Reis Kenia (2008)
Geschreven door Jozef.
Traject: Nairobi, Amboseli N. P., Nyeri, Aberdares, Sweetwaters, Samburu N. P., Lake Baringo,
Lake Bogoria, Lake Nakuru, Lake Naivasha, Masai Mara Game Reserve, Nairobi
We reisden deels in groep (6 p.) en individueel met partner als hulp bij het voortduwen van de rolstoel.
Het vliegtuigticket boekten we bij Joker Mechelen
Touroperator: AV-Tours & Safari’s uit Deventer(NL)
We vlogen met Swiss Air. Naar onze mening biedt deze maatschappij prima dienstverlening.
De vlucht heen en terug kostte € 398,00 + 245,29(taks) + 10(dossier) + 30,88(annulatie) = totaal € 684,17 p/p. Ter plaatse verplaatsten we ons met een 4 x 4 Toyota Landcruiser terreinwagen.
We logeerden in luxe en minder dure lodges en luxe tentenkampen.
Ter plaatse betaalden we met lokale munt (KES = Kenyan Shilling) gewisseld voor euro.
We wisselden op de luchthaven in Nairobi, 1 euro = 98 KES.
Infobron: Lonely Planet 2006
Inreisvoorwaarden: paspoort en visum
Het paspoort vraag je op de gemeente en het visum voor Kenia kan je opvragen bij aankomst op de luchthaven in Nairobi en kost US$ 50 p/p. De nodige formulieren zijn voorhanden.
Reisverzekering
Naast Eurocross van het ziekenfonds hebben we altijd de VAB-reisverzekering. Kostprijs € 68,40 (85,50 – 20% korting als lid Wegwijzer).
Veiligheid
Op de website www.diplobel.be van het Ministerie van Buitenlandse Zaken kom je te weten of een land veilig te bereizen is of niet.
Er zijn begin 2008 stammentwisten geweest in Kenia, maar die zijn ondertussen bijgelegd en het land leeft nu in totale vrede.
Gezondheid
We kregen in het ITG een prikje tegen gele koorts en DTP en verder namen we Lariam als preventie tegen malaria. Van Lariam hadden we geen nevenwerkingen buiten wat diarree.
Andere gezondheidstip: Regelmatig en in de mate van het mogelijke je handen wassen.
Klimaat
Het klimaat was draaglijk, ’s morgens meestal volop zon en na de middag veelal bewolkt en soms regen naar de avond toe.
Taal
Met Engels kom je ver en een mondje Kiswahili brengt je dichter bij de bevolking.
Fotografie/Film
Tot hiertoe nemen we nog steeds dia’s en we nemen voldoende films mee en filmen we.
Communicatie
Internet was veel te traag en weinig voorhanden en telefoon te duur.
Enkele gegevens over onszelf:
Wij zijn Jozef Somers en Marie-Claire Meesemaecker
Geboortejaar: 1941 / 1950
Kard. Cardijnstraat 52
2840 Rumst
03/888.04.56
E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@hotmail.com
Andere reizigers mogen contact opnemen. Ik ben als mindervalide en persoon op rust meestal thuis te vinden, maar mijn spraak is niet altijd goed verstaanbaar. Daarom is het aangewezen ons te contacteren na 18u, dan kan Marie-Claire de geïnteresseerden te woord staan.
Logies: ligging en toegankelijkheid
Ik noteer bij het logies geen prijzen, omdat wij een totaalpakket boekten met logies in volpension, alle plaatselijk transport en alle inkomgelden.
Holiday Inn(Mayfair Hotel)*****
Parksland Road, Nairobi P.O.Box 74957, Westlands, Kenya
Het hotel ligt net buiten het drukke centrum van Nairobi in een van de buiten wijken van de stad. Je buiten het hotel begeven bij donker, is een riskante onderneming, want Nairobi schijnt niet zo heel veilig te zijn. Het ganse complex is rolstoeltoegankelijk. Je moet er soms wel een ommetje maken om ergens te geraken, maar het is goed haalbaar mits een beetje hulp. Bij de hoofdingang zijn enkele treden, maar bij de zijingang ligt een hellend vlak. Kamer 103 heeft een aangepaste badkamer, maar is daardoor kleiner dan de andere kamers. Wij kozen voor een gewone, omdat we er twee aparte bedden hadden.
Ol Tukai Lodge****
Amboseli National Park
Website: www.oltukailodge.com
Ol Tukai Lodge ligt in het hartje van het Amboseli National Park. Van de inkom tot het park is het nog 20 km op gravel road tot de lodge. Deze lodge is volledig rolstoeltoegankelijk en kamer 50 heeft een aangepaste badkamer met inrij douche en wandbeugels. Ze is niet al te ver verwijderd van de receptie en het restaurant.
Outspan Hotel*****
Nyeri, Aberdares
Website: www.aberdaresafarihotels.com
Het Outspan Hotel ligt net buiten Nyeri op een bosrijk domein. Het is een oud koloniaal hotel, gelegen in een prachtige tropische tuin. Queen Elisabeth II moet hier geweest zijn, want de receptie van het Treetops Hotel, waar zij verbleef toen zij het bericht ontving van het overlijden van haar vader en van haar koningschap, is hier gevestigd. Het ontbijt en de lunch voor gasten van het Treetops Hotel worden in het Outspan Hotel gegeven. Kamer 25 is gemakkelijk met een rolstoel te bereiken zonder treden. Ze is groot en de badkamer was niet aangepast, maar meer dan groot genoeg. De kamer was één van de suites in het hotel. aan het restaurant zijn enkele treden en een houten hellend vlak is voorzien.
Sweetwaters Tented Camp*****, P.O.Box 48690 Nairobi
Sweetwaters Game Reserve
Tel.: + 254/62-31970, + 254/73-4699852 Fax: + 254/62-31965
Website: www.serenahotels.com
Dit tentenkamp is een privaat game ranch tegen Nanyuki en ligt te midden van dit dierenreservaat. De luxe tenten met volledig ingerichte badkamer en terras zijn met een rolstoel bereikbaar met hulp. Om aan de tent te komen moet een grasplein over en aan de tent is één trapje. Er ligt een smal stenen pad tot tegen de tenten, maar het is moeilijk om er op te blijven met een rolstoel. Wij hadden tent 5 en die is vrij dicht bij receptie en restaurant.
Samburu Lodge****
Samburu National Reserve
Bij Google zoeken Samburu Lodge intikken of www.wildernesslodges.com
Samburu Lodge ligt in het Samburu Game Reserve. Het complex is bijna volledig toegankelijk met een rolstoel. Alleen de “crocodil bar” is moeilijker bereikbaar, omdat je er enkel kan komen met een trap. Kamer 36 is vrij goed aangepast in de badkamer met wandbeugels naast het toilet en een instapdouche met een stenen zitje. Wij vroegen en kregen een plastieken stoel extra om in de douche te plaatsen. Kamer 36 is het dichtst bij het restaurant.
Lake Nakuru Lodge***
Booking Office
Matis Centre, Mara Road, Upper Hill, near the British High Commission
P.O.Box 70559 Nairobi, Upper Hill, Mara Road
Tel.: + 254/20-2733695/6/7 Fax: + 254/20-2733698
P.O.Box 561 Nakuru
Tel.: + 254/51-850518 en 850228 Fax: + 254/51-216250
Website: www.lakenakurulodge.com en www.lakenakurulodge.org
E-mail: lakenakurulodge@wananchi.com en reservations@wananchi.com
Het Lake Nakuru Lodge ligt in het Nakuru National Park. Het complex is volledig rolstoeltoegankelijk gemaakt met naast de trappen ook hellende vlakken. Je moet soms wel een ommetje maken om op de gewenste plaats te komen. Wij betrokken kamer 45, die te bereiken is zonder de minste oneffenheid. In de badkamer is een inrij douche zonder wandbeugels en de lavabo stond vrij hoog. De manager is ons komen vragen wat we best zouden veranderd zien. Hij heeft het allemaal genoteerd en beloofde zijn uiterste best te doen om zeker 1 kamer volledig aan de noden van minder mobiele personen aan te passen.
Olumara Tented Camp***
Masai Mara, Kenya
P.O.Box 16550-00100 Nairobi
Tel.: + 254/20-2363741 GSM: + 254/20-2018105 Fax: + 254/20-4180318
Website: www.olumaracamp.com
E-mail: info@olumara.com
Reservatie in Europa: + 31/570-64.03.09 en + 31/6-23261115
Het Olumara Tented Camp ligt net buiten het Masai Mara Game Reserve. Onze chauffeur reed voor mij door de droge rivier om mij tegen onze tent, Elephant, was de eerste tent tegen het open restaurant. Tot hiertoe is het pad er naartoe heel moeilijk berijdbaar, maar het management heeft beterschap beloofd. Dit tentenkamp wordt uitgebaat door de directie van AV-Tours in Nairobi in samenwerking met het hoofdkantoor in Deventer(NL). AV-Tours heeft het tentenkamp pas in januari 2008 overgenomen en er is nog werk aan de winkel om het volledig in orde te maken.
Lake Naivasha Sopa Resort****
Bookings: Peponi Plaza, Peponi Road, Nairobi
P.O.Box 72630, 00200
Tel.: + 254/20-3750235 Fax: + 254/20-3751507
Website: www.sopalodges.com
E-mail: info@sopalodges.com
Het Lake Naivasha Sopa Resort ligt aan de boorden van het Lake Naivasha. De verschillende chalets zijn verdeeld in vier slaapgelegenheden. Er werd ons de eerste gepresenteerd, maar de kamer was niet al te groot, er stond een dubbel bed en de badkamer was ook niet optimaal. We verkozen een aangepast logies en belandden zo in nummer 53. Dit was voor ons pure luxe. Zoveel weelde zijn we niet gewoon op onze reizen, maar het is wel mooi meegenomen.
Roberts Camp***
Lake Baringo, Kenya
Website: www.robertscamp.com
Het Roberts Camp ligt aan de boorden van het Lake Baringo. Het was voor ons een beetje een tegenvaller. We kwamen van grote luxe in een basic logement goed voor rugzaktoeristen. Naast de verschillende cottages is er de mogelijkheid tot kamperen op het domein van 5 are. Wij logeerden in het Heron House met 1 dubbele kamer, een kamer met twee eenpersoons bedden en een triple kamer. Daarnaast beschikten we over twee badkamers, een simpel ingerichte keuken en een groot open terras. Er is mogelijkheid tot kamperen in het kamp.
Restaurants in de logementen: toegankelijkheid
Behalve in het Olumara Tented Camp en in Roberts Camp waren de maaltijden in buffetvorm, zowel het ontbijt, de lunch als het avondeten. In Ol Tukai Lodge en het Outspan Hotel werd het avondmaal aan tafel geserveerd.
