Zuid-India (2003)

Zuid-India (Tamil Nadu – Kerala en Karnataka)
TRAJECT:
Brussel – Londen Heathrow – Bahrain – Chennai – Kanchipuram – Mamallapuram – Thanjavur – Tiruchirapalli – Madurai – Periyarmeer – Alappuzha – Kochi – Coimbatore – Bokkapuram – Mysore – Hassan – Hospet – Badami – Bangalore – Chennai – Bahrain – Londen Heathrow – Brussel.

Periode
Van 24/02/2003 tot 18/03/2003

Reisgezelschap: met partner

Reisbureau: Joker Antwerpen
Touroperator:
Vervoermaatschappij (trein, bus, vliegtuig, huurauto met chauffeur):
Vliegtuig: Gulf Air
Huurauto: Geboekt via internet bij State Express in Dehli(e-mail: statexp@del2.vsnl.net.in )
De vlucht en het personeel vielen best mee, maar er waren teveel tussenstops en overstappen en er was te veel wachttijd tussen de vluchten om echt ontspannend te kunnen zijn.
De huurauto en vooral de chauffeur vielen best mee. Nog nooit zijn wij zo ontspannen op verlof geweest met een vreemd iemand. Hij was van begin tot het einde heel vriendelijk en behulpzaam, niets was hem teveel, wat bij ons met de rolwagen zeker van pas kwam.

Transport
- heen en terug naar de bestemming: vliegtuig € 601.10 + taks € 78.44 = € 679.54
- ter plaatse: huurauto met chauffeur voor de ganse rondrit $ 725 (20dagen)

Reizen kost
een frisdrank: €+/-0.25
een biertje:€ 2.00
Totale reisbudget: € 1550.00 per persoon (alles inbegrepen).

We betaalden met de lokale munt, ter plaatse gewisseld. Wij hebben gewisseld op de luchthaven in Chennai voor de helft van wat wij voorzien hadden en de rest maar over halfweg  van onze rondrit in Mysore in een wisselkantoor, maar het kon evengoed op de zwarte markt(even veilig volgens onze chauffeur).
Wisselkoers: 1 € = 50.25Rupees of 1 $ = 45.50Rupees.

Reisliteratuur
Lonely Planet (2001)en Nelles gids (1999) beide van Zuid-Indïe
Lonely Planet is goed, maar loopt soms wat achter als het op prijzen aankomt.
De Nelles gids is feitelijk louter culturele informatie, daar gebruiken wij hem trouwens alleen voor.
Welk kaartenmateriaal gebruikte je en geef je persoonlijke beoordeling:
Wij hadden de wegenkaart van Nelles van Zuid-Indïe en die was voor ons meer dan voldoende.    

Enkele gegevens over mezelf:
Ik ben een man van 61j., bediende.
Adres: Somers Jozef
Kardinaal Cardijnstraat 52
2840 Terhagen – Rumst
Telefoon: 03/888.04.56 
Andere reizigers mogen contact opnemen, normaal ben ik de ganse dag bereikbaar, maar altijd op mijn e-mailadres: somers.jozef@skynet.be of op mijn hotmail: somersjozef@hotmail.com

Reisroute en bezienswaardigheden die wij bezochten

24/02: Vlucht naar Chennai(Madras), vluchtnummer naar Londen BD 140 naar Bahrain GF 2
naar Chennai GF 68
25/02: Rond 9.15u. vertrek naar Kanchipuram voor bezoek aan vier tempels (76km)
Sri Ekombarathar Tempel(Shiva tempel)
Devarajaswami Tempel
Vaikunta Perumal Tempel
Kailasanatha Tempel(de mooiste)
26/02: 8.30u. Vertrek uit New Woodlands Hotel naar Kapalisvara Tempel(Mylapore)
Van hieruit richting Mammallapuram voor de bezienswaardigheden ter plaatse. (58km)
Arjuna’s Penance + Ganesha Ratha                                            Pancha Padava(Five Rathas)} één inkomticket voor de twee
Shore Tempel} tempels $ 5 of Rs.200
27/02: Mamallapuram – Thanjavur(Tanjore) vertrek 8u. (309km)
Onderweg: de tempel in Chidambaram – Nataraja Tempel
Gangakondacholapuram (35km ten noorden van Kumbakanam)
Kumbakanam – Nageshwara Tempel (37km NO van Tanjore)
Dharasuram – Airateswara Tempel (4km van Kumbakanam)
28/02: Thanjavur – Tiruchirappalli(Trichi)  (54km)
We hebben eerst nog Tanjore bezocht voor ons vertrek naar Trichi.
Bridashwara Tempel open 9.30 – 13u. en 15 – 19u.
Het Thanjavur Palace : inkom Rs.10 , foto’s Rs.30
In Trichi: de Rock Fort Tempel (437 trappen) open tussen 6 en 20u. daarna de Ghandi markt
01/03: Tirychirappalli – Madurai  (128km)
In de vroege morgen hebben we de Sri Ranganatha Swamy Tempel bezocht en op de middag zijn we een tapijtenzaak binnenstapt en er enige tijd rondgekeken.
En dan verder door naar Madurai waar we 's avonds de Sri Menakshi Tempel een eerste
maal verkend hebben met een gids.
02/03: Om 8.30u. zijn we vertrokken terug naar de tempel voor een meer uitgebreid bezoek.
Na de middag stond het Thirumalai Nayak Palace en de markt op ons programma.
03/03: Madurai – Periyarmeer  (140km)
Rond 8.30 vertrokken en tegen de middag in Thekkady, waar we tegen 4u. een boottocht op het meer konden maken.
04/03: Periyarmeer – Alappuzha(Alleppey)  (164km)
We hadden een vrij rustige dag voor de boeg, geen bezienswaardigheden alleen natuur.
In de namiddag hebben we Allepey een bezoek gebracht.
05/03: Rond 9u. werden we verwacht aan de houseboat die we voor 24u afgehuurd hadden.
06/03: Het was 9.30u als onze boot terug aanmeerde en we werden overgenomen door onze
trouwe chauffeur voor de korte trip naar Kochi(Cochin).  (64km)
Na het middageten stond Fort Cochin een eerste maal geprogrammeerd, met o.a. de kerk van St. Franciscus, de Chinese visnetten langs het strand en s’avonds de Kathakali-dansen
07/03: Het was 8.30u. wanneer we naar de Joodse wijk vertrokken, maar alles ging er maar open om 9.30u., de Synagoge en ook de ganse wijk loont zeker de moeite.
Om 13u. zijn we doorgereden richting Coimbatore. Op die manier konden we wat tijd inwinnen voor de dag daarop, die anders veel te vermoeiend zou geweest zijn.  (193km)
08/03: Coimbatore – Bokkapuram
Vroeg uit de veren(5u.) voor een kleine rit naar Mettupalayam, waar we de Blue Mountain Railway moesten nemen, die er vertrekt om 7u. stipt. Hij stopt in Conoor om een andere locomotief aan te koppelen. Vandaar ging het verder naar Ooty waar onze wagen ons opwachtte, voor de verdere rit naar Bokkapuram.
09/03: Bokkapuram – Mysore 
om 8.30u naar het dorp geweest voor een festival. Vanaf hier zijn we doorgereden naar
Mysore. Onderweg konden we weer genieten van de natuur en zien hoe de bevolking hier leeft en in zijn levensonderhoud voorziet. In de namiddag zijn we in Mysore aangekomen.          
Het is vandaag zondag, zodat we het paleis  's avonds verlicht konden zien.
10/03: 8.30u. startsein voor vertrek naar Somnathpur
Terug in Mysore hebben we het paleis overdag bezocht inkom Rs.15 – foto’s alleen toegelaten in de tuin. Camera en fototoestel in bewaring te geven aan de ingang(veilig) Rs.10
Open van 10.30u. tot 17.30u. inkom langs de South Gate.
Nadien zijn wij nog naar de Davaraja markt (heel kleurrijke markt) geweest.
11/03: 8u. vertrek naar het Ranganathittu Bird Sanctuary waar veel vogels komen overwinteren.
Op de terugweg hebben we  Srirangapatnam – het zomerpaleis van Tipu Sultan bezocht.
Terug in Mysore, na een kleine rustpauze, hebben we aan het Jaganmohan Palace Art Gallery een bezoek gebracht. Hierna werd het tijd voor Chamundi Hill met onderweg, in het naar boven rijden, een grote Nandy stier.
12/03: Mysore – Hassan  (120km)
De rit naar Hassan was er een zoals we er meerdere gedaan hebben, onderweg niet zo
bijster veel te zien. We moesten, tenminste mijn vrouw alleen, enkel de Jain Tempel op de berg met zijn 645 trappen bezoeken. Het einddoel was, na het inchecken in hotel, de sites in Halebid en Belur.             
13/03: Hassan – Hospet
Vandaag hadden we tijd te over. Rond de middag waren we al in Hospet waar we, na het inchecken in het hotel, eerst een sïesta gehouden hebben en daarna een wandeling gemaakt in de straten van Hospet om de sfeer op te snuiven van de plaatselijke bevolking.
14/03: Vertrek om 7.30u. voor het bezoek de ganse dag aan de tempels in Hampi:
Ganesh Tempel
Hampi Bazaar: Virupaksha Tempel (inkom  Rs.2 voor de schoenen, foto’s Rs.50)
Ten oosten van Hampi Bazaar: Vittala Tempel (inkom Rs.250, camera Rs.25)
Het Royal Center: Queens Bath, Mahanarami Dibba, Lotus Mahal en Zenana Enclosure(met inkomticket van Vittala Tempel)
15/03: Hospet – Badami  (122km)
Hier ook een vroeg vertrek om Badami zo vlug mogelijk te bereiken, want we hadden wel wat af te werken vandaag.
Eerst de tempels in Aihole: Durga Tempel (meest indrukwekkend, inkom Rs.100)
Ravala Padi – cave tempel(mooi)
Dan volgde Pattadakal: Virupaksha Tempel en Mallikayuna Tempel (inkom Rs.250)
Beide in hetzelfde complex.
Na dit bezoek ging het terug richting Badami voor de Cave Tempels:
Ik ben hier ook maar beneden gebleven, teveel trappen.    
Cave 1 is gewijd aan Shiva, Cave 2 is gewijd aan Vishnu, Cave 3 is gewijd aan Vishnu, Cave 4 is een Jaintempel
16/03: Badami – Bangalore  (485km)
Normaal gingen wij overnachten in Chittradurga, maar de accommodatie was voor ons alles behalve goed te noemen. Na overleg met onze chauffeur zijn we doorgereden tot in Bangalore. Het is ook zijn thuisbasis.
17/03: Bangalore – Chennai
Nu konden we met gerust gemoed de stad nog intrekken. Eerst de Bull Tempel, hierop zijn we de Iskcon Tempel(Hare Krishna) binnen geweest en vervolgens de botanische tuin Lalbagh Botanical Gardens. Er restte ons nog wat tijd en we hebben MG-Road nog afgewandeld tot het tijd was voor de vlucht naar Chennai.
In Chennai om +/- 22u. en zo vlug mogelijk in bed.
18/03: 4.30u. was het als de receptie ons wakker belde. Het was tijd om onze vlucht te kunnen
halen terug naar het werkelijke leven.
Vlucht naar Zaventem, vluchtnummer naar Bahrain GF 69 naar Londen GF 3, naar Brussel BD 157

Reisverslag Zuid-India van 24/02 tot 18/03/2003 per rolwagen

Belangrijke nota: om een beetje comfortabel in de liften van de hotels te kunnen, mag je rolwagen best niet breder zijn dan 62cm (de hoepels van de wielen inbegrepen). In veel van de liften kan je niet, met de beensteunen op de rolwagen, omdat de liften te kort zijn.

