Dwars door Namibië

Geschreven door Jozef.

Algemene info

Traject: Windhoek, Mariental, -Keetmanshoop, Fish River Canyon, Walvis Bay, Swakopmund, Henties Bay, Damaraland, Opuwo, Etosho N.P., Tsumeb, Windhoek Airport
Periode: 30/09 tot 21/10/2018
Reisgezelschap: met partner als chauffeur en begeleider

Transport

Vlucht Brussel-Windhoek en terug en een wagen boekten we bij het reisbureau Joker.
We vlogen met KLM. De service op de vlucht Brussel  - Amsterdam en vice versa was prima. Amsterdam  -  Windhoek en terug was eveneens prima.
Vliegtuig: Brussel  - Windhoek: € 550,00 vlucht + 253,53 taksen en toeslagen = € 835,53 p/p
30/09 Brussel-Amsterdam, 19.20-20.15u, vliegtijd 0.55u
 Vlucht uitgevoerd door KLM met Cityhopper, vluchtnummer KL1732
30/09 Amsterdam-Windhoek, 22.55-11.05u, vliegtijd 12.10u, tussenstop in Luanda
 Vlucht uitgevoerd door KLM met Airbus A320-300, vluchtnummer KL0575
21/10 Windhoek-Amsrerdam, 17.35-06.05u, vliegtijd 12.30u, tussenstop in Luanda
 Vlucht uitgevoerd door KLM met Airbus A320-300, vluchtnummer KL0576
14/03 Amsterdam-Brussel, 09.05-09.50u, vliegtijd 0.45u
 Vlucht uitgevoerd door KLM met Boeing 737, vluchtnummer KL1723
Een annulatieverzekering nemen we niet meer op een vlucht. Die is begrepen in het pakket van MasterCard en dat scheelt ons jaarlijks ettelijke euro’s.

Kosten van het vervoer ter plaatse

De kost van de wagenhuur € 1.125,75 voor 21 dagen
De verbruikte benzine N$ 5.052,56/€ 315,79 voor 356,32 liter
Totaal gereden kilometer 4.717 Km

Geldzaken

De munteenheid in Namibië is de Namibian Dollar (N$), voor de gemakkelijkheid duid ik hem aan met N$. Zo wordt het in winkels en op menukaarten vaak weergegeven. De officiële benaming wordt zelden gebruikt.
De prijzen zijn min of meer met hier te vergelijken. We betaalden cash voor tanken en met MasterCard voor de hotels en soms in restaurants.
Koers: 1 € = +/- 16 N$

Infobronnen

Insight Guide Namibië, ISBN 978-90-6655-454-2
ANWB reisgids Namibië
Where to stay Namibia van een toeristenbureau in Namibië
Tracks4Africa en Namibia Tour Planning Map van de dienst voor toerisme en Map of Etosha gekocht in het park.
Wij raadpleegden meerdere websites, enkel de nuttige zijn in het verslag te vinden.

Inreisvoorwaarden

Paspoort dat nog minstens 6 maanden geldig is bij aankomst in het land.
Een visum voor Namibië is niet nodig voor een verblijf minder dan 3 maand.

Reisverzekering

Buiten Eurocross van de mutualiteit hebben wij altijd de reisverzekering van V.A.B. zonder wagen. Als lid van Wegwijzer heb je die goedkoper. Deze reisverzekering kostte € 87,20 (€ 109,00 - 20% als lid van Wegwijzer).
Eurocross betaalt sedert 1 januari 2017 geen medische kosten gemaakt in landen buiten Europa.

Veiligheid

Namibië is vrij veilig voor de toerist. Om onnodige risico’s te vermijden, neem je best geen lifters mee, die je veelvuldig tegenkomt op je rondrit. Het autoverhuurbedrijf gaf ons die raad mee.

Gezondheid

Vaccinaties zijn niet echt vereist voor Namibië. Let erop altijd flessenwater te drinken uit afgesloten flessen, overal te koop.

Klimaat

We hadden voor het merendeel van de tijd mooi weer, met een temperatuur van rond 35 tot 40 graden, ’s avonds koelde het meestal flink af. Tussen Walvis Bay, Swakopmund en Cape Cross zagen we op een grijze lucht en was het alles behalve aangenaam. ’s Morgens was het in de woestijngebieden fris. Eens in het binnenland in scheen de zon overvloedig.

Taal

Op toeristische plaatsen kan je terecht met Engels. De eerste taal van de inwoners is Owambo, Kavango, Herero of een Caprivi taal, afhankelijk van de etnische groep waar de persoon in kwestie toe behoort.
We konden meermaals ons Vlaams gebruiken, zeker in het zuiden.

Communicatie

Met WhatsApp kost een gesprek niets, met Skype is het ook gratis, je moet dan zorgen voor een laptop of tablet.
Via e-mail: Free Wifi is in de hotels meestal voorhanden. Cybercafés zijn weinig te vinden, maar er zijn er nog.

Tijdzone

Bron Koning Aap

In Namibië is het in onze zomertijd 1 uur vroeger dan in de Benelux. In de wintertijd is het er 1 uur later tussen de laatste zondag van maart en de eerste zondag van april en tussen de eerste zondag van september en de laatste zondag van oktober is er geen tijdsverschil.
Tijdens ons verblijf was het uur hetzelfde als bij ons, ongeacht de bewering van Koning Aap.

