Lente tussen Murcia en Alicante

Geschreven door Lien.

Deze paasvakantie boekten we een reisje naar de zon. Wij, dat zijn Thomas en Lien, beiden manuele rolstoelgebruikers, die ook nog wel beperkt kunnen stappen, en onze kinderen Ina (10 jaar) en Jona (5 jaar). We trekken richting Alicante, en zoeken daar in de buurt een logement. Uiteindelijk arriveren we in Parroquia de la Matanza een klein dorpje in de buurt van Murcia. De huurauto’s nabij de luchthaven van Murcia zijn echter veel beperkter, daarom dat we toch op Alicante vliegen.

Vervoer

We boeken onze vlucht bij Ryanair, vanuit Charleroi naar Alicante.  We vliegen normaal veel liever vanuit Oostende, want dat is vlakbij huis, maar met het budget dat we uitsparen kunnen we nog onze huurauto huren…  We huren onze auto via carjet.com bij Key-go-rent, een bedrijfje enkele km van de luchthaven. Ze komen je aan de luchthaven met een minibusje ophalen (niet rolstoeltoegankelijk, maar we krijgen wel alles in de koffer). Om vlotjes al onze bagage, onze rolstoelen en ons 4 in de auto te krijgen, kiest Thomas een vrij grote auto met automatische transmissie. We krijgen er ééntje die nog veel groter is: een minibusje. Plaats zat voor onze rolstoelen en bagage, maar 5 zitplaatsen over   In de smalle straatjes van de dorpjes was ik zeer blij geen chauffeur te moeten zijn.

Logies

We verblijven in Casa La Paloma, waar ze een toegankelijke kamer hebben, maar waar wij voor een appartement kiezen. Ludi, de eigenaar, maakt met plezier een mooie lange helling voor ons. Parkeren doen we voor de deur. We moeten wel telkens met de hand een zware poort openen en sluiten om het domein op en af te rijden, en wat nog moeilijker is, door een gaatje met een molslot de poort openen of sluiten. 
  Eens binnen in ons appartement is er links een bank die zetelbed kan worden (maar dan kan je niet meer door), iets verder rechts een tafel. Daar voorbij de keukenwand. De keukenwand is uiteraard niet aangepast, de meeste zaken zoals glazen, borden, tassen, … zitten uiteraard ook te hoog. De frigo zit wel laag. Tussen de tafel en de keukenwand is er onvoldoende ruimte om met de rolstoel door te kunnen. Maar met wat reorganiseren moet het wel lukken.
Er zijn twee kamers. Een kamer met een tweepersoonsbed, daar kan je de rechterkant van het bed met de rolstoel bereiken. En een kamer met twee enkele bedden, de doorgang tussen beide bedden is voldoende om met de rolstoel bij te kunnen.

De badkamerdeur is een smalle deur, we gokken net geen 70 cm, net voldoende voor onze manuele rolstoel. De badkamer is smal, en eigenlijk niet toegankelijk. In de douche plaatste Ludi een tabouret voor ons.  
Het zwembad en de ontbijtruimte kan je beiden drempelloos met de rolstoel bereiken (alles is vlak). Om naar het zwembad te gaan, moet je wel een soort hekje openen, (met de rolstoel altijd een maneuver uiteraard), maar wij vonden dit wel een meerwaarde. Het was een fysieke barrière voor onze zoon om tot bij het zwembad te komen (ook al kon hij het zelf openen). Er is ook een gemeenschappelijke frigo waar je een drankje uit kan nemen, maar dat is met een trede (vanuit de ontbijtruimte).  (Honesty bar).
Maar waar ze volgens ons erg weinig reclame mee maken is met hun toegankelijkheid voor kinderen… enkele schommels, een kinderfietsje waarvan Ludi met plezier voor Jona de banden oppompt, een pingpongtafel, en dan 1 trede hoger: tafelvoetbal, een pingpongtafel, speelgoed voor in het zwembad (bijvoorbeeld luchtmatrasje, een grote zwemband, waterpistolen,…).
Onze Ina ontdekte binnen ook een rij strips van Jommeke, en er zijn ook nog heel wat andere boeken in hun ‘bibliotheek’.  
De eerste dag nemen we ontbijt. Stokbrood van de bakker in het dorp, huisgebakken brood, verse fruitsla, een rij vleesbeleg, een schelletje kaas, brie, een kaas met truffel, versgeperst fruitsap, een eitje, zoet beleg,…  Oh ja, een appelsien, kumquat, citroen, pompelmoes,…  kan je hier gewoon plukken. De regel in Spanje is blijkbaar dat je iets mag plukken om ter plaatse op te eten (als de plantage niet afgesloten is), en dus niet om thuis fruitsap van te persen. Heel leuk is dat!
We nemen ook enkele keren het avondeten bij Ludi. Hij vraagt om ’s morgens te melden als je ’s avonds wil eten, maar dat is voor hem eigenlijk heel nipt.  Als hij het een dagje vroeger weet, is het duidelijk veel gemakkelijker om tegen 19u een lekkere maaltijd op tafel te toveren. We hebben er 3 keer erg lekker gegeten! Van zeer eenvoudige, maar zeer lekkere Belgische keuken, over een tapa van mosseltjes, tot cote à l’os op de BBQ met huisgemaakte frietjes. 15 euro voor voorgerecht en hoofdgerecht, drank inbegrepen. De kinderen (-12 jaar) betalen de helft van de prijs.

Uitstappen

Torrevieja

Eigenlijk kunnen we hier niets over vertellen behalve dat we parkeren bij het strand van  ‘La mata’ waar we zeer vlot kunnen parkeren. We rijden met een helling op het strand, maar verder dan dat kan je met de rolstoel ook niet raken. Uiteraard doen we dat toch (te voet), Thomas en de kinderen wagen zich zelfs in de zee. Een Chinese dame komt ons een massage verkopen. Ina, Thomas en ikzelf genieten elk van een rugmassage (10 euro pp, 15 min).  
We sluiten onze vakantie met een bezoek aan El Palmeral park, een park op 10 minuten van de luchthaven van Alicante. Aanvankelijk denken we er gewoon niet binnen te raken, want de ingang begint met een rij trappen. Gelukkig zijn er tal van ingangen, zodat we toch vlot zonder trappen binnen raken. De speelpleintjes hebben we niet gevonden, we konden ook een serieus stuk van het park niet bezoeken, volgens ons zijn ze het aan het renoveren. Maar dat belet niet dat het wel leuk is om eens door te wandelen (ook al ruikt het water naar chloor).  We bewonderen wel de aangelegde waterval. 

Een wandeling vanuit ons logement naar de bakker in het dorp, 1km 300 meter, is voor ons heel haalbaar. Met momenten rollen we zonder moeite richting dorp, maar de hellingsgraad is zo licht dat het ook in het terugkeren goed meevalt! De weg is geasfalteerd. Voor de bakker zelf moet je een trede doen.
We wandelen ook een blokje in de buurt van ons logement, hier zijn sommige wegen niet geasfalteerd, maar ze liggen zo hard en zijn met grint verhard dat het goed meevalt.  We wandelen wel met ons 5de wiel (freewheel), zonder zijn die keitjes natuurlijk storender.

Orihuela

We willen er de dinsdag van de goede week (Semana Santa), ’s avonds een hapje gaan eten, vinden er wonder boven wonder parking, en komen onmiddellijk op een processie uit! De mannen (?) met zwarte kappen delen o.a. aan onze kinderen snoep uit. Orihuela ervaren wij trouwens als vlak!
Een andere dag eten iets in Restaurante San Pascual. Calle San Pascual 28. Het is niet zo goedkoop, maar je rijdt er wel vlot met de rolstoel binnen, het toilet is relatief ruim en heeft handgrepen. Alleen jammer dat ze de doorgang versmald hebben, door er een soort paravent half voor te plaatsen. Met een manuele rolstoel moet het volgens mij wel lukken.
We bezoeken er ook het Museo de la Muralla. Hier zie je enkele overblijfselen van de stad vroeger. Zeer moeilijk te vinden, vonden wij. Maar we helpen u even: het is eigenlijk in het gebouw van de universiteit van Miguel Hernandez (Faculty of Social Sciences and Law De Orihuela). Bijzonder rolstoelvriendelijk en gratis voor iedereen. Lift naar beneden, en dan mooi pad over en door de site. Er is een armleuning, maar deze is op ooghoogte voor onze Jona, hij kan er dus zo onder, wat hij gelukkig niet deed 

Murcia

Ook hier opvallend vlak.  We wandelen door de straatjes, en drinken iets op een plein. Plots zien we dan een lange rij priesters (of zijn het acteurs??) uit de kathedraal komen.  Ook dat zal wel in de Semana Santa te kaderen zijn!

Alicante

Hier vertellen ze op de toeristische dienst dat je met de lift naar het kasteel kan. De lift kost 2,7 euro per persoon (als ik het goed begreep), het bezoeken van het kasteel is gratis. Maar wij zijn niet geweest.
Wel wandelen we door de paddenstoelenstraat en door de laagste straten van Santa Cruz (deze zijn wel hellend). We kopen een souvenirtje langs l’esplanada: als rolstoelgebruiker een heerlijke ondergrond, maar let op als je moeilijk de been bent, want de mozaïekjes zijn best glad!

Ricote vallei 

Ludi is deze op onze vraag gaan testen, maar stelde vast dat er eigenlijk niet veel te wandelen valt als rolstoelgebruiker… Wij zijn nogal eigenzinnig, en zijn toch zelf eens gaan kijken.  Eerst en vooral: ook vanuit de auto is dat een mooie route!  We stappen wel enkele keren uit.  

• Archena: Hier stappen we niet uit, maar we zien onder ons wel een soort boulevard liggen, mogelijks kan je hier dus wel een stukje wandelen.
• Mirador de la Morra onderweg naar Villenueva. Hier stappen we een eerste keer uit om het uitzicht te bewonderen.
• Ter hoogte van Ulea steken we de Segura even over, we parkeren de auto, en wandelen langs de Segura, en door het dorpje terug. Mooie route, voor ons gemakkelijk haalbaar (in het centrum zelf wel wat hellender). We deden de wandeling met ons 5de wiel.
• Blanca: Hier liggen langs de Segura meerdere hellingen naar beneden en kom je tot bij het water. Er is ook een soort strandje.  Onze bedoeling was om hier nog een stuk langs de Segura te gaan wandelen, en eens te kijken hoe ver dat lukt. In werkelijkheid gingen we niet ver… Mochten er daar iets meer keitjes in het water liggen dan elders… wij weten niet hoe het komt…

  We bezoeken het natuurgebied de Salinas San Pedro del Pinatar. Eerst parkeren we ons bij Cuva de la Culebra, we wandelen op het vlonderpad naar Playa de los Torre Derribada. Maar de vlonders zijn op twee plaatsen zomaar onderbroken (er kruist een wandelpad zonder vlonders).  Zo moet je er op het einde van een helling een diepe trede naar beneden, en enkele meters verder weer een hoge trede omhoog!  Doodjammer. Het pad eindigt bij een zandstrand. Ook als je dit pad niet volledig kan doen, is toch wel de moeite er een eindje langs te wandelen, het is er best mooi.  Daarna rijden we langs de roze zoutmeren verder naar de volgende parking.  Hier is er ook een infopunt! De dame daar is ontzettend vriendelijk, en vertelt ons dat het gele pad tegenover de vorige parking gemakkelijker geweest zou zijn om met de rolstoel te doen.  Dat is kennelijk ook de plek om flamingo’s te spotten, maar ze zitten vaak ver weg omdat er teveel auto’s zijn. Nabij Mar Menor heb je zeker ook kans om flamingo’s te spotten vertelt ze ons.  

Ze vertelt ons dat je van Centro de Visitantes Las Salinas tot Molino de Calcetera ook goed met de rolstoel kan wandelen. Willen we liever de modderbaden (baños de lodo) van Mar Menor, dan raadt ze ons aan voor Molino de Quintin te parkeren, want daar kan het wel eens druk zijn. We doen ons eigen gedacht en rijden uiteraard eerst helemaal door, waar we dan ook nog mooi op de rolstoelparkeerplaatsen kunnen parkeren… Kijk eens wat een mooi fiets-rolstoelpad 

Je kan via een helling tot aan het water rijden. De hellingen dicht bij het de boulevard komen eigenlijk niet diep genoeg in de zee, daar moet je dus nog enkele meter dieper om de gladde modder te kunnen nemen. De andere hellingen gaan vermoedelijk wel diep genoeg (want die gaan veel dieper dan die enkele meters). En voilà, nu kunnen we zonder kwaaltjes weer naar huis.