Citytrip in Beijing

Geschreven door Conny.

06-05-2015

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: de reis naar Beijing ging beginnen! Hoewel het er zondag en maandagochtend even op leek dat we zouden moeten annuleren, kwam alles uiteindelijk toch nog goed. Het vliegtuig vertrok om 17:40 (Nederlandse tijd). Omdat we assistentie hadden aangevraagd op het vliegveld voor de zekerheid maar wat eerder vertrokken dus zo rond 12:15 zijn we in de auto gestapt op weg naar het Hyatt Place Hotel in Hoofddorp waar we - met dank aan Groupon - een parkeerplaats hebben gereserveerd. De rit verliep voorspoedig. Onderweg wel een flinke regen- en hagelbui gehad, maar dat mocht de pret niet drukken. Dus iets na 14 uur kwamen we bij het hotel aan. De auto gestald en om 14:30 met de shuttle naar Schiphol waar we voor 15 uur aan kwamen.

Maar gelijk naar de balie van Axxicom voor de assistentie. Maar nee, we moesten naar boven en daar achter de balie zou je assistentie kunnen krijgen. En dat was me toch een roteind lopen! Hoezo assistentie? Dan maar langs de KLM balie. Bleek dat we andere stoelen hadden gekregen dan aangevraagd, want ja, assistentie he, dan mag je niet aan het gangpad zitten, maar moet je bij het raam. Belachelijk natuurlijk, want tot nu toe hebben we altijd gebruik kunnen maken van een stoel aan het gangpad, juist voor iemand die slecht ter been is (je zult je knie maar niet kunnen buigen).

Anyway, vervolgens, wachten, wachten, wachten totdat de assistentie ons naar de gate bracht. En toegegeven, dan is het wel weer prettig. Met zo'n caddywagen naar de douane, daar word je snel doorheen geloodst en naar de gate waar helaas het boarden al was begonnen. Maar we mochten tussendoor en konden zo toch redelijk rustig naar de stoelen lopen. De piloot mocht eerst niet starten omdat er zo'n harde wind stond (80 km/u) en er maar 1 vertrekbaan open was. Maar uiteindelijk dan toch gestart en hup in de lucht.

En toen begon de lange, lange vlucht met zo'n 80 - 90% Chinezen en de rest anderszins. Tja, wat doe je op zo'n vlucht? Filmpje kijken. Conny heeft Jupiter ascending, Kingsman secret service en The imitation game gekeken. Cees ook Jupiter ascending, maar voornamelijk de vluchtinformatie. Hier en daar wat lichte turbulentie, avondeten dat prima was, ontbijt wat minder was (tenminste, dat vond Conny) en om ongeveer 08:45 (Beijing tijd) geland op het vliegveld van Beijing. Conny vond het een wat dubieuze landing (geen baby-billetjes-zachte landing in ieder geval).

07-05-2015

Op het vliegveld stond de assistentie alweer klaar en na 3x paspoortcontrole en de koffers halen stonden we toch redelijk vlot al in de aankomsthal waar we werden opgehaald door - naar later bleek - een kamikaze chauffeur. Hemeltjelief wat een rit. Cees zag de humor er wel van in (of waren het zenuwen???), Conny heeft een groot gedeelte van de rit met haar ogen dicht gezeten en meerdere keren de man voor gek verklaard. Dat vloog met een noodgang van links naar rechts, over de vluchtstrook, over de uitvoegstrook, onee, toch maar weer naar links. Conny vond het een zenuwslopende rit (en nee, dat heeft niets te maken met 'control freak', die man was gewoon of gek, of levensmoe). En dat het echt niet altijd goed gaat bleek wel door de taxi die onderweg geramd was door een bus, waar de chauffeur dan weer heel verbaasd over was. Grappig, wij vonden het juist weer verbazingwekkend dat we maar 1 botsing hebben gezien onderweg. Maar... de chauffeur heeft ons echt tot voor de deur van het hotel afgezet. Hij reed op een gegeven moment een echt heel smal steegje in (het hotel ligt in een hutong), kon het niet vinden, heeft het gevraagd en al doende een paaltje geschampt (maar we betwijfelen het of hij dat in de gaten heeft gehad) en uiteindelijk dus mooi voor het hotel afgezet. Maar bovenal... we hebben de rit overleefd :-) .

We konden gelijk de kamer in wat natuurlijk heel fijn was. Officieel is dat pas vanaf 14 uur. Het hotel is ingericht in Chinese stijl en ziet er hartstikke leuk uit, met een mooi binnenhofje. We hebben even rustig gezeten en kwamen tot de conclusie dat we honger hadden en we de buurt maar eens moesten verkennen. Het hotel ligt in een echte hutong waar je het dagelijks leven direct 'meemaakt'. Veel restaurantjes en winkeltjes.

We zijn langzamerhand naar de Lama Tempel gelopen en hebben die eerst bezocht. Echt een megagroot complex met allemaal hallen waar verschillende goden/Boeddha's staan. Bij iedere hal kun je wierook branden. Je pakt dan 3 staafjes wierook, steekt deze aan, houdt het voor je voorhoofd en buigt dan drie keer richting tempelhal. We zagen dat sommigen ook richting de vier windrichtingen bogen, maar dat deed niet iedereen. Er waren ook verschillende monniken waarvan een deel op een bankje zat en een deel aan het werk was (stoep dweilen, vegen, etc.). Conny vond het indrukwekkendste beeld dat van Maitreya dat 26 meter hoog is (waarvan 8 meter onder de grond) en uit 1 stuk sandelhout is gesneden. Echt prachtig om te zien. Het gehele tempelcomplex was trouwens prachtig.