Restaurants

In de restaurants van grote hotels wordt een fooi verwacht van minstens 10% of hooguit 15%.

Elektriciteit

Bron Koning Aap

De netspanning in Namibië is 220/240 Volt. Voor de stopcontacten is een afwijkende driepootstekker met ronde pinnen nodig, die je in iedere supermarkt in Namibië kunt vinden. De zogenaamde wereldstekkers passen er namelijk niet.
Stroomstoringen doen zich niet vaak voor. Toch is het een goed idee voor die gevallen een zaklamp bij te hebben tijdens je Namibië-reis. Die kan ook van dienst zijn in de parken als je ’s nachts naar het toilet moet.

Tanken

Zeker nooit overslaan met tanken. Telkens je een benzinestation tegenkomt, moet je benzine inslaan, ongeacht hoeveel je nog hebt. Benzinestations liggen er niet voor het rapen en soms word je doorgestuurd omdat er geen benzine of diesel is geleverd.

Handbagage

De regels voor de handbagage zijn nog steeds dezelfde. Dus nog altijd geen vloeistoffen, gels, pasta’s, zalfjes en scherpe voorwerpen zoals nagelknippers, knipmessen en schroevendraaiers in je handbagage stoppen. Zulke zaken horen in de bagage die je incheckt. Op sommige luchthavens word je van kop tot teen gecontroleerd.

Als rolstoelgebruiker

Om aan onverwachte kleine problemen te verhelpen aan je rolstoel, neem je best wat herstelmateriaal mee zoals enkele sleutels, een schroevendraaier(klein formaat) met bits, plakgerief en pomp. Die zaken steek je best niet in de handbagage, maar in de bagage die je incheckt. Op mijn rolstoel zitten reeds jaren krypton banden(zonder lucht) en daardoor is het probleem van platrijden van de baan. Het is in ieder geval een zorg minder. Op mijn nieuwste rolstoelen zijn vooraan de kleine wieltjes volle velgen en dikkere bandjes gemonteerd.

Logies: ligging, toegankelijkheid en prijs

De keuze is aan de reiziger, je kunt in grote luxe slapen, wat vrij duur uitvalt, of iets minder of kamperen wat uiteraard het goedkoopste is. Wij kozen uit noodzaak voor accommodaties  die min of meer lukten met een rolstoel. Uit noodzaak door mijn handicap kiezen we altijd voor hotels of lodges.

Windhoek Gardens Boutique Hotel, Pasteur Street 31, Windhoek 5/5
Tel.: + 264/61.255.544 www.windhoekgardens.com info@windhoekgardens.com

Het hotel ligt ongeveer in het centrum van Windhoek. Bij het binnenrijden gaat de poort automatisch open en sluit als je er door bent, de wagen staat veilig geborgen. Je komt erin zonder drempel, waar nodig liggen hellende vlakken. We kregen een grote kamer toegewezen achter het hoofdgebouw. We hadden er 2 bedden, airco, ijskast en een waterkoker. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels en een inloopdouche met vaste sproeier. We hadden er geen adapter nodig, de stopcontacten zijn er zoals hier. We boekten het hotel rechtstreeks via hun website en betaalden vooraf met MasterCard N$ 980 taksen en ontbijt inbegrepen. We gebruikten er het avondmaal en betaalden N$ 240 cash. De maaltijd was niet zo lekker en vroeg een ellenlange wachttijd.. Free Wifi in heel het complex.

Anandi Guesthouse, River Street 25, Mariental 5/5
Tel.: + 264/63.24.22.20 GSM: + 264/822.422.822
Website: www.anandiguesthouse.com E-mail: anandiswakop@hway.na

Het logies ligt in een uithoek van Mariental. Bij het binnenrijden gaat de poort automatisch open en sluit opnieuw wanneer je binnen bent. Er zijn geen obstakels, alles is er zo goed als vlak. Voor de kamer was een klein opstapje. In de kamer hadden we drie bedden, airco, fan, ijskast en een waterkoker. In de kleine badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels, een ligbad met losse sproeier en een douchecabine met kleine overstap en een losse sproeier. Geen stopcontact in de badkamer. We boekten het hotel via en betaalden ter plaatse N$ 1.090/€ 67,91 met MasterCard, taksen en ontbijt inbegrepen. In de buurt is een Spar en een benzinestation. Free Wifi in heel het complex.

Schützenhaus Guesthouse, Pastorie Street, Keetmanshoop 5/5
Tel.: + 264/63.223.400 Fax: + 264/63.223.461
Website: www.schuetzenhaus-namibia.com E-mail:schuetzenhaus@iway.na

Het hotel ligt in het centrum van Keetmanshoop. De wagen kan veilig gestald worden op de binnenplaats en net voor onze kamerdeur. Je komt in de kamer zonder drempel. We beschikten over een ruime kamer met twee bedden, airco, ijskast en een waterkoker. De grote badkamer omvatte een lavabo, een gewoon toilet met 1 beugel en een inloopdouche met losse sproeier. Er zijn stopcontacten met drie gaten en met twee, een adapter hoeft hier niet. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse N$ 1.230/€ 73,20 met Master-Card, taksen en ontbijt inbegrepen. Het logies heeft een buiten zwembad. Free Wifi in heel het hotel.