Holiday Inn(Mayfair Hotel)
Het restaurant van het Holiday Inn Hotel is goed bereikbaar via hellende vlakken. Het is alleen om het restaurant te betreden, dat je een trapje hebt. Het ontbijtbuffet en avondmaal is prima. De dranken zijn vrij duur, maar het is dan ook een hotel met standing.
Ol Tukai Lodge
Het restaurant van Ol Tukai Lodge is bereikbaar via hellende vlakken naast de treden. Je moet soms wel een ommetje maken en uitzien hoe je er komt, maar het lukt. Het ontbijtbuffet is uitstekend, het avondmaal dat aan tafel geserveerd, wordt mag er best zijn. Het was allebei heel lekker. De lunch wordt buiten in een overdekte open ruimte genuttigd en een zwarte houdt een oogje in het zeil om vraatzuchtige apen weg te jagen met een kleine katapult.
Outspan Hotel
Om in het restaurant van het Outspan Hotel te komen, moesten wij een hele omweg maken. De kortere weg loopt over een trap. Bij de ingang tot de eetruimte zijn er enkele treden, die omzeild worden door een houten hellend vlak. Het wordt telkens weggenomen om de andere gasten niet te hinderen. Het avondmaal wordt aan tafel geserveerd en is voor iedereen gelijk, maar het is af. Het ontbijt in buffetvorm mag er best wezen.
Sweetwaters Tented Camp
Het restaurant van Sweetwaters Tented Camp is bereikbaar via receptie en bar en zonder noemenswaardige oneffenheden. De maaltijden in buffetvorm zijn van de bovenste plank en slecht voor de lijn. De hoofdkelner zorgde er voor, dat we steeds aan dezelfde tafel konden aanschuiven.
Samburu Lodge
Het restaurant van Samburu Lodge is zonder oneffenheden bereikbaar. De maaltijden, allen in buffetvorm, zijn prima en de service mag er best zijn. Buiten de eetruimte loopt een zwarte om de opdringerige apen weg te jagen. Zij lusten het eten van de gasten even goed.
Lake Nakuru Lodge
Het restaurant van Lake Nakuru Lodge is bereikbaar zonder trap. Bij de ingang ligt naast de trap een vrij steil hellend vlak, dat je zonder hulp niet op geraakt. De hoofdkelner houdt alles en iedereen goed in de gaten. Bij het zien van de rolstoel, stelde hij onmiddellijk voor om te helpen bij het kiezen en het inscheppen van het eten. Hij heeft er voor gezorgd, dat we zoveel mogelijk dezelfde tafel kregen in de ruime eetzaal. De koks leveren goed werk.
Olumara Tented Camp
Het open restaurant van het Olumara Tented Camp is moeilijk te bereiken met één begeleider vanwege de slechte staat van het pad tussen onze tent “Elephant” en de eetruimte. In de toekomst zullen alle paden beter gelegd worden, is ons door de manager beloofd. Dan lukt het tot tegen het restaurant, waar een trapje is. Wanneer er voldoende gasten zijn, worden het ontbijt en de lunch in buffetvorm gegeven. Voor het avondmaal is de bediening aan tafel. Het is een goede keuken met afwisselend menu.
Lake Naivasha Sopa Lodge
De grote eetzaal van Lake Naivasha Sopa Lodge is bereikbaar via hellende vlakken, die naast de trappen zijn ingepland. Bij de buffetten heb je de keuze tussen Afrikaanse, Indische of westerse maaltijden. Het ene is al wat meer gekruid dan het andere, maar alles is goed klaar gemaakt.
Roberts Camp
Vermits de “The Thirsty Goat”, het restaurant van Roberts Camp voor ons moeilijk te bereiken was in het donker, vroegen we aan de uitbaters of we het avondmaal en het ontbijt niet konden nuttigen op het open terras van ons huis. Het geen we te eten kregen was niet slechts, maar we waren intussen beter gewoon.
Vluchten
Vervoer
Internationale vluchten
22/09 Brussel-Zurich 07.15u-8.25u, vliegtijd 1.15u
Aankomst in Zurich met Airbus A319 van Swiss Air
22/09 Zurich-Nairobi Jomo Kenyatta 9.35u-18.10u, vliegtijd 7.35u
Aankomst in Nairobi met Airbus A330-230 van Swiss Air
06/10 Nairobi-Zurich 23.25u-6.25u, vliegtijd 7.00u
Aankomst in Zurich met Airbus A330-230 van Swiss Air
07/10 Zurich-Brussel 7.15u-8.30u, vliegtijd 1.15u
Aankomst in Brussel met Airbus A319 van Swiss Air
Binnenlandse vlucht
04/10 Mara-Olekiembo Airstrip Masai Mara - Nairobi Wilson Airport 11u - 12.15u
Vliegtijd 1.15u, aankomst in Nairobi Wilson Airport met Air Kenya
Arrangement in Kenia
We boekten een volledig arrangement bij AV-Tours & Safari’s
Singel 12B
7411 HV Deventer
Tel.: + 31/570-64.03.00 Fax: + 31/570-64.03.09
Website: www.av-tours.com
E-mail: avtours-ned@planet.nl
De verantwoordelijke in Nederland is Ans Voskamp, GSM: + 31/6-23261115 enkel te gebruiken in dringende gevallen,.
In het arrangement waren alle logementen op basis van volpension, de wagen met chauffeur en alle inkomgelden voor de parken inbegrepen.
Praktische informatie
Elektriciteit
Op gebied van elektriciteit hanteren ze in Kenia de Engelse normen en daarom zijn de stop-contacten met drie grote platte pinnen. Een verloopstekker is dan ook onontbeerlijk voor het gebruik en het opladen van de batterij van elektrische toestellen zoals van een filmcamera, een digitaal fototoestel, scheerapparaat enz. De gewone ronde pinnen(dikke of dunne) kunnen er niet rechtstreeks ingestoken worden. In sommige locaties hadden wij de keuze tussen 110V en 240V.
Handbagage
De strenge regeling voor de handbagage blijft van tel, dus zeker geen vloeistoffen, gels, zalfjes of scherpe voorwerpen in je handbagage stoppen. Aan de veiligheidscontrole valt het nogal mee als rolstoelgebruiker. Ik kan nog wel uit mijn rolstoel, maar niet stappen zonder vaste steun. Bij de controle zeg ik gewoonlijk, dat ik niet kan rechtstaan en dat scheelt een heel pak miserie en tijd. Ik moet nooit mijn vest of fleece uitdoen en mijn schoenen evenmin. Die worden dan met een doekje gescand.
Prentbriefkaarten en postzegels
Die koop je best in het logies waar je verblijft. Veel andere mogelijkheden zijn er niet, want de weinige dorpen die je doorrijdt, hebben geen stalletjes met prentbriefkaarten en aan postzegels zou je ook niet geraken. In de lodges wordt er goed op ingespeeld en profiteert men serieus, want de prijzen liggen vrij hoog en het zijn standaardprijzen. Zij hebben bijna een monopolie op de verkoop van allerlei prularia..
Als rolstoegebruiker
Om aan onverwachte problemen aan de rolstoel het hoofd te bieden, neem je best wat herstellingsmateriaal zoals gepaste sleutels, schroevendraaiers(klein formaat), eventueel plakgerief, pomp en reserve binnenbanden mee. Die zaken neem je best niet mee in je handbagage, maar in de bagage die je incheckt, anders moet je ze aan de veiligheidscontrole toch afgeven. Sleutels en schroevendraaiers worden beschouwd als wapens en worden onherroepelijk verbeurd verklaard. Op mijn rolstoel zitten reeds enkele jaren krypton banden(zonder lucht) en dat is voor Kenia geen overbodige luxe. Overal zie je mooie acaciabomen en die staan vol met lange vlijmscherpe stekels en dan is platrijden heel gewoon. Ik heb het voorgehad op onze reis in Zuid-Afrika en dat was voor mij een goede les.
Praktisch
Het meest praktische en gemakkelijkste voor reizen naar Kenia en voornamelijk als het gaat over safari’s zoals bij ons, is het wisselen van Keniaanse shillings voor euro of US$ op de luchthaven bij aankomst. In Nairobi hadden we er wel de gelegenheid voor, maar de lange rij wachtende mensen ontneemt je al vlug de lust om het te doen. Geld uit de muur halen lukt dan weer wel, maar we doen het meestal niet omdat er kosten zijn op deze geldtransactie. Op de luchthaven zagen we de hoogste wisselkoers voor euro’s, 1 euro was toen 98 KES.
Veiligheid
Qua veiligheid hebben we nooit problemen gehad. Begin 2008 zijn er stammentwisten geweest in het noorden van Kenia na verkiezingen. Ondertussen is het geschil bijgelegd en leven de Kenianen in vrede naast elkaar. De veiligheid qua diefstal valt best mee. Je moet wel op je hoede zijn en geen waardevolle spullen of valuta op je kamer laten. Je moet de kat niet bij de melk zetten. Ons kwam het in ieder geval over als veilig.
Reisroute
22/09 Vlucht Brussel via Zurich naar Nairobi
23/09 Nairobi - Amboseli Nationaal Park
24/09 Amboseli Nationaal Park
25/09 Amboseli Nationaal Park - Nyeri
26/09 Nyeri - Sweetwaters Game Reserve
27/09 Sweetwaters Game Reserve - Samburu Game Reserve
28/09 Samburu Game Reserve
29/09 Samburu Game Reserve - Lake Nakuru
30/09 Lake Nakuru
01/10 Lake Nakuru - Masai Mara Game Reserve
02/10 Masai Mara Game Reserve
03/10 Masai Mara Game Reserve
04/10 Masai Mara - Nairobi - Lake Naivasha
05/10 Lake Naivasha - Lake Baringo
06/10 Lake Baringo - Lake Bogoria-Nairobi en late avond vlucht naar Brussel via Zurich
07/10 Aankomst in Brussel rond 8.30u
Reisverslag Kenia 22/09 - 06/10/2008
Info over Kenia
De republiek Kenia strekt zich uit over een oppervlakte van 582.000 km²(14 x Nederland, 19 x België). Het land is opgedeeld in acht provincies en telt 32.600.000 inwoners, verdeeld over meerdere stammen waarvan de Kikuyus de meest geletterden zijn. De hoofdstad Nairobi ligt op 1.555 m boven de zeespiegel. De twee officieel herkende landstalen zijn Engels en Kiswahili. Daarnaast zijn er nog de lokale talen(iedere stam heeft zijn eigen taal). De aangrenzende landen zijn in het noorden Ethiopië, in het zuiden Tanzania, in het westen Oeganda en in het oosten Somalië. Kenia kent een doorgaans zonnig en droog klimaat en kent twee regenseizoenen.
Waarom Kenia: Kenia is al vele jaren één van de traditionele safari-landen. In Kenia is de toeristische infrastructuur goed uitgebouwd: er zijn uiteraard safari-operators, goede accommodaties en verscheidene soorten Nationale Parken, waaronder het wereldberoemde Masai Mara Game Reserve. Dwars door Kenia loopt de Grote Slenk vallei, met zijn vele meren. Overal kom je wild tegen, niet alleen de “Big Five”, maar ook prachtige (water)vogels.
