lijkt te komen. Je moet een trapje op om in de accommodatie te komen. Thornhill ligt in een besloten reserve (bewaking en hekken en daarna nog een 8 kilometer tot de accommodatie). De auto staat in het zicht geparkeerd.

Skukuza Rest Camp, Kruger National Park

Na alle verhalen over 'Center Parcs' en 'massatoerisme' gehoord te hebben, hielden we ons hart vast. Maar het viel ons enorm mee. Natuurlijk is het een groot kamp (grootste van Kruger), maar wij merkten dat niet zo. De accommodatie is basic maar netjes en meer heb je ook niet nodig. Voor rolstoelen moet je een specifieke accommodatie aanvragen, anders moet je een trapje op (3 treden). Accommodatie is netjes, verzorgd en schoon. Supermarktje vlakbij met best een aardig assortiment. Geen douchecabine (open douche), maar wel een muurtje waar de rolstoel niet langs kan. De auto wordt naast het huisje geparkeerd. Je kunt eten in het Ngala restaurant. Eten boven de oevers van de Sabie rivier met op de achtergrond alle natuurgeluiden (hyena's!). Parafine verlichting op tafel, heel gezellig!

Trees Too Guest Lodge, Komatipoort

Een prachtige locatie vlak bij de grens met Mozambique en dichtbij het Krugerpark (Crocodile Bridge). Vooral de gastvrijheid van de eigenaren maken dit tot een speciale B&B. Het eten is heel goed, het personeel heel vriendelijk (zonder onderdanigheid) en behulpzaam. De kamers zijn schoon, ruim en netjes ingericht. In Komatipoort heb je het gevoel in het "echte" Zuid Afrika te zijn. Zeer ruime badkamer met (vrijstaand) bad en douchecabine (met opstapje). Er is airco en satelliet televisie. Enorm gastvrij (er lag 's ochtends een Nederlandse uitdraai van de Wereldkrant klaar bij het ontbijt, we kregen een briefje met een snelle saaie en mooie lange route met tips naar Swaziland mee). Er is internettoegang en off street parkeren. Een grote Spar bevindt zich op 5 minuten rijden vanaf de accommodatie. In welke accommodatie je ook zit, je moet altijd een stoepje op. De auto wordt geparkeerd op het afgesloten parkeerterrein bij de accommodatie (afgesloten door een elektrische hek en prikkeldraad). Je kunt ook eten bij Trees Too maar dat moet je dan wel vooraf aangeven.

Bhubesi Camp, Hlane Royal National Park, Swaziland   

Hele leuke accommodatie die uitkijkt over een (droge) rivier bedding. Je kunt dus rekenen op uitzicht op bavianen en wrattenzwijnen die tussen het riet wroeten. Prachtige zonsondergang! Zeer ruime accommodatie met goede bedden en prima airco. Badkamer met douchecabine (met opstap) en bad. De sfeer is heel relaxed. Via de zijdeur kun je met een rolstoel in de accommodatie komen. De weg er naar toe is een drama. Veel kuilen, weggespoelde grond, rotsblokken en een weg die smaller wordt met aan de zijkant accaciastruiken. De auto kun je naast het huisje parkeren. Er schijnt een restaurant te zijn, maar de weg naar restaurant en terug naar Bhubesi is zo slecht dat wij ervoor gekozen hebben om in het huisje te eten (eten hadden we in Komatipoort gekocht). Als je in het Ndlovu Camp verblijft, heb je hier geen last van (maar let op! dan heb je geen stroom!).

Ntshondwe Lodge, Ithala Game Reserve   

Tja, wat moeten we zeggen, een top accommodatie! Een zespersoons lodge met drie slaapkamers elk met eigen badkamer. Een woonkamer, eetkamer, veranda, prive zwembad, klein binnentuintje. En met een fantastisch uitzicht! De lodge ligt aan het einde van de 'straat', dus lekker rustig. Let op de apen! Het pad vanaf de parkeerplaats is erg steil voor een rolstoel, maar wel te doen. Binnen is de woonkamer alleen met krukken toegankelijk (trapje af), de rest is gelijkvloers. Badkamer is voorzien van een (krappe) douchecabine. Hier past geen rolstoel in. De lodge beschikt over twee overdekte parkeerplaatsen, voor 4 auto's. Er is een restaurant bij de receptie. De kwaliteit van het eten in het restaurant verschilt. Het buffet is heerlijk, a la carte is iets minder.