Gondwana Canyon Village, 20 Km East of The Fish River Canyon, Kanebis 4/5
Tel.: + 264/63.693.025
Website: www.gondwana-collection.com/accomodation/canyon-village
E-mail: res6@gondwana-collection.com

Het logies ligt in het Gondwana Canyon Park, tussen D 601 en R 324, 20 Km ten oosten van de Canyon. Het complex is mooi ingeplant in de natuur en opgetrokken in Kaap-Hollandse stijl. Je komt erin zonder drempel. We hadden een ruime kamer met twee bedden, airco en ijskast. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet met één beugel en een douche met vaste sproeier en één beugel. We boekten het logies via Booking.com en betaalden, ontbijtbuffet inbegrepen. Het avondmaal was in buffetvorm maar alles behalve lekker. Hiervoor betaalden we N$ 388 cash. Het heeft een degelijk buitenzwembad, dat weinig gebruikt wordt. Free Wifi(100 MB) in gans het complex.

Bahnhof Hotel Aus, 20 Ludentz Street, Aus 5/5
Tel.: + 264/63.258.091 Fax: + 264/63.258.092
Website: www.bahnhof-hotel-aus.com E-mail: bahnhof-hotel@iway.na

Het hotel bevindt zich bij het binnenkomen van Aus tegenover het oud treinstation. Aan de hoofdingang aan de straatkant is een hoge trap, via de achterzijde kan je erin via een hellend vlak. Je kan daar ook je wagen veilig stallen. Kamer 1 werd ons toegewezen, voor de kamer is een vrij steil hellend vlak. Marie-Claire moest hulp vragen om boven te geraken. De kamer is ruim en heeft twee bedden, fan en waterkoker. In de lange smalle badkamer is een lavabo, een gewoon toilet met 1 beugel en een douchecabine met vaste sproeier, een vast badzitje en één beugel. We boekten het hotel via Booking.com en betaalden ter plaatse N$ 1.650/€ 101,09 met MasterCard, een lekker uitgebreid ontbijt en taksen inbegrepen. Het avondmaal namen we in het hotel, het was lekker en veel. Free Wifi in gans het hotel. Het hotel is een aanrader in Aus.

Weltevrede Guest Farm 5/5
Tel.: + 264/63.293.208
Website: www.weltevredeguestfarm.com E-mail: info@weltevredeguestfarm.com

Het logies ligt op de C19 tussen Sesriem en Solitaire. Ongeveer in de helft staat een bord met de naam. Komende van Sesriem sla je rechts af en volg je enkele kilometer, tot je het ziet opdoemen. Je komt erin zonder drempel. Om de kamer te bereiken moet je over een pad bezaaid met grint. We hadden een grote kamer met twee bedden en airco. In de badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet zonder beugel en een douchecabine met hoge overstap en vaste sproeier. We boekten dit logies via hun website en betaalden ter plaatse met MasterCard N$ 4.510/€ 267,85 voor twee nachten in half pension. Zowel het avondmaal als het ontbijt was in buffetvorm en overheerlijk. Wifi is betalend, kost N$ 20/€ 1,25 per dag en is alleen in het restaurant beschikbaar.

The Langholm Hotel, 18-20 JJ Cleverly Street, Lagoon, Walvis Bay 5/5
Tel.: + 264/64.209.230 www.langholmhotel.com desk@langholmhotel.com

Het hotel ligt in het kleine centrum van Walvis Bay. Om de kamer te bereiken waren er enkele opstapjes. We konden beschikken over een suite met een breed dubbel bed, zithoek, fan, ijskast, een waterkoker en een kleine safe. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels, een hoek ligbad met losse sproeier en een douchecabine met een overstap en vaste sproeier. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse met Master-Card N$ 1.350/€ 84,11taksen en ontbijt inbegrepen. De wagen kon veilig gestald worden op een afgesloten binnenplaats. Het avondmaal in het hotel mocht er best wezen, de wachttijd viel mee. Free Wifi in gans het hotel.

Hotel Prinzessin Rupprecht Anton Lubovski Street 15, Swakopmund 5/5
Tel.: + 264/64.412.540 Fax: + 264/64.412.254
Website: www.prinzessin-rupprecht.com E-mail: info@hotelprinzessin-rupprecht.com

Het hotel ligt in het centrum van Swakopmund. Aan de ingang vooraan is een trap, die je kunt omzeilen door binnen te rijden op een grote binnenkoer. Daar is een hellend vlak om bij de kamers te komen. We hadden er een kleine kamer met twee bedden, ijskast en waterkoker. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels en een douchecabine met overstap en losse sproeier. We hadden geboekt bij The Secret Garden Guest House, maar de voor ons bedoelde kamer was aan een ander persoon gegeven. Na enkele tijd konden we onze intrek in Hotel Prinzessin Rupprecht nemen, waar we niet geboekt hadden, maar met open ar-men ontvangen werden door de receptioniste. We betaalden er met MasterCard N$ 2.600 of € 155,85 voor twee nachten, taksen en een simpel ontbijtbuffet inbegrepen. Er is geen moge-lijkheid voor avondmaal. Free Wifi in heel het gebouw. We kunnen dit logies ten stelligste aanbevelen.