Nog wel een grappig voorval. Conny zit tussen Cees en een oudere Chinese dame op een bankje. Pakt de dame ineens Conny's arm vast om eens even te voelen.

Je leest wel dat 'westerlingen' bekeken worden, maar dit was toch wel ietwat onverwacht. Zowel Conny als de dame moesten er in ieder geval erg om lachen. En je leest (en hoort) ook overal dat ze nieuwsgierig naar je zijn en graag een babbeltje in het Engels met je maken. Nou, dat klopt ook. Aan aandacht dus geen gebrek...

Na de Lama tempel zijn we weer teruggelopen. Het was hartstikke mooi weer (erg warm zelfs) dus dat zat mooi mee! We hebben even een uiltje geknapt in de hotelkamer. Daarna is Conny geld gaan pinnen bij de bank om de hoek en heeft gelijk maar even de buurt verkend. De metro ligt verderop in de straat en eigenlijk is de hele buurt vergeven van de restaurantjes, dus omkomen van de honger zullen we zeker niet. Maar gelijk 2 cappuccino en een Chinese variant van een worstenbroodje gekocht. Vreemd maar best lekker. We kwamen erachter dat we morgenochtend niet in het hotel kunnen ontbijten, want het ontbijt is vanaf 7 uur en om 7 uur komt Joe ons halen voor een excursie naar de Chinese muur en de Ming graven. Daarom maar besloten om broodjes te halen in de bakkerij. En gelijk water besteld. Maar hier ging het communicatief toch niet helemaal goed, want we bedoelden koud water, maar kregen 2 bekers warm water. Dus in de theewinkel verderop maar gelijk een blikje thee gehaald. 200 Yuan voor 500 gram. 500 gram???? Dat lijkt ons een beetje veel. Dat is dus uiteindelijk 100 gram in een mooi blikje geworden. De thee smaakte prima.

Morgen naar de Chinese muur, toch wel een hoogtepunt tijdens deze trip. Hopelijk blijft het weer ook een beetje goed en is er niet teveel smog, maar dat zullen we morgen wel zien. Eerst de volgende dollemansrit maar overleven :-) .

08-05-2015

Vandaag vroeg opgestaan omdat Joe ons om 7 uur kwam halen. Of 7:15... Hoewel we van plan waren om naar Badaling te gaan omdat dat beter begaanbaar zou zijn, stelde Joe - op aandringen van de dame van het hotel - voor om toch maar naar Mutianyu te gaan. Hij kende daar een mannetje en kon ons wel bovenaan (wat later een relatief begrip bleek) met de auto afzetten om vervolgens met de kabelbaan verder omhoog te gaan. Mutianyu was een stuk rustiger dan Badaling zei hij en ook dat hadden we inderdaad overal op internet gelezen. De busladingen gaan naar Badaling, dus daar is het altijd druk(ker). Niet dat ons dat heel veel uitmaakte (als je van rust houdt, moet je misschien niet naar Beijing gaan :-) ), we hielden vooral rekening met de loopafstanden van Cees. Maar welk gedeelte van de muur ook, wij zijn overal voor in!

Dus zo gezegd zo gedaan, op weg naar de Chinese muur (of "Grote muur" zoals ze hier in Beijing zeggen). Rit duurde ongeveer 1,5 uur en hoe verder we van Beijing kwamen, hoe rustiger het werd op de weg. De omgeving was niet onaardig, maar ook weer niet super bijzonder. Gewoon een (B)weg. Om ongeveer 08:30 kwamen we aan bij de eerste slagbomen. En inderdaad, Joe kende een mannetje dus door de eerste slagboom was geen probleem. De tweede slagboom werd iets moeilijker, maar ook daar mochten we doorheen. En toen waren we boven. Nou ja, boven... We moesten nog de ettelijke trappen op om de kabelbaan te kunnen gebruiken. Of we ook last van hoogtevrees hadden. Eh, misschien had je die vraag beter beneden kunnen stellen :-) . Maar nee, geen hoogtevrees dus hup de kabelbaan in. Heel opvallend, het was onderweg doodstil. Je hoorde op een gegeven moment alleen op enkele plaatsen 'No stopping, no photos' van de rodelbaan (zouden er nu echt mensen zijn die op een rodelbaan stoppen om foto's te maken???). Eenmaal boven moesten we nog een klein stukje lopen en kwamen we langs een souvenir-koffie-stand. Eerst naar de muur, dan de rest.