Wij hadden het plan uitgewerkt en alles voorbereid (een optie genomen op een vlucht, bepaalde hotels laten vastleggen en alles geregeld voor een huurwagen met chauffeur) voor een 18-daagse rondreis door Jemen. Maar Mr. Bush heeft onze plannen grondig in de war gestuurd. Door zijn oorlogszuchtige manier van denken en doen, hebben wij onze Jemenreis maar gelaten voor wat zij was. Zeker omdat wij niet wisten hoe de bevolking, hoe vriendelijk ze ook mogen zijn, zou reageren op een Amerikaanse interventie in Irak.

Als verwoede reizigers hebben wij altijd wel andere bestemmingen achter de hand, die wij als het nodig is, kunnen inschakelen om een bepaalde reis die wij uitgestippeld hadden te vervangen.
Als eerste kwam Sri Lanka aan bod, maar omdat dit land volgens ons teveel gelijkt op vorige Aziatische kontrijen die wij al bezocht hebben, is uiteindelijk Zuid-Indïe uit de bus gekomen.
Ik denk niet dat wij er verkeerd mee gedaan hebben. Het is ons daar zo goed bevallen, dat wij al uitzien naar volgend jaar om te kunnen teruggaan. Maar dan wel meer intens en nog op een rustiger tempo. Wij zouden dan ook heel andere delen van Zuidelijk Indïe aandoen, die wij nu bij gebrek aan tijd hebben moeten laten.

Maandag 24/02
Het was vrij vroeg op 24 februari toen de wekker ons aanmaande dat het tijd was om op te staan, want tegen half zes kwam een collega van mijn vrouw ons ophalen om ons naar Zaventem te brengen. Het vergt altijd wel veel tijd en geduld eer we goed en wel ingecheckt zijn. Het probleem is, dat ik voor vluchten van meer dan één uur, best op een eerste rij zit. Wanneer dit niet lukt, kan ik en het vliegend personeel wel eens moeilijkheden hebben als ik wil rechtstaan om bv. naar het toilet te gaan.

De vlucht met British Midlands was gepland om 7.25u. Stipt op tijd heeft de piloot de Airbus A320-100/200 laten wegtrekken van de gate en na een goed uur konden wij landen op London Heathrow. Wij kwamen aan op terminal 1 en moesten dan getransfereerd worden naar terminal 3 om de vlucht te kunnen halen naar onze volgende stop in Bahrain. Wij hadden ruim de tijd om van de ene terminal naar de andere te geraken (+/- 2.30u), maar al bij al kruipt er toch heel veel tijd in het wisselen van aankomstplaats naar vertrek. Daar stonden wij wel van versteld, dat de Britten maar doen wat hoogstnodig is om ons verder te helpen met de rolwagen. Wij werden op de bus gedropt die ons naar de volgende terminal moest brengen en van daar zouden wij ons plan maar moeten trekken hebben. Bij navraag aan een balie, zou er toch iemand onderweg geweest zijn om ons naar de goede plaats te begeleiden. Het probleem is dat je niet altijd op voorhand kan inschatten welke lift er naar de juiste plek leidt. Vanaf het moment dat de hulp aanwezig was, liep alles weer heel vlot en konden wij in alle rust de juiste gate opzoeken.

Om 10u Britse tijd is de Airbus A330/200 van Gulf Air opgestegen en hebben wij Europa vaarwel gezegd richting oosten, naar Bahrain. Ook hier hadden wij een tussenstop en moesten wij eveneens van toestel veranderen. Vermits de luchthaven van Bahrain niet zo enorm groot is, ging de transfer naar een andere gate dan ook zeer vlot. Wij hebben er genoten van de vele mooie maar wel peperdure spullen die in al de shops te pronken liggen.

Na een wachttijd van bijna vier uur konden wij uiteindelijk aan de laatste trip van deze dag beginnen. Deze keer was het Boeing 767-300/300ER waar we als eersten mochten plaats nemen. Ook weer op tijd, om 23.20u, is de grote vogel de lucht ingegaan voor de laatste vier en een half uur vlucht.

Dinsdag 25/02
Op Chennai Airport hebben we na het passeren van de politiecontrole eerst gezorgd dat we de aan de nodige Rupees konden geraken. Zo vroeg in de morgen is er in de stad natuurlijk geen bank te vinden die open is (6.15u) en hier zijn er verschillende kantoren die, naar men ons gezegd heeft, dag en nacht open zijn. Euro’s wisselen is hier ook geen probleem meer en de koers op de luchthaven was bij nader inzien dezelfde als eender waar. Bij de uitgang staan massa’s taxichauffeurs klanten te ronselen om ze naar het centrum te brengen. Wij hadden er geen nodig, want we werden verwacht door de vertegenwoordiger van State Express in Chennai die ons kwam oppikken en ons naar het door ons geboekte hotel New Woodlands te brengen.
Wij hadden een wagen met chauffeur geboekt via internet bij: State Express in Delhi
E-mail: statexp@del2.vsnl.net.in
Website: www.indiarentacar.com
Goedkoper is rechtstreeks te boeken bij Arjun Tours and Travels, e-mail: vrinda@bgl.vsnl.net.in
Hun website is: www.arjuntours.com
Het kan ook rechtstreeks bij onze chauffeur via zijn GSM nummer: 0091/98-45245355
Zijn gegevens zijn: Mr. Paramesh
No. 1154 5th Cross
12th Main
Prakash Nagar
560021 – Bangalore 21
India
E-mail: parmesh_thi@yahoo.com
Hij kan een wagen leveren via Arjun, hij kent heel goed het zuiden en is heel vriendelijk en behulpzaam. Niets is hem ooit te veel, niet in de vroegte of laat op de avond. Dit wisten  we natuurlijk ook niet bij aanvang van onze trip.

Het hotel in Chennai hadden wij telefonisch vanuit Belgïe gereserveerd.
Adres van het hotel: New Woodlands Hotel
72 – 75 Dr. Radhkrishnan Road
P.B. No 626
Mylapore, Chennai – 600 004 – Tamil Nadu
Tel.: 044/281.13.111   Fax: 044/281.10.460
E-mail: reserve@newwoodlands.com
Website: www.newwoodlands.com

Na zo’n lange vluchten vinden wij het altijd zeer gemakkelijk al een stek te hebben voor de eerste nacht. Aan de balie wilden ze ons eerst een halve dag meer doen betalen, maar na wat aandringen kon het toch aan de prijs van één nacht. Wij hebben dan eerst alles geregeld met de agent van het autoverhuurbureau, want er was nog niets betaald. State Express is op dat opzicht zeker aan te bevelen. Wij hadden met hun een overeenkomst gesloten: afhalen op Chennai Airport en transfer naar het door ons gekozen hotel. De eerste dag in Chennai zouden wij ons plan trekken en daarna hadden wij voor 20 dagen een Ambasador met bagagerek (voor de rolwagen). Zij hadden ook een vlucht moeten boeken voor ons van Bangalore naar Chennai voor de terugvlucht. We konden namelijk niet vanuit Bangalore terugvliegen, omdat Gulf Air er geen stop heeft. We betaalden voor de ganse rondrit (wagen en chauffeur en alle tolgelden en permits) $725.
De vlucht Bangalore – Chennai kwam op $ 75 per persoon.

Wij betaalden Rs. 900 + Rs. 135 taksen en service voor een vrij grote tweepersoons kamer met douche en toilet(niet aangepast). Wij vonden het personeel aan de receptie alles behalve vrien-delijk. Zij vroegen zelfs de helft van de prijs van kamer meer, omdat we zo vroeg op de morgen arriveerden, wat we zeker hebben geweigerd. Voor het ontbijt betaalden wij Rs. 82 voor 2 personen. Wij kregen daarvoor elk twee toasten en boter en jam en koffie of thee.

Bij de ingang van de gang naar de hotelkamer is een trapje en ook aan de inkomdeur en op de deur staat een pomp, zodat de deur niet kan blijven openstaan, wat het binnengaan zeer moeilijk maakt. Ik moest de deur dan maar met mijn voeten open duwen. Voor de rest is het hotel een verouderd complex, maar alle comfort is er aanwezig.

In het hotel verblijven is voor rolstoelgebruikers niet haalbaar zonder begeleiding, omdat er hier en daar trapjes zijn. Om in het restaurant binnen te gaan zijn er twee trappen, maar er is altijd een portier die wel een helpende hand toesteekt. Het is een noodzaak dat je nog uit je rolwagen kan en een paar stappen kan doen, anders lukt het niet om in de badkamer te geraken en ze te gebruiken.

Op de binnenkoer is er ook een bureau waar je een prepaid taxi kan bestellen, maar hun prijzen liggen, volgens ons, vrij hoog. Wij hebben bij aankomst rond 7.15u en na het regelen van alle formaliteiten, een beetje van onze bagage op orde gestoken. Veel tijd hadden we nu niet en de lust was er evenmin. We waren te moe van de vele uren onderweg te zijn en we wilden van deze dag toch ook iets maken. Het fotomateriaal moest mee en dat was het dan. Aan het bureel op de binnenkoer van het hotel vroegen wij de prijs voor een daguitstap naar Kanchipuram met het bezoek aan de tempels. Maar hun prijs lag veel te hoog(Rs.1.500) en zij raden ons aan om op straat een taxi aan te spreken. Dit ging vrij vlot en na een goede vijf minuten was de trip geregeld voor Rs.800.

Om 9.15u. konden we eindelijk vertrekken richting Kanchipuram(76km). Na een rit van ongeveer twee uur voor 70km konden we de eerste tempel van onze reis bewonderen. We zijn begonnen aan de Sri Ekombarathar Tempel, een Shiva tempel. Wij hebben met grote ogen moeten zien naar de mooi geschilderde beelden op de gevel van de ingangspoort(gopuram). Tot boven toe heeft hij afbeeldingen van mens en dier en ze is 59m hoog. De tempel is heel goed toegankelijk, onder de gopuram door kan je binnengaan zonder maar 1 verhoging. Eens je binnen bent is de tempel van buiten te bezichtigen, maar om in de binnenzalen te komen moet je altijd enkele trappen zien te overwinnen. Er is geen inkom te betalen, enkel een kleine vergoeding voor je schoeisel. Dat hebben we achteraf bijna overal op die manier meegemaakt. Een tempel die in gebruik is noemen de Indïers een levende tempel en daar zijn nooit inkomgelden te betalen.
De volgende in het rijtje was de Devarajaswami Tempel. Ook hier weer enkele trapjes, maar gelijk overal is een helpende hand nooit ver af.
Van hieruit hebben we gekozen voor de Vaikunta Perumal Tempel. Een vrij groot complex met aan de ingang een overstap en eens op het binnenplein, zijn er verschillende kleinere tempeltjes die allemaal de nodige trappen hebben. Ik was zeker niet rouwig dat ik binnen geweest ben.
Als laatste stond de mooiste op het programma, de Kailasanatha Tempel. Hij is ook redelijk gemakkelijk te bezichtigen. Er is een vrij goed aangelegde binnenplein, vanwaar uit je bijna alles kan zien wat er te zien is.