Beste reisperiode: De beste tijd om op safari te gaan in Kenia, is niet eenduidig aan te geven. Het hangt af van je persoonlijke voorkeur. Van juli tot oktober is het in de binnenlanden het droogst, aan de kust zijn januari en februari veruit het droogst, maar ook zeer warm. De grootste regenperiodes zijn van maart tot juni en van oktober tot december. Het voordeel van reizen in een droge periode is, dat dan de meeste wegen berijdbaar zijn. In onze herfst zijn de grote horden wild in de Masai Mara. Van april tot begin juni wordt als laagseizoen aanzien, hetgeen gunstig is voor de prijzen. Je hebt dan veel kans op tropische buien.
De parken: Een groot deel van de Nationale Parken wordt in Kenia beheerd door Kenya Wildlife Service(KWS). Op hun website: www.kws.org vindt je meer info over de actuele tarieven.
Het geld: De Keniaanse Shilling(KES), 1 euro = 105,233 KES(6/12/2008)
Verschillende volkstammen in Kenia
De Kikuyus vormen met een bevolking van 4,5 miljoen of 21% de grootste Etnische gemeenschap van Kenia. Zij kwamen in het land tijdens de grote Bantoe migratie, zowat vier eeuwen geleden. Hun gebied wordt ook wel eens omschreven als Kikuyuland of Bantoeland. Het ligt grotendeels in de Grote Riftvallei. De Kikuyus konden zich succesvol over Centraal Kenia verspreiden door een combinatie van gemengde huwelijken, aankopen en broederschappen met de autochtone bevolking. Zij bezitten enige verwantschap met stammen uit de omgeving van Kamba, Meru, Embu en de Chuka. De stichter van de stam was een zekere Gikuyu. De spreektaal van dit volk kreeg ook zijn naam.
De Kikuyus zijn de meest ontwikkelde en geletterde van alle stammen in Kenia.
De Masai wonen in het zuiden van het land en zijn waarschijnlijk de meest beroemde stam van Kenia. Zij vormen echter slechts 2% van de totale bevolking. Zij kwamen zo’n 1000 jaar geleden uit de regio, die nu Soedan heet en zijn een nomadisch volk. Zij leven van melk(in een kalebas) en bloed van hun groot vee(koeien) en vlees van hun klein vee(geiten en schapen). Het is nog altijd een herdersvol, trots op oeroude tradities. Zo is het aantal stuks vee dat ze bezitten het belangrijkste voor hen, niet de hoeveelheid melk of vlees die dieren opleveren. Ook het bezit van land interesseert de Masai niet. De Masai leven voornamelijk in de Masai Mara en de Serengeti.
De Samburus wonen in het noorden van Kenia en zijn wat cultuur en taal betreft verwant aan de Masai. Dit herdersvolk woont nog steeds zoals vroeger en ook de levensstijl is nog maar nauwelijks veranderd. De rijkdom van een familie wordt afgemeten aan het aantal runderen, geiten, schapen en kamelen dat men bezit. De naam Samburu komt van het Maa woord o-sampurumpuri, wat vlinder betekent. De Samburus zijn een trots volk, die hun cultuur trachten te bewaren. Meestal dragen ze felrode kleren met een aantal sieraden erbij. Zij zijn nauw verwant met de Masai. Dit vind je terug in zang en dans van beide volkeren. Er wordt gezongen en gedanst als voorbereiding voor een oorlog, voor een overwinning, of om hun vee te vereren. Net als de Masai trachten de Samburu krijgers tijdens het dansen ook zo hoog mogelijk te springen. Het zijn nomaden, die met hun vee (koeien, geiten en schapen) door het land trekken.
De Turkanas wonen in Noordwest Kenia en vormen de tweede grootste groep halfnomaden, na de Masai. Zij zwerven nog steeds tussen het Lake Turkana en de Grote Riftvallei langs de grens met Oeganda. De Turkanas bestaan uit de Nimonia, die in bosgebieden wonen en de Nocuro, die de savannes bewonen. De stammen zijn weer onderverdeeld in ca. 20 clans, de “ategerin”. Tot de Turkanas behoort ook het El Molo-volk, dat bij de volkstelling van 1979 uit maar 538 leden bestond en daarmee het kleinste volk van Kenia is. Zij vertegenwoordigen ca. 1,3% van de bevolking. De Turkana noemen zichzelf “Volk van de Grijze Stier, verwijzend naar de zeboe, die zij domesticeerden. Maa, de Masai taal is aan hun Ng’aturk(w)ana verwant.
De Swahili (ook Waswahili) zijn de kunstmensen. Zij zijn de moslims van Kenia. De naam komt van het Arabische woord “sawahil”, waarmee gewoon de kustbewoners bedoeld worden. Met Swahili worden in Kenia en Tanzania drie bevolkingsgroepen aangewezen. Swahili is geen stam, maar een omschrijving van verschillende rassen, die dezelfde taal spreken.
Buiten deze zijn er nog meerdere stammen waaronder Chewa, Kamba, Kalenjin, Luhya en Luo.
Reisverslag
Maandag 22/09 Brussel - Zurich – Nairobi
Het was vandaag vroeg op te staan, want tegen 5u hadden wij de taxi besteld om ons naar Brussels Airport te brengen. Er was omzeggens geen verkeer en dus geen files richting Brussel en in een half uurtje waren we ter plaatse. Het inchecken ging vrij vlot, op het geven na van de plaatsen voor de lange afstandsvlucht. De baliebediende kon niet in het scherm van de luchthaven van Zurich en daardoor kon de dame de juiste plaatsen niet geven. Haar uitleg was, ze doen dat in Zurich wel. Marie-Claire ging even figuurlijk de lucht in, maar het had geen zin om er hier verder over door te gaan. De dame achter de balie heeft wel getracht om een goede plaats te blokkeren, maar ze kon niets beloven. De veiligheidscontrole verliep vlot, al moet ik zeggen dat die mensen hoe langer hoe belachelijker beginnen doen. Een modale reiziger mag nog met moeite iets van kleren aanhouden, terwijl ik in mijn rolstoel doorga zonder iets uit te trekken of zelfs recht te staan. Het zou niet gemakkelijk zijn en tijd vergen, maar wanneer zij mij zeggen, regels zijn regels, dan hoef ik mij er ook aan te houden. Er wordt wel altijd gevraagd of ik kan recht staan en ik antwoord dan steeds neen.
De korte vlucht naar Zurich verliep naar behoren, maar we landden wel iets later dan voorzien. Dat is geen probleem wanneer je over voldoende tijd beschikt. Normaal hadden we juist 1.10u om uit te stappen, naar de andere terminal te gaan en de volgende gate te bereiken. Nu was die tijd ingekort tot hooguit 35 minuten. We zagen het even niet zitten, maar mijn assistent stelde ons gerust. We hebben ruimschoots de tijd om er te komen, zei hij. Hij nam ons mee in enkele liften tot we bij de shuttletrein uitkwamen, die ons in geen tijd naar de vertrekhal voor de langere vluchten bracht. Toen we de gate naderden, zagen we dat de inscheping reeds begonnen was. Er zat niets anders op dan te wachten tot iedereen aan boord was. Ik werd dan tot tegen de deur van het toestel gereden en dan overgezet in een smal rolstoeltje, om zo op mijn plaats gedeponeerd te worden. De purser had de fax vanuit Brussel ontvangen en zij had de stoel voor mij geblokkeerd, zodanig dat er niemand mocht plaats nemen. Dat was een hele geruststelling, want op die manier wordt de rugleuning voor mij niet achteruitgelegd en kan ik, als het nodig is, vrij uit de rij stappen met wat hulp wel te verstaan.
De langeafstandsvlucht verliep naar behoren zonder al te veel turbulenties en we landden vrij stipt op tijd om 18.15u in Nairobi. Na de formaliteiten voor het visum konden we via de passencontrole naar de bagageband en ja, onze bagage was er. We hadden er nochtans voor gevreesd, omdat de tussentijd in Zurich zo kort was. Het moet niet altijd tegengaan. In gezelschap van een kruier trokken we naar het wisselkantoor op de luchthaven, want morgenvroeg verlieten we voor veertien dagen de bewoonde wereld en hadden we nog weinig kans om euro’s om te zetten in Keniaanse Shillings(KES). Bij het buitenkomen was het zoeken geblazen naar een zwarte met een bord met onze namen. Vrij vlug had Tony, onze chauffeur voor een tiental dagen, ons in de gaten. De rolstoel merkt iedereen vlug op. Hij had nog een ander heerschap bij zich en die zou ons naar het Mayfair Hotel(Holiday Inn) in Nairobi voeren. Hijzelf moest nog blijven, want even na ons zouden twee koppels uit Nederland aankomen en die moest hij dan weer bij ons brengen voor kennismaking en briefing samen met Mr. David van AV-Tours in Nairobi. Om 21u zaten we gezellig samen buiten te genieten van een drink als welkom in Kenia. De vier Nederlanders zouden met ons een tiental dagen op safari vertrekken. Na de kennismaking doken we onder de lakens, want het zou morgen weer vroeg te vertrekken zijn.
Dinsdag 23/09 Nairobi - Amboseli National Park
Na een uitgebreid en goed ontbijtbuffet vertrokken we om 8.15u voor een korte stadsrondrit door Nairobi. Zo kwamen we voorbij een pleintje waar een afgebakende ruimte voor rokers is ingericht. Roken in het openbaar is in Kenia niet toegelaten, vandaar dat de overheid op bepaalde plaatsen, zeker in Nairobi, zulke lokalen opzet en die zijn de ganse dag overbezet. Tony, onze chauffeur/gids, noemde dit kleine halfopen lokaal een treinwagon en ja, het heeft er iets van weg. Op roken in het openbaar staan strenge straffen in Kenia van KES 50.000(+/- € 510) of een gevangenisstraf van zes maanden of beide samen. Dan moeten rokers in België nog niet al te veel klagen. Na de korte rit door Nairobi, verlieten we de hoofdstad richting Amboseli National Park. Het duurde wel even eer we er echt uit waren, want het verkeer zit er de ganse dag in een knoop en het verloopt er hectisch. Eens buiten Nairobi zaten we pas helemaal in de file. Al het vervoer van noord naar zuid en omgekeerd
moet over deze tot hiertoe smalle weg. De internationale luchthaven Jomo Kenyatta ligt ook langs deze weg en al het verkeer daar naartoe moet hier dus ook over. Tot Namanga is de weg goed tot redelijk, met hier en daar putten in de weg zodat je soms moet slalommen. In Namanga is de grenspost met Tanzania en veel vrachtverkeer staat hier in lange rijen te wachten om de grens over te steken. Vanaf hier gaat de geasfalteerde weg over in off-road van de bovenste plank, maar dan net andersom. Je rijdt de ganse tijd precies over een wasbord, want zo lijkt de “gravel road” wel. Je wordt de ganse tijd dooreen geschud op de vele putten en bulten. De afstand over deze miserabele weg is 60 km tot de ingangspoort van het park en dan volgen er nog 20 km om Ol Tukai Lodge te bereiken.