Eenmaal op de muur was het inderdaad erg rustig. Er liepen hier en daar nog wel wat mensen, maar dat was te verwaarlozen. Alleen veel verder op het rechterdeel liepen wat vroege vogels. Maar wat indrukwekkend zeg! Zeker als je de omgeving zo om je heen ziet, realiseer je je dat die muren en wachttorens echt in de middle of nowhere gebouwd zijn. Wat een werk moet dat geweest zijn! Na de ettelijke foto's en veel uitleg van Joe hebben we nog even met een andere Chinese meneer staan praten die uit een plaatsje bij het Karstgebergte kwam en die in de verzekeringen heeft gezeten. Da's toevallig. Het krukje voor Cees trok ook nog het nodige bekijks. Uiteindelijk hebben we toch wel flink wat tijd op de muur doorgebracht. En toen weer naar beneden. Ging een stuk vlotter dan naar boven :-) . Bij het souvenir-koffie-standje heeft Cees van Conny een medaille gekregen met zijn naam en datum gegraveerd (hoezo kitsch :-) ). En Conny heeft voor haar verzameling een koelkastmagneet gekocht. En afdingen natuurlijk. Aan het feit te zien dat ze nog steeds lachten, hebben we vermoedelijk toch nog teveel betaald, maar ach, wat maakt het uit. Op de kabelbaan zag je al dat het een stuk drukker werd, dus het was een goed idee om vroeg aanwezig te zijn. Het weer was inmiddels ook van bewolkt naar zonnig opgeklaard. Eenmaal beneden waren er veel souvenirstandjes verrezen. De ene na de andere verkoper besprong je met t-shirts etc. Maar met een medaille en koelkastmagneet waren wij al erg tevreden en laten we eerlijk zijn, we kwamen niet voor de souvenirs (dat doen we op een ander moment wel :-) ).

Vervolgens zijn we naar de Ming graven gereden. Op de terugweg een haarspeldbocht weg door de bergen gevolgd met in het dal verschillende (appel)boomgaarden en moestuintjes. Was een leukere weg dan de heenweg naar Mutianyu. De Ming graven is een enorm complex dus we kozen ervoor om alleen de Heilige weg te bewandelen. Dat is een 7 kilometer lange weg (hoewel hij een stuk korter lijkt als je de shuttlebus neemt) met aan de zijkanten verschillende beelden. Deze heilige weg was de weg die iedere (overleden) keizer moest nemen naar zijn tombe. De tombes hebben we niet meer bezocht, maar Cees had sowieso al geen eisen aan het bezoek en voor Conny was vooral de Heilige weg iets wat ze graag wilde zien. En dat is gelukt.

Al met al waren we om een uur of half twee terug bij het hotel. Nog even geluncht, geld gepind en gerelaxt. En toen was het alweer tijd voor het avondeten. Vooraf hadden we op internet een restaurant gezien dat goede reviews kreeg van bezoekers en dat vlak bij het hotel lag. Bleek dat het restaurant tegenover het hotel lag. Dus we hebben vanavond heerlijk lamsbarbecue gehad. Dan krijg je een poot van een lam wat op een spies zit en die je aan je tafel boven een barbecue-vuurtje braadt door er elke keer stukken af te snijden en die dan op de tafelbarbecue gaar gaat braden. Na het eten is Conny nog even cappuccino met een gebakje gaan halen bij de bakker. Onderweg nog een kraampje gezien die prachtige kettingen hadden, dus daar gelijk maar 2 van meegenomen. En natuurlijk afdingen, maar ja, dan sturen ze een meisje van een jaar of 7 op je af (omdat die een beetje Engels spreekt) met een schattig brilletje en dan kun je het toch niet over je hart verkrijgen om de grens op te zoeken. Dus vermoedelijk veel te veel betaald, maar voor Nederlandse begrippen nog steeds een schappelijke prijs.

Morgen staat de Verboden Stad op het programma met als het goed is het Plein van de Hemelse Vrede en 's middags een theeceremonie. We zijn heel benieuwd.

09-05-2015

En alweer de vierde dag van de vakantie en de derde dag in Beijing. Vandaag om 07:30 opgestaan zodat we lekker rustig aan konden doen en konden ontbijten. Om 09:00 werden we opgehaald door de Nederlandse gids voor een excursie naar de Verboden Stad en later de theeceremonie. De gids lijkt niet echt een ochtendmens.

Met de taxi naar de Verboden Stad. Daar aangekomen was het echt megadruk, vooral met Chinezen. Het is echt een megagroot complex met verschillende hallen, paleizen en woonvertrekken. Met bijna een kilometer lang en 750 meter breed is het dus best groot te noemen. Op de hoogtij dagen woonden er zo'n 10.000 mensen. We hebben de Hal van de Opperste Harmonie bezocht met de drakentroon. En we hebben nog verder gestruind waarbij de gids vertelde over hoe het er destijds toe ging, de symboliek en een stuk geschiedenis van de verschillende dynastieen. Daarna zijn we naar de porselein tentoonstelling in een ander deel van het complex gegaan.

Vervolgens zijn we met een taxi naar het Plein van de Hemelse vrede gereden. Dat was dan wel weer aardig van de gids. Hoewel het vaak lijkt alsof het een groot plein is met aan de ene kant het portret van Mao boven de poort en aan de andere kant het Mausoleum, loopt er eigenlijk een brede weg doorheen (vol met verkeer). Omdat je maar op een paar plaatsen kunt uitstappen, hebben we een rondje om het plein heen gereden zodat we het toch nog goed konden bekijken.

Daarna zijn we naar het theehuis gereden voor de theeceremonie. Het theehuis bevindt zich vlak bij de Confuciustempel (en dus ook niet zo ver van ons hotel af). Gedurende de hele ceremonie, die vooral in het teken staat van de techniek van theezetten en de smaak van de thee en minder in alle handelingen eromheen (zoals bij de Japanse theeceremonie), werd alles duidelijk uitgelegd. We hebben een witte thee, licht rode (Oolong) thee en zwaardere rode thee geproefd. De zwaarte zit hem vooral in de mate waarin de thee gefermenteerd is. Het was erg interessant om eens mee te maken en vooral de hele ceremonie eromheen was erg leuk om te zien. Qua smaak vonden we beiden de witte thee het lekkerst.