Highlands Mountain Retreat, Golden Gate Highlands National Park

Wederom een prachtig huisje met een zo mogelijk nog mooier uitzicht. De blokhutten kijken uit over het Golden Gate Park. Rustieke accommodatie met heerlijke bedden en een gezellige open haard. Het huisje is redelijk toegankelijk voor rolstoelen (de niet aangepaste woning heeft 1 tree). Niet zo handig is dat ze suikerzakjes en melkcupjes voor je klaar leggen, maar dat weet de aanwezige muis inmiddels ook. De auto kan op een centrale parkeerplaats geparkeerd worden. Voor rolstoelen is het wel even werk om vanaf de parkeerplaats bij het huisje te komen, maar het is wel te doen (onze ervaring is dat achteruit sneller gaat) en het uitzicht maakt veel goed.

Hadida Guest House, Kimberley   

Een aardige accommodatie iets buiten het centrum van Kimberley. Eenvoudig te vinden en circa 10 minuten rijden van bijvoorbeeld The Big Hole. Het huisje is ruim en goed toegankelijk met een rolstoel. Badkamer met bad en douchecabine (klein opstapje). 's ochtends wordt het ontbijt bij je op de kamer bezorgd en wordt de tafel voor je gedekt. Er is een wasservice. De accommodatie is ietwat ongezellig ingericht en we hadden wel wat last van mieren binnen. De auto kan geparkeerd worden op het door een elektrisch hek en hoge muren afgesloten eigen parkeerterrein.

Bain's House, Upington   

De accommodatie ligt aan de Schroder Street net buiten het centrum, op weg naar het politiebureau. Het is niet groot maar wel compleet en een prima accommodatie op weg naar de Kgalagadi. De accommodatie is toegankelijk voor rolstoelen. Het ontbijt wordt in het hoofdgebouw geserveerd en daar moet je een aantal treden (circa 5) voor beklimmen. Redelijk ruime badkamer met bad. Er zijn supermarkten op nog geen 5 minuten rijden. Er is een draadloze internetverbinding (tegen betaling), die het beste werkt in het hoofdgebouw. Erg steile oprit. Het duurt soms even voordat de eigenaresse reageert op vragen (hebben een paar minuten in de hal staan te roepen voordat zij het hoorde met de radio nogal hard aan). Parkeren kan op het afgesloten eigen terrein.

Twee Rivieren, Kgalagadi Transfrontier Park   

Accommodatie bij de ingang van het Kgalagadi Transfrontier Park. Er zijn verschillende soorten accommodaties beschikbaar, waaronder kampeerplaatsen. De accommodatie is netjes en schoon en voorzien van een ietwat luidruchtige airco. Reken op verschillende dieren rond het huisje, van grondeekhoorns tot gecko's. Er is een restaurant en een klein winkeltje met meer souvenirs dan voedsel. Douche voorzien van douchecabine (opstapje). Er zijn goede en vooral leuke game drives te maken. Een nadeel: het mulle zand vlakbij de winkel maakt het rijden met een rolstoel wat zwaar. De auto kan rondom het huisje geparkeerd worden. De spare ribs in het restaurant in Twee Rivieren zijn heerlijk! De tijd van het diner kan aangepast worden aan de game drive.

Augrabies Falls National Park, Augrabies   

Een redelijk klein nationaal park met mooie accommodaties. De omgeving kenmerkt zich door grote rotsblokken. Er zijn nieuwe en oude(re) huisjes. De nieuwe huisjes zijn modern ingericht en van alle gemakken voorzien. Afhankelijk van welk huisje je hebt, heb je uitzicht op de rotsen of het zwembad. De waterval is prachtig. Om in de niet aangepaste woning te komen moet je een paar treden op (4), maar er zijn ook aangepaste woningen. De deur van de badkamer is in 1 slaapkamer bijzonder onhandig geplaatst zodat je daar zeker niet met een rolstoel naar binnen kunt. Bij de andere badkamer kun je wel naar binnen. Er is een ligbad en een douchecabine (met opstap). Ga zeker de zonsondergang bekijken! Let op met wat je buiten zet en wat je buiten in de vuilnisbak gooit, want de aanwezige (grote!) bavianen struinen alles af. Buiten hadden wij veel last van vliegjes (september)! De auto wordt geparkeerd naast het huisje.