Op de terugweg zijn we, zodanig vermoeid van de vele uren onderweg de vorige dag, in een diepe slaap gedompeld. We waren alle twee beschaamd voor onze chauffeur, maar hij zei achteraf: trek het je niet aan. Dat hebben we nu wel geleerd, om in het vervolg de eerste dag het rustig aan te doen en niet van begin af aan er te willen invliegen. Zeker na zo’n vermoeiende reis, met weinig of geen gelegenheid tot slapen. De rit zou volgens afspraak met de chauffeur Rs.800 zijn, maar hij had zo goed zijn best gedaan om alles in goede banen te leiden, dat we hem er Rs.900 gegeven hebben.

Terug in het hotel hebben we ons wat verfrist en zijn verderop in dezelfde straat een restaurant gaan opzoeken. De taxidriver had ons het adres meegegeven. Bij het buitenkomen van ons hotel is het linksaf en dan enkele minuten stappen +/- 200m. Het is een groot complex met verschil- lende soorten restaurants: Chinees, Indisch en Seafood. Voor 2 soepen, Cantonese fried rice, sweet and sour chicken met rijst en mineraal water betaalden we Rs.407. 
       
Woensdag 26/02
Om 7.30u. gingen wij ontbijten en op de parking van het hotel sprak er ons iemand aan. De persoon in kwestie bleek onze chauffeur te zijn voor de rondrit van Zuid-India voor 20 dagen. Het zag er een vriendelijk iemand uit, maar het eerste zicht komt niet altijd uit. Hij was de dag tevoren reeds vertrokken vanuit Bangalore, waar zijn thuisbasis is naar Chennai. Hij had de nacht dan maar in zijn wagen doorgebracht op de binnenkoer van ons hotel. Achteraf bleek dit heel normaal te zijn, want de chauffeurs krijgen geen vergoeding voor logement en in vele hotels is er ook geen plaats voor voorzien of als ze er wel zijn, zijn ze vies en vuil. Onze Ambassador, onze wagen voor de rondrit, stond gereed als we ons ontbijt genuttigd hadden. We konden onmiddellijk beginnen met alle bagage in te laden en dan wegwezen.

Vermits we de dag voordien te moe waren, hadden we in Chennai zelf niets bezocht. Er stond maar één tempel in Chennai op ons programma: de Kapalisvara Tempel, ook gelegen in Mylapore. We hadden gedacht om er zonder wagen naartoe te gaan, maar het is goed dat we naar de raad van onze chauffeur, Paramesh, geluisterd hebben. De tempel was met de auto zeker een kwartier van het hotel verwijderd.
De inkom van het complex, de gopuram, heeft een brede overstap. Hier is er altijd volk genoeg en ze zijn ook altijd bereid om te helpen, dus geen noemenswaardige problemen. Eens je in het tempelcomplex binnen bent, loopt alles op wieltjes (letterlijk en figuurlijk). Geen trappen meer, want al wat er te zien is, is gewoon buiten. Het is zeker de moeite om er langs te gaan.
Na het bezoek aan de Kapalisvara Tempel  hebben we koers gezet richting Mamallapuram  Dat was onze eerste halte. Wij hadden Mamalla Bhavan (Annexe) gereserveerd via internet.
Adres van Mamalla Bhavan (Annexe) in Mamallapuram 603 104 – Tamil Nadu
Tel.: 04114- 442060, 442260, 442360            Fax: 04114- 442160
E-mail: mamalla@md3.vsnl.net.in en mamalla@vsnl.com
Website: www.mamallahotels.com  
Wij hebben de kamer bekeken en het viel best mee. Het was op het gelijkvloers, met maar 1 trapje juist voor het binnengaan van de kamer. Voor onze kamer was er een galerie, die langsheen de kamers loopt, waar je kon genieten van de rust en de kalmte in Mamallapuram. We hadden zicht op de binnenkoer, waar ook een buitenrestaurant is. Het restaurant is louter vege-tarisch, wat op vele plaatsen in Zuid-India zo is. Wij betaalden Rs.400 + Rs.120 taks voor een dubbele kamer met douche en toilet (niet aangepast) en airco + fan. Ik kon met de rolwagen tot bij de deur van de badkamer en moest dan te voet verder. Een ontbijt kostte Rs.50 per persoon en is er zeer goed verzorgd. Wij zijn er ‘s avonds ook gaan eten: een vegetarisch menu (3 soorten groenten) + soep voor ons twee Rs. 310. Na het eten krijg je een formulier, waar je vrijuit je mening mag geven over het eten en de service.

Rond 12.30u. zijn we vertrokken voor de sightseeing van Mamallapuram. Als eerste kwam Arjuna’s Penance + Ganesha Ratha aan de beurt. Ik had me thuis voorgenomen, om te wachten terwijl mijn echtgenote naar de carvings ging zien. Maar niets ervan, ik kon gewoon mee genieten van al het moois in relïef uit de rotsen gehouwen. Arjuna’s Penance is gewoon te bezien vanaf de straat, geen inkom. Ganesha Ratha is iets moeilijker, omdat het iets omhoog ligt. Er ligt een goed aangelegd pad met hier en daar een enkel trapje. Met begeleiding is het heel goed te doen.
Het volgende was Pancha Padava(Five Rathas). Parkeren tegen de ingang is geen probleem, maar hier begint het. Vanaf hier is het heel los zand en dus heel moeilijk met de rolwagen. Op de achterste wielen dan maar, zo kan je minder vastrijden in het mulle zand. Eens we binnen de omheining waren viel het nogal mee, zeker omdat we boven konden rondgaan. Voor foto’s is het niet altijd zo interessant, maar ik heb nog altijd een valide vrouw mee die overal kan gaan en staan waar ze wil. De inkom is $ 5 of Rs.200 en telt ook mee voor de Shore Tempel.
Deze tempel is gelegen vlak aan de zee. Hij is daarom ook zo afgesleten door de erosie. De wegen in het complex zijn heel goed aangelegd. Het is een plezier om er te komen. Om in de tempel te kunnen komen moet je weer enkele heksentoeren uithalen. Je kan er geraken zonder de rolstoel uit te komen, maar het pad is wel heel smal. In ieder geval heb ik hem goed gezien.

Na ons laatste bezoek hebben wij in Mamallapuram rondgewandeld en hebben kunnen vast-stellen hoe gezellig dit stadje wel is. Met vele kleine visrestaurants aan de waterkant en hier en daar een bistro en stalletjes met allerlei kleine spullen. Uiteindelijk hebben we ons neergevleid in het restaurant Moonrakers, voor een fris biertje(bier 60cl Rs.80 en mineraal water 1l Rs.15).

Achteraf zijn we nog naar de steenkappers gaan zien. Wat zij niet allemaal kunnen met een brokje graniet, het is onvoorstelbaar. Zij beginnen s’morgens vrij vroeg te kappen,slijpen, schuren en polieren, maar om 6u. zit het werk er op. Dan wordt het groot licht uitgedaan en verlichting hebben ze er nog niet zo massaal. We zijn dan maar afgezakt naar het hotel voor een frisse douche en we hebben op de binnenkoer genoten van een heerlijk avondmaal, maar wel met de nodige muggen.

Donderdag 27/02
Met spijt in ons hart hebben we moeten afscheid nemen van het gezellige stadje. Maar het is nu eenmaal zo. We moesten verder. Er was vandaag een zware rit te doen. Van Mamallapuram reden we over Tirukkalikunram, Maduranthakam, Chitalapakkam, Tindivanam, Villupuram, Panruti
naar Cudalore en van daar verder naar Chidambaram voor het bezoek aan de Nataraja Tempel, waar we rond de middag aankwamen. Achteraf bezien ware het beter om minstens 1 uur vroeger daar te zijn, want wat we niet wisten was, de tempel sluit om 1u. Deze tempel is eveneens nogal moeilijk om binnen te gaan. Aan de ingang zijn er twee redelijk hoge en vrij brede, maar juist niet breed genoeg om de rolwagen te kunnen op zetten, overstappen. Eens deze overwonnen is het complex goed geplaveid en kan je heel gemakkelijk overal komen. Alleen mag je niet willen binnen gaan in de grote tempelzaal. Eerst moet je een 15-tal trappen naar boven en als je door de grote poort bent, is het terug bergaf. In het buiten komen is het natuurlijk andersom. Hier waren enkele behulpzame geestelijken die geholpen hebben. Anders was het waarschijnlijk niet gelukt. Ik vond het de moeite waard, maar we kregen er te weinig tijd. We waren te laat in het complex om het goed te kunnen bewonderen.

Nummer twee was in Gangakondacholapuram(35km ten noorden van Kumbakanam) : de Brihadishwara Tempel, gebouwd in dezelfde stijl als de tempel in Tanjore. Hij draagt ook dezelfde naam. Aan de ingang zijn er een zevental trappen naar beneden. Voor de rest ligt heel het park goed aangelegd, met mooie verharde zandwegen. Op één plaats kan je naar boven, maar ik heb beneden bijna evenveel gezien. Ik stond er natuurlijk iets verder vanaf.

De volgende op het rijtje was in Kumbakanam(37km NO van Tanjore): de Nageswara Tempel
Alleen de ingang heeft, zoals in vele tempels, nogmaals een overstap. Eens daarover ligt het hele tempelcomplex voor u te pronken. Wij zijn er vereeuwigd samen met een pas gehuwd paartje.

Als laatste voor vandaag moesten we naar Dharasuram(4km van Kumbakanam) waar we de Airateswara Tempel  gingen bezichtigen. Eerst de vertrouwde overstap en dan is het domein volledig betegeld, maar na zovele jaren heeft de erosie zijn werk gedaan. De plavuizen liggen er bij met putten en bulten. Achteraan de tempel is het momenteel één grote bouwwerf, maar dat neemt niet weg, dat het moeite is om er langs te gaan. Wij waren er in de late namiddag en de zon deed de kleuren op de gebouwen helemaal veranderen. Er zat een warme gloed op.

Wanneer al onze bezoeken afgehaspeld waren, zijn we gaan uitzien waar we ergens konden overnachten. Onze chauffeur kende een zeker hotel, ik weet de naam niet meer, maar dat was voor ons nogal veel wat ze er vroegen. De receptie heeft ons een ander adres gegeven, het bleek een nieuw iets te zijn en het was ook zo. Het hotel was pas twee maanden geleden geopend en had tot hiertoe nog geen sterren verdiend. Wij betaalden RS.700 + Rs.70 taks voor een grote tweepersoonskamer met bad en toilet(niet aangepast) en airco. Er is een te smalle deur en een trapje voor de badkamer.

Het avondeten was er zeker niet duur: voor 2 X soep,  2 X sweat and sour vegetable met steamed rice betaalden wij Rs.130. Voor het ontbijt betaalden we Rs.130 voor twee personen. 
Bij de ingang zijn er een zevental trappen, maar het personeel is er zeer behulpzaam om die hindernis te overbruggen,verder is er een kleine lift. Ik kon er niet in met de beensteunen op de
rolwagen. In de breedte had ik ook zeker geen overschot.

Adres van Hotel Gnanam in Thanjavur(Tanjore) – Tamil Nadu
Annasalai (Market Road) – Thanjavur 613
E-mail: aysp@hotelgnanam.com   
Website: www.hotelgnanam.com
Tel.: (04362) 278501 – 508 (8 lijnen)

Vrijdag 28/02
De volgende morgen zijn we naar de Bridaswara Tempel (open 9.30 – 13u. en 15 – 19u.) gereden. De wagen kon juist aan de ingang halthouden. Zo was het maar even lopen om aan de zegeningsolifant te komen. Heel de site ligt er goed betegeld bij. Het is dan ook goed haalbaar met de rolstoel. Natuurlijk als je ergens binnen wilt gaan, zijn er altijd die ellendige trappen. Ik zelf heb er niet veel gedaan, maar dat neemt niet weg dat ik er veel gezien en er van genoten heb. Na een twee tal uurtjes hadden we het wel allemaal grondig bestudeerd en verlieten de tempel. Onze trouwe driver zag ons buitenkomen en reed de wagen tot aan de inkompoort.