Vervolgens zijn we rustig teruggelopen naar het hotel waar we nog even een late lunch genomen hebben. Op de kamer hebben we even uitgerust en rond 17:30 zijn we gaan eten verderop in de straat waar ze bij Lao Liu Mongoolse hotpot serveerden. Nog nooit gehad, maar wel lekker. Je kiest eerst drie vleesproducten uit (ze hebben met name lams- en schapenvlees) en vervolgens 5 groenten (wij hadden spinazie, lotusscheuten, zoete aardappelen, Chinese kool en een soort van grote champignons). Dat doe je in het water van de hotpot en zodra het gaar is (wat heel snel is) haal je het eruit, doop je het in een schaaltje met een soort saus (die je eerst zelf met fijngesneden groenten moet mengen) en eet je het op. Natuurlijk met stokjes. We waren wederom de enige 'westerlingen'. Omdat we het nog nooit gegeten hadden, hebben we hier en daar wel wat hulp gevraagd. Conny heeft nog in het Chinees gevraagd of het niet pittig was en ze begrepen haar ook nog! Nee, was niet pittig. Nou dat klopte. Toch weer handig zo'n woordenboek app. Conny heeft ook in het chinees om water gevraagd, dat ging niet helemaal goed.

Als je in Nederland om water vraagt in een restaurant, krijg je automatisch koud water. Als je in Beijing om water vraagt, krijg je automatisch warm water. Dus de volgende keer vragen om KOUD water :-) .

Toen we het eten op hadden, besloten we om naar het Olympisch stadion te gaan. Dat ging nog niet vanzelf. De dame van het hotel kon telefonisch geen taxi bereiken, dus op die manier lukte het sowieso niet. Toen stelde ze voor om na haar dienst (20:00 uur) naar de straat te gaan en dan zou zij ons helpen om een taxi te krijgen, want we wilden graag dat de taxi bij het stadion op ons zou wachten. Anders sta je daar buiten de 4e ring en kom je niet meer terug. Nou, de ene wilde niet wachten, de ander wilde niet naar het Olympisch stadion. De dame van het hotel was op een gegeven moment de wanhoop nabij en wij maar zeggen: joh, geeft niets, dan gaan we gewoon niet, geen probleem. Maar nee hoor, wilde ze niets van weten. Dan maar met een app. Nee, geen internet. Uiteindelijk heeft ze toch een taxichauffeur bereid gevonden om ons mee te nemen. Eenmaal op de plek aangekomen kon de taxi niet dichtbij parkeren (dus heeft hij hem illegaal langs de weg geparkeerd). Wij de taxi uit. Nou, dat was nog een hele toer. Je moest helemaal omlopen en dan nog een heel stuk lopen. Dus Cees is weer teruggelopen richting taxi en Conny is op een hol en een draf omgelopen en heeft gefilmd en gefotografeerd. Niet helemaal het terrein op gelopen, dat zou veel te lang geduurd hebben. Maar we hebben de beelden :-) . En Cees heeft de gebouwen 'live' gezien vanuit de taxi toen we op de terugweg reden. Dus missie toch geslaagd, zij het met wat omwegen :-) .

Vandaag hebben we nog geboft met het weer. Er was regen voorspeld, maar het heeft een piepklein beetje gedruppeld en later heeft de zon geschenen. Morgen gaan we waarschijnlijk niet boffen met het weer want er wordt flink wat regen voorspeld. En dan hebben we nog wel een buitenactiviteit (het Zomerpaleis). Ach, we zullen zien. De regenponcho's liggen al klaar...

10-05-2015

Vandaag stond het Zomerpaleis op het programma. De gids zou ons weer om 09:00 ophalen. Daarom maar weer om 07:30 opgestaan om te ontbijten etc. De gids was wat te vroeg, snel de spullen gepakt en vertrokken. Voor de deur van het hotel stond een aantal rode auto's met aan de zijspiegels een roze strik met hartjes. Snelle conclusie: er ging iemand trouwen. Toen we naar de grote weg liepen voor een taxi, kwam het bruidje er inmiddels al aanlopen, dus even snel een fotootje gemaakt.

Toen we weer verder liepen, vertelde de gids dat zij 'gisteren al de taxi had betaald en dat vandaag ECHT niet nog een keer ging doen'. Nu hadden we over het vervoer vooraf niets afgesproken en gisteren had de gids niet gezegd dat de kosten van een taxi niet bij de prijs in zaten. Dat had ze dus beter wel kunnen doen want nu kwam het wel erg onaardig en boos over. Om een heel lang verhaal kort te maken: Conny gaf aan dat wij wel zouden betalen, dat het geen probleem was, gids bleef boos (om van alles en nog wat), trok later weer iets bij, maar een hele gezellige dag werd het uiteindelijk niet.

Het zomerpaleis was wel erg mooi en vooral ook groot. Inmiddels was het van een beetje miezeren over gegaan naar echt regenen. Dus in de stromende regen hebben we een heel eind gelopen van de ene kant van het complex naar de andere kant. Onderweg nog wel wat souvenirtjes gekocht. Na het fotograferen van de marmeren boot zijn we met de boot meegegaan naar Suzhou street, een straatje dat nagemaakt is van de plaats Suzhou en wat eigenlijk allemaal winkeltjes aan het water zijn. En vervolgens weer met de taxi mee terug. Al met al hebben we de corridor (700 meter lang), de marmeren boot en dus die Suzhou straat gezien. Nu moeten we er wel eerlijk bij zeggen dat lopen natuurlijk wel een probleem is, dus dan ben je ook wel beperkt in de keuzemogelijkheden (je kunt toch niet alles zien, daarvoor is het veel te groot). Maar we hebben toch een wat onplezierig gevoel aan de dag over gehouden.