Desert Rendezvous B & B, Strandloper Street 238, Henties Bay 5/5
Tel.: + 264/64.500.281 GSM: + 264.81.255.3751
Website: www.desertrendezvous.co.za E-mail: desertrendezvous@iway.na

Het logies bevindt zich bij het binnenkomen van Henties Bay. Je komt erin via de garage, waar de wagen veilig staat. Er is een hoge opstap aan de kamer. In de ruime kamer hadden we twee bedden, fan, ijsast en een waterkoker. In de kleine badkamer was en dubbele lavabo, een gewoon toilet zonder beugel, een ligbad met losse sproeier en een douchecabine met een overstap van 10cm en losse sproeier. We boekten het logies en betaalden ter plaatse met MasterCard N$ 900/€ 54,22 taksen en een degelijk en uitgebreid ontbijt inbegrepen. Er is niet altijd iemand aanwezig, geef een seintje op de GSM en het komt in orde. Deze B & B is een echt pareltje, in alles is voorzien en het is kraaknet. Free Wifi. het is een echte aanrader in Henties Bay.

Madisa Camp, 154 A Rikumbi Kandanga Road 3/5
Tel.: + 264/81.698.2908 Fax: + 264/86.572.43920
Website: www.madisacamp.com E-mail: bookings@madisacamp.com

Madisa Camp bereik je door vanuit Henties Bay de D 2612, de weg naar Twijfelfontein een 18 Km te volgen. Het ligt links van de gravelweg. Het kamp ligt rondom in een mooie natuur, met hier en daar heuvels en rotspartijen. Met een rolstoel moet je uit zien waar je rijdt, er is veel mul zand. Hulp werd geboden door het zwart personeel. Met de wagen konden we tot bij de tent en er was gezorgd voor een steil hellend vlak. De tent was niet al te groot en er stonden twee bedden. De badkamer is open lucht en heeft een lavabo, een gewoon toilet zonder beugel en een douche met vaste sproeier. Ik zelf kon er moeilijk komen, het terrein is niet vlak. Er was voorzien in een toorts op batterij die een 10-tal uren kon branden. We boekten het tentenkamp rechtstreeks via hun website en betaalden ter plaatse N$ 1.580/€ 98,44 cash, ontbijt en taksen inbegrepen. Het avondmaal was in orde, zeker als je weet waar we verbleven. Geen internet beschikbaar in het tentenkamp.

Palmwag Lodge 3/5
Tel. + 264/64.40.3096 GSM: + 264/81.620.6887
Website: www.palmwaglodge.com E-mail: booking@damaraland-namibia.com

De Palmwag Lodge bevindt op enkele kilometer ten noorden van de splitsing C 43 en C 39
Het complex omvat smaakvolle rietgedekte huisjes en heeft een goed restaurant en een tankstation. Het is een goede plaats voor het spotten van woestijnolifanten. We konden de wagen stallen naast het huisje. Bij de ingang lag een hellend vlak en de kamer was vrij ruim en we hadden er twee bedden, een fan en ijskast. In de badkamer was een lavabo, een verhoogd toilet (te hoog) met beugels en een inloopdouche met vaste sproeier. We boekten de lodge via hun website en betaalden met MasterCard N$ 4.540/€ 282,87 taksen, een degelijk ontbijtbuffet en dinerbuffet inbegrepen. De huisjes hebben hun beste jaren gehad, het restaurant daarentegen is prima en biedt een variatie aan maaltijden aan. Free Wifi in gans het complex.

Hotel Pension Le Manoir, C41 Opuwo Main Street 12 3/5
Tel.: + 264/81.455.1742 Lunch N$ 135 p/p, Diner N$ 165 p/p
E-mail: hotellemanoir1@gmail.com

Het hotel ligt een 7-tal kilometer uit het centrum van Opuwo, op de weg naar Kamanjap. Je komt erin via twee kleine opstapjes. Verder is het volledig vlak. We hadden er een kamer met twee bedden en een tafelventilator. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels en een douchecabine met een overstap en vaste sproeier. De wagen kon veilig gestald worden op het domein. We boekten het logies via Booking.com en betaalden ter plaatse cash N$ 2.657 of € 165,55 voor twee nachten, taksen en ontbijt inbegrepen en het avondmaal voor 1 dag. Het logies heeft waarschijnlijk betere tijden gekend, wij vonden het ondermaats. Het hotel wordt uitgebaat door een Fransman, die soms brutaal kan uit de hoek komen als het hem niet zint. Geen internet beschikbaar in dit logies.