Rond 14.30u kwamen wij aan bij de lodge in het Amboseli National Park en na het inchecken en een welkom drink, werd het hoog tijd om te gaan genieten van een uitgebreid lunchbuffet. Terwijl we zaten te eten, werd buiten door een zwarte de wacht gehouden om de vraatzuchtige en agressieve baboons(bavianen) op afstand te houden. Hij deed dat met een soort mussenschieter, waarmee hij steentjes naar de apen schoot. Iets voor 16u was het tijd voor koffie of thee met cake en daarna trokken we er op uit voor onze eerste gamedrive tot ongeveer 18.30u. In de open grasvlakte zagen we voor het eerst gnoes, zebra’s, olifanten, neushoorns, slapende leeuwen, wrattenzwijnen en kraanvogels. Ik vond onze eerste gamedrive niet zo speciaal en de zonsondergang ook niet. Er was weinig of geen verkleuring van de lucht. Tegen 19.30u hadden we afgesproken om samen te gaan dineren. Er is een keuzemenu met bediening aan tafel.
In Nairobi zijn we vertrokken onder een gesloten wolkendek, dat tegen de middag volledig open getrokken was en dan hadden we volop zon. Bij aankomst in Ol Tukai Lodge lag de top van de Kilimanjaro in de mist en rond 18.15u was hij vrij te zien.
Woensdag 24/09 Amboseli National Park
Het Nationaal Park Amboseli verwierf begin van de 20e eeuw faam door verhalen over Ernest Hemingway’s reservaat, maar werd in 1974 officieel als nationaal park herkend. Amboseli gedijt in de Grote Rift (Grote Slenk), is 3.810 km² groot en ligt op een hoogte van 1.150 m. De Kilimanjaro zie je op vele plaatsen opduiken, hij is 5.895 m hoog. Hij lijkt maar een heuvel, maar hij gaat dan ook maar heel geleidelijk bergop. Amboseli is een vrij plat en stoffig park met een adembenemend zicht op de Kilimanjaro. Het zijn voornamelijk savannes met acaciabomen en moerassen. De waterbokken, antilopen, buffels, gnoes, zebra’s, maar vooral de grote kudden olifanten, die dagelijks naar het moeras trekken voor voedsel en voor hun dagelijks badritueel, zijn boeiend. Exotische watervogels, pelikanen en de visarend maken dit park tot een “must” voor de vogelliefhebber.
Om 6.30u werd het startsein gegeven voor onze eerste ochtend gamedrive in het Amboseli Natinaal Park. Op de ochtend safari spotten we hetzelfde wild als de avond tevoren plus enkele hyena’s en menige soorten vogels waar onder de Goliathreiger(reuzenreiger). Tegen 9.30u waren we terug in de lodge voor het ontbijt. Het was hier nog meer uitgebreid dan de dag tevoren in Nairobi in het Mayfair Hotel. Na dit alles kregen we tijd om op adem te komen en van de rust van de lodge te genieten tot de lunchtijd aanbrak. Al dat eten is niet zo goed voor de lijn, maar het is niet het ganse jaar kermis. De namiddag gamedrive startte weer rond 16u, om te eindigen rond 18.30u, of juist voor het donker werd. De safari verliep zoals de twee vorige, maar nu ontmoetten we er een cheeta. We vernamen van Tony, onze chauffeur, dat hij normaal gezien terug in de lodge moet zijn ten laatste om 18.30u en hij trachtte zich goed aan deze regels te houden. Bij terugkomst was het tijd voor een wasbeurt, want het Amboseli wildpark is een heet en stoffig park en we vertoefden er toch enkele uren. Tegen 20u hadden we met onze Hollandse medereizigers afgesproken om aan tafel te gaan om te dineren.
Het werd een zonnige dag, maar naar de avond toe kwam de bewolking opzetten. In het Amboseli wildpark merkten we regelmatig kleine tornado’s. Amboseli is het Kiswahili van tornado volgens Tony.
Donderdag 25/09 Amboseli - Nyeri - Aberdares
Het werd vandaag ook weer vroeg dag, want we hadden een lange rit voor de boeg. Klokslag 7u werd verzamelen geblazen op de parking en na het inladen van de bagage, konden we op weg. Via Namanga en Nairobi, waar we in het Boulevard Hotel een sanitaire stop hielden. Voorbij Nairobi veranderde het landschap. Het werd meer heuvelachtig en tropisch. We stevenden nu af op de Castle Forest Lodge. De twee Nederlandse koppels zouden hier verblijven en er morgen een natuurwandeling maken in de uitlopers van de Mount Kenya(5.199 m). Met een rolstoel was dit niet haalbaar. De verschillende chalets liggen verspreid over het domein en zijn enkel bereikbaar via een hobbelig grasveld. Na een late lunch om 15u in Castle Forest Lodge vertrokken wij twee samen met Tony naar het Outspan Hotel in Nyeri. Dit hotel was voor ons een meer geschikte locatie. Het is een koloniaal hotel en ligt in een prachtige tropische tuin met mooie vogels. Queen Elisabeth II verbleef hier toen ze het bericht ontving van het overlijden van haar vader en van haar koningschap. Baden Powel verbleef er een ganse tijd en zijn gewezen verblijven kunnen, mits betaling van KES 300 p/p, door de gasten van het hotel bezocht worden. Hij is er gestorven en ligt in Nyeri begraven.
Onderweg naar Nyeri hielden we een stop op de wekelijkse markt van Karatina. De Kenianen beweren dat deze markt de tweede grootste markt is van Afrika. Chauvinisme leeft dus overal ter wereld en niet alleen in Antwerpen. Naast een grote 2e handsmarkt met kleding en schoeisel is er een grote groenten- en fruitmarkt. De Kenianen beweren dat deze markt de grootste is van Afrika, kwestie van chauvinisme kan het tellen. Tony had ons verwittigd, dat de plaatselijke bevolking, volgens hem althans, niet is opgezet met het nemen van foto’s. We hebben het geprobeerd en steeds vooraf beleefd gevraagd of we een kiekje mochten nemen en in de meeste gevallen viel het best mee. Soms waren we wel genoodzaakt een kleinigheid te kopen op het kleine kraampje van de zwarte, maar beter dat dan gewoon geld geven voor een foto. Tony had ons ook goed op het hart gedrukt, dat we moesten opletten voor zakkenrollers en gauwdieven, maar we hebben er geen problemen mee gehad. We ontmoetten alleen heel vriendelijke mensen, die mijn rolstoel bekeken als was het iets bovennatuurlijk. Op zo’n plaatselijke markt is het altijd een bonte mengeling van kleuren en de zwarten staan goed in felle kleuren, wat dan weer prachtige foto’s oplevert. Na een klein uurtje hielden we het er voor bekeken en gingen terug richting auto, waar Tony geduldig op ons zat te wachten. Van Karatina naar Nyeri is geen al te grote afstand en na een rit van een goede drie kwart uur kwamen we in het Outspan Hotel aan. Bij het binnen gaan stond de welkom drink klaar en na het invullen van het gastenregister, konden we ons op de kamer installeren. Veel rondneuzen in de prachtige tuin zat er vandaag niet meer in, want het werd al snel donker. Het enige wat we konden doen, was ons wat opfrissen, iets anders aantrekken en ons klaar maken voor het avondmaal.
We kregen vandaag de ganse dag de zon te zien met hier en daar een wit wolkje aan het firmament. Van regen was geen spraak.
Vrijdag 26/09 Nyeri - Nanyuki - Sweetwaters
Na het ontbijt was het wachten op de komst van Tony. Hij moest van Castle Forest Lodge komen en het is ongeveer een uur rijden. Om 9.45u konden we in het Outspan Hotel vertrekken richting Sweetwaters Tented Camp. De rit was maar gewoon en we kwamen dan ook vrij vroeg aan in het privaat kamp Sweetwaters Game Reserve. Het tentenkamp ligt op een hoogte van 2.270 m. Om 11.30u konden wij er de welkom drink in ontvangst nemen en het gastenregister invullen, waarna we onze luxe tent konden betrekken. Net buiten de afsluiting van het tentenkamp is een kleine waterpoel, waar de dieren regelmatig, maar voornamelijk tegen zonsondergang, komen om hun dorst te lessen. Onmiddellijk na de lunch gingen we op tocht naar het Jane Goodall’s Chimpansee Sanctuary. Hier genieten bedreigde en verwaarloosde chimpansees een speciale bescherming. Er zijn momenteel 45 chimpansees in ondergebracht. Normaal leven zij niet in Kenia, maar in Oeganda, waar ze mishandeld worden en waar zelfs lichaamsdelen geamputeerd worden om te verkopen. Ze leven hier wel in gevangenschap, maar zijn er nog altijd beter af dan in hun normale habitat. Ze hebben een groot domein om in te leven en voelen zich waarschijnlijk niet gevangen. Na de apen kwamen andere dieren te voorschijn op de daarop volgende gamedrive. We spotten giraffen, impala’s, bosbokken, een witte neushoorn, een zadelbekooievaar, grandgazellen, waterbokken, een kori bustard of kori trap (de zwaarste vliegende vogel), oryxen, een maraboe ooievaar en buffels. Bij terugkomst in het tentenkamp konden we genieten van het zicht op 12 giraffen, die in de poel kwamen drinken. Tegen de tijd dat het echt donker werd, dropen ze allen af in het wildpark. Voor ons werd het nu stilaan tijd voor een wasbeurt, waarna we het restaurant opzochten voor een overheerlijke maaltijd in buffetvorm.
De ganse dag kregen we overvloedig de zon te zien, maar tegen zonsondergang kwam er toch bewolking opzetten.
Zaterdag 27/09 Nanyuki - Samburu Game Reserve
Tony was gisteren na onze gamedrive nog vertrokken naar Castle Forest Lodge om er te overnachten en om vandaag onze Nederlandse medereizigers mee te brengen. Tegen 9.30u verscheen onze chauffeur alleen op de parking. De Hollanders had hij, willens nillens, bij de ingang van het park moeten achter laten. Bij het betreden van een wildpark, al was het maar vijf meter of vijf minuten, moet door de toeristen US$ 40 inkom per persoon betaald worden. Buiten het Sweetwaters Tented Camp wordt het landschap heuvelachtig en we dalen tot +/- 1.500 m. In Isiolo maakte Tony noodgedwongen een stop aan een politiecheckpoint. Marie-Claire maakte van de gelegenheid gebruik om enkele prachtige kiekjes te schieten van de plaatselijke bevolking. Er zijn hier veel Ethiopiërs(moslims) en er staat een mooie moskee. In Isiolo gaat de verharde asfaltweg, de “Highway to Ethiopië”, over in een zeer hobbelige grintweg naar het Samburu National Reserve - Buffalo Springs.