We hadden vooraf nog wat andere uitstapjes bedacht, die we gezien het weer en het vele lopen voor Cees maar niet gedaan hebben. We hebben in plaats daarvan lekker in het hotel gerelaxt en opgedroogd want inmiddels waren we door en door nat (die regenponcho's die klaar lagen waren we dus vergeten). Conny heeft 's middags nog even een snelle route naar het restaurant uitgeprobeerd, was maar 5 minuten (normaal looptempo). 's Avonds zijn we naar Hua's Courtyard restaurant geweest om daar de 'Yonghe Dynasty Roast Duck' te eten. We hadden nog een 'klein soepje' besteld (wat dus een hele grote schaal bleek te zijn :-) ), wat gemarineerd varkensvlees en een dessert van verschillende kleine gerechtjes. En die eend was lekker! Het vel was lekker knapperig, het vlees heerlijk mals. Al met al een heerlijke maaltijd en een fijne afsluiting van een regenachtige dag met een valse start.

Morgenochtend hebben we de tai chi workshop en daarna het kalligraferen. En als alles meezit, gaan we morgenavond naar de Peking Opera.

11-05-2015

Vanochtend konden we uitslapen, dus zijn we pas om 8 uur opgestaan. Even rustig aan gedaan en ontbeten. We zouden om 10:15 opgehaald worden en het leek Conny verstandig om toch maar wat geld te pinnen. Vlak voor de afgesproken tijd liep Cees alvast naar de hoek en Conny zou de gids (gelukkig een ander dan gisteren) opwachten bij het hotel. Ziet ze ineens Cees met een meisje terug komen lopen. Bleek dat het programma aangepast was. In plaats van 11 uur tai chi en 14 uur kalligraferen, zouden we om 13:30 gaan kalligraferen en om 16:30 pas tai chi. Maar dat kon dus niet, want we hadden kaarten voor de Peking Opera en moesten om 18:00 uur bij het theater zijn. Vanaf het park naar het theater met een taxi en er dan om 18:00 uur zijn, ging nooit lukken. Kortom: de gids belde naar kantoor. Maar de baas (de gids van gisteren en eergisteren) zat met een student in het ziekenhuis (had met sport zijn vinger geblesseerd) en zou terugbellen. Heeft al met al nog een uur geduurd voordat we wisten wat we gingen doen. Kalligraferen vandaag om 13:30 uur en morgenochtend tai chi om 11 uur. Dus gids weer weg en wij zijn maar gaan shoppen.

We zijn richting Confucius tempel gelopen en hebben daar wat winkeltjes bekeken. Vervolgens hebben we op een muurtje in de zon even geluncht (ice tea met mini sandwiches). Conny had ook nog even een broodje van de straat gekocht, smaakte prima. Nog een kindje voorbij zien lopen met zo'n open broek zoals veel kleine kinderen hier hebben. Aan luiers doen ze dan niet, kindje krijgt een broek aan wat van onderen open is en kan daarmee zijn/haar behoefte doen waar het maar wil. Denk niet dat je er in Nederland mee wegkomt, maar hier is het doodnormaal (ook plassen op de Chinese muur is doodnormaal, blijkbaar...).

Op de afgesproken tijd was de gids ook op de hoek van de straat en heeft een taxi aangehouden. Daarmee zijn we naar de hutong gereden waar we een kalligrafeerworkshop zouden volgen. Het toeval wil dat we morgen op die plek ook een kookworkshop hebben, weten we gelijk waar het is. Er was nog een Zwitsers meisje dat ook mee deed. We begonnen met wat uitleg over de kwast, het papier etc. Daarna moesten we het rijstpapier d.m.v. water en inkt laten verkleuren. Was nog best lastig. Als je teveel inkt gebruikt, zakt het naar de bodem (en kun je er dus niets meer mee), als je te weinig inkt gebruikt zie je niet zo veel en als de hoeveelheid inkt goed is, loop je nog het risico dat het papier scheurt. Daarna gingen we oefenen in het schrijven. We begonnen met het schrijven van 1 tot en met 10 (uiteraard in tekst, niet in cijfers). Was nog best lastig. Je moet proberen om de lijnen een beetje gelijk te laten lopen, niet te dik, niet te dun, niet laten uitvloeien. Een inspannend klusje. Vervolgens gingen we een Chinees gedicht van een 17 jarige dichter kalligraferen. Dit ging over 1 man die 2 kilometer hoog de bergen in ging en iets over een gezin en een stad en in die stad zag hij 6 of 7 bomen die 8 of 9 bloemen hadden. Er was ook nog iets met het cijfer 10, maar dat weten we niet meer. In het gedicht kwamen in ieder geval alle cijfers weer terug (vandaar dat we die geoefend hebben). Is nog best een heel verhaal geworden, maar het resultaat zag er niet eens heel erg slecht uit. Natuurlijk niet zoals het 'volgens de leer' zou moeten, maar wij waren er best tevreden mee. We hebben ook nog een pandabeer gekalligrafeerd. Omdat we allemaal wat ruimte op het papier over hadden, hebben we daar 'Ziongh Mao' bij leren schrijven, wat pandabeer betekent. En dat is maar goed ook, dat het erbij staat, want Conny zag in die van haar niet echt een pandabeer met bamboe :-) . Daarna hebben we onze eigen naam leren schrijven en was de workshop ten einde. Hoewel het knap ingewikkeld was om te doen, was het wel enorm leuk. De lerares heeft nog geholpen om een taxi aan te houden die ons naar het theater zou brengen (hadden we niet om gevraagd ofzo, maar was natuurlijk wel bar makkelijk).

Eenmaal aangekomen bij het theater zijn we eerst even gaan kijken of we echt goed zaten. Dat zaten we. En toen maar wat eten. We waren er veel te vroeg, dus we hadden tijd zat. We zijn daarom het restaurant naast het theater binnengegaan. Ging eigenlijk pas om 16:30 open, maar we mochten wel alvast aan een tafeltje gaan zitten. We hebben het van het plaatje uitgezocht, want er stond alleen Chinese tekst onder :-) . We hebben drie gerechten gekozen (natuurlijk weer teveel). Eentje met paprika, ui en rundvlees (warm), eentje met - vermoedelijk - varkensvlees (koud) en een groenteschotel met deegbroodjes, pompoen, aardappel en varkensribbetjes (warm). En het was prima eten voor een hele schappelijke prijs (134 Yuan = zo'n € 20 voor 2 personen). En nog belangrijker: het is Conny eindelijk gelukt om een flesje koud water te bestellen! Na het eten kregen we een sms dat de dame met de kaartjes gearriveerd was. Conny moest nog even naar het toilet en ja hoor, zo'n gat in de grond waarboven je moet hurken. We hadden gelukkig ons eigen toiletpapier mee en het was een ervaring op zich (maar hoeft niet perse nog een keertje :-) ). Maar ja, als je moet, dan moet je. Daarna even zoeken wie die Christina was die ons zou opvangen, maar uiteindelijk hebben we elkaar gevonden. De kaartjes die wij hadden (VIP kaarten voor de "red seats") kosten aan de kassa 680 Yuan per persoon, wij hadden ze online voor 180 Yuan. Dat scheelt een slok op een borrel! We hadden nog even onze twijfels of we niet nepkaarten bleken te hebben nadat we betaald hadden, maar de dame heeft ons naar onze tafel begeleid. Is een tafel met 6 stoelen eromheen, allen met het gezicht naar het podium. We zaten aan de middelste tafel vooraan, dus hadden een fantastisch zicht op het podium. De Hu Guang Guild Hall is een oud theater uit 1807 en zo ziet het er ook uit. Hoewel er gezegd wordt dat het acteerwerk in het Liyuan theater (in een zaal in een hotel) beter is, is de entourage hier wel veel mooier. En he, ik denk niet dat we het verschil gaan zien (we gaan immers ook maar 1x :-) ). We gaan natuurlijk ook voor de belevenis, niet om de acteerprestaties te beoordelen. En wat was het leuk zeg! Op tafel stond een potje thee met kopjes, gesuikerde pinda's , dadels, watermeloen. Mocht je allemaal gewoon nemen (zat bij de prijs in).

De opera duurde een uur en bestond uit 3 delen: 'Het stelen van een koninklijk paard', 'De jade armband oprapen' en 'De apenkoning zorgt voor problemen in het droompaleis'. De kostuums en make up zijn echt prachtig. De zang is niet echt mooi te noemen, maar wel intrigerend en de vechtkunst/acrobatiek was (technisch) best goed. Kortom: we hebben een hartstikke leuke voorstelling gehad!

Daarna was het de kunst om een taxi te vinden die ons terug zou brengen naar het hotel. We zijn gelijk aan de goede kant van de straat gaan staan. Er stond een jongen die ook een taxi aanhield, instapte en weer uitstapte. Waarom weten we niet. Maar hij stond een stukje naar links, Conny meer naar rechts. En laat vlak bij Conny nu een taxi een paar mensen uit laten stappen. Conny is gelijk op de taxichauffeur af gesprongen, heeft hem de plattegrond onder de neus geduwd en gevraagd of hij ons daar naar toe kon brengen. En dat kon hij. Dus binnen ongeveer een minuutje hadden we al een rit te pakken! Bij de straat van het hotel zijn we uitgestapt. Op de hoek nog even "kastanjecake" gekocht. Lijkt een soort stijve custard met kastanjes. Hadden we vandaag al bij de Confuciustempel gezien en dat wilden we wel eens proberen. Was niet raar, maar ook niet super lekker. Maar wel weer een ervaring rijker. En toen lekker uitrusten in het hotel.

Morgen gaan we als het goed is dus een tai chi workshop volgen (hopen dat hij nu wel doorgaat), misschien nog even winkelen ofzo en om 17:30 hebben we de kookworkshop. De laatste dag alweer...

12-05-2015

Vanochtend weer om 8 uur opgestaan en ontbeten. Iets voor 10 uur maar vast naar de straat gelopen waar we de (leuke) gids zouden ontmoeten. En toen met de taxi naar Ritan park voor de tai chi workshop. Nou ja, met de taxi... Was nogal een uitdaging om die te krijgen. Iedere taxi die we zagen rijden, had al een vrachtje. En de taxi die voor ons stopte, werd gekaapt door een Chinees. Op een gegeven moment ging zelfs een oud Chinees mannetje zich ermee bemoeien en ons helpen. Uiteindelijk is Conny een stukje verderop gaan staan en is het gelukt een taxi te bemachtigen. En toen naar Ritan park. Het was hartstikke druk onderweg, dus de rit duurde even. Maar iets na 10:30 kwamen we dan toch eindelijk aan.