Okaukuejo Rest Camp: rolstoeltoegankelijke chalet 5/5
Website: www.okaukuejo.net

Het Okaukuejo Rest Camp ligt op 1 Km van de zuidelijke ingang van het park, de Anderson Gate. Er zijn nergens drempels. We konden over een aangepaste chalet beschikken met in de kamer een breed dubbel bed, ijskast, airco en een safe. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet met korte beugels en een inloopdouche met losse sproeier en vast badzitje. We boekten het logies via hun website en betaalden vooraf met MasterCard N$ 2.940/€ 183,18 taksen en ontbijtbuffet inbegrepen voor de drie Rest Camp en in het Etosha N. P. Het avondmaal in buffetvorm kostte N$ 627/€ 38,99 voor ons twee, taksen, drank en fooi inbegrepen. Soms kan het nuttig zijn bij aankomst aan de receptie een tafel te reserveren. Wij deden het en het was niet echt nodig. Bij het avondmaal heb je de keuze tussen koud of warm buffet Het is er niet goedkoop maar je hebt er geen andere keuze. Het kamp heeft een eigen waterhole, dat ’s avonds is verlicht. Je hebt er mooi ochtendlicht en er is dan minder volk dan ’s avonds. Met wat geluk kan je er ’s avonds zwarte neushoorns spotten. Het openlucht zwembad is mooi maar wordt zelden gebruikt door de gasten. Het heeft een tankstation. Wifi tegen betaling van N$ 50/€ 3,12(50 MB) of N$ 100/€ 6,23(100 MB) Enkel in het restaurant beschikbaar.

Halali Resort, Etosha National Park 5/5
Tel.: + 264/61.285.7200 info@namibiareservations.com www.etoshanationalpark.org/accommodation/halali.camp

Dit kamp bevindt zich zowat in het midden van het park, er gaat minder luxe van uit dan het Okaukuejo Rest Camp. Beide kampen liggen +/- 70 Km van elkaar. Ook hier weer geen onverkomelijke drempels. De chalet was ook hier volledig aangepast. In de kamer hadden we twee bedden, airco, ijskast en een safe. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet met korte beugels en een inloopdouche met losse sproeier en een vast badzitje. We boekten het kamp samen met de twee andere en betaalden vooraf met MasterCard N$ 2.700/€ 168,22 taksen en ontbijtbuffet inbegrepen. Het avondmaal is zoals in het Okaukuejo Rest Camp en de prijs is er gelijk. Wifi beschikbaar tegen betaling N$ 50 (50 MB) of N$ 100 (100 MB). Hier ook alleen in het restaurant. Het is hier ook mogelijk om te tanken.

Namutoni Rest Camp, B & B. 5/5
Tel.: + 264/67.304.716 Fax: + 264/67.304.728 E-mail: info@namibiareservations.com

Het Namutoni Rest Camp is het meest oostelijke kamp en ligt op een 15 Km van de Van Lin-dequist Gate. Het is het simpelste van de drie logementen die we in het Etosha N. P. gebruikt hebben. Het domein is voor het merendeel geplaveid met klinkers. De min of meer aangepaste chalet kan je in zonder drempel. In de ruime kamer hadden we twee bedden, airco, ijskast en een waterkoker. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels, en een ligbad met losse sproeier. Er werd een plastieken stoel gebracht om in het ligbad te plaatsen. Het avondmaal was ook in buffetvorm en aan dezelfde prijs als in de andere twee. Het personeel is er uiterst vriendelijk en helpt waar mogelijk. We boekten het logies samen met de twee andere kampen in het N. P. en betaalden vooraf met MasterCard N$ 2.380/€ 148,29 taksen en een degelijk ontbijtbuffet inbegrepen. Aan de King Nehale waterhole heb je een verhoogd uitzicht op de kleine waterpoel. Het wordt ’s avonds verlicht om groepen wild aan te trekken. Wifi is beschikbaar tegen het tarief van de twee vorige Rest Campen. Het kamp heeft net zoals de twee andere een tankstation.

Minen Hotel, Omeg Street 7, Tsumeb 5/5
Tel.: + 264/67.221.071/2
Website: www.minen-hotel.com E-mail: contact@minen-hotel.com

Het Minen Hotel ligt in het centrum van Tsumeb. Als je Tsumeb binnenkomt, rijd je gewoon altijd rechtdoor en je komt er zo op uit. De wagen moet je voor het hotel stallen, maar er is in bewaking voorzien. Bij het binnenkomen ligt er een hellend vlak en om de kamer te bereiken zijn er enkele opstapjes. In de kamer, een suite, hadden we twee bedden, airco, ijskast en een waterkoker. In de badkamer was een lavabo, een gewoon toilet zonder beugels, een ligbad met losse sproeier en een buiten inloopdouche met vaste sproeier. We boekten het hotel via hun website en betaalden ter plaatse N$ 1.050/€ 65,42 taksen en ontbijtbuffet inbegrepen. Het was heerlijk toeven aan de rand van het openlucht zwembad. Van het avondmaal genoten we op het open terras, het was lekker en weer eens veel te veel. Hiervoor betaalden we N$ 470 of € 29,28. Free Wifi in gans het hotel.

Waardering

Wij vonden deze reis heel erg geslaagd.

Enkele gegevens over onszelf

Jozef Somers en Marie-Claire Meesemaecker
Engelsenlaan 185
9600 Ronse
Tel.: 055/31.55.73 E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@outlook.com

Andere reizigers mogen contact met ons opnemen. Als mindervalide en persoon op rust ben ik veel thuis. Mijn spraak wordt niet altijd goed verstaan, daarom is het aangewezen vooraf contact op te nemen via mail, om af te spreken wanneer je bij ons terecht kunt. Meestal lukt het na 19u, dan kan Marie-Claire geïnteresseerden te woord staan om inlichtingen en tips door te geven.