Dit wildpark is 165 km² groot en ligt op een hoogte tussen 800 en 1.200 m. Het is één van de mooiste parken van Kenia. Het heeft een droog en woest Semiwoestijn landschap. Je vindt er acacia’s, palmbomen en tamarinden. Het heeft, naast de Masai Mara, de grootste concentratie van alle soorten wild. Bijzondere diersoorten zijn: Grevy-zebra, netgiraf, Beisa oryx, Somalische struisvogel en gerenuk.
We waren net in het wildpark toen twee leeuwinnen ons pad kruisten. We konden naderen tot op enkele meters. Op de weg naar de Samburu Lodge konden we nog menig wild spotten. Deze lodge ligt aan de oever van de Uwaso Nyiro(bruine rivier) en op de oever liggen bijna constant krokodillen te luieren in de zon.
Tegen 13u kwamen we aan in de Samburu Lodge. Na de welkom drink en het invullen van het gastenregister konden we met de bagage naar de kamer. Bij de eerste aanblik oogt de lodge ietwat uitgeleefd, maar de inplanting midden de bush zal er voor een groot deel tussen zitten. Na installatie in onze luxe kamer kwamen we allen samen in het open restaurant voor een uitgebreide lunch. Tegen 16u was het dan weer de hoogste tijd voor de namiddag gamedrive. Op deze safari spotten we olifanten, netgiraffen, kirk’s dik diks, koedoes, oryxen, impala’s, gazellen, waterbokken, buffels, Grevy-zebra’s, velvet monkeys(fluwelen apen), een Jackson neushoornvogel, een goochelaarsarend, de Somalische struisvogel en enkele slanke gerenuks. Bij de start van de gamedrive kregen we een flinke tropische bui te verwerken en de grijze wolken bleven boven ons hoofd hangen. Het was soms te donker om mooie foto’s te kunnen maken, zeker van dieren die zich in het lover van de bomen schuilhouden. We waren terug in de lodge rond 18.45u, waar we om 19u de voedselworp voor de krokodillen, door het personeel van de lodge, konden gadeslaan. De logge dieren blijken goed te weten wanneer ze vers vlees toegeworpen krijgen. Tegen die tijd, juist na zonsondergang, ligt de plek naast de “crocodile bar” volgestouwd met dieren. Zij laten geen brokje vlees onberoerd, want bij iedere worp van vers vlees gaan hun muilen wagenwijd open.
We genoten van een deugddoend zonnetje tot rond 16u, dan kregen we een tropische bui over ons heen.
Zondag 28/09 Samburu Game Reserve - Buffalo Springs
Na een vroege(6u) kop koffie beproefden we ons geluk op de ochtend safari in het Samburu Game Reserve. Om 6.30u startte Tony zijn 4 x4 en trokken wij de wijde natuur in. We hebben op deze gamedrive omzeggens niets nieuws gezien. Om 9.15u konden we aanschuiven voor het ontbijt, waarna we om 10.30u terug vertrokken voor een bezoek aan een Samburu-dorp. We kregen er een goede uiteenzetting, in het Engels, over de levenswijze en de gebruiken van de Samburu’s. Deze volkeren stammen af van de Masai. De kinderen zongen voor ons in het openluchtschooltje in het Kiswahili en daarna in het Engels. Marie-Claire had een zak snoep voor hen mee, die gretig werd aangenomen en zelfs door de volwassenen werd geplunderd. Het waren ook net kleine kinderen, die vechten voor een snoepje. Tegen de middag zat dit bezoek er op en keerden we terug naar Samburu Lodge, waar we allen samen aan tafel gingen rond 13.30u voor de lunch. We hadden Tony gevraagd om iets vroeger op gamedrive te vertrekken en zo gebeurde het. Om 15.30u werd het startsein gegeven in de hoop nu iets meer dieren te kunnen observeren dan op de morgen safari. We konden Grevy-zebra’s, netgiraffen, spiesbokken en enkele gerenuks spotten. De gerenuk is een rank en sierlijk dier, min of meer een kruising tussen een giraf en een gazelle. De gerenuk heeft hetzelfde lichaam als een gazelle, maar de nek is veel langer. Dit is nodig om aan de bovenste jonge blaadjes van de struiken te kunnen. Veelal staan ze dan nog op hun achterste poten om nog hoger te kunnen af eten. We besloten de dag bij het “Upper River Circuit”, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de Matthew Range. Het is gelegen op één van de weinige heuveltjes in het Samburu Game Reserve en je hebt er een overzicht over het wildpark. Wanneer iedereen er zowat was op uitgekeken, keerden we terug naar de lodge voor het avondeten en daarna was het bedtijd.
We konden de ganse dag genieten van een deugddoend tropen zonnetje, want we zaten toch op of juist naast de evenaar.
Maandag 29/09 Samburu Game Reserve - Lake Nakuru National Park
Na een vroeg ontbijt vertrokken wij om 7u voor een lange maar schitterende rit over de Aberdares Mountains met prachtige vergezichten. Toen we de eerste maal aan de evenaar voorbij kwamen, hielden we er halt om er de nodige kiekjes te nemen. De Kenianen buiten deze plek uit met menige souvenirstalletjes. Door de opdringerige verkopers worden aanvankelijk woekerprijzen gevraagd voor waarschijnlijk nep ebbenhouten beeldjes en na een tijdje willen de zwarten zelfs ruilen voor enkele balpennen en enkele euro muntstukken. Na deze rook- en plaspauze zetten we de tocht verder om te stoppen bij de Thompson watervallen op de Ewaso Nyiro rivier in Nyahurruru. Het water stort zich met donderend geraas 75 meter naar beneden. Hier werd terug een sanitaire stop ingelast en konden we onze dorst lessen. De verdere rit liep langs koffie- en theeplantages en door de vruchtbare “Subukia Valley” richting Nakuru. Voor we naar het Lake Nakuru gingen, maakten we een ommetje om onze Nederlandse vrienden te droppen in het Maili Saba Camp. Dit kamp lukte voor ons helemaal niet, want het kamp ligt tegen de flank van een heuvel en was met een rolstoel moeilijk haalbaar. Voor de modale reiziger is dit een aangewezen plaats om de prachtige natuur in te trekken. Van het Maili Saba Camp reden we regelrecht naar het Lake Nakuru en de nabij gelegen Lake Nakuru Lodge.
We kwamen in de lodge toe rond 14.45u en na het incheck ritueel haastten we ons naar het restaurant voor een uitgebreide lunch. Na een deugddoend eetmaal namen we onze intrek in de kamer en ordenden al onze spullen in de vrij grote ruimte. Wanneer al onze spullen op de kamer netjes gedeponeerd waren, gingen we op verkenning in de prachtige tropische tuin, want de rest van de dag konden we vrij besteden. In de tuin groeien veel “euphobia’s”, een bepaalde soort cactus die uitgroeien tot ware bomen. Het sap van deze planten kan bij aanraking met de ogen, blindheid veroorzaken. Het complex is bijna helemaal rolstoeltoegankelijk. Aan de koffiebar heb je een mooi uitzicht over het wildpark. Er is gratis koffie te verkrijgen van 15u tot 17u, daarna worden de koffiekannen en de tassen weggenomen. We kregen hier een flinke tropische bui te verwerken. Tegen 19.30u werd het stilaan tijd voor het
avondmaal. Naast de trap ligt een vrij steil hellend vlak, dat zonder hulp niet kan overwonnen worden. De hoofdkelner liep, van het ogenblik dat hij de rolstoel zag, om te helpen bij de keuze van het buffet. Er lag te veel om het allemaal naar binnen te werken en het zag er allemaal even lekker uit. De desserts konden we moeilijk overslaan, maar dat zijn de grootste dikmakers. We namen voorlopig afscheid van de vriendelijke kelner en woonden nog een kort optreden bij van enkele lenige zwarten, die hun kunsten tentoon spreidden. Nadien werd het bedtijd.
Overdag was het weer prachtig, maar tegen zonsondergang kwamen donkere wolken opzetten en kregen we een flinke tropische bui over ons heen.
Dinsdag 30/09 Lake Nakuru National Park
Het Lake Nakuru is 188 km² groot en ligt op een hoogte van 1.750 m.
Het is een sodameer, wereldberoemd om zijn miljoenen roze flamingo’s, pelikanen, ibissen en aalscholvers. Het heeft tevens een rijk “wildlife”: impala’s, buffels, waterbokken, Rotschildgiraffen en de witte en zwarte neushoorn. Boven op “Baboon Cliff” heeft men een mooi uitzicht op het meer.
Na het ontbijtbuffet was het wachten geblazen op de Hollanders. Tony was gisteren na onze gamedrive nog vertrokken om te overnachten in dezelfde lodge als onze noorderburen.
Om 9.45u konden we met zijn allen er op uit trekken voor de volgende gamedrive, dit keer rond het Lake Nakuru. Bij aankomst aan de grote plas merkten we een roze gordel aan de oevers van het meer. Twee miljoen flamingo’s baadden kwetterend in het zilte water. Zij huizen hier omdat zij in het meer de nodige algen aantreffen, die zij als hoofdbestanddeel gebruiken om zich te voeden. Wanneer we verder trekken, ontmoetten we een massa pelikanen en enkele maraboe ooievaars naast de flamingo’s. Nog verder lag een kudde buffels vredig te herkauwen, een zwarte en een witte neushoorn kruisten ons pad en voor de rest spotten we in de buurt van de vele gele acaciabomen elanden, waterbokken en visarenden. Als slot van de morgen gamedrive reed Tony ons naar Baboon Cliff, van waar je een mooi uitzicht hebt over het meer. Nu werd het tijd om terug te keren naar de lodge voor de lunch, die we namen om 13.30u. Om 14.30u waren we terug present om aan de namiddag uitstap te beginnen. We maakten een tocht naar de kleine Makalya Falls. Onderweg trachtten we dieren te spotten, maar het werd bijna een maat voor niets. Buiten een buizerd en enkele Rotschildgiraffen zagen we niets spectaculairs op deze rit. De Rotschildgiraffe of Giraffa Camelopardalis Rotschild is iets anders gevlekt dan de netgiraffe en de bruine kleur is een beetje lichter dan zijn soortgenoten in andere wildparken, maar wij, als leken, zien het verschil niet. We waren vroeg terug in het kamp, omdat onze reisgezellen nog een heel eind te gaan hadden om hun lodge te bereiken. Er was nu wat tijd om te relaxen in deze prachtige omgeving. Ik had me, na onze wandeling in de resort, net neergezet op het terras voor de kamer en de deur niet gesloten, toen een aap de kamer binnen glipte. In geen tijd nam hij een bordje waarop een cake lag, onder versheidfolie, mee naar buiten, trok de folie open en at de cake op. We kregen er ook bezoek van de manager, die van ons wou weten welke verbeteringen hij in de toekomst kon aanbrengen om personen in een rolstoel veilig te kunnen herbergen. Hij is vast besloten om de aanpassingen te doen en naar zijn zeggen, had hij reeds een goed adres in België om het nodige materiaal te bestellen. Wanneer deze uiteenzetting ten einde was, werd het tijd om het restaurant op te zoeken, waar onze hulp vlug kwam toegesneld en hij had er voor gezorgd dat we aan dezelfde tafel konden plaatsnemen. Wanneer we de voortreffelijke maaltijd verorberd hadden, maakten we nog een optreden mee van een groepje gospelsingers. We hebben bij verschillende liedjes aan Helmut Lotti gedacht.