Voor we vaarwel zegden aan Tanjore, zijn we naar het Thanjavur Palace: inkom Rs.10, foto’s Rs.30 gereden. Bij de ingang drie trappen omhoog, die je even verder terug naar beneden moet. En om de grote expo-ruimte te komen, zijn er weer twee trapjes. Een fraai gebouw, nog volledig intact. Aan het einde van het bezoek hier, konden we koers zetten richting Trichi. Eens de rolwagen goed vast gemaakt was op het bagagerek, konden we vertrekken.

Na een goede twee uur bereikten we Trichi(54km), waar we eerst voor slapen gezorgd hebben. Het was toch te warm om eender wat te doen. Onze keuze was snel gemaakt, het zou het Femina Hotel worden. Het was er voor mij vrij goed, om binnen te gaan was er maar 1 klein trapje. Voor de rest is er een alweer zeer kleine lift. Maar het is een verouderd hotel. Wij betaalden Rs.1.300 + Rs.162 taks – Rs.130 korting voor een tweepersoonskamer met bad en toilet(niet aangepast) en airco. Hier eveneens een trapje en een te smalle deur om de badkamer in te kunnen rijden.
Adres van het Femina Hotel in Tiruchirappalli(Trichi) – Tamil Nadu
109 Williams Road, Cantonment, Tiruchirappalli – 620 001
E-mail: femina@tr.dot.net.in
Tel.: 0431- 2414501          Fax: 0431- 2410615

Na ons een beetje geïnstalleerd te hebben, zijn we opnieuw vertrokken naar de Rock Fort Tempel (437 trappen – open tussen 6 en 20u.) inkom Rs.1 Foto’s Rs.10 Camera Rs.50
Ik had mij goed voorzien. Ik had een boekje met kruiswoordraadsels meegenomen, omdat ik van tevoren wist dat het voor mij toch niet ging. Met de wagen kan je er namelijk niet komen. Ik had in de straten wel veel bekijks, vooral de jonge snaken kwamen geïnteresseerd naar mijn vervoermiddel zien. Na een goed uur had mijn vrouw het daarboven bekeken en konden we doorrijden naar de Ghandi markt. Het is voor ons westerlingen een heel kleurige markt, met allerlei exotische vruchten, die wij hier in Belgïe niet of nauwelijks kennen. En dan al die soorten bananen en ananassen bij de vleet, teveel om op te noemen. En die geuren van al hun kruiden en specerijen dan nog niet vergeten. En overal zo’n vriendelijke, goedlachse mensen, die in al hun armoede nog komen vragen om a.u.b. toch zeker een foto van hun te maken.

Na de markt hebben we ons teruggetrokken op onze kamer, om ons een beetje te kunnen verfrissen. Daarna wilden we gaan eten in het restaurant van het hotel en wat bleek, de lift stopte  toevallig niet op hetzelfde niveau als het restaurant. Dan maar weer wat geïmproviseerd, met man en macht hebben de garçons mij binnengedragen, met rolwagen en al. Het avondeten was er voortreffelijk, maar we hebben er wel heel lang op moeten wachten. Er was een cricketmatch bezig en dan vergeten Indiërs alles. We betaalden er Rs.291 voor het avondmaal en Rs.150 + taks voor een ontbijtbuffet voor twee personen.      

Zaterdag 01/03
Na het ontbijt, waar we Rs.150 voor ons beide voor betaalden, trokken we er op uit. Vandaag stond de Sri Ranganatha Swamy Tempel, het grootste Vishnu heiligdom in Zuid-India, geprogrammeerd. De tempel komt heel indrukwekkend over, met al die gopurams achtereen. En dan al die veelkleurige afbeeldingen op de verschillende poorten, het is een lust voor het oog en voor de camera. Wij kunnen er niet genoeg van krijgen. Het is zeker geen noemenswaardig probleem om de tempel te bezoeken met een rolwagen, wel met begeleiding. Er is hier en daar een enkel trapje en juist over de helft van het complex ligt een binnenplein met heel los zand. Daar zou je alleen zeker niet over  geraken. Je kan de hele tempel ook van op een balkon gaan bekijken. Je hebt boven een heel mooi uitzicht op het hele gebeuren. Mijn vrouw is naar boven geweest, maar voor mij kon dat niet. Ik ben beneden blijven wachten en heb ondertussen kunnen genieten van het schouwspel in de tempel. Wat je niet allemaal ziet, hele families met hun knapzak onder de arm, die ze in de tempel wel ergens zullen verorberen. Het is meer dan de moeite met al die geuren en kleuren van bloemen en wierook. Buiten de tempel ben je ook nooit alleen. Zo’n bedrijvigheid kan je hier nauwelijks voorstellen. Venters met van alles en nog wat, alle soorten zoetigheden en prularia. Als het maar schittert, dan is het voor een Indïer goed. Wat je overal in alle maten kan krijgen, zijn afbeeldingen van vele goden: Brahma, Vishnu, Shiva, Parvati, Ganesha, Lakshmi en vele anderen.

Het zal rond de middag geweest zijn, wanneer  we Trichi konden verlaten en koers zetten naar Madurai(128km). Na twee en een half uur bereikten we ons einddoel voor deze dag. Wij hadden gemaild vanuit Belgïe naar het Supreme Hotel (E-mail: hsupreme@sancharnet.in),
maar voor ons was het hotel wat verouderd en vrij moeilijk met aan de ingang een tiental trappen. Ik was zoals gewoonlijk in de wagen gebleven en op die manier had ik gezien dat er iets verderop in dezelfde straat nog meerdere hotels waren. Eén van die hotels was het:

Adres van Hotel Rathna Residency in Madurai – Tamil Nadu
109 West Perumal Maistry Street  Madurai 625 001
E-mail: hotelrathna@eth.net
Tel.: 0452- 870441 – 42, 874444     Fax: 0452- 870443

Het is een heel recent hotel. Het was pas een goede maand open. Het binnenrijden ging er heel gemakkelijk, zonder iets van verhoging. De lift is gelijk overal, kort en smal. Met de beensteunen op mijn karos, was ik zeker 20cm te lang. Maar je kan op alles iets afkeuren als je wilt. Wanneer je reist zoals wij, moet je meerdere keren wat meer inspanningen leveren. Doe je dat niet, dan kan je beter thuis blijven en niets van al dat moois en van die vreemde culturen zien. Hier was het voor onze chauffeur ook redelijk goed, hij kon zijn wagen onder de luifel aan de inkom van het hotel laten staan. De auto stond er veilig en hij zelf kon er, in de wagen natuurlijk, redelijk rustig slapen. Wij betaalden er Rs.900 taks inclusief voor een dubbele kamer met bad en toilet(niet aangepast). Om in de badkamer te gaan ook weer een te smalle deur en een klein trapje.

Na eerst enkele foto’s te hebben gemaakt van op het dakterras, dat ook dienst doet als restaurant, zijn we vertrokken voor een eerste bezoek aan de Sri Menakshi Tempel. De mooiste poort om binnen te gaan is de zuiderpoort, maar voor een rolwagen is de westerpoort veel gemakkelijker. Hier kan je gewoon binnenrijden zonder een overstap of trappen te moeten doen. Onze chauffeur dacht dat het beter was dat we een gids mee hadden en had daarom een vriend van hem mee gestuurd die heel het complex toch wel bleek te kennen. Maar al gauw werkte die man op onze heupen. Hier konden we niet binnen, want er waren trappen. Op een andere plaats was het weer wat anders en wij zijn niet gewoon dat iemand ons zegt wat we wel of niet mogen doen. We hebben die vriendelijke man gegeven wat hem toekwam en hem dan bedankt voor zijn diensten. Hij wilde namelijk de dag daarop voor het bezoek in de morgen terug gidsen. Dat zagen we niet zo onmiddellijk zitten, want wij zijn veel liever vrije mensen. In het complex is het zeker niet altijd zo gemakkelijk, maar met zo’n zee van mensen is er altijd wel volk genoeg om een handje toe te steken.

De eerste avond hebben we ons voor het avondmaal neergevleid op het dakterras van Hotel Supreme. We hadden aan de receptie gevraagd of we tot bij het restaurant konden komen met de lift. Oh, er was zeker geen vuiltje aan de lucht. Tot we uit de lift stapten en dan pas zagen, dat we nog een verdieping hoger moesten, maar dan met de trap. Met wat hulp lukt het nog altijd wel. We betaalden er Rs.231 voor ons beiden.

Zondag 02/03
Het eerste dat we vandaag gingen doen, was de Menakshi Tempel terug bezoeken, maar nu op ons eigen tempo. We zijn vooreerst terug langs de zuiderpoort binnengegaan en dan aan de buitenkant van het complex rond gegaan tot we aan die ingang kwamen, dat we het dichtst  bij de watertank in de tempel zelf binnen konden. Het was wel een hele klus met de overstappen en hier de trappen. Maar het is en blijft de moeite. Gratis inkom en voor foto’s Rs.30. Filmen is verboden.
Nadien zijn we in een grote winkel van allerlei soorten handicraft met de lift naar het dakterras geweest, voor het panorama over heel de tempel.               

Van de Menakshi Tempel zijn we even gaan pauzeren op de kamer en achteraf zijn we vertrokken naar het Tirumalai Nayak Palace. Het is waarschijnlijk ooit een zeer mooi paleis geweest, maar nu is het een vergane glorie. Voor mij was het er zeer moeilijk, met veel trappen, geen leuning en praktisch niemand in de buurt om een handje toe te steken.

Het paleis was niet het laatste wat we wilden aandoen. De Madurai Market wilden we zeker niet overslaan. Het is zoals vele markten in zuiderse landen een heel kleurrijke markt. Vele bloemenverkopers kleuren en geuren het hele gebeuren. De bestrating kon wel iets of wat beter, ik moest heel goed mee in het oog houden waar mijn wielen terechtkwamen. We zijn er toch zonder brokken door gekomen. Ik denk dat mijn rolwagen een sterk beestje is.
Na de markt hebben we ons wat verfrist en in de kelder van het Supreme Hotel naar het thuisfront gemaild. We wilden wel eens weten hoe het stond met Bush zijn voornemens. Een antwoord hadden we niet direct, maar via onze hotmail konden ze van thuis uit ons eender hoe bereiken.
Nu was het stilaan tijd om een derde keer de Menakshi Tempel te bezoeken. We hadden in het hotel vernomen, dat op zondag om 8u. of 8.30u.    
    
Maandag 03/03
Madurai konden we nu achter ons laten, om de rit aan te vangen naar het Periyarmeer. 140km scheiden ons van het rustige meer. We nestelden ons in Thekkady in een piepklein hotelletje met maar enkele kamers.

Adres van het hotel: Woodlands Tourist Bhavan
Thekkady Road – Kumily
685 509 Idukki (Dist.) – Kerala
Tel.: 0486 - 322077, 323469      Fax: 0486 - 323469
Het is een kraaknet hotel. Er is één knelpunt: om aan de gang van de kamers te komen, moet je drie trappen doen, die feitelijk niet in de gewone richting liggen. Het is moeilijk om er op te geraken zonder uit de rolwagen te komen. Een van de nadelen is dat je er niets van eten kan krijgen, zelfs geen ontbijt. Wij betaalden er Rs.650 voor een dubbele kamer met alles erop en eraan, maar niets aangepast. Het zijn ook heel vriendelijke en behulpzame mensen. Het is een heel rustig dorpje, je zou bijna denken ergens in Europa te zitten. Overal in India hoor je claxons langs alle kanten, maar hier zie je met moeite een wagen rijden. We zijn na het inchecken de inwendige mens wat gaan versterken in het restaurant rechtover het hotel. In restaurant Silver Crest is het eten en de bediening zeer verzorgd en netjes. Wij betaalden er voor een sandwich met kaas en 1 spaghetti Rs.140.