Reisverslag

Zondag 30/09

Dirk van taxibedrijf Soetens Airport Services uit Ronse stopte om 15u voor de deur. Er werd geladen en weg waren wij, een nieuw en hopelijk onvergetelijk avontuur tegemoet. Een uur later waren we ter plaatse in Brussels Airport. Dirk vergezelde ons tot de incheckbalie en liet ons dan alleen. Het inchecken verliep heel vlot, KLM had al enkele maanden voordien onze zitplaatsen toegewezen voor de lange vlucht naar Windhoek. Eens voorbij de security hadden we alle tijd van de wereld. Tegen de tijd van inschepen verschenen twee assistenten met een smal rolstoeltje. Het aan boord gaan was kinderspel, we mochten plaatsnemen op de eerste rij achter business. De start werd gegeven om 18.20u en na een 30’ stonden we aan de grond in Amsterdam. Als iedereen van boord was kwam de assistentie op gang. Met smal rolstoeltje tevens traploper werd ik beneden gebracht en kon ik overstappen in mijn rolstoel, die op zijn beurt in een handicar werd gereden naar de volgende gate. Op Schiphol zijn we 10’ voor de geplande tijd 11.05u vertrokken voor de vlucht naar Windhoek, met een tussenstop van +/- 2u in Luanda(Angola). De vlucht verliep naar behoren met weinig of geen turbulenties.

Maandag 01/10

47 Km gereden

Aankomst Windhoek na een korte stop in Luanda (Angola).
De piloot zette het toestel aan de grond in Windhoek op het geplande uur 11.05u. De assistentie levert hier goed werk. Via een hoger/lager werd ik uit het toestel gereden en verder over de tarmac naar de immigratie en de passencontrole. Eens dit achter de rug maakten we werk van het ophalen van de bagage en het wisselen van euro’s naar Namibische Dollar(N$). Voor € 1 kregen we N$ 16,05 zonder kosten. Dan verder naar de verhuurmaatschappij Bidvest voor het regelen en ophalen van de wagen. Het was toen 13.30u en er werd ons gevraagd terug te komen rond 14u. We hadden de wagen pas gevraagd tegen 14.30u. Van de korte tijdspanne maakten gebruik om iets tussen de kiezen te steken in een klein restaurantje. Rond de klok van 14u stonden we terug aan de balie van Bidvest, de dame stak haar duim de lucht in. We konden over de wagen beschikken. We lieten ons begeleiden door een personeelslid, met de rolstoel en de bagage lukte dit niet zonder hulp. Er werd een kleine uitleg gegeven over de wagen, waar het nodige te vinden was bij pech(platrijden) en het instrumentenbord werd in grote lijnen uitgelegd. Marie-Claire controleerde de wagen op gebeurlijke schade, op een klein sterretje in de voorruit was alles OK.

De luchthaven Hosea Kurako Intl. ligt op 47 Km van het centrum van Windhoek. We konden met goede moed vertrekken via de B 6 naar Windhoek en het Windhoek Gardens Boutique Hotel. De eerste kilometers waren geen probleem, het begon moeilijker te worden eens we in de bewoonde wereld terecht kwamen. Waar was het hotel juist, er zat niets anders op dan aan voorbijgangers te vragen in welke richting we moesten rijden. Na enige tijd op en af te rijden, merkten we plots aan de linkerzijde van de weg het hotel. Eind goed, al goed. We reden de wagen voor de gesloten poort, die prompt openschoof en na ons terug dichtging. Van veilig parkeren gesproken. Het inchecken verliep vrij vlot en na installatie op de kamer zochten we het open terras op voor een fris drankje. Van het avondmaal genoten we er eveneens, het was niet bijster lekker. Hiervoor betaalden we N$ 240/€ 14,95 cash, drank en fooi inbegrepen voor ons twee.

Dinsdag 02/10 Windhoek -  Mariental

320 Km gereden

Na het ontbijt en de afrekening in het hotel trokken we op pad, te beginnen met een kort bezoek aan het centrum van Windhoek. Vermits Windhoek vrij heuvelachtig is, reden we van het ene naar het andere. Aan de Christus Kirche heb je een mooi panorama over de stad. De Dienst voor Toerisme is gehuisvest Post Street Mall. Na een korte tijd verlieten we de hoofdstad, om aan de eerste tocht in Namibië te beginnen. We volgden van in Windhoek de route B1 tussen de Ouasbergen en de Khoma hoogvlakte tot in
Rehoboth met museum, naast het postkantoor op 300m van de B 1. In de buurt van Rehoboth heb je het Lake Oanob Resort en stuwdam.
Website: www.oanob.com.na E-mail: reservations@oanob.com.na
Tel.: + 264/62.522.370 Fax: + 264/62.524.112
We lasten een stop in aan het meer, eer je aan het restaurant kunt komen moet je een kleine inkom betalen: N$ 30/€ 1,87 p/p. Op het overdekt terras van het restaurant zie je uit op een grote plas azuurblauw water. Een ijsje en een fris drankje ging er goed in. De Oanab Dam kan je overrijden, maar je moet dezelfde weg terug. Hiervoor wordt N$ 25/€ 1,56 p/p gevraagd. We deden het maar het is niet speciaal.