We kregen de zon te zien tot 14.45u en dan trok de hemel dicht en bij het vertrek uit de lodge kregen we een buitje over ons heen. Later werd het terug beter, maar de zon kregen we niet meer te zien.
Woensdag 01/10 Lake Nakuru - Masai Mara Game Reserve
Onze metgezellen waren vrij vroeg(7u) in hun lodge vertrokken en ze hadden er 1.30u over gedaan om tot bij ons te komen. Op die manier konden wij in alle rust het ontbijt nemen. Rond 8.30u arriveerden onze noorderburen aan de Lake Nakuru Lodge en was het inladen en wegwezen, want we hadden een vrij lange rit voor de boeg naar het bekendste wildpark van Kenia, het Masai Mara Game Reserve. Door een wisselend landschap kwamen we in Narok, waar we een koffie- en sanitaire stop hielden, om daarna door te rijden tot het Olumara Tented Camp. Dit tentenkamp wordt beheerd door AV-Tours & Safari’s uit Deventer in Nederland en de uitbating wordt verzorgd door het management in Nairobi, met name door een zekere Mr. David. Het kamp ligt net buiten het Masai Mara Game Reserve. We waren ter plaatse rond 14.45u en de lunch wachtte er op ons. Nadat we ons buikje rond gegeten hadden, werd het inchecken geregeld en kon ieder naar zijn luxe ingerichte tent. Wij logeerden in de eerste tent tegen het restaurant, “Elephant” genaamd. Die was het dichtst bij het open restaurant gelegen. Naast een grote slaapruimte beschikten we over een volledig uitgeruste badkamer met douche en toilet en achteraan een groot overdekt terras. In het kamp is er elektriciteit via een generator van 18.30u tot 23.30u. Als je na dit uur nog licht nodig hebt, moet je de noodtoorts gebruiken, of een oplaadbare lamp vragen, als je aan de voorhanden zijnde middelen niet voldoende hebt. De ganse nacht lopen zwarten rond het kamp om naderend wild tegen te houden en weg te jagen met hun toortsen.
Tegen 16u waren we allen paraat om aan de eerste gamedrive in de Masai Mara te beginnen. Op de rit door de bijna vlakke savanne spotten we omzeggens niets. In het hogere gras merkten we twee leeuwen, die lui van het waterzonnetje lagen te genieten. Iets verder op zaten twee jonge luipaarden te wachten tot hun moeder zou terug komen met een prooi. Ze zijn toch zo schattig, zeker wanneer ze klein zijn. Het was op dat moment te donker om te fotograferen. De zon had zich achter het wolkendek verscholen en de luipaardjes zaten tussen het lover van een boom. Filmen lukte nog net en met een digitaal toestel zou het ook gelukt zijn. We waren terug in het tentenkamp net voor zonsondergang rond 18.15u. Tegen 19.30u hadden we het avondmaal gevraagd, dat in buffetvorm werd aangeboden.
We hadden volop zon tot 15.30u en daarna, bij de start van de gamedrive, trok de hemel dicht en af en toe kregen we regen over ons heen. Het werd dan te donker voor foto’s.
Donderdag 02/10 Masai Mara Game Reserve
De Masai Mara Game Reserve is 1.800 km² groot en ligt op een hoogte tussen 1.500 en 2.000 m en is het mooiste wildpark van Kenia met heuvels, uitgestrekte savannes, kopjes(granieten rotsformaties) en diepe, altijd met water gevulde kloven. Men heeft er de meeste kans om de “Big five” te kunnen observeren. Hier heeft twee maal per jaar de “crossing” van duizenden gnoes(wildebeest) en zebra’s plaats, die de Mara rivier oversteken, wat een adembenemend schouwspel oplevert.
De Mara rivier krioelt van de krokodillen en nijlpaarden. In de Masai Mara kan je prachtige zonsondergangen zien.
Na het ontbijt vertrokken we om 8.30u voor een ganse dag gamedrive met picknick ergens in de Mara onder een boom. Op deze safari spotten we peuzelende gieren aan een bijna afgegeten karkas van een dood dier, olifanten met kleintjes, een leeuwenfamilie, een luipaard in het struikgewas en zijn prooi(een gazelle) verborgen hoog in een boom en drie jonge cheeta’s. Voor het overige spotten we nog topi’s, waarvan er altijd een op een heuveltje de wacht houdt, terwijl de anderen rustig grazen, hartebeesten(de horens zijn in de vorm van een hart), nijlpaarden in de Mara rivier, Masai giraffen, zebra’s en grote kuddes gnoes aan de oever en in de omgeving van de Mara rivier. Het oversteken van de Mara rivier door de gnoes hebben we niet kunnen meemaken. Rond de middag parkeerde Tony zijn wagen op een open plek onder een alleenstaande acaciaboom, haalde twee dozen uit de wagen en begon met het open spreiden van reisdekens onder de boom. Hij vroeg om te gaan zitten en startte met het uitdelen van de meegebrachte lunchboxen. We twijfelden een ogenblik aan de veiligheid op deze plek, maar Tony stelde ons gerust. In de wijde omgeving was er geen enkel dier te bespeuren en als er toch een zou opduiken, zouden we het van heel ver zien aankomen.
In de late namiddag en op de terugweg naar het tentenkamp hield Tony halt bij een Masai-dorp. Voor ons twee was dit dorp niet zo speciaal en we twijfelen er zelfs sterk aan of deze zwarten hier nog echt wonen. Volgens de persoon die de rondleiding gaf, wonen en leven ze hier wel degelijk. Ze voorzien in hun onderhoud door de opbrengst van hun dieren, koeien, geiten en schapen. Binnen de omheining van acaciatakken krioelde het van de vliegen, maar wat wil je, alom verspreid liggen droge en verse drollen te stinken en de vliegen komen daar op af. De kinderen hun aangezicht zaten vol met dat ongedierte en zij blijken er geen last van te hebben. Het is niet te verwonderen dat de kleintjes ontstekingen opdoen aan hun ogen. Wij moesten niets anders doen dan met de armen de vliegen proberen weg te jagen, maar zonder veel resultaat. De weinige hutten van takken bestreken met klei gemengd met koeiendrek en bedekt met plastiek en takken en bestreken met een dikkere laag van de stinkende smurrie, hebben enkel een laag smal deurtje en geen verluchting of verlichting. De kleine ruimten binnen ruiken vernuft en zijn, voor ons westerlingen, heel warm. Op het einde van de rondleiding legden de vrouwen hun handgemaakte prularia tentoon, in de hoop het een en het ander te kunnen verkopen. We namen afscheid van de goedlachse zwarten en keerden huiswaarts. Na een opfrisbeurt gingen we allen samen aan tafel. Ditmaal was er geen buffet, want wij waren met zijn zessen de enige gasten in het kamp. Na de maaltijd trokken we ons terug in onze tent en kropen onder de lakens, want morgen was het weer vroeg dag.
We kregen volop zon tot rond 17u, dan werd het zwaar bewolkt en tegen 18u vielen de eerste regendruppels.
Vrijdag 03/10 Masai Mara Game Reserve
We namen ’s morgens afscheid van Rob en Ada, één van de Nederlandse koppels, die vrij vroeg moesten vertrekken naar de airstrip voor hun vlucht naar Malindi. Kiki en Wouter, het andere koppel, zouden later met Tony vertrekken naar Wilson Airport in Nairobi. Voor we op gamedrive vertrokken, namen we ook van hen afscheid. Het tweede koppel ging nog enkele dagen uitrusten aan de kust in Zanzibar. Om 9u startte Laurens, de tweede chauffeur, zijn wagen en weg waren we, op zoek naar enig groot wild. We kregen naast hyena’s, een visarend, een slaperige leeuw die na enige tijd zijn muil wijd open deed en eens brulde, witte ooievaars en nijlpaarden in de Talek rivier te zien. Op de terugweg naar het kamp merkten we enkele Masai vrouwen op wandel naar of van hun geitenkudde. Om 12.15u waren we terug voor de lunch, die voor ons twee werd bereid.
Om 13.45u zijn we terug op pad gegaan, met de wagen weliswaar want te voet zouden we niet ver lopen. Dan ben je vlug een goede prooi voor de leeuwen en de buffels zouden je ook wel een kopje kleiner maken. Nu hadden we vrij vlug prijs met een leeuwenfamilie, die lui in het zonnetje lagen te genieten van hun verorberde maaltijd. Iets verder op zagen we drie hijgende cheeta’s, die net een jonge gnoe te grazen hadden genomen. Laurens beweerde dat de dieren nog lang zouden blijven nahijgen eer zij aan hun maaltijd begonnen en reed verder op zoek naar ander wild. Dat kwam te voorschijn in de vorm van een kudde olifanten met hun jongen en nijlpaarden in de Mara rivier bij een oversteekplaats van de gnoes. Toen keerden we op onze stappen terug naar de plaats waar we de cheeta’s gezien hadden. Het geluk was niet met ons, want ze hadden hun deel van de gnoe reeds verorberd en nu was het de beurt aan de gieren. Van het resterende trokken zij met hun bek hele stukken vlees van het karkas, terwijl ze de beenderen met hun klauwen stevig tegen hielden. Even later verscheen een hyena op het toneel en naarmate die dichterbij kwam, dropen de gieren af en nam de hyena het kreng mee, om het verder weg helemaal af te knabbelen. Op die manier krijgt ieder zijn gading, wordt het wildbestand op natuurlijke wijze in stand gehouden en tegelijkertijd geëlimineerd en de natuur op biologische wijze gezuiverd. Van de dode dieren resten alleen nog het skelet, dat na verloop van tijd vergaat. Op de terugweg naar het tentenkamp kruisten jakhalzen met hun jongen ons pad. We waren net voor donker terug thuis en na een opfrisbeurt werden we door een van de zwarte bewakers van het kamp naar het restaurant geholpen. We hadden nu een zee van ruimte, want het kamp was voor ons beiden alleen open. Laurens heeft samen met ons het avondmaal genomen en op die manier konden we hem een beetje beter leren kennen.