Tegen 15u. hadden we afgesproken met de chauffeur om ons naar het meer te brengen, waarop we een boottocht konden maken. De inkom van het park is Rs.50 en voor de boottrip  Rs.40 per persoon. De boten vertrekken om 15.45u. en we wilden zeker zijn van een goede plaats en op een boot die te doen was. Hier is de moeilijkheid, dat je naar beneden moet rijden op een pad dat er feitelijk geen is. Gelukkig hadden wij altijd onze Paramesh om te helpen waar het nodig was. Hij kende ondertussen de rolstoel helemaal. Hij wist heel goed hoe hij hem moest hanteren om de stoel niet te breken. We hebben er genoten van de natuur. Veel wild is er niet echt te zien. Enkele olifanten hadden pas hun bad genomen en buffels stonden in de verte te grazen. Er zitten ook wel vele verschillende soorten vogels, maar om die te kunnen zien, ben je veel te ver van wal. Het was eens iets anders dan in de wagen zitten. Tegen 17.30u. legde onze boot terug aan. Paramesh was al komen aanlopen om mij van hieruit naar boven te duwen.

We zijn s’avonds gaan dineren in een eethuis in dezelfde straat als het hotel, maar iets verderop. Het restaurant Athidhi zat vol met westerlingen. We hadden er tot hiertoe nog niet veel gezien. Het leek of ze hier allemaal bijeen zaten te hokken. Wij hebben er goed gegeten voor Rs.253.

Dinsdag 04/03
Na het ontbijt in restaurant Silver Crest, waarvoor we Rs.160 voor ons twee betaalden, konden we aanzetten richting Alleppey(164km). Onderweg hebben we meermaals kunnen halt houden om beelden te schieten van de theeplantages en de mensen die er de thee plukken. Het is een weg die heel aangenaam is om er te passeren, alles staat er zo groen. Vele kruiden groeien langs de kant van de weg en het was goed dat we onze Paramesh hadden, zo kwamen we te weten welke kruiden en specerijen we allemaal zagen. Het eerste werk wanneer we in Alleppey aankwamen, was uitkijken waar we zouden kunnen overnachten. We hadden gemaild met het Palmgrove Resort, maar ofwel was het adres niet het juiste, ofwel hadden zij gewoon de moeite niet gedaan om te antwoorden. We wilden er gaan kijken, maar het mocht waarschijnlijk niet zijn, want de weg er naartoe lag opengebroken. Dan hebben we maar het beste genomen dat er in Alleppey voorhanden is, het Alleppey Prince Hotel.

Adres van het hotel: Alleppey Prince Hotel
A.S. Road, N.H. – 47, Alleppey – 688 007 – Kerala
E-mail: princehotel@satyam.net.in
Website: www.alleppeyprincehotel.com
Tel.: 0477- 243752 – 57       Fax: 91- 477- 243758
Het is een verouderd hotel, maar de kamers zijn behoorlijk. Bij de ingang is er 1 trap. Er is geen lift en er zijn geen kamers op het gelijkvloers. Het was voor mij een hele klus om op de eerste verdieping te geraken, zeker omdat op de trap ook tapijt ligt en dat is voor mij moordend.
Wij betaalden er Rs.1.250 + Rs.187,50 voor een dubbele kamer met bad en toilet(niet aangepast) en airco. Het restaurant is zeker aan te bevelen. De bediening gaat heel vlug en het eten is er van een prima kwaliteit. Voor ons avondeten betaalden wij er Rs.335 en het ontbijt was Rs.194, allebei voor twee personen.

Na het inchecken was het tijd om Alleppey te verkennen en te zorgen voor een “houseboat” voor morgen. Wij hadden hem ingehuurd voor 24 uur, all-in. De vraagprijs was Rs.5.000 en na wat afpingelen hebben wij de prijs kunnen drukken tot Rs.3.750. Alleppey is een gezellig druk stadje. We zijn er gestopt aan een mooie kerk. Recht tegenover deze kerk was een priester de mis aan het opdragen in open lucht. Het gezang van al de aanwezige mensen was, voor mij althans, aangrijpend. Van af hier hebben we ons naar het strand laten voeren. Wat voor de plaatselijke bevolking misschien mooi is, was voor ons, in vergelijking met onze kust, maar niets. Het is een vuile  bedoening, met overal afval in het toch al niet zo propere zand.

Woensdag 05/03
Om 8.45u. werden we weggebracht naar de kaai, waar onze houseboat voor ons klaar lag. Het was een hele opdracht om mij, met rolwagen en al in de boot te krijgen. Eens dat ik er op was, zat ik veilig en kon ik mij redelijk vrij bewegen. Voor mij was dat één knelpunt, als ik naar het toilet moest. Zo’n vaartuig ligt de hele tijd te zwalpen op het water en dan is het voor mij uiterst moeilijk om recht te blijven staan of recht te komen. Hier waren zeker geen aanpassingen.
De boot zou rond 9u. van wal steken, maar uiteindelijk was het bijna 10u. eer we goed en wel konden aanzetten. De chef-kok had ons gevraagd wat we wel of niet graag aten en aan de hand daarvan is hij zijn inkopen gaan doen. Wat hij niet allemaal mee had: een ganse tros bananen, twee ananassen en een hele resem groenten. Het was alsof we met een heel gezin op zwier waren.
Het is zo rustig en vredig op het water. Overal zie je mensen hun gewone werk doen, van werken op het land tot wassen in de rivier. Het is wel een belevenis op zich overdag. ‘s Avonds en ‘s nachts is het iets minder door de hitte en de vele muggen. Wat wil je als je op het water moet overnachten in de tropen. Je moet het eens meegemaakt hebben. Het is zalig zo zwalpend op het water.

Donderdag 06/03
De volgende morgen stond de auto al klaar om ons op te pikken, wanneer wij kwamen binnen-varen. Van Alleppey ging het dan naar Cochin(64km). Veel is er onderweg niet te zien, het is een drukke baan. We hebben er ongeveer twee uur over gedaan, om die korte afstand te overbruggen. We hadden van thuis uit gemaild naar het Paulson Park Hotel, e-mail: paulson@satyam.net.in . Het hotel is centraal gelegen, in een zijstraat van M-G Road, maar als we het hotel goed en wel bekeken en hoe je naar de kamer moet geraken, dan hoefde het voor ons al niet meer. Wij vonden het er ook al niet te proper. Voor de rest vonden wij de buurt heel rumoerig. Misschien zijn wij een ietsje te verwend, maar tot hiertoe kwam dat probleem nog niet aan de orde in Indïe. Paramesh heeft het centrum van Ernakulam verlaten en heeft ons naar Fort Cochin gevoerd. Het is er veel rustiger dan op de overkant van de rivier en veel dichter bij de bezienswaardigheden. We hebben er wel even rondgetoerd om een goede rustplaats op de kop te kunnen tikken, maar uiteindelijk hadden we meer gevonden dan we wilden. Het was een kraaknet klein hotelletje, er zijn maar zes kamers. 

Adres van het hotel: Vintage Inn
Kit Kat Road (RIDS DALE)
Near Njaliparambu Jn. (KB Jacob Road)
Fort Cochin, Cochin – 682 001 – Kerala
E-mail: vintageinn@hotmail.com
Tel.: 0484- 2215064  , 2217361
Wij betaalden er Rs.850 taks inbegrepen voor een heel propere dubbele kamer met douche en toilet(niets aangepast). Wij hadden een fan en airco. De inkom ligt drie trappen hoog en zonder iets om u aan op te trekken, maar hulp is aanwezig. Avondeten konden we er niet krijgen, maar er zijn hier meer dan genoeg restaurantjes. Voor het ontbijt, dat wij op de kamer namen, betaalden wij Rs.100 voor ons twee.
Na een korte sïesta zijn we er te voet op uit getrokken. De kerk van St. Franciscus kwam als eerste aan de beurt. Je kan er nog resten zien van de grafsteen van Vasco da Gama. Eén enkel trapje is er om binnen te gaan. De kerk zou wel een opknapbeurt kunnen gebruiken.

Van hier was het maar een boogscheut naar de waterkant, waar vissers vele uren bezig zijn met de Chinese netten, om zoveel mogelijk vis en schaaldieren binnen te halen. Het is een heel arbeidsintensieve bezigheid en voor zover wij het gezien hebben, is de opbrengst maar  pover.

Nu was het stilaan tijd om naar onze afspraak te gaan, wij hadden onze chauffeur gevraagd om voor ons op voorhand kaarten te gaan halen voor de Kathakali-dansen. Inkom Rs.125 /persoon. De acteurs beginnen 1uur op voorhand met hun opsmuk. Het is een speciaal spektakel, maar je moet het gezien hebben. Het was er wel bloedheet, zelfs met verschillende ventilatoren. Na de vertoning was het buiten een ietsje minder heet en een korte wandeling was dan niet te versmaden. Tot we op een gegeven moment een gezellig buitenrestaurant tegenkwamen. Daar hebben we ons neergevleid en op een rustige manier onze maaltijd naar binnen gewerkt. Het restaurant noemde Chariot Beach en wij betaalden er Rs.218 voor een voortreffelijke maaltijd.

Vrijdag 07/03
De volgende morgen was de Joodse wijk met de synagoge en de verschillende winkelstraatjes aan de beurt. Wij wilden absoluut al om 8.30u. uit het hotel weg, want dachten we, anders zouden we niet genoeg tijd gehad hebben om hier te spenderen. We kwamen wel bedrogen uit, want iedereen in de wijk doet zijn deuren ten vroegste om 9.30u open. De synagoge heeft aan de inkom eerst 1 trap en na het portaal zijn er 2. Ik heb vanaf het portaal maar naar binnen gekeken. Zo kolossaal is zij nu ook weer niet. Na dit bezoek was er nog wat ruimte om de verkoopstalletjes wat beter te inspecteren. Wanneer de verkopers zien dat je voor een bepaald iets interesse toont, geven zij niet meer af. Maar dat hoort er nu eenmaal bij. De kruidenmarkt is er heel uitgebreid. Je kan er heel goedkoop kruiden en specerijen kopen die je bij ons veel betaalt.

Tegen de middag hadden wij er hier genoeg van, het was er voor ons te zwoel. Nu  konden we koers zetten naar Coimbatore. We hadden een rit van 193km voor de boeg. Op een goede vier uur hebben we het kunnen klaren. Paramesh wist hier een goed hotel: Hotel City Tower.

Adres van het hotel:Hotel City Tower
Post Box No. 2418
Coimbatore – 641 009 Tamil Nadu
E-mail: hotelcitytower@sify.com
Tel.: 0422-2230641 – 8lijnen

0422- 2230681 – 8 lijnen      Fax: 0422- 2230103
Het is een vrij recent gebouwd complex, dus ook proper en goed. Wij betaalden er voor een dubbele kamer met bad en toilet(niet aangepast) Rs.1.250 + Rs.156 taks. Bij de ingang zijn er 2 trappen, maar later hebben we gezien, dat je langs opzij even goed kan binnengaan met maar 1 enkel trapje. Ons eten ‘s avonds kostte Rs.310 voor ons twee.