* Na 89 Km kwamen we aan de steenbokskeerkring. Het wordt slechts gemarkeerd met een heel simpel plaatje en niemand eromheen. We wisten dat we er voorbij kwamen, daarom letten we er op.

* Hardap stuwmeer: Het is het grootste stuwmeer van Namibië met natuurreservaat. Inkom N$ 40/€ 2,49 p/p en N$ 10/€ 0,62 voor de auto, men kan er met veel geluk wild spotten. Het is niet zo speciaal.
We kwamen Mariental in en de zoektocht naar het logies kon beginnen. We hadden er geen adres van, enkel de aanduiding dat het tegen een benzinestation en een Spar was gelegen. Met het hier en daar te vragen, lukte het. De poort van het hotel stond open en we dachten erin te kunnen. Als we de poort inreden, schoof die plots zonder pardon dicht. Marie-Claire schoot in paniek en had niet de reactie om achteruit te rijden. Een personeelslid heeft de klus geklaard. Eens goed en wel binnen konden we de schade vaststellen. Het personeel kweet zich van de taak om het ingedeukte deel goed vast te maken, zodat we verder konden rijden. Na een telefoontje met Bidvest in Windhoek wisten we dat we in Swakopmund over een andere wagen konden beschikken. De eigenares van het hotel schudde het euvel met de poort van zich af en opperde dat zij nu een security moest inhuren, want de poort sloot niet meer.

Ondertussen hadden we ons op de kamer geïnstalleerd en genoten buiten de kamer van de laatste zonnestralen. Voor het avondmaal zochten we het restaurant van het hotel op. Er is veel keuze op het menu, de geserveerde maaltijd mocht er best zijn.

Woensdag 03/10 Mariëntal  -  Keetmanshoop

400 Km gereden

Een eerste zorg na het verlaten van het hotel in Mariental was benzine tanken. We hadden heel wat kilometers voor de boeg en je weet maar nooit.

* Gibeon: Na 56 Km namen we de afslag rechts naar de D 1089. Na enkele kilometer bereikten we het onooglijk klein dorp Gibeon. Wij maar zoeken, nergens iets te bespeuren dat op een natuurwonder kon gelijken. Op de terugweg naar de B 1 merkten we het resultaat van een meteorietregen 600 miljoen jaar geleden. Aan beide kanten van de weg liggen kleine brokjes rots over het land verspreid. Het wordt niet aangegeven.

* Brukaros ligt ettelijke kilometers verder op de B 1. Om de vulkaankegel te zien, sloegen we rechtsaf naar de D 3907. Het is een 40-tal kilometer op gravel tot het dorp. Even voor het dorp is er een afslag naar de krater. Het is mogelijk de krater te beklimmen, je ziet een pad omhoog lopen. Keetmanshoop is de hoofdstad van de Karas regio, een stad tussen de Namib en de Kalahari Desert. Volgens de legende is de stad genoemd naar een Duits zakenman Keetman, die geld schonk aan de missionaris Shroder, die daarop besloot deze plaats de naam Keetmanshoop te geven als aandenken aan de hoop die Keetman naar deze plaats bracht. Het is uitgeroepen tot stad op 14 april 1866.
In Keetmanshoop startten met de sightseeing:
* Toeristenbureau: Hoek Fenchelstr/5th Avenue, Kaiserliche Postambt
 Het is gelegen aan het centrale plein. Er was niemand aanwezig, maar we konden wel belangrijke infofolders meenemen.
* Evangelische Lutherse kerk in Kaiserstrasse met museum van Keetmanshoop
 Open : Ma-Do 7.30-12.30u en 13.30-16.30u, gratis
 Vr 7.30-12.30u en 13.30-16.00u, gratis
 Gesloten tijdens het weekend en op feestdagen
Het loont om er even binnen te gaan, je kunt je min of meer een idee vormen hoe de bevolking hier vroeger leefde en welke verschillende volkeren hier hebben gewoond.
* Mattenhuis: De ronde hut gemaakt uit rieten matten en takken die vroeger op het kerkplein stond, is afgebroken en nergens anders heropgebouwd. In het museum zie je er een foto van.
Als je in Keetmanshoop overnacht, kan je in de buurt twee kleine maar bijzondere sites bezoeken, het Kokerboomwoud(Quiver Tree Forest) en Giants Playground. Het zijn leuke uitstappen, die zeker iets toevoegen aan je reis door Namibië. Ze zijn in enkele uurtjes te bekijken.