Bijna de ganse dag scheen de zon overvloedig. Pas rond 16u dat de bewolking kwam opzetten en de regen bleef nu ook weer niet uit, maar gelukkig geen grote hoeveelheden.
Zaterdag 04/10 Masai Mara Game Reserve - Nairobi - Lake Naivasha
Het was vandaag onze laatste dag in de Masai Mara en wilden er tot de laatste minuut alles uitpersen om toch zoveel mogelijk dieren te spotten. Na een vroeg ontbijt startten we om 8u voor de laatste en korte rit in de Mara. Veel hoop hadden we er niet meer op gesteld, maar je weet maar nooit. We kregen nog niets noemenswaardig in het vizier, tot we een kudde gnoes op een rijtje bemerkten. Laurens zei, hier in de buurt moeten leeuwen zijn en zijn woorden waren nog niet koud of we zagen inderdaad een ganse familie, Koning leeuw met enkele leeuwinnen en enkele welpen. Ze lagen er nogal slaperig bij zoals gewoonlijk na een goede vleesmaaltijd. De leeuw trok zijn muil wijd open, liet zijn vlijmscherpe tanden zien en brulde naar zijn kroost. Hij is waarlijk de koning van de wildernis. Laurens vertelde ons, dat de leeuwinnen voor hem op het wild jagen. Koning leeuw krijgt dan de eerste keuze, dan volgen de leeuwinnen en het restant is voor de kleintjes. Later zagen we nog een stel gieren stukken vlees van het karkas van een achtergelaten dier trekken en oppeuzelen. Hetzelfde tafereel speelde zich weer af als de dag tevoren. Een hyena verscheen ten tonele, de gieren dropen af en hij nam het karkas mee om het op een veilige plek verder af te knabbelen. Rond 9.45u maakte Laurens aanstalten om naar de Mara Intrepids Airstrip te rijden. Onderweg zagen we nog enkele hippo’s(nijlpaarden) badend in de Talek rivier.
Om 10u stonden we paraat aan de airstrip, om de vlucht te halen van 11u. De maatschappij Air Kenya heeft liefst dat de passagiers één uur op voorhand ter plekke zijn. Het was er vrij druk en de landrovers en andere Jeeps reden af en aan om toeristen te brengen of te komen ophalen. Tegen 11.15u landde het vliegtuig van Air Kenya en mochten we instappen. De gewone passagiers wel, maar ik moest tot het laatste wachten, omdat er drie mannen nodig waren om mij in de rolstoel in het toestel te hijsen. Ik kreeg de zit tegenover de deur en moest dus niet ver strompelen. Wanneer er vermoed was dat iedereen aan boord was, werd er twee maal geteld door de hostess, zette de piloot het vliegtuig in beweging en gingen we de lucht in voor welgeteld vijf minuten. Er was geen defect aan het toestel, maar deze dienst werkt zoals een lijnbus en heeft meerdere haltes. We kwamen nu aan op de Mara Serena Airstrip, waar sommige passagiers uitstapten en andere weer op. De vlucht werd verder gezet voor zeven minuten. De laatste halte in de Mara is op de Mara Keekerok Airstrip. Vanaf hier ging het regelrecht naar Nairobi, om er 35 minuten later te landen op Wilson Airport. Daar stond Jack, de chauffeur voor de twee laatste dagen in Kenia, ons op te wachten. Na ontvangst van de bagage buiten de luchthaven startten we de rit via Nairobi stad naar het Lake Naivasha. Om 15.30u konden we in de Naivasha Sopa Lodge aan onze late lunch beginnen. Het ware voor ons beter geweest, dat we de lunch in Nairobi hadden mogen nemen, dan was het een heel stuk vroeger geweest. Soms was de regeling niet piekfijn in orde, maar wat doe je eraan.
Na onze lunch, er restte niet veel van het buffet, konden we eindelijk inchecken en naar onze kamer gaan. In de eerste bungalow had men voor ons gereserveerd. Het was dicht bij het hoofdgebouw met receptie en restaurant, maar de kamer was niet naar behoren. Ze was groot genoeg, maar er stond een kingsize dubbel bed en dat wilden we niet. Voor de rest was in de badkamer niets aangepast en we vernamen het nu pas, er zijn enkele kamers met aangepaste badkamer. Het was wel een heel eind te gaan naar de nieuwe locatie(kamer 53), maar ze was veel groter, had twin bedden en een aangepaste badkamer met een bredere deur dan normaal. Het was voor ons pure luxe. Wanneer onze spullen goed en wel in de kamer gedeponeerd waren, zijn we met Jack tot aan de waterkant gereden. Met de rolstoel was het bijna niet haalbaar en de weg was lang. Er kwam nog bij, dat de weergoden ons niet gunstig gezind waren, want het was weer eens beginnen regenen. Bij terugkomst aan de kamer hebben we zo goed en zo kwaad het kon, de resort uitgekamd. Bij valavond zijn we in het hoofdgebouw binnengegaan en een babbel gehad met een, in Kenia wonende, Indische familie. Het was weekend en zij verbleven hier twee dagen. Onder een grote paraplu zijn we terug naar de kamer gerend, om ons om te kleden en om te kunnen gaan dineren. In het restaurant wist je niet waar je eerst moest toetasten. Er was keuze te over en er waren veel Indisch getinte gerechten bij.
We startten de dag met zon en het bleef zo tot 15u, dan werd het betrokken met lichte regen. Later op de dag, toen we goed en wel gesetteld waren in Naivasha Sopa Lodge, regende het een ganse tijd pijpenstelen. We konden er zelfs met enkele paraplu’s boven onze hoofden niet door.
Zondag 05/10 Lake Naivasha - Lake Bogoria - Lake Baringo
Het Lake Bogoria is 107 km² groot en ligt op een hoogte van +/- 1.600 m. Het is een sodameer in het vulkanisch berggebied van de Grote Slenk met de Loburu warmwaterbronnen en spuitende geisers, termietenheuvels in schoorsteenvorm, witte flamingo’s en visarenden.
Na het ontbijt en het uitchecken konden we om 8u vertrekken naar het Lake Bogoria. Onder een loodzware hemel hebben we de rit afgehaspeld. Bij aankomst aan het meer was de hemel iets lichter geworden en liet een waterzonnetje zich even zien. De boorden van het meer zijn lichtjes roze getint door de witte flamingo’s(minder hevig roze dan de roze soortgenoten bij het Lake Nakuru). Je kunt de flamingo’s niet zo dicht naderen als aan het Nakuru meer, maar het is toch spectaculair. Hun aantal is ook veel minder en op meerdere plaatsen zagen we de kadavers van vogels, die zich waarschijnlijk te dicht bij de hete geisers gewaagd hebben, daardoor deels verbrand zijn en aan hun verwondingen bezweken. Naast de flamingo’s huizen er visarenden. Het sodameer, de hete bronnen en de spuitende geisers trekken niet alleen de flamingo’s aan, maar ook veel kijklustigen. We mogen niet klagen, we hoorden er ook bij. Uitstappen om de geisers te bewonderen zat er voor mij niet in. Je moet er eerst over enkele keien en dan belandt je in vrij mul zand, waarop je met een rolstoel moeilijk kunt rijden. In de buurt van het Lake Bogoria tref je ook veel termietenheuvels in schoorsteenvorm aan. Jack is met de wagen tot het einde van het meer gereden en op zijn stappen terug gekeerd.
Nu vatten we de tocht aan naar het Lake Baringo. Dit meer is eveneens gelegen op de Grote Slenk hoogvlakte. Met wat geluk zie je er kolonies ijsvogeltjes(Kingfishers), nijlpaarden en zeker krokodillen en de visarenden zitten in de bomen te wachten op vissen, die door de zwarten in het water worden gegooid. Wanneer we in de buurt van het meer kwamen, is Jack onmiddellijk naar het Roberts Camp gereden. Wij vonden het veel te vroeg om hier nu reeds te moeten verblijven. Het was amper 16.30u en we konden hier nergens naartoe. Ans, de grote baas van AV-Tours, had wel de tip gegeven, dat we eventueel een korte wandeling konden maken naar het nabije dorp van de Pokot stam. Het dorp was op loopafstand en op verharde weg, maar ze had er waarschijnlijk niet aan gedacht, dat de weg vrij steil omhoog loopt en dan is het met een rolstoel geen gemakkelijke klus en zeker niet ontspannend. Jack ging naar de receptie en er kwam iemand mee om de weg te tonen. Wanneer Jack stopte, zeiden we tegen mekaar, moeten we hier de nacht doorbrengen. We hadden dan nog niets gezien. Marie-Claire is uitgestapt en heeft het logement gekeurd. Het kon voor ons helemaal niet. In de kleine kamer stonden twee hoge bedden, het toilet en de badkamer was een eind van de kamer verwijderd en aan de deuren was een vrij hoge overstap. Na lang beraadslagen zijn we tot een akkoord gekomen met de persoon in kwestie en zijn we in het Heron House terecht gekomen. Dit was nog het beste waar we hier konden belanden. We konden er beschikken over enkele kamers, twee badkamers en twee toiletten. Daarnaast hadden we nog een zitplaats en een groot open terras. Marie-Claire gaf het ook onvoldoende, het was pas nadat ik het gezien had en zij mijn visie hoorde, dat ze het in orde vond. Het was heel veel soberder dan gisteren in Naivasha, maar het leek vrij netjes en de mensen waren vriendelijk. Wat wil je nog meer. Het enige probleem dat nog restte, was het restaurant van het kamp. Hoe konden we dat oplossen, want het was een heel eind te klimmen en in het stikdonker. De oplossing kwam er vlug. Het restaurant zou ons een menukaart bezorgen, wij konden onze keuze neerpennen en het restaurant zou wel zorgen dat de maaltijd bij ons afgeleverd werd.
Maandag 06/10 Lake Baringo - Nairobi - Brussel
Het Lake Baringo is een zoetwatermeer in het noorden van de Rift Vallei in Kenia. Het grote bruinrood geschakeerde Baringomeer is een oase in het vulkanische landschap, ingesloten tussen de Tugen Hills en het Laikipia plateau. Het meer is geliefd door vogelliefhebbers, omdat er meer dan 450 vogelsoorten aanwezig zijn.