Zaterdag 08/03
Ontbijt hebben we in het hotel niet kunnen nemen. We moesten al om 5.45u. vertrekken, want we wilden de Blue Mountain Railway halen, die een dertig km van Coimbatore in het station zou vertrekken om 7u. Een treinticket kost Rs.15 + Rs.10 voor de reservatie. We hadden geluk dat we mee konden, want de trein zat overvol. Het best is van tevoren in het station van Coimbatore de ticketten te kopen. Zeker op die manier te werk gaan, als je in het weekend deze trein wil nemen. Dan reizen de Indïers even goed als wij met deze trein. Het best is te gaan zitten aan de rechterkant van het rijtuig. Die zijde is best voor de zichten als de trein rijdt. Het is namelijk een duwkonvooi. 1e klas is bij deze trein zo gezegd de laatste wagon, maar toch is het de eerste, omdat de stoomlocomotief de trein voortduwt. Het enige moeilijke is om op de trein te geraken, maar met wat duw en trekwerk lukte het toch maar weer. De trein wordt naar boven gestuwd door een tandrad tot in Conoor. Vanaf hier krijgt het blauwe ding een diesellocomotef, die nu het werk overneemt tot in Ooty. Hier stond onze getrouwe Paramesh ons op te wachten en konden we verder naar Bokkapuram, de eindbestemming voor deze dag.

Wij hadden voor Bokkapuram gekozen, omdat we daar een junglesafari konden meemaken. Maar helaas we hadden pech. Door de aanhoudende droogte waren de dierenparken allemaal voor het publiek gesloten. Zoiets weet je van thuis uit niet. We hadden hier toch een beetje meeval, er was in het dorp dit weekend een tempelfestival. Wat we daar niet allemaal gezien hebben, het is zoals vroeger bij ons “een Vlaamse kermis” maar op z’n Indisch.

Adres van het hotel: Blue Valley Jungle Resorts -Karnataka
Masinagudi Nilgiris, Bokkapuram
E-mail: fakrudheentp@hotmail.com
Voor boeking: bluevalleyjr@sify.com
Tel.: 0423 – 2526244, 2526344
Het jungle resort lag er wat verlaten bij, maar wat wil je, de reservaten zijn gesloten. Alles stond zo droog dat bij het minste vonkje alles zou in brand staan. Wij zijn er gebleven en betaalden Rs.800 voor een bungalow voor ons tweëen. Het is er wel wat primitiever dan dat we gewoon zijn, maar dat ook al eens zijn charmes. De lunch en het diner samen kostte ons Rs.380. Het was er niet te duur, maar met een wachttijd van meer dan een uur, mocht dat ook al niet. Het ontbijt hadden wij al besteld vanaf wij uit bed waren en ja het was er precies op tijd en voor Rs.140 voor ons beiden.

Zondag 09/03
Deze morgen mochten wij iets langer slapen, gewoon omdat we twee dagen tevoren wat tijd ingewonnen hadden. Nu was het niet zo heel ver om in Mysore(een goede 100km) te geraken. Voor we uit de streek effectief weg reden, is onze trouwe chauffeur toch nog gaan navraag doen, aan het reservaat zelf, of er geen enkele mogelijkheid was om een junglesafari te organiseren. Maar niets daarvan. Dus dan maar koers gezet naar Mysore, waar we al redelijk vroeg in de namiddag aankwamen. Wij hadden niet onmiddellijk een goed adres van een hotel, daarom stelde Paramesh voor om eens via Kings Kourt Hotel te passeren. Hij kent de manager vrij goed en dacht dat die wel iets zou kunnen doen hebben. We bleven er tenslotte toch drie nachten. De vraagprijs was Rs.2.250 ontbijt inbegrepen. Na wat over en weer gediscussieerd te hebben, ging hij akkoord met Rs. 1.700 per nacht eveneens inclusief ontbijt, voor een dubbele kamer met bad en toilet(ook hier niet aangepast). De chauffeur kon hier op de parking ook veel rustiger slapen, dan ergens in volle straat. Hij had hier ook sanitair dat voor de drivers voorzien is. Het hotel is tamelijk gemakkelijk, alleen aan de inkomdeur is er 1 enkel trapje. De lift is gelijk overal, kort en smal.

Adres van het hotel: Kings Kourt Hotel  -  Karnataka
Jhansi Lakshmibai Road – Mysore 570 005
E-mail: kingskourt@vsnl.com
Website: http://kingskourt.com
Tel.: 91- 0821- 421142      Fax: 91- 0821- 422384
We hadden nu ruimschoots de tijd om onze bagage een beetje netjes te leggen. Het was hier voor langere tijd(drie nachten). Tegen de avond heeft onze driver ons weggebracht naar het paleis van de maharadja. Alleen de zondagavond is het verlicht. Iedereen zei van 19 tot 19.30u, maar om 18.30u brandden alle lichten. We hebben er langer kunnen genieten van de pracht en praal, die hier tentoon gesteld word. Toevallig was het de verjaardag van de hoge ome, hij werd 50 jaar. Nadien smaakte het avondmaal dubbel en dik(Rs.396 voor ons beiden). 

Maandag 10/03
8.30u startsein voor het vertrek naar Somnathpur om de Kesava Tempel te kunnen bezoeken. 30km van Mysore gelegen, maar toch een uurtje rijden. Bij het binnengaan zijn er eerst een zestal trappen naar boven, die je vijf meter verder terug naar beneden moet. Eens je beneden bent, kan je het hele complex zo goed zien als eender wie. Hier is ook altijd wel de nodige hulp ter beschikking. Mijn vrouw is in de tempel geweest, maar er was niet zo veel te beleven. Men is binnen alles een schoonmaakbeurt aan het geven. Wanneer we ieder detail grondig bestudeerd hadden, hebben wij maar besloten om te vertrekken.

Terug in Mysore zijn we, na een kleine rustpauze, terug naar het paleis gegaan, om het overdag te kunnen bezoeken. Inkom Rs.15 – foto’s alleen toegelaten in het park. Camera’s en fototoestellen zijn in bewaring te geven aan de ingang(veilig) voor Rs.10. Het paleis is open van 10.30u tot 17.30u, de inkom is langs de South Gate. Om het paleis binnen te mogen moet iedereen zijn schoeisel afgeven. Ik mocht mijn schoenen aanhouden omdat ik niet op de vloer kom. Het binnengaan was geen lachertje. Een massa trappen en ook massa bewaking, maar zij deden of hun neus bloedde. Dan maar te voet. Het duurt wat langer, maar voor mij gaat het tot hiertoe nog altijd. Het loont de moeite om het paleis van binnen te kunnen zien.
Na dit bezoek zijn we nog over de Devaraja  markt gelopen. Ook hier weer een bonte mengeling van allerlei kleuren en de geuren van menige bloemen slaan zo in je neus. Op veel van die markten kom je dat tegen, vreselijk slecht berijdbare tegels. Wat wil je, ze liggen er niet van gisteren.

Dinsdag 11/03
Het was pas 8u.en we zaten reeds in de wagen. Het vogelreservaat Ranganathitu Bird Sanctuary was voor deze morgen immers gepland. Voor een bezoek aan dit reservaat kan je best in de vroege morgen gaan, dan heb je de meeste kans om veel vogels te observeren. In het park komen massa’s verschillende soorten vogels overwinteren van over heel het westelijk halfrond. Het is een vrij moeilijke onderneming omdat je de dieren alleen maar vanuit bootjes kan gadeslaan en om in een vaartuig te geraken moet je een twintigtal trappen afdalen. Er is hier ook hulp genoeg voorhanden. Eens je beneden bent is het wat trekken en sleuren om in de boot te geraken, maar lukken doet het in ieder geval. De inkom is Rs.50 per persoon, het bootje voor 1u. Rs. 300, voor de camera Rs.10 en voor het nemen van foto’s Rs.3. Ik vind dat het zeker de moeite loont om naar hier een ommetje te maken. Het is eens iets anders dan tempels of de gewone bevolking.

Op de terugweg hebben we halt gehouden aan Srirangapatnam, het zomerpaleis van Tipu Sultan. De inkom is er Rs. 100. Het paleis zelf is volgens mij niet zo veel bijzonders, maar het is gelegen in een fraai aangelegd park. Er is een grote trap aan de ingang, maar als je een beetje uitkijkt, kan je 50 meter meer naar links via een hellend pad ook binnengaan. Om in het paleis zelf te komen zijn er zeker zes trappen en geen leuning. Foto’s nemen mag, maar filmen absoluut niet.

Terug in Mysore hebben we, na een kleine rustpauze, aan het Jaganmohan Palace Art Gallery een bezoek gebracht. Ook weer trappen aan de ingang en feitelijk is het museum zeker niet zo speciaal. Wanneer je het niet gezien hebt, heb je zeker niet veel gemist.

Nu was het stilaan tijd om naar boven te rijden op Chamundi Hill. Het is voor de Indïers een waar heiligdom, een bedevaartsoord,zoals bij ons Oostakker of Scherpenheuvel. De weg juist voor je het heiligdom binnengaat, is bezaaid met kraampjes met allerlei snuisterijen en offergaven zoals kokosnoten, bananen in alle maten en kleuren en ook de nodige wierook. Halverwege staat er een grote Nandy stier, waar iedereen halt houdt, zeker de massa’s mensen uit de streek zelf. Het is er in de tempel zelf een vuile bedoening, maar dat hebben we al meer gezien. Ikzelf kon niet mee naar binnen, natuurlijk omdat er te veel trappen zijn en een zeer smalle doorgang met een draaidoorgang.
Na onze bedevaart op de berg zijn wij binnen kunnen gaan zien in het grootste en chicste hotel van Mysore, het Lalitha Mahal Palace Hotel. Wij hebben de luxe suite mogen zien van 740$ voor 1 nacht. Het is zoals een appartement, volledig vasttapijt en helemaal uitgerust met antieke meubelen en een badkamer van over honderd jaar. Er is wel een moderne douchecel bij in geplaatst. Het enige wat ontbreekt om een appartement te kunnen zijn, is een keuken. Hier verblijven is geen spek voor onze bek, maar er eens mogen naar kijken is ook al iets.

Woensdag 12/03
De rit van vandaag was er een zoals we er meerdere gedaan hebben, onderweg niet zo bijster veel te zien. Er was maar één halte voorzien onderweg van Mysore naar Hassan, de Jain Tempel Sravanabelagola, een van de oudste en belangrijkste pelgrim centra in India. Boven op een berg, die je bereikt langs 625 trappen, staat een naakt beeld van Bahubali. Ik had mij voorgenomen, van thuis uit, om zeker niet de moeite te doen om er te geraken. Het zou nochtans gekund hebben, er zijn draagstoelen beschikbaar voor personen die slecht te been zijn of te lui om de klim aan te vangen. Ik ging van het standpunt uit, als ik mij naar boven laat dragen, dan heb ik daarboven niets om mij verder te verplaatsen. Wachten is daarom een schone deugd. Ik had mij voorzien, ik had een boekje met kruiswoordraadsels meegenomen, dat doodt de tijd. Het einddoel was, na het inchecken in het hotel in Hassan(120km) de sites van Halebid en Belur bezoeken.