Naries Namakwa Retreat, nabij Springbok   

Een prachtige accommodatie die om de rotsen heen is gebouwd. Hierdoor heb je voortdurend het gevoel dat je midden in de natuur zit. Het ontbreekt je aan niets, luxe badkamer (in 1 van de huisjes kun je er zo met de rolstoel inrijden), heerlijk bed, lekkere stoelen waarin je van het geweldige uitzicht kunt genieten. Het diner en ontbijt zijn inclusief en worden opgediend in het hoofdgebouw. Prachtig uitzicht. Zowel het huisje (ook de douche en toilet) als het hoofdgebouw is prima toegankelijk voor rolstoelen. Soms wel erg veel gecko's binnen. De vloer in het hoofdgebouw is wel wat glad voor krukken. De auto kan naast het huisje geparkeerd worden.

Skilpad Rest Camp, Namaqua National Park   

Mooie accommodatie in een prachtig landschap. Hoewel wij wat laat waren voor het bloemenseizoen, hebben we toch kunnen genieten van de bloemenpracht. De accommodatie heeft een serre en een woonkamer met open haard. De slaapkamers zijn prima. Als je met meer dan 2 personen gaat, moet je slapen op de slaapbank in de woonkamer, maar die slaapt prima. Het aangepaste huisje (1) is volledig toegankelijk voor rolstoelen (klein drempeltje naar de serre toe). Douche (met klapstoeltje!) en toilet ruim en drempel vrij. Het uitzicht is prachtig, vooral de zonsondergang. De weg vanaf Kamieskroon naar de ingang van het park is  
zeer, zeer slecht (gravelweg). Trek daarom voldoende tijd uit om de receptie te bereiken. De auto wordt naast het huisje geparkeerd.

Blou Branders 24, Strandfontein   

De accommodatie ligt prachtig aan de Atlantische Oceaan. Voor is er een klein trapje (4 treden) met een schuifpui. Een klein stukje lopen en je staat op het strand (er is een oprit voor boten die voor een rolstoel gebruikt zou kunnen worden). De ligging is echt fenomenaal! Het huisje is een beetje uitgeleefd. In het tafelblad zat een breuk, op de barkrukken kun je niet zitten zonder het gevaar eraf te vallen. De badkamer is heel erg klein en niet toegankelijk met een rolstoel (evenals het toilet). Het huisje bevindt zich aan het einde van een doodlopende weg, dus veel kerende auto's voor de deur. Je kunt de auto voor het huisje parkeren. Let op dat je hem niet aan de overkant van de straat parkeert i.v.m. kerende auto's.

Wolfkop Nature Reserve, Citrusdal   

De accommodatie ligt net buiten Citrusdal. Er zijn 3 huisjes die allen uitkijken op de citrusboomgaard. Ieder huisje heeft een open haard, jacuzzi en is comfortabel ingericht. Het huisje is (op een klein drempeltje bij de ingang na) goed toegankelijk voor rolstoelen. Er is een douchecabine waar je niet met de rotstoel in kunt. De jacuzzi (buiten) is toch wel erg fijn. De veranda is overdekt dus ook bij slecht(er) weer kun je braaien. Eigenlijk geen minpunten (tenzij je de beschonken hulp die op het terrein rondrijdt een minpunt vindt). De auto kan onder de carport voor de deur geparkeerd worden. Het terrein is afgesloten met een elektrisch hek.

Dolphin B&B, Britannia Bay   

Een enorm warm welkom door eigenaresse Lucille. Het ontbreekt zeker niet aan gastvrijheid! Kamers hebben uitzicht op de baai en hebben toegang tot het balkon. De gastvrijheid van Lucille heb ik zelden meegemaakt! Met een rolstoel wordt het wel een beetje manouvreren i.v.m. krappe gangpaden in kamers. De auto kan (veilig) aan de straat geparkeerd worden.