De dame die de tai chi les ging geven was er al. En ze ging direct voortvarend van start.

Eerst de warming up (armen zwaaien, romp draaien, voeten draaien, benen de lucht in) en toen de basis van tai chi. Nu zit Cees natuurlijk al op tai chi les en heeft Conny op tai chi les gezeten, dus het kwam ons niet erg onbekend voor allemaal en we konden vrij redelijk meekomen. Na de basis hebben we een deel van de vorm gelopen. Is toch wel totaal anders dan in Nederland. Niet zozeer de vorm of bewegingen, maar meer de manier waarop ze het deed en de beleving. Ze was echt supergoed. Cees heeft nog een stukje laten zien wat hij geleerd had, maar zowel volgens de lerares als een toeschouwer (en dat waren er ook ettelijke, die ook maar eventjes foto's namen) ging hij veel te snel. Kalmte en balans. Innerlijke kracht is belangrijker dan externe kracht. Na zo'n anderhalf uur was de les ten einde. Dat zullen we morgen vast wel voelen :-) . Maar zelfs de gids zei dat ze bij verschillende workshops aanwezig was geweest, maar dat de lerares eigenlijk nooit zover was gegaan in de vorm als nu. Dus dat is natuurlijk een goed teken. Na de les hebben we even uitgepuft in het park en hebben we ook nog even een rondje gelopen door het park.

Daarna zijn we naar Dashilar geweest. Dat is een straat in een winkelgebied en 1 van de oudste straten met winkels. Conny had verwacht dat er veel meer westerlingen zouden zijn, maar we waren nagenoeg de enigen. En trokken we daarom weer veel bekijks en werden er regelmatig opmerkingen gemaakt en een meneer ging zelfs zover dat hij openlijk een foto ging maken. Nou ja, maar gewoon laten gebeuren. We hebben de nodige souvenirs gekocht, waaronder eetstokjes, een soepkom met lepel, een kleine kalligrafeerset, etc. Het was niet overal de bedoeling dat je ging afdingen, maar Conny heeft toch een mooi masker gekocht en daar minder geld voor betaald dan de vraagprijs. Zelfs het bestellen van koud water gaat nu erg goed. De verkoper zou lauwe flesjes meegeven, maar Conny heeft duidelijk kunnen maken dat ze graag een koud flesje had. En dat ging goed!

Verderop in de straat hebben we nog dumplings gegeten. Dat hadden we nog niet gehad deze vakantie, dus het werd hoog tijd. We hadden dumplings met varkensvlees, met varkensvlees en kip, met varkensvlees en garnalen (we ontdekken een patroon) en een dumpling met groente. Met een flesje koud water natuurlijk.

Het was erg, erg warm vandaag. De zon heeft nagenoeg de hele dag geschenen. Toen we uit geshopt waren, zijn we met de taxi naar de hutong gereden waar de kookworkshop gehouden werd. Ook hier was het eerst even lastig om een taxi te krijgen (weer veel volle taxi's), maar uiteindelijk is het gelukt. Een uur te vroeg kwamen we aan, maar beter te vroeg dan te laat, zullen we maar zeggen. We hebben daarom even rustig in de schaduw gezeten totdat de workshop ging beginnen. In totaal waren we met z'n achten. Een stel studenten waarvan 1 uit Finland, 1 uit Nederland, een echtpaar uit Nieuw-Zeeland, een echtpaar uit Frankrijk en wij.

De kok begon met enige uitleg over wat we gingen maken. Omdat het gemarineerde varkensvlees even duurt voordat het klaar is (moet gekookt worden, etc.) heeft hij dit zelf gedaan, maar ons wel helemaal laten zien hoe je het bereidt. En toen dat stond te sudderen, gingen wij aan de slag met het gewokte rundvlees met prei en de gewokte Chinese kool. De bereidingstijd van beide gerechten is relatief kort, de voorbereiding duurt langer dan het daadwerkelijke koken. Toen deze twee maaltijden klaar waren, hebben we het met z'n allen lekker buiten opgegeten. En het resultaat viel niet tegen! De Chinese kool was iets te zuur naar Conny's zin, maar ja, dat is nou eenmaal het recept. Ook het varkensvlees was erg lekker. Je kon ook nog rijst nemen, maar de eigen bereide maaltijd was meer dan genoeg. Toen heeft de kok ook nog een toetje gemaakt van zoete aardappelen met caramel. Was erg lekker. Als je wilde kon je die ook nog zelf maken, maar we zaten toch vol en de dag was lang genoeg geweest.

Dus we zijn met de taxi naar het hotel gegaan. Was wel heel aardig. Er stapte aan de overkant een man uit die seinde of wij een taxi zochten. Inderdaad. Heeft hij de taxideur opengehouden totdat wij overgestoken waren (en da's nog geen makkelijke opgave in China, als je levensmoe bent, moet je je in Beijing in het verkeer gaan begeven, dan is het probleem zo opgelost :-) ). We waren daarmee lekker snel weer in het hotel. We hebben alvast de koffers zoveel mogelijk ingepakt c.q. gereorganiseerd. Morgenochtend worden we om 07:30 opgehaald om naar het vliegveld te brengen. En daarmee zit de vakantie er - afgezien van de terugreis - alweer op...