Adres van het hotel: Soutern Star Hassan - Karnataka
B.M. Highway – Hassan 573 201
E-mail: sshassan@vsnl.com
sshassan@blr.vsnl.net.in
Tel.: 08172- 51816, 51817     Fax: 08172- 68916
Bij de ingang is er 1 trap, verder is het vlak tot bij de uiterst moeilijke lift met eerst een deur die naar buiten opengaat en vervolgens een harmonicahekken, gelijk bij ons vijftig jaar terug, dat je moest open doen en heel goed sluiten om te kunnen starten. Het restaurant lag hier ook vrij moeilijk. De lift stopte namelijk op de tussenverdieping en van daar moest je dan te voet verder de trap op of af. Ik heb het hier toch overleefd. Wij betaalden hier Rs.1.195 voor een twee persoonskamer met douche en een westers toilet(niet aangepast). Voor het ontbijt was het Rs.100 voor twee personen. Het avondmaal was er verzorgd, maar we hebben er lang op moeten wachten(Rs. 285 voor ons beide). De elektriciteit viel hier om de haverklap uit, zodanig dat het er al vrij warm begon te worden zonder ventilatoren.

Tegen 14.30u zijn we vertrokken richting Halebid, waar we een uurtje later arriveerden. De mooiste tempel is de Hoysalesvara Tempel, de overige zijn maar ruïnes. Het best is hier een gids onder de arm te nemen. Je weet anders veel te weinig van de achtergronden van het hele gebeuren. Wij betaalden aan de gids Rs.160 voor een zeer degelijke uitleg. Je kan als rolwagengebruiker de tempel heel gerust van op de begane grond bekijken. De fijnste details zie je natuurlijk veel beter als je boven op het verhoogde platform kan rondrijden. Boven zijn er twee sleuven waar je alleen niet over kan, gewoon omdat zij te breed zijn vooral voor de kleine wieltjes vooraan. Het is meer dan zijn geld waard om er binnen te wippen. De beste foto’s kan je hier nemen in de namiddag door de lichtinval.

Van hieruit zijn we doorgereden naar de tempel van Belur. De Chenna Kesava Vishnu Tempel is min of meer te vergelijken met de tempel in Halebid, maar iets minder fijn uitgewerkt en ook niet zo groot. Hij ligt ook niet in een park zoals de vorige, maar het plein rondom het hoofd-gebouw ligt er mooi betegeld bij. Ik heb mij wel naar de rondgang laten dragen(zes trappen), om zo beter de kleinste details te kunnen bewonderen. Eens men boven is, is het gemakkelijk om in de tempel te gaan. Je kan hier allerlei uitgebeitelde beelden bewonderen. Wij hadden het geluk dat de opperste geestelijke van de tempel aanwezig was en het heilige der heiligen voor de bezoekers openstelde. Het was geen enkel probleem om er foto’s van te maken.

Wanneer ons bezoek hier teneinde was, zat de dag er weeral op en konden we uitzien naar wat nog komen moest.

Donderdag 13/03
Vandaag hadden tijd te over. Van Hassan naar Hospet loopt de Highway, die van Chennai naar Mumbai gaat. Dus hier viel niet veel te rapen van bezienswaardigheden.
Tegen de middag passeerden we in Chittradurga. In een hotelletje langs de weg hebben we even halt gehouden om de innerlijke mens ook eens wat te gunnen. We hebben de kamers kunnen bewonderen en hadden nu reeds het idee, om bij het terugkeren hier eventueel te overnachten. Een heel grote propere dubbele kamer met alles erop en eraan zoals wij het gewoonlijk willen, kostte hier Rs.600, taksen inbegrepen. Er is wel geen lift in dit hotel en dat is een groot minpunt. Van Chittradurga naar Hospet was nu niet meer zo ver en een slaapgelegenheid vinden is daar geen probleem. Er is maar één goed hotel en dat is groot genoeg om een heel leger te slapen te leggen.

Adres van het hotel: Hotel Malligi
6/143  J.N. Road – Hospet 583 201 – Karnataka
E-mail: malligihome@hotmail.com
Tel.: 0839- 428101 (16 lijnen)    Fax: 0839- 427038
Het is een hotel waar je met de rolstoel bijna overal kan komen, mits hier en daar wat ommetjes te maken moet je nooit meer dan één trap doen. De kamer mocht iets ruimer zijn, want ik kon mij niet verder dan het eerste bed rijden. Deed ik dat toch, dan moest ik achteruit terugkeren. De enige plaats waar ik van verstoken bleef, was het openluchtrestaurant dat op de eerste verdieping zijn stek heeft. Maar ik denk niet dat ik daar spijt moet van hebben, het was er meer dan warm en als je zo moet eten is dat niet ideaal. Het restaurant beneden is binnen en heeft airco en ventilatoren. Natuurlijk mag dan weer de stroom niet uitvallen, iets wat regelmatig gebeurde.
Wij betaalden voor het slapen Rs.1.000 + Rs.125 taks voor een twee persoonskamer met douche en toilet(niet aangepast) en airco + fan. Ons ontbijt kostte er Rs.150 voor twee. Voor ons avondmaal gaven wij Rs.215 ook voor ons twee.

Vrijdag 14/03
Het vertrek was nu voorzien om 7.30u voor het bezoek aan de tempels van Hampi(12km).
Wij hadden voor de ganse dag een gids ingehuurd(Rs.450) en die brave man stond ons in Hampi om 8u op te wachten aan de Ganesh Tempel, waar ik mijn echtgenote moest laten alleen vertrekken. Om aan die eerste tempel te komen, moest je een beetje over brute rotsen klauteren en dan verder langs moeilijk begaanbare wegen afdalen, om zo bij de Virupaksha Tempel te komen. Ik ben met de chauffeur met de wagen doorgereden, Hampi Bazaar binnen, wat normaal voor toeristen niet kan,tot tegen de ingang van de Virupaksha Tempel. Er wordt geen inkom gevraagd, wel Rs.2 voor ons schoeisel. Om foto’s te mogen nemen betaal je Rs.50. Filmen hebben we wijselijk maar niet gedaan, daar vragen ze hier Rs.500 voor. De tempel kan je zo maar binnen rollen en bijna helemaal bekijken zonder maar één trap te moeten doen. Enkel wanneer je in een of ander paviljoen iets wilt zien, moet je natuurlijk omhoog, maar nooit meer dan een zestal trappen.

     Na de Virupaksha Tempel zijn we door Hampi Bazaar gereden tot zover we konden. Vanaf het eindpunt heb ik mijn vrouw weer maar eens moeten laten gaan met de gids. Het is niet haalbaar om te trachten verder mee te gaan. De weg loopt over heuvels op en af, langs ruïnes van tempels waar je zelfs met een paar goede benen, goed moet uitkijken waar je loopt. Paramesh heeft mij met de wagen naar het punt gebracht, waar wij mekaar na ongeveer anderhalf uur terugzagen. Nu was het de beurt aan de Vittala Tempel. De inkom is hier Rs.250 en voor de camera Rs.25, foto’s kan je gratis nemen. Je schoeisel hoef je hier niet uit te doen, het is geen levende tempel(hij is niet meer in gebruik). De ingang is zonder iets van verhoging of overstap. Je kan het hele complex rondrijden en bekijken zonder uit je rolwagen te moeten komen. Ik heb mij wel boven laten helpen, om zo beter de fijn gesculteerde zuiltjes te kunnen zien die de centrale tempel ondersteunen. Er is een heel steil hellend vlak aan de zijkant van die centrale tempel, die je niet op kunt zonder enkele forse mannen. Het vlak ligt er ook nog niet al te best bij. Je moet goed uitkijken waar er gereden  wordt om niet van de helling naar beneden te tuimelen. Onze gids bespeelde de pilaartjes in verschillende dikten en het was als een xylofoon. Iedere zuil heeft een andere toon.     

     We hebben nu eerst een welverdiende rustpauze ingelast, zowel voor de gids als voor onszelf, om onder een boom met een fris watertje, wat te bekomen van de warmte. Achteraf kwam het Royal Center aan de beurt. Achtereenvolgens het Queens Bath, waar we gewoon maar voorbij reden(niet interessant), dan de man-leeuw Narasimha, een 7m hoog kunstwerk(gemakkelijk te bereiken), iets verder naar rechts staat de Lingam Shiva, waar je wel een te smal bruggetje over moet. Van hieruit hebben we de Zenana Enclosure met de Lotus Mahal(met hetzelfde inkomticket als de Vittala Tempel), gelegen in een goed berijdbaar parkje, en de Elephant Stables, waar vroeger de olifanten gestald werden(ook goed bereikbaar) aangedaan. Als laatste in het rijtje en voor vandaag bezochten we de Hazara Ramachandra Tempel. Deze tempel is volledig ommuurd en zeker via 1 ingang goed bereikbaar. Hij is volledig vlak en voor zover ik weet, kan je nergens binnen. Het was een vermoeiende dag, maar we hebben er van genoten. Voor ons is het nooit genoeg, als het over tempels gaat. Het steekt ons nooit tegen.
  
Zaterdag 15/03

     Nu zetten wij koers naar Badami(122km). Het werd weer een vroeg vertrek, want in Badami en omgeving hadden we wel het een en ander te bezichtigen. Daar aangekomen, hebben wij eerst zoals meestal, gezorgd voor onze overnachting. Onze trouwe chauffeur noemde het Hotel Badami Court, maar daar waren we vlugger weg dan we er gekomen waren. Zij vroegen er Rs.2.000, wat niet in ons budget past. Veel keuze is er hier niet en we hebben het Mookambika Deluxe Hotel maar genomen.

                  Adres van het hotel: Mookabika Deluxe Hotel – Karnataka
                                                      Station Road – Oppos. KSRTC Bus-stand – Badami  587 201
                                                      Tel.: 08357- 720637, 720067        Fax: 91- 08357- 720106                                                

     Dit was nu echt één van de slechtste en minst propere hotels die we op heel onze rondreis tegen gekomen zijn. Het toppunt was dan nog, dat we er eender hoe moesten slapen. Paramesh heeft ons nog voorgesteld, om na de bezoeken die we nog moesten afleggen, door te rijden naar Hospet of Chittradurga. Het was wel een mooi voorstel, maar voor hem en voor ons ergens niet haalbaar gezien de afstand en het late uur dat we er zouden kunnen naartoe rijden. Het hotel had voor ons geen kamers die aan onze wensen voldoen op de beneden verdieping. Alleen ijzeren bedden en op de kamer alleen een fan en die maar werkte vanaf een zeker uur. De trap die er is, is zeker niet van de poes. Minstens 25 treden in twee trappen en nergens iets om u aan vast te houden. Onze chauffeur heeft dan het heft in handen genomen en enkele mannen doen helpen om mij, met wagen en al naar boven te dragen. In de kamer kon ik mij niet draaien of keren. Van het moment dat ik binnen was, moest ik mij op het bed neerzetten. Voor de rolwagen was er amper plaats. Wij betaalden Rs.1.200 taks inbegrepen voor een piepkleine dubbele kamer met douche en toilet (natuurlijk niet aangepast) + airco en fan die maar werkten tot 7u ‘s morgens. Op het ontbijt hebben we minstens driekwart uur moeten wachten, voor enkele toasten met jam, boter, koffie en thee. Kostprijs Rs.100. Het diner hebben wij genuttigd in Hotel Badami Court. Het was ook niet veel zaaks, maar ja. We betaalden hiervoor Rs. 230 voor ons twee.

     Na al het geharrewar over het wel en niet hier blijven, zijn we uiteindelijk kunnen starten aan de trip naar Aihole en Pattadakal. Allereerst namen we de site in Aihole onder de loep. De Durga Tempel, inkom Rs.100, gelegen in een mooi aangelegd park met goede wandelpaden. Ik kon hier bijna alleen rondrijden, ware het niet de twee maal 1 trapje onderweg op het toegangspad. Heel het complex lag vrij goed. Er is maar een klein deel dat ik moeilijker kon bereiken omdat het enkele trapjes naar beneden lag en wij waren omzeggens alleen op het domein. Ik heb dit deel van boven kunnen bewonderen. Vanaf de Durga Tempel namen we de richting van de cave tempel: Ravala Padi. Hij is naar het schijnt heel mooi, maar vermits we hier ook alleen waren en voor de tempel de zo broodnodige trappen geplaatst zijn, ben ik maar bij de wagen gebleven en heb ik van op een afstand het hele gebeuren bekeken.

     Van Aihole ging het naar Pattadakal voor de Virupaksha Tempel en de Mallikayuna Tempel, inkom Rs.250. Beide tempels liggen in hetzelfde complex. Het pad er naar toe is mooi aangelegd, maar eens je op de binnenplaatsen rondtoert, is het wel uitkijken waar je rijdt. Er liggen heel grote tegels, maar zij zijn niet meer van gisteren. Hier en daar zijn er stukken uit of steekt er wel ergens iets omhoog. Het neemt niet weg, dat zeker zijn geld waard is om er binnen te gaan en de kleine hindernissen neem je er dan maar bij.

     Als laatste voor vandaag moesten we terug naar Badami. De vier cave tempels hadden we nog niet gezien. De 1e is gewijd aan Shiva, de 2e en 3e aan Vishnu en de 4e is een Jaintempel. Ik ben hier ook maar beneden gebleven, er zijn veel te veel trappen. Paramesh wilde mij tot aan de 1e cave brengen, maar ik heb hem ervoor bedankt. Tot daar zijn er zeker al een veertigtal trappen. Ik heb beneden mijn halve trouwboek kunnen gadeslaan.

     Na al onze uitstappen hebben wij in Badami onze ogen de kost gegeven. We hadden het geluk om hier de Holy te kunnen meemaken. De gewone mensen zijn dan precies kleine kinderen, die zich nu ook eens uitgelaten mogen vermaken. Veel kleurstoffen werden nu niet meer gebruikt, dat was de avond voordien wel het geval. Het was goed te zien aan hun kleren. Van boven tot onder zaten zij onder het rood waar zij zich de dag voordien mee besmeurd hadden. Al wat zij aan hadden, is waarschijnlijk nooit meer proper te krijgen.

Zondag 16/03

     Het einde van onze drieweekse rondrit kwam stilaan in zicht. Wij hadden voorzien om tot Chittradurga te rijden en daar een hotel op te zoeken. Bij het heengaan hadden wij een net hotelletje gezien, maar het lag volledig buiten het centrum en aan een drukke baan. In het centrum zelf is maar 1 hotel die naam waardig. Onze chauffeur vond het er zelf niet wat het moest zijn, heel rumoerig, veel trappen en niet al te net. Daarom heeft hij zelf het besluit genomen, om naar Bangalore, zijn vertrekbasis, door te rijden. Het was wel nog een grote afstand, maar eens ter plaatse had hij een bed in het bureel van zijn compagnie. Die dag hebben we een 485km moeten overbruggen en dat op Indische wegen. Hij heeft ons naar Hotel Basant Residency gevoerd.

                              Adres van het hotel: Hotel Basant Residency
                                                                  3 – 4th Main Road – oppos. Jain Temple, Gandhigar 
                                                                  Bangalore  560 009
                                                                  E-mail: basantco@vsnl.net
                                                                  Tel.: 2389900     Fax: 2386600

     Het is een vrij recent hotel met alleen bij de ingang een zevental trappen. Verder weer een smalle, korte lift, maar voor de rest was alles OK. Wij betaalden er Rs.840 + Rs.162 taks voor een mooie nette, maar nogal smalle twee persoonskamer met bad en toilet(niet aangepast) met airco en fan. Een avondmaal hebben we er niet genomen, we zijn onderweg bij een goed restaurant gestopt. Voor het ontbijt betaalden we Rs.150 voor ons beiden.

Maandag 17/03

     We zijn in Bangalore op het normale uur van het hotel weggereden vooreerst naar de Bull  Tempel. Ik ben niet mee binnen geweest om de vele trappen niet te moeten doen. Deze tempel is ook niet zo heel veel zaaks.
     Van hier uit ging het richting Krishna Tempel(Hare Krishna), beter gekend onder de naam Iskcon Tempel. De inkom is heel gemakkelijk te bereiken, je kan met de wagen tot aan de ingang rijden. Er is daar zelfs een overdekte parking voor wagens voorzien. Vanaf de parking is het maar enkele meters om in het complex te komen. Er is een hellend vlak, zo kan je de trappen vermijden.      Binnen is er dan nog een ultra moderne en in Indische normen heel grote lift die u ter hoogte van de eigenlijke tempel brengt. Als je met de trap naar boven komt, dan zie je langsheen het ganse traject verkoopstalletjes met allemaal zaken die aan Krishna toegewijd zijn.
Het is absoluut verboden foto’s te nemen of te filmen. Je krijgt er zelfs de mogelijkheid niet toe, bij het binnenkomen wordt je gefouilleerd en je moet de security passeren. Fotomateriaal moet je inleveren en kan je terug bekomen bij het verlaten van het complex. Wij hadden alles gewoon in onze wagen laten liggen.

      En nu op naar de botanische tuin Lalbagh Botanical Gardens. Zij hebben in de tuin veel tropische planten staan, die wij hier in Europa met moeite kennen, laat staan al van gehoord hebben. Als je wat uitkijkt kan je redelijk veel van het park zien, maar altijd moet je wel ergens een ommetje maken, omdat je toevallig een bepaalde trap niet op of af kan.

     Na het gezondheidswandelingetje hebben wij samen met Paramesh, onze trouwe compagnon van drie weken, een goed Chinees restaurant opgezocht. Het Chungwah Restaurant, Church Street  43, in Bangalore. Het was er goed eten en niet duur. Voor ons driëen betaalden wij Rs.436 en wij waren meer dan voldaan.

     Paramesh had pas een bericht ontvangen, dat de vlucht van deze avond naar Chennai, die eerst voorzien was rond 21u, daarna vervroegd naar 17u en nu weer verlaat naar 19u. dus haasten moesten we ons zeker niet. We hebben op M.G. Road een hele poos geflaneerd, tot het ongeveer tijd was om onze spullen in het hotel op te halen. We konden er ons nog wat verfrissen, want we hadden de kamer nog ter beschikking. We waren maar laat toegekomen de dag voordien en in het hotel telde een 24u uitchecking.

     Nu kwam  het moment om afscheid te nemen van iemand die, na zoveel tijd samen, stilaan een vriend geworden was. Het was voor alle drie een lastig ogenblik, maar het kon niet blijven duren.
De vluchttijd is nog enkele keren veranderd, maar om 19.30u konden we eindelijk aan boord gaan voor vertrek om 20u. We zaten pas neer als een stevige stortbui op de ruiten van het vliegtuig neerkwam. Het was voor ons als een verwelkoming thuis.

     Bij aankomst in Chennai, mijn echtgenote was de bagage gaan ophalen, sprak een onbekend iemand mij aan. Hij vroeg of wij al een hotel hadden, het was wel zo, maar ik liet hem zijn voorstel doen. Transfer van de luchthaven naar het hotel, overnachting in een twee persoonskamer met alles erop en eraan en de volgende morgen terug transfer naar de luchthaven voor de prijs van Rs.1.200 + Rs.150 taks. Het leek mij een goed voorstel, temeer daar we niet zo tevreden geweest waren in New Woodlands in Chennai. Het hotel dat wij aangeboden kregen was niet zo heel ver van de luchthaven en dus moesten we de dag daarop niet zo heel vroeg uit de veren. Bij aankomst ter plekke zagen we maar hoe goed we hier wel zaten, zeker als het maar is om een overbrugging te maken tussen twee vluchten. Wij hebben ‘s avonds nog goed kunnen smullen. 

                              Adres van het hotel: Hotel Mount Heera
                                                                  # 287, M.K.N. Road, Alandur
                                                                  Chennai – 600 016
                                                                  Tel.: 0091/44-22335656(9 lijnen)
                                                                  Fax: 0091/44-22331236
                                                                  E-mail: hotelmountheera@yahoo.com
                                                                  Website: www.hotelmountheera.com
                                                              
Dinsdag 18/03

     Kwart voor vijf werden we wakker gebeld en konden we een laatste maal de valiezen sluiten voor het vertrek huiswaarts. Om 5.30u zou men ons komen oppikken voor de luchthaven. De vlucht naar Bahrain was om 7.30u gepland en na het inchecken en de security controle konden wij de minuten aftellen om aan boord te gaan. Precies op tijd zette de Boeing  767 – 300/300ER zich in beweging en konden we na +/- 5uur vliegen de luchthaven van Bahrain terug bewonderen. Er was nu op de tarmac meer beweging dan in het opgaan. De Amerikanen hebben hier immers een luchtmachtbasis en maken gretig gebruik van de infrastructuur ter plaatse.

     De wachttijd van een kleine drie uur voor de volgende vlucht, naar Londen Heathrow, was voor ons meer dan lang genoeg. Het geluk was met ons, want nu ook konden we stipt op tijd de lucht ingaan nu met een Airbus Industrie A330 – 200. Na een voortreffelijke vlucht heeft het logge gevaarte halt gehouden aan Terminal 3, vanwaar we weer de bus op moesten en ons laten afleveren aan Terminal 1.

     Op London Heathrow vloog de tijd heel snel, want dat doe ik altijd en bij iedere vlucht, vragen om mijn persoonlijke rolwagen aan de deur van het vliegtuig te hebben bij aankomst. Wat er misgelopen is weet ik niet, maar er was geen rolstoel te bespeuren. Er was er wel een andere van de luchthaven, met kleine wieltjes, maar daar kan ik me zelf niet mee voortbewegen. Het vliegend personeel had mij beloofd om zo spoedig mogelijk het nodige te doen om me mijn vehikel te bezorgen. Aan de eerste balie die we tegenkwamen hebben we nogmaals de hele uitleg gedaan en zijn commentaar was: u zult hier moeten overnachten op kosten van Gulf Air of minstens de volgende vlucht nemen. Na ruim een goed half uur kwam een hoge piet van Gulf Air triomfantelijk met mijn eigen stoel aangebold. Nu was alle miserie van de baan en konden wij terug vrij gaan en staan waar wij wilden. Er is niks zo vervelend dan volledig van iemand anders te moeten afhangen, zeker als je het anders gewoon bent.

     1.10u heeft de piloot er over gedaan om Zaventem te bereiken. Vermits het een klein vliegtuig was, duurde het niet te lang eer we onze bagage hadden. Wij hadden hier nu eens het geluk aan onze kant, twee stuks hadden we in Chennai afgegeven en in Brussel rolden er in een korte tijd twee stuks van de band. Eens de politiecontrole gepasseerd, konden we uitkijken naar onze oudste zoon David, die beloofd had om ons te komen ophalen. Het was een blij weerzien, maar het weer viel ons een ietsje te koud uit. Wij zien er nu al naar uit om, vermoedelijk in januari, terug te gaan naar Zuid-India.

Voetnoot: In vele restaurants in Zuid India kan je enkel vegetarische maaltijden krijgen. In vegetarische restaurants serveert men absoluut geen bier, tenzij op uitdrukkelijke vraag van de klant en dan wordt de fles gebracht zonder etiket en met servetten omwonden, zodat niemand kan zien wat de fles zou kunnen bevatten.