Blackwood Log Cabin, Hout Bay

(niet toegankelijk voor rolstoelgebruikers)

Prachtige accommodatie midden in de bossen van Hout Bay. De bank is zo zacht dat je bijna niet meer overeind komt. Heerlijke bedden en prachtige badkamers. Door de vele treden (circa 10) naar de accommodatie toe is hij niet geschikt voor rolstoelgebruikers. De supermarkt is slechts 5 minuten rijden. De cabin heeft een prchtig uitzicht. Huisje is voorzien van alarm, dus als er 's nachts een kat over de veranda loopt, ben je wakker. Veel blaffende honden in de buurt. De auto kan (veilig) bij het huisje geparkeerd worden (steile oprit met haakse bochten).

-------------------------------------------------------------------------------------------------

3. Excursies

Nan Hua Tempel, Bronkhorstspruit

De Nan Hua Tempel bestaat uit een grote tempel met daarbij enkele kleine(re) tempel(ruimtes). Nan Hua is de naam van de Zuid Afrikaanse tak van het Humanistisch Boeddhisme Fo Guang Shan. Zij hebben tot missie gemaakt om het Humanistisch Boeddhisme over alle continenten te verspreiden. Nan Hua is het 'hoofdkantoor' van geheel Afrika. Omdat de dharma van Boeddha onbetaalbaar is, ontvangen de monniken geen betaling. Ze bestaan dus van donaties (hoeft geen geld te zijn, kan ook kleding, voedsel etc. zijn). Als je de tempel bezoekt, moet je wel rekening houden met je kledingkeuze (geen topjes, minirokjes, slippers of korte broeken). Er mag wel gefotografeerd worden, behalve in het museum.  De toegang is gratis. Je kunt met een rolstoel eigenlijk overal komen, alleen de drempel om de tempel binnen te komen is hoog, maar met (lokale) hulp wel te doen.

Pilgrim's Rest , Panoramaroute

In 1873 ontdekte de goudgraver William Trafford goud en dit veroorzaakte een goudkoorts. In een mum van tijd ontstond een nederzetting van tenten en barakken. Een jaar later waren er 1500 gouddelvers aan het werk en werd dit de eerste grote goudmijnstad, met 18 cafe's, 21 winkels, 3 bakkerijen en 2 banken. Pilgrim's Rest is een nationaal monument. In het kerkhof ligt een roversgraf (robber's grave), er is een oude drukkerij, een mijnwerkershuis, een Anglicaanse kerk, een winkeltje met museum etc. De toegang tot Pilgrim's Rest zelf is gratis, voor sommige musea / gebouwen moet je entree betalen. De entree bedraagt meestal ZAR 10,00 (circa 1,00 Euro) per volwassene. De weg is enorm steil en een behoorlijke klim met de rolstoel. De gebouwen zijn ook slecht toegankelijk voor rolstoelen.

Hoedspruit Endangered Species Centre, Hoedspruit

In dit centrum richten ze zich op het behoud van zeldzame, kwetsbare en bedreigde diersoorten en dan voornamelijk het behoud van cheetahs. Ze hebben zelfs een heel fokprogramma. In het centrum (ook wel Kapama genoemd) vind je cheetahs waaronder de 'Koningscheetah' (niet gezien). Dit is geen aparte soort, maar een soort mutatie van de oorspronkelijke cheetah. Daarnaast zijn er ook nog Afrikaanse wilde honden, de Afrikaanse wilde kat (niet gezien), sabel antilope (ook zeldzaam en dus niet gezien). Er is ook een 'Gieren restaurant'. Er zijn witruggieren, kapgieren en soms oorgieren, Kaapse gieren, de Afrikaanse marabou en de Bateleur.  De toegang is ZAR 120,00 (circa 12,00 Euro) per volwassene, kinderen onder 12 jaar ZAR 50 (circa 5,00 Euro). De toegang vanaf de kassa is door (verhard) zand wat soms een beetje duwen inhoudt. De paden zijn geschikt voor rolstoelen. Het winkeltje is niet geheel toegankelijk. De jeep heeft geen rolstoelvoorzieningen.