Na het bestellen van het ontbijt, trok Marie-Claire er op uit, om nog enkele kiekjes te maken aan de boorden van het meer. Het Roberts Camp geeft uit op het Baringomeer en ons logies lag er dan ook vlak bij. Ze hoorde ergens in de struiken gegrom en bij nader toezien, was het een nijlpaard dat protesteerde. Iets verder lag dan weer een krokodil te zonnen op de oever. Ze is dan maar op haar stappen teruggekeerd en we hebben ons ontbijt opgegeten. Om 8.30u zijn we met al onze spullen in het Roberts Camp vertrokken in de richting van een kleine aanlegsteiger voor een boottocht op het meer. Ik zag het bootje aan de oever van het meer liggen en dacht: hoe gaat men hier te werk gaan om mij veilig en wel in het kleine vaartuig te krijgen en op welke manier kan ik er zitten. Normaal hebben zulke bootjes wel een zitplank maar geen rugleuning. Zo was het ook hier. Geen nood, zeiden de aanwezige zwarten, we hijsen u met rolstoel en al in de boot. Met man en macht werd er gewerkt om mij in mijn rolstoel aan boord van het smalle bootje te krijgen en ja, het is hen gelukt. Wanneer Marie-Claire goed en wel in de boot gesetteld was, startte de bootsman de motor en weg waren wij voor een boottocht op het Lake Baringo van meer dan twee uur. De bedoeling van deze boottrip was, om zoveel mogelijk vogels te kunnen observeren. In de buurt van het Baringomeer leven meer dan 450 vogelsoorten waaronder de visarend en de kleine maar prachtige ijsvogeltjes(Kingfisher). Het geluk was echter niet met ons, want we hebben omzeggens geen vogels kunnen ontwaren. Waarschijnlijk hadden we enkele uren vroeger aan de boottocht moeten beginnen, maar dat had Jack moeten weten en ons hiervan op de hoogte brengen. Voor de vogels, groot of klein, wordt het na enkele uren zonneschijn ook te warm om onbeschut rond te vliegen. Hier en daar merkten we nog enkele exemplaren “Kingfishers” of ijsvogeltjes in hun prachtige kleuren. Krokodillen merk je enkel, wanneer je niet te ver van de oever vaart, maar de nijlpaarden kunnen haast overal opduiken. Na een eindje varen legde de bootsman aan een klein eilandje aan. Marie-Claire ging met de gids mee het eiland op naar het bovenop gelegen dorp. De weinige zwarten die er wonen, leven uitsluitend van de visvangst. Zij wonen in schamele hutten en kennen geen enkel comfort. Ik heb alles van Marie-Claire moeten vernemen, want voor mij lukte het niet om mee te gaan naar het negerdorp. Het eilandje is woeste natuur en dan kan je met een rolstoel niet veel aanvangen.
Toen we verder voeren, ontmoetten we twee vissers in hun balsa bootjes. De gids vroeg hen om enkele vissen klaar te maken en de mannen stopten stukjes balsahout in de bek van de vissen. Ik heb gedacht, Michel Van Den Bosch van Gaia heeft hier nog werk. De bedoeling was, de vissen in de buurt van de visarenden in het water te gooien en zij duiken dan op het water af om de vis in de vlucht mee op te pikken. Zo gebeurde het, onze gids floot op zijn vingers, terwijl zwaaiend met de vis, om daarna de vis in het water te gooien. Door het stukje balsahout in de bek van de vis, blijft die bovendrijven en is het voor de visarend een koud kunstje om zijn prooi op te pikken. In duikvlucht kwam de visarend op de vis af en je moest al vlug zijn om hem te volgen en om te zien hoe hij het aan boord legt. Na enkele visworpen keerden we terug naar de aanlegsteiger en zat deze boottocht er voor ons op. Jack had de wagen dichter bij het meer gereden en zo was ik vlug op het droge. Van hieruit vertrokken we voor een bezoek aan een dorp van de Turkana-stam. Het dorp is ietwat opgezet en de zwarten lijken gewoon om toeristen in hun midden te hebben. Hun hutten zijn desalniettemin ook heel schamel. Lange tijd zijn we er niet verbleven. Na een korte zangstonde en een danspasje van een klein groepje zwarten, hebben we afscheid genomen en zetten we onze weg verder.
We hadden, voor ons vertrek naar Nairobi, nog een primitief dorp in ons achterhoofd namelijk van de Pokot-stam. Hier was het heel andere koek. We zagen aan de weinige aanwezige zwarten, dat ze niet gewoon zijn toeristen te ontvangen en dan zeker niet eentje in een rolstoel. Zo’n voertuig hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien, laat staan dat ze er reeds over gehoord hebben. Onmiddellijk waren enkele zwarte vrouwen, het waren eerder jonge meisjes en twee iets oudere vrouwen, bereid om te poseren voor een foto. Alle vrouwen droegen meerdere halssnoeren, die de schijn gaven één enkele veelkleurige schijf te zijn. Lange oorringen horen ook bij de outfit van de zwarte vrouwen en dat is niet alleen bij de Pokots, maar ook bij andere stammen in Kenia. Daardoor hebben veel zwarte vrouwen lange oorlellen en dikwijls zitten er grote gaten in dit ooronderdeel. Zij leven hier voornamelijk van de opbrengst van het land en van hun kleinvee, schapen en geiten. Toevallig kwam er een vrouw toe in het dorp. Zij kwam recht van het veld en ze was zeker niet opgezet. Een foto van haar leverde zowat één van de betere resultaten van Keniaanse stammen.
Na deze twee minderheidsdorpen vatten wij definitief de terugtocht aan naar Nairobi. Onderweg vroegen we enkele keren aan Jack om te stoppen voor een foto, maar het bleek hem te veel en reed gewoon door. Toen de klim uit de Grote Slenk ten einde was, heeft hij bij één van de viewpoints toch halt gehouden. Een mooi uitzicht op de vallei hadden we hier niet echt, maar het was wel een uitgelezen gelegenheid om enkele straatbeelden op de gevoelige plaat vast te leggen. We kwamen in Nairobi in het Mayfair Hotel toe rond 17.15u zonder onderweg iets te kunnen eten en het water dat we nog mee hadden van het Roberts Camp, hebben we tot de laatste druppel opgedronken. Door AV-Tours was er in dit hotel tijd en een plaats voorzien om ons nog een laatste maal op te frissen en om andere kledij aan te trekken voor de terugvlucht naar huis. In het Mayfair Hotel beweerde de persoon achter de balie van niets te weten en na een ellenlange discussie met Jack, onze chauffeur, is het toch in orde gekomen en konden we voor een opfrisbeurt en het veranderen van kledij over een kamer beschikken. Wanneer we het kort hielden, was het gebruik van de kamer vrij. We ondervonden aan Jack dat hij van ons af wilde. We vroegen om in Nairobi aan een restaurant te stoppen en zijn uitleg was: het gaat veel te veel tijd in beslag nemen eer jullie de maaltijd geserveerd krijgen en ik weet niet precies hoelang ik over het traject naar de internationale luchthaven zal doen. Hij had wel voor een stuk gelijk, maar het kwam bij ons niet goed over. Tegen 20u parkeerde hij zijn voertuig aan de ingang van de luchthaven en ging onmiddellijk mee de vertrekhal binnen. Na het inchecken en de passencontrole zochten wij het restaurant van de luchthaven op, om eindelijk iets tussen de kiezen te kunnen steken. Om 22.45u startte de inscheping en bijna stipt op tijd zette de grote vogel zich in beweging.
Dinsdag 07/10 Aankomst in Zurich en verder door naar Brussel
De vlucht naar Zurich verliep naar behoren en we landden er enkele minuten later dan voorzien. Vermits we ook hier weer een begeleider mee kregen, ging de transfer naar de andere terminal en naar de volgende gate vrij vlot. Het was lift in en lift uit en dan met de shuttle-trein naar de andere terminal. We kwamen goed op tijd bij de gate toe. Toen de boarding zou starten, nam de assistent ons als eerste mee naar de ingang van het vliegtuig en zo hoort het ook. In Brussel zijn we op het voorziene uur toegekomen na een vlucht van een klein uurtje. Met de assistent haalden we de bagage op en gingen tot in de aankomsthal. Hier was het uitkijken naar de taximan, die ons zou ophalen. Na enkele minuten hadden we hem in het oog. Hij nam de kar met de valiezen voor zijn rekening, laadde de bagage en de rolstoel en in een goed half uur waren we in Terhagen op onze vertrouwde stek.
----------------------------
Chauffeurs en gidsen
Op onze veertiendaagse reis in Kenia hadden we de ganse tijd een wagen(4x4) met chauffeur, die tegelijkertijd ook gids was.
Tony, onze eerste driver en een Kikuyu, kregen we voor een tiental dagen als chauffeur/gids. Naar onze mening was hij de beste van de drie, die we op onze reis in Kenia hadden. Hij kent veel van de dieren, is geduldig en blijft staan om te fotograferen zolang als nodig voor zijn gasten. Hij heeft steeds tijd genoeg. Geïnteresseerde personen kunnen eventueel rechtstreeks bij hem terecht. Hij heeft een eigen wagen(4x4) en zijn prijs is US$ 100 per dag voor de wagen(all-in) + 1.500 KES(+/- € 15,35) per dag voor de chauffeur(maaltijden en logies). Dit zijn prijzen van oktober 2008. Hoe zij verder zullen evolueren, is een open vraag. Ik kan hem ten stelligste aanbevelen. Zijn e-mail is:
tony.waruingi@yahoo.com of tony_waruingi@yahoo.com of tony.warvingi@yahoo.com
Ik ben van geen van de drie e-mailadressen zeker. Als je hem tracht te mailen en de mail komt niet terug, dan heb je de juiste beet.
Laurens was onze tweede chauffeur/gids. Hij kent veel van de dieren, van hun manier van leven en hoe zij soms reageren. Hij heeft één grote fout, hij heeft geen geduld. Hij zou zelfs verder rijden wanneer je nog volop bezig bent met filmen of fotograferen. Voor het overige heb ik geen slecht woord over hem.
Jack, onze derde en laatste chauffeur, was de minste van de drie. Hij zat passief achter zijn stuur en kende schijnbaar weinig van fauna en flora. Hij was ook de minst vriendelijke van de drie en bij het instappen in de toch vrij hoge wagen, kon ik op weinig hulp van hem rekenen. Hem zal ik zeker niet aanbevelen.
----------------------------
Conclusie
De veertiendaagse reis in een meevaller geworden qua gamedrives. We hebben de “Big Five” meer dan eens kunnen spotten. Van de wisselende natuur hebben we eveneens genoten. Dat we bijna iedere dag een tropische buitje te verwerken kregen, zal wel niet abnormaal zijn op de evenaar. De reisorganisatie AV-Tours & Safari’s kan ik alleen maar warm aanbevelen. Soms was de regeling niet zoals wij het wensten, maar er werd rekening gehouden met de verlangens van drie koppels en die liepen soms ietwat uit elkaar. Wij reizen normaal altijd onder ons twee, maar Kenia hebben we in groep willen doen, om de prijs te drukken. Een veertiendaagse safari op individuele basis is haast onbetaalbaar, zeker als je wil of moet (door bepaalde beperkingen) reizen zoals wij. In de mate van het mogelijke zullen wij in de toekomst trachten niet meer in groep te reizen, om geen misverstanden meer te creëren op reis. Nu was één van de twee koppels louter naar Kenia gekomen om kiekjes te schieten van dieren. Er leven in Kenia ook mensen.