* Quiver Tree Forest (Kokerboomwoud): Het bos ligt +/- 14 Km ten noordoosten van Keetmanshoop aan de weg naar Koës. Komende van Keetmanshoop rijden tot de B1, na 1 Km rechts afslaan naar de M 29 en aan de splitsing met de C 16 links aanhouden. Het omvat ongeveer 250 exemplaren van de Aloë Dichotoma, de kokerboom. De oudste bomen zijn twee tot drie eeuwen oud. Op 1 juni 1995 werd het bos tot nationaal monument uitgeroepen.
Er ligt een bewegwijzerd wandelpad tussen de rotsblokken. Voor de mooiste verkleuring op de bomen moet je wachten tot na zonsondergang. Wij hebben dit niet gedaan. Het is moeilijk haalbaar met een rolstoel, het is oneffen mul zand.
* Giants Playground (Speeltuin van de reuzen): 50 N$/€ 3,12 p/p + N$ 10/€ 0,62 wagen. Het zijn zwarte basaltrotsen op een bizarre manier opeengestapeld. Het is ontstaan door omhooggestuwde magma. Je kunt ze allen zien van in de wagen, je kunt ook er een wandeling tussen maken, maar niet met een rolstoel. De rotsformaties worden bewoond door hagedissen. Giants Playground en Quiver Tree Forest horen beiden tot dezelfde Ganganus boerderij. Rond 17u worden de cheeta’s in gevangenschap gevoederd.
Na het bezoek aan beide sites werd het tijd om het logies Schützenhaus op te zoeken. We vonden het vrij vlug en het inchecken verliep heel vlot, waarna Mare-Claire de wagen op de binnenkoer reed tot net voor de kamer. Nadat we gesetteld waren, werd het tijd om het restau-rant op te zoeken. De geserveerde maaltijd was heel lekker en we betaalden hiervoor met MasterCard N$ 425/€ 26,03 voor ons twee, drank en fooi inbegrepen.

Donderdag 04/10 Keetmanshoop  -  Fish River Canyon via Klein Karas

207 Km

Na ontbijt en afrekening in het hotel verlieten wij het pand, om te stoppen bij een benzinestation. Met een volle tank konden we terug op stap, ditmaal naar de Fish River Canyon.
We volgden de B 1 en sloegen na enkele kilometer rechtsaf naar de D 608, verder C 12-D 601 via Hobas C 37.
* Fish River Canyon: De kloof is 160 Km lang en op sommige plaatsen 550 meter diep. Na de Grand Canyon in Amerika is het de grootste canyon ter wereld. Hij wordt echter niet overlopen door toeristen. Het is een eindje rijden ten opzichte van andere bezienswaardigheden, maar de Fish River Canyon hoort absoluut tot de hoogtepunten van Namibië. De meeste toeristen komen voor de Fish River Hiking Trail en/of de prachtige vergezichten op de canyon. Tijdens je bezoek aan de canyon heb je ook kans op het zien van wildlive. Er leven bavianen, herten, bergzebra’s en klipdassen.

* Main Viewpoint: Bereik je te voet vanaf de kleine parking, het pad loopt een beetje omhoog. Op dit uitkijkpunt heb je een mooi overzicht op de canyon en de rivier die erin stroomt. Er staan enkele tafels onder een luifel, waar je desgewenst je picknick kunt aanspreken.
* Hiker Viewpoint: Dit uitzichtpunt ligt iets voor het Main Viewpoint rechts, als je over voldoende tijd beschikt, is het te voet te doen. De meesten rijden er met de wagen naartoe. Het zicht is er iets. anders, maar het blijft de canyon.
* The Edge Viewpoint: Het is een heel slechte piste. Wij zijn er een stuk opgereden, maar zijn na een 500m teruggekeerd.
* Canyon Roadhouse: Het ligt pal aan de onverharde weg naar het uitkijkpunt. Het is een prachtige locatie, hier en daar staan Oldtimers te pronken zelfs in het interieur.
* Canyon Lodge: Dit is de mooiste accommodatie van het zuiden.
Het bezoek aan de Fish River Canyon ten einde lieten we die achter ons, om het volgende logies op te zoeken, het Gondwana Canyon Village in het Gondwana Canyon Park. Het resort is mooi ingeplant in de natuur met een aantal chalets verspreid op een vrij goed aangelegd terrein. De chalets zijn bereikbaar via aangelegde wandelpaden. Het geheel oogt mooi, met een groot open terras en achteraan een prachtig openlucht zwembad. In de late namiddag werd er een natuurwandeling op en rond het domein georganiseerd. Dit liet Marie-Claire niet zomaar voorbijgaan, zij sloot aan bij de groep en heeft er veel opgestoken van de deskundige uiteenzetting van de gids. Rond de klok van 19.30u was het verzamelen geblazen voor het avondmaal. Het wordt altijd in buffetvorm gegeven. Het buffet was niet zo mooi gepresenteerd en was ook niet zo heel lekker, maar je hebt er geen andere keuze. Voor de maaltijd betaalden we met MasterCard N$ 388/€ 24,17 voor ons twee, drank en fooi inbegrepen. Vermits ik van het buffet niet al teveel kan eten, vroegen we een tegemoetkoming en die werd toegestaan.

Aan een gids vroegen we info over de weg naar Aus via Ai-Ais, Aussenkehr, Senselingendrif en Rosh Pinah. Zijn eerste reactie was, dit is de hel. Later kregen we nog een andere info van een groep motards. Zij hadden deze weg met hun moto’s afgelegd en beweerden dat de gravel er heel goed bij ligt. We wisten nu zeker dat we ons in dit avontuur gingen storten.

Vrijdag 05/10 Fish River Canyon  -  Aus

386 Km gereden

We startten met het gewone ritueel, ontbijten, afrekenen, tanken en daarