Kort verblijf in de Eeuwige Stad: Rome 2016

Geschreven door Pieter.

Wat doe je als je enkele dagen vrij hebt, maar de lentezon geeft niet thuis? Wij zochten een plekje waar het wel zonnig was en boekten een last-minute naar Rome.

Vervoer

Om mijzelf meer bewegingsvrijheid te geven, en Karen niet te veel duwwerk, huurde ik een kleine scootmobiel bij Accessible Italy. Deze non-profit organisatie verhuurt ook ander materiaal zoals manuele rolstoelen of zuurstofflessen, en biedt veel informatie voor wie Italië bezoekt. Ondanks de zeer korte termijn vond ik hier een Pride ES8. Het kostte mij 200 euro voor 4 dagen, aflevering en ophalen aan het hotel inbegrepen.

Toen we in ons hotel aankwamen stond de scootmobiel al klaar. Ik had gekozen voor eentje met drie wielen omdat ik dat het meest gewoon ben en omdat je zo een kleinere draaicirkel hebt. De Pride ES8 is een licht, compact voertuigje dat je zo kunt demonteren, ineenvouwen en in de koffer van je auto zetten. De hoofdstraten bleken goed berijdbaar, met hellende vlakken of verlaagde stoepen aan de meeste oversteekplaatsen. Maar voor de meeste andere straten van de Italiaanse hoofdstad bleek dit wagentje toch niet helemaal ideaal. Zonder luchtbanden schokte de scooter hevig op de kasseien en oneffen stoeptegels, alsof de oorspronkelijke heirbanen er nog steeds lagen. De kleine wielen geraakten niet over drempels van meer dan pakweg 2 cm. Als ik over een scheef voetpad moest, had ik al mijn gewicht nodig om de lichte scooter niet te laten kantelen (een keertje reageerde ik te laat en kwam zijdelings in een kraam terecht, gelukkig zonder schade). En toch… ik kon er pittige hellingen mee aan, de scheve trottoirs zouden nog lastiger geweest zijn met een manuele rolstoel en dankzij de volle bandjes kon ik niet lek rijden.

Hotel

Voor mij was het de eerste keer in Rome, Karen verbleef hier zes jaar eerder al met een vriendin. We logeerden vlakbij het Forum Romanum, dus pal in het centrum. Ons hotel (Forum) beschikte over een kleine lift waar mijn scootertje niet in paste. Gelukkig mocht de scooter beneden in de lobby opladen. Voor alle duidelijkheid: rolstoeltoegankelijk is dit hotel niet, maar omdat ik binnenshuis met krukken kan lopen volstond dit voor mij.

Volk

We bezochten de Eeuwige Stad net tijdens een heilig jaar, precies in het weekend dat er zowel een Gay Pride als een speciale mis voor langdurig zieken plaatsvond. Misschien verklaart dat waarom Karen in vergelijking met zes jaar tevoren zo veel meer toeristen zag. Alleen ’s morgens vroeg had je nog de kans om een beetje rustig de schoonheid van de stad te ervaren. Met al dat volk was ook een enorme industrie aan hardnekkige leurders, amateurgidsen en bedelaars naar Rome afgezakt. Vervelend, omdat zowel de aanbieders als de bezoekers vaak pal voor de hellende vlakken of toegankelijke doorgangen bleven staan. Als je oogcontact maakte, kon je er donder op zeggen dat je het volgende moment een prul in je handen geduwd kreeg, zogezegd als cadeau, maar je moest er uiteindelijk wel een royale duit voor in ruil geven.

Mooi

Bij de bezienswaardigheden die we bezochten steken het Pantheon en vooral het Colosseum er met kop en schouders bovenuit. Nu hoef je in deze stad echt geen moeite te doen: waar je ook kijkt, telkens sta je oog in oog met een stukje wereldgeschiedenis.

Het Pantheon is een gewezen tempel die enkel verlicht wordt door een ronde opening in de dakkoepel. We bereikten de ingang via een redelijk steil hellend vlak. Het was wel goed dat ik niet alleen was, want de doorgang was dikwijls afgezet met een lint.

Aan het Colosseum bleken de wachtrijen enorm. Maar een gids wees ons hoe we langs de vele wachtenden voorbij konden. Rolstoelers en hun gezelschap mogen er zelfs gratis in (wel tickets ophalen, aan de reservatie-balie). Dan zou je denken dat de beleving waarschijnlijk minder is, maar nee hoor! Dit antieke bouwwerk is helemaal toegankelijk gemaakt. Eerst reed ik beneden rond, zonder een drempel tegen te komen, daarna namen we de glazen lift naar boven. Er zijn ook plaatsen waar je vanuit de rolstoel een perfect uitzicht hebt. Ik maak me stilletjes de bedenking dat dit tweeduizend jaar oude stuk werelderfgoed blijkbaar meer aanpassingen verdraagt dan om het even wat in ons eigen landje. Op foto’s had ik het Colosseum altijd als een sombere, donkere ruïne gezien. Maar intussen blijkt alles flink opgepoetst en gezandstraald, waardoor het amfitheater opnieuw helderwit stond te blinken in de zon.

Lekker

Wie ons een beetje kent, weet dat we ook graag lekker eten en drinken. Mogelijkheden genoeg, al moet je wel een beetje uitkijken met de prijzen. Heel vaak zagen we vermeld staan dat de bediening inbegrepen in de prijs was, maar een enkele keer wilde men hiervoor 10 tot 15 procent extra aanrekenen. Er zijn ook cafés waar je beduidend minder betaalt voor een koffietje aan de bar dan voor dezelfde espresso op het terras. Dat is bijvoorbeeld het geval bij Giolitti, waar de Romeinen al meer dan honderd jaar versgedraaide ijsjes in tientallen smaken komen smullen.

Wij proefden heerlijke pizza bij 'Gusto. Je komt er drempelloos binnen en er is op het gelijkvloers een redelijk toegankelijk toilet (één steunbeugel). De andere adresjes hebben we alleen vanop het terras gezien. Zo ontdekten we een lekker en prettig geprijsd restaurant “Mario’s” aan het Forum Romanum (Piazza del Grillo) en een authentieke wijnbar met goede keuken “La Barrique” (Via del Boschetto). Dit is de echte Italiaanse keuken, waar je groenten apart bijbestelt. Even is er verwarring als Karen een slaatje vraagt bij haar vlees en aardappelen. "Patatjes zijn toch groenten?"

Conclusie

Rome beschikt over veel troeven die een mens graag in zijn leven een keertje wil zien. Er is op bepaalde punten ook bewonderenswaardig veel aan de toegankelijkheid gedaan. Maar om bij die parels te geraken moet je toch heel wat moeite doen. De grote drukte en de vaak erbarmelijke staat van de voetpaden en wandelstraten maakte dat we al bij al minder van de schoonheid van de stad hebben kunnen genieten.

Arrivederci? Misschien.