Met de kids in de Elzas

Onderweg naar St Moritz in Zwitserland stoppen we dit jaar in de Elzas.  Op de doorrit plannen we een midweek in Centerparks, Les Trois Forêts, op de terugweg logeren we in Le Menestrel, een hotelletje in Ribeauvillé.
Ons reisgezelschap: Thomas en Lien, beiden manuele rolstoelgebruikers die wel enkele stappen kunnen zetten.  Kinderen: Ina (5 jaar), Jona (bijna 6 maanden).

Centerparks, Les Trois Forêts

We hadden huisje 468, en dat was een toegankelijk huisje voor 6 personen.  Eerst en vooral is het goed om op de ligging te letten. Het park is echt groot. Dit huisje was goed gelegen.  We konden gemakkelijk met de rolstoel naar het hoofdgebouw. Vlak is het er nergens, maar het was voor ons wel goed te doen.  
Omschrijving van ons huisje:  Gewone deuren (90 cm), Deur naar de living draait niet helemaal open (hij kan niet overdraaien, wel tot 90 graden, lijkt me dus normaal geen probleem).  De inkomhal met gang is op zijn minst 1m20 breed, op dat minste punt draai je de slaapkamer in.  Daar heb je aan het voeteinde van je bed (bij de deur) zo’n 1m40 over.  Naast het bed aan één kant zo’n 90 cm.  
De badkamer:  Deze is heel ruim. Er is wel één probleem.  Om in de badkamer te kunnen, moet je eerst in de slaapkamer binnenrijden, daarna de slaapkamerdeur sluiten, om dan door te rijden naar de badkamer.  De slaapkamerdeur draait immers voor de badkamerdeur open.  De lavabo is niet onderrijdbaar, vrij hoog, en heeft een rand van zeker 20 cm. We hadden geen meetlint mee, alle afstanden zijn dus gegokt.

In de keuken kan je de kastjes onder de gootsteen wegrollen, zo maak je de gootsteen dus onderrijdbaar. De kookplaten zijn niet onderrijdbaar, en de combi-oven zit boven de frigo.  

Zwembad van het park:  overal hellinkjes, heel goed dus.  Kleedhokje: sleutel aan de receptie vragen, in ruil voor de kaart (sleutel) van je vakantie huisje. Nadien, sleutel terug afgeven. Op die manier zijn de erg ruime rolstoelhokjes altijd vrij!  Fijn!  Met onze twee manuele rolstoelen, en onze 2 kinderen, waren de hokjes nog ruim. Bovendien is er een soort aankleedtafel. Voor mij handig om onze Jona op te leggen. Verder is er in het kleedhokje ook een douche, die wij niet gebruikten.

Onze activiteiten in de buurt

-    Wandeling in het bos van het domein: haalbaar met de rolstoel, hier en daar wel een stukje steiler, maar het lukte vlotjes. Het was een droge periode, dus er lag weinig modder.
-    Activiteiten kids club. Het gebouw van de kids club heeft een lift, maar deze was stuk.;  Het onderste deel (binnenspeeltuin, en waar je de kindjes voor deelname aan de ingeschreven activiteiten moest afzetten), was daardoor niet met de rolstoel bereikbaar.
-    Bezoek aan Sarrebourg.  Winkelstraat relatief vlak.  Verder niet veel gedaan.  Het stadje zal ons niet echt bijblijven, maar de nieuwe boekentas die Ina er kreeg, des te meer!  Ze is helemaal klaar voor het eerste leerjaar!

Hotel Le Menestrel, Ribeauvillé

Op de terugweg van Zwitserland plannen we opnieuw een tussenstop in de Elzas.  We stoppen deze keer in Ribeauvillé. En dat is een echte meevaller. Helaas bleek geen enkel hotel in het stadscentrum dat we contacteerden toegankelijk voor rolstoelgebruikers.  We nemen daarom Le Menestrel, een hotel, een kleine kilometer van het centrum.  Echter een flink stuk hoger, voor ons dus enkel met de auto te bereiken. We parkeren achter het hotel, want zien daar de ingang zonder trappen, en tijdens het uitladen worden al tegemoetgekomen door de eigenaar/receptionist.  Hij brengt ons de sleutel van de kamer. Deze is vlakbij onze parkeerplaats, en drempelloos te bereiken.  De kamer zelf heeft wel een pompdeur.  Voor de rest is hij prima.  De kamer is relatief ruim, maar door het plaatsen van een babybed en een extra éénpersoonsbed, blijft daar natuurlijk niet zoveel meer van over.  In de opstelling zoals ze was, dus met de 2extra bedden, was het nog goed te doen voor 1 rolstoelgebruiker, met z’n 2, was het wat puzzelen.   
De badkamer is heel erg ruim, met inloopdouche, en opklapstoeltje.  We testen deze douche niet uit, want er is nog andere toegankelijke luxe… Enkele meters van onze kamer, is er een jaccuzzi, met sauna (badkledij verplicht) en een grote inloopdouche!  Alles bereikbaar met de rolstoel (je kan wel niet met de rolstoel binnen in sauna, te klein, maar wel tot erbij (geen drempels). Om in de jaccuzzi te raken doe je twee tredes.  Maar al bij al lijkt me dit een zeer toegankelijke wellness. Bovendien hebben we hem voor ons alleen, we maken er dus een gezinswellness van. Zelfs kleine Jona mag mee in de Jaccuzzi, en Ina wil er bijna niet meer uit! Ze zou hier wel willen komen wonen. Daarna bezoeken we het stadje.  We gaan dus met de auto.  Maar eens ter plaatse is het er relatief vlak.  Echt vlak is het hier nooit, maar aan het slenterende winkeltempo, merk ik nauwelijks dat het bergop is.  Het is een heel leuk stadje. Het ziet er heel authentiek uit, zelfs al laten we het ‘pittoreske stadsdeel’ over.  We eten er een hapje onder de toren.  Het toilet is er met een drempeltje, maar het is wel één van de weinige horecazaken waar we drempelvrij binnen kunnen.  Het smaakt wel, de cordon bleu van Thomas is huisbereid, en met een kaas naar zijn keuze, en onze beide stukken vlees zijn mooi groot, en lekker.  Ook de warme groentjes zijn verzorgd.  Ik ben verbaasd dat de ‘jambon’ van de kindermenu gewoon koude gekookte hesp is, en nog meer verbaasd dat er een dressing op de kindergroenten gedaan wordt… Jammer, anders had Ina de groenten mooi opgegeten.