Kruger National Park

Het Kruger Park is in 1898 gestart om het wild in laagveld van Zuid Afrika te beschermen. Inmiddels is het Kruger Park bijna een instituut geworden. Het Kruger Park heeft diverse poorten waardoor je het park binnen kunt. In het park kun je zelf met een huurauto rondrijden, maar je kunt ook diverse Game Drives reserveren. Aangeraden wordt om dit wel van te voren te doen, vooral in de (Zuid Afrikaanse) vakantieperiode. Ook kun je overnachten in een van de vele kampen in het Kruger Park. Het meeste wild zit in het zuiden van het park. Het noorden van het park kent minder toerisme. De dagelijkse entree bedraagt ZAR 160,00 (circa 16,00 Euro) per volwassene (dagbezoek tarief 2009). Je kunt in het Kruger National Park slechts op bepaalde plaatsen uitstappen. Deze rustplaatsen zijn goed toegankelijk voor rolstoelen. Soms wel wat mul zand.

Matsamo Cultural Village, Grensovergang Jeppe´s Reef

Matsamo Cultural Village is een Swazi dorp waar je een tour kunt boeken (hier moet je vreemd genoeg wel specifiek om vragen). Je krijgt dan een rondleiding door het dorp en uitleg hoe de Swazi leven. Daarnaast is er een optreden van de Matsamo Swazi Singers and Dancers wat echt fantastisch is! Er is een restaurant en een winkel. De omgeving is heel rustig en doet authentiek aan (hoewel je daar natuurlijk je vraagtekens bij kunt hebben). Je kunt er ook overnachten. De prijs inclusief rondleiding bedraagt ZAR 135,00 (circa 13,50 Euro) per volwassene (dagbezoek tarief 2009). Het pad is hier en daar wat lastig, maar er is met een rolstoel (ook daar te leen) overheen te rijden.

Hlane Royal National Park, Swaziland

Het park is een koninklijk park met als beschermheer koning Mswati III. Koning Sobhuza II heeft het park Hlane genoemd. Het park kijkt uit over de Umbulunzana rivier. In Hlane vind je leeuwen, olifanten, neushoorns, giraffen maar ook apen, zebra's, gnoes, verschillende soorten bokken en maar liefst 5 soorten gieren! In Hlane vind je zelfs de grootste dichtheid van de witruggier. De gids van de game drive was wel een tikkeltje vreemd. De dagelijkse entree onbekend (i.v.m. gebruik Wild Card). De faciliteiten zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers. De jeep heeft geen rolstoelvoorzieningen (maar je mag wel voorin zitten).

Swazi Secrets, Swaziland (op de weg van Manzini naar Simunye en Siteki)

Bij Swazi Secrets kun je allerlei lekkere douche artikelen zoals douchegel, olie, body lotion etc. kopen. Je kunt ook een rondleiding in de fabriek krijgen waarbij het productieproces wordt uitgelegd. De entree is gratis. De artikelen zijn in Swaziland aanmerkelijk goedkoper dan in Nederland! Het is even een uitdaging om binnen te komen (hoge drempel) maar binnen is alles gelijkvloers.

Ithala Game Reserve, Louwsburg

Het reservaat Ithala bestaat sinds 1972. In de loop der tijd hebben zich 13 boerderijen aangesloten en het schijnt een van de beste wildreservaten van Zuid Afrika te zijn. De Phongolo rivier stroomt zo'n kilometer langs de noordgrens. Zeven zijtakken hebben diepe valleien uitgesleten en het landschap verfraait. De steile Ngoje verrijst tot een hoogte van 1446 m, een spectaculaire achtergrond voor de wegen van Ithala. Toegang kost ZAR 40,00 (circa 4,00 Euro) per volwassene, ZAR 20,00 (circa 2,00 Euro) per kind en ZAR 30,00 (circa 3 Euro) per auto (dagbezoek tarief 2009). Het park is goed te berijden met een auto. De picknickplaatsen bevinden zich in het gras.

Golden Gate Highlands Park

Aan de voet van de Maluti bergen in het noordoostelijke deel van Vrijstaat, ligt Golden Gate Highlands National Park. De naam komt van de schitterende kleuren goud van de zon op de zandstenen rotsen. In dit park zit geen groot roofwild, maar wel de zwarte gnoe, zebra's, verschillende bokken, gieren, ibissen, etc. De dagelijkse entree bedraagt ZAR 88,00 (circa 8,80 Euro) per volwassene, kinderen ZAR 44,00 (circa 4,40 Euro) (dagbezoek tarief 2009). Het park is zeer geschikt om te wandelen, wat met een rolstoel natuurlijk wat lastiger is. Toch zijn de paden goed begaanbaar.