13-05-2015

Vandaag om 6 uur opgestaan omdat de chauffeur ons om 07:30 uur zou halen. We konden vanaf 7 uur pas ontbijten, dus nog wel even op hete kolen gezeten of we het ontbijt nog zouden kunnen opeten (het duurde even voordat kokkie het ontbijt klaar had). Maar de chauffeur was iets later, we hebben tijd genoeg gehad.

Bij het wegrijden in de hutong leek het een busje handig om vanaf de verkeerde kant de straat in te rijden (het is eenrichtingsverkeer). Met een busje rechts geparkeerd en een fout busje links, bleef er bijzonder weinig ruimte over om er doorheen te rijden. Dus spiegels inklappen, de deur van het ene busje dicht, de andere bus nog iets verder naar links en de halve hutong die zich er inmiddels mee bemoeide om er doorheen te rijden. Het was centimeterwerk maar uiteindelijk is het gelukt. En toen op weg naar het vliegveld. Of wij zijn inmiddels gewend aan de verkeerssituatie in Beijing, of deze chauffeur reed toch iets beheerster, want het leek allemaal net iets gemoedelijker te gaan. Waarschijnlijk een combinatie van beide.

We waren tegen 08:30 op het vliegveld. Eerst maar even naar de incheckbalie. Ging voorspoedig totdat de koffers door de scan gingen. Of we een aansteker bij ons hadden. Een aansteker? Nee. Nou, hij geeft toch echt het signaal van een aansteker. Dus koffer weer open en de security maar controleren. Bleek het een 'Prikweg' pen te zijn voor als je door een mug gebeten bent (dan geeft hij een klein schokje). Nee, die viel bij ons niet onder de noemer 'aansteker' :-) . Die is achtergebleven op het vliegveld... En toen met Cees in de rolstoel op naar de douane en de gate. En wat is dat nou is met douanebeambten... Het is net of er geen stukje vriendelijkheid in te vinden is. Anyway, C-pap moest volledig uitgepakt, de rugzak van Conny moest volledig uitgepakt, de tas van Cees half (de camera wel, de medicijnen gek genoeg niet). Een uitvoerige (en wel erg handtastelijke) visitatie. En toen waren we eindelijk klaar. Moge duidelijk zijn: je komt China makkelijker in dan uit. Eenmaal bij de gate aangekomen was het 9 uur, dus nog wel even wachten totdat de boarding begon. Conny is nog even naar een winkel gelopen en heeft daar nog wat geshopt met het overgebleven geld.

Iets na 10 uur konden we het vliegtuig in. We vonden het al wat rustig, maar misschien is het in China gebruikelijk om wat laat het vliegtuig in te gaan? Nee dus. Bleek dat het vliegtuig nagenoeg leeg was, dus na de start mocht ieder een eigen rij stoelen nemen. Dat maakt de vlucht niet korter, maar wel een stukje aangenamer. De armleuningen konden niet helemaal omhoog, maar je kon nu wel een beetje languit zitten of liggen en dat maakte het wel wat prettiger dan zo'n bomvol vliegtuig als op de heenweg, waar je je kont niet kon draaien. Conny heeft weer wat filmpjes gekeken ('Big Hero 6', 'The 100 foot journey' en 'The theory of everything'). Cees heeft 'Kingsman Secret Service' gekeken en de vluchtinformatie. De maaltijden waren weer prima (2 gehad) en omdat ze toch genoeg hadden, kreeg je de versnaperingen in tweevoud (twee zakjes pinda's, etc.).

We waren wat te vroeg vertrokken vanochtend omdat het zo rustig was in Beijing en daarmee kwamen we ook wat te vroeg op Schiphol aan. Moesten daarom even wachten totdat er een gate beschikbaar was. Later bleek dat we bij een andere gate waren aangekomen dan dat oorspronkelijk de bedoeling was. De assistentie stond alweer klaar en we waren daarmee in een vloek en een zucht door de douane heen. Toen de koffers ophalen. Dat duurde iets langer, maar heel veel koffers waren het niet met zo'n leeg vliegtuig. Toen we die hadden, konden we naar de opstapplaats van de shuttle naar het Hyatt Place hotel. Die stond al klaar en we konden direct mee. Bij het hotel aangekomen de uitrijkaart gehaald en op weg naar huis. Tot zover ging het vrij vlot.

Maar bij de Afsluitdijk begon het al. File door wegwerkzaamheden. Bij de sluis aan de andere kant: File door wegwerkzaamheden. Al met al zo'n half uur in de file gestaan en laten we eerlijk zijn: daar zit je niet op te wachten, je wilt gewoon graag naar huis. Maar tegen 18 uur hebben we dan toch eindelijk Leeuwarden bereikt. Snel eten besteld (lekker origineel: Chinees :-) . Smaakt toch totaal anders dan in China) en ondertussen de koffers uitgepakt, was opgezet en rommel opgeruimd. Na het eten nog wat televisie gekeken, maar we waren allebei erg moe en zakten toch iedere keer wat weg. En zo kwam er een einde aan de vakantie in Beijing. We hebben een erg leuke week gehad, veel gezien, veel indrukken opgedaan en vooral erg genoten!

(Meer foto's en heel wat extra informatie over deze en andere reizen vind je op www.3aces.nl)