Sint-Petersburg, Solovetski, Karelië en Moermansk: Welkom in Rusland

Geschreven door Rita en Chris - Vlucht naar Sint Petersburg, via Kopenhagen. Denemarken is wel een duur land en ze spreken zéér goed Deens ....maar verder niet veel. Gehandicapten en rolstoelen zijn een last voor die mensen. Zo krijg je je eigen rolstoel niet voor de transfer in de luchthaven maar moet ge in zo'n ziekenhuistuig kruipen,we worden geholpen want ja 't staat in de conventie van Genève, dus 't zal wel moeten zeker?

Vandaar naar Sint Petersburg onze verwachtingen zijn wat te hoog , het blijft rUS(SR)land, maar tenslotte komt het goed,we hebben een auto gereserveerd bij Hertz, een audi met automaat en mijn vrouwtje rijdt ( voor mij zijn er 2 pedalen te veel !) Gelukkig had ik kaarten van "rusland" gekocht bij Garmin voor mijn GPS, zodus is het vrij eenvoudig om naar ons gereserveerde hotel te rijden,in Sint Petersburg (Pieter zeggen de Russen).

Gelukkig kan ik nog een beetje stappen, want om in het hotel te geraken zijn er een tiental treden, ( om de gehandi en andere kapten buiten te houden ?)

Een viertal dagen in St.Petersburg, onvermijdelijk de Hermitage bezocht, een gezellige stad, die andere stad heet Paris.

Vandaar naar Petrozavodsk, we bezoeken het eiland Kishi, werelderfgoed UNESCO, houten huizen en kerken, met de "meteor" een soort passagiers-speedboat, we slapen in hotel Karelia, duur en mooi.

Na een paar dagen rijden we verder naar Belomorsk aan de Witte Zee want daar is een hotel, en ja dat is er, maar :"geen plaatst" en op mijn vraag "wat moet ik nu doen?, enkel schouders optrekken, een kerel die daar stond een nachtwaker of zo ,Roeslan, zegt "maak je geen zorgen , 't komt allemaal goed , ik zal jullie naar een appartement brengen" allemaal in 't russisch, en op erewoord...en...hij brengt ons naar Sergei, Sergei heeft zijn vrouw verloren vorig jaar,iets aan haar hart, hij woont samen met zijn zoon, Sergei zegt "welkom welkom" en als ik twijfel, zegt hij:"gij zoudt dat toch ook doen..zodus is da normaal..en zwijgt er nu over( detail: ik zit in mijn vijfde jaar russisch avondonderwijs). Zodus wij slapen in het bed van Sergei's zoon, dezelfde avond gaan we in het restaurant van het bovengenoemde hotel eten met Roeslan, hij toont ons nadien waar de schepen naar Solovjetski aanmeren,interessant want uit onszelf zouden we dat aarden weggetje naar de haven niet genomen hebben.

Solovjetski is een eiland in de Witte Zee, waar een klooster staat, het klooster werd gebruikt ten tijde van Stalin als gevangenis voor priesters en bisschoppen, nu zijn er monikken aanwezig, we bereiken Solovjetski na 3,5 uur varen vanuit Belomorsk, we hebben chance in Solovjetski , Pavel, een novice die daar juist passeerde wordt door de madame aan de kassa gebombardeerd tot gids voor deze Belgen (Pavel studeerde astronomie, en spreekt zeer vloeiend engels).
's Avonds rond 23.00 uur zijn we terug bij Sergei, hij heeft zijn dochter aan de kookpot gezet voor ons, man toch...russische gastvrijheid....man toch.

's Anderendaags rijden we verder naar het noorden, onderweg wel hotel maar...geen plaats, tenslotte moeten we tot ongeveer 00.45 uur rijden tot Khandalaksha, om een bed te vinden in een "Stalin" hotel , genaamd : Belomorje (=witte zee), en dat klopt Khandalaksha ligt aan de witte zee, ik noem het een Stalin hotel, het is waarschijnlijk niets veranderd sedert Stalin, dus qua comfort: er is een liftje (oef we zitten op de 7de verdieping) er is koud EN warm water , en onze kamer heeft een douche, de enige in dit hotel. De volgende dag is het uitrusten , met bezoek aan het lokale museum, én we vinden een zéér goed restaurant dank zei de madame aan de receptie.

De volgende dag in één ruk naar Moermansk of toch ongeveer één ruk. We slapen in hotel Meridian, sjiek zeg maar ja veel keuze hebben we niet en voor één keer : faire le roi....We blijven 4 à 5 dagen in Moermansk, we ontmoeten Olivier een kok op een visserboot, vaart regelmatig naar IJsland, Spitsbergen .....Olivier gidst ons naar interessante plekken, man toch we hebben weeral chance...En dan beginnen we de terugweg naar Peterburg,langs andere stopplaatsen, met andere avonturen, maar altijd met chance, man toch we zijn effenaf met de helm geboren geloof ik, of zijn het de mensen die overal zo "mens" zijn ?

Da's goed dat iemand in een rolstoel zoiets doet zegt mijn vrouw er moesten er meer zo'n zijn, de wereld zou zich meer aanpassen aan de rolstoel.