The Big Hole, Kimberley

De eerste diamantkoorts in dit district vond plaats in 1869, toen er diamanten werden gevonden in een bouwmuur van de boerderij Bultfontein. In juli 1871 kampeerde een groep goudzoekers onder aan een heuvel 4,5 kilometer naar het noordwesten. De kok werd om een klein vergrijp voor straf naar de heuvel op gestuurd en kwam terug met een diamant. Nog geen twee jaar later woonden er in de tentenstad 'New Rush', in 1873 omgedoopt tot Kimberley, 50.000 mijnwerkers. Toen Cecil John Rhodes (eigenaar van De Beers) arriveerde, werd op 3600 claims naar diamanten gezocht. Aan het stratenpatroon kun je nog zien dat hier vroeger tenten stonden. Kimberley heeft geen rechttoe rechtaan stratenpatroon zoals de rest van Zuid Afrika, maar juist een grillig stratenpatroon. The Big Hole heeft een doorsnede van 1,6 kilometer en beslaat een oppervlakte van 17 ha. Het bereikte uiteindelijk een diepte van 800 meter, waarvan de eerste 240 meter met de hand zijn uitgegraven. Een ondergrondse schacht kwam zelfs tot een diepte van 1098 meter. In 1914 was er niet minder dan 22,6 miljoen rots uitgegraven, met een totale opbrengst van 14,5 miljoen karaat aan diamanten. Er rijdt een trammetje heen en weer van het stadhuis in Kimberley naar de mijn (en uiteraard weer terug). Er is een oud diamantdelvers stadje herbouwd waar je kunt rondlopen. Maar de voornaamste attractie is natuurlijk dat immense gat in de grond. Toegangsprijs bedraagt ZAR 70,00 (circa 7,00 Euro) per volwassene, kinderen ZAR 40,00 (circa 4,00 Euro) (dagbezoek tarief 2009). Alles is berijdbaar met een rolstoel. Het openlucht museum heeft deels gravelwegen wat iets zwaarder is, maar wel goed te doen. Er is een invalidentoilet.

Kgaladagi Transfrontier Park

Het Kgalagadi Transfrontier Park ligt in de noordelijkste punt van Zuid Afrika, ingeklemd tussen Namibie in het westen en Botswana in het oosten. Het is onderdeel van een van de grootste natuurreservaten van Afrika. Het park heette vroeger Kalahari Gemsbok National Park. Het is genoemd naar de gemsbok of oryx. Het park is in 1931 opgericht om de daar levende dieren tegen stropers te beschermen. in 1938 kwam er een aangrenzend, 40 kilometer lang gebied aan de Nossob Rivier in Botswana bij. Beide gebieden samen vormen een van de grootste nationale parken in zuidelijk Afrika. Lang geleden noemden de hier levende mensen het land Kgalagadi, Plaats zonder Water. Het landschap is halfwoestijnachtig en je vindt er de zwartgemaande Kalahari leeuw, cheetha's, luipaarden, stokstaartjes, bruine hyena's, apen, gnoes, giraffen etc.  De dagelijkse entree bedraagt ZAR 160,00 (circa 16,00 Euro) per volwassene, kinderen 50% (dagtarief 2009). De winkel, het restaurant, de receptie zijn allen toegankelijk met een rolstoel. De jeep heeft geen rolstoelvoorzieningen, maar heeft wel een lage instap (wat je niet vaak ziet). Vooral de game drives zijn een aanrader!

Augrabies Falls National Park

Het Augrabies Falls National Park werd in 1966 opgericht ter bescherming van de Augrabies waterval, te vinden in de grootste granietkloof ter wereld. Bij een normale waterstand stort het water zich 56 meter naar beneden in de kloof (door een relatief klein kiertje). De kleinere Bridal Veil Waterfall valt langs de noordwand van de kloof 75 m. naar beneden in de rivier. De naam Augrabies is afkomstig van de Khoi, die de waterval aukoerebis noemden wat 'plaats van het grote lawaai' betekent. De poel onder aan de waterval zou een vindplaats zijn van diamanten, die al eeuwenlang door de Oranjerivier worden aangevoerd. De niet onaanzienlijke watermassa's hebben tot nog toe echter altijd mensen weerhouden naar deze diamanten te duiken. Langs de in totaal 18 kilometer lange kloof zijn verschillende goed beveiligde uitzichtpunten aangelegd. In het verleden zijn de glibberige granietrotsen menigmaal overmoedige waaghalzen noodlottig geworden. De fauna bestaat uit giraffen, luipaard (zelden gezien), otters, jakhalzen, vossen, bergzebra's, hagedissen en vooral veel reptielen. Maar ook klipdassies, mangoesten en klipspringers. De flora bestaat onder andere uit kokerbomen. De dagelijkse entree bedraagt ZAR 88,00 (circa 8,80 Euro) per volwassene, kinderen 50% (dagbezoek tarief 2009). De paden zijn toegankelijk voor rolstoelen en je kunt de auto zo dicht mogelijk bij de voetpaden parkeren (om te voorkomen dat je door het mulle zand moet).

Namaqua National Park, Kamieskroon

Gedurende begin augustus en september, het lijkt van de ene op de andere dag, worden de stoffige valleien van Namaqualand omgetoverd in een wonderland met allemaal wilde bloemen. Dit alles is volledig afhankelijk van de winterse buien (hoeveel regen er valt, wanneer, etc.). Meer dan 1000 van de 3500 plantensoorten komen nergens anders ter wereld voor. In Namaqua vind je qua fauna onder andere padden, hagedissen, muisjes, hazen, stekelvarkens, mangoesten, schildpadden, andere reptielen, ganzen, adelaars, buizerds, uilen etc. De dagelijkse entree bedraagt ZAR 40,00 (circa 4,00 Euro) per persoon (tarief 2009). Er is een (beperkt) wegennet voor sedans. De weg is ook goed begaanbaar voor rolstoelen.

Rooibos Tour in Clanwilliam

Met een oude jeep maak je een rondrit langs de rooibosplantages. Onderweg vertelt Chris je van alles over de planten, niet alleen over rooibos, maar eigenlijk over iedere plant die hij tegen komt. Zijn kennis is werkelijk enorm! Vervolgens breng je een bezoek aan de fabriek waar het hele rooibosverwerkingsproces wordt uitgelegd. Daarna ga je terug naar de boerderij en krijg je heerlijke (ijs)thee te drinken en kun je een voorraad rooibosthee inslaan. Prijs Onbekend (totaalprijs afgerekend inclusief veel thee en andere souvenirs). Reken op een bedrag rond de ZAR 150,00 per persoon (circa 15,00 Euro). De fabriek en de boerderij zijn goed toegankelijk. De jeep heeft geen rolstoelvoorzieningen.
Routebeschrijving: vanaf de N7 neem je de afslag Clanwilliam / Lambert's Bay. Op de T-kruising sla je linksaf de R364 op richting Lambert's Bay. Na 13 kilometer sla je rechtsaf een gravelweg in naar Skurfkop. Volg deze weg 3 kilometer. De afslag Elandsberg Eco Tourism is bij de twee rode daken aan de linkerkant. Volg deze smalle boerenweg (niet afslaan!) en dan kom je vanzelf bij Chris en Annette du Plessis. De weg is geschikt voor iedere auto. Vooraf reserveren!

West Coast National Park

Het park werd in 1985 ingericht om de Langebaanlangune te beschermen. Het is een van de belangrijkste wetlandsbiotopen van Afrika en biedt in het trekseizoen beschutting aan 70.000 trekkende watervogels. Je vindt hier veel schildpadden en (in het seizoen) prachtige bloemenvelden. De dagelijkse entree bedraagt ZAR 72,00 (circa 7,20 Euro) per volwassene, kinderen ZAR 36,00 (circa 3,60 Euro) (dagbezoek tarief 2009 in het bloemenseizoen). Zowel de winkel als het restaurant zijn goed toegankelijk. In het park zelf rij je vooral in de auto rond, maar de paden zijn ook goed berijdbaar met een rolstoel.

(Meer foto's en heel wat extra informatie over deze en andere reizen vind je op www.3aces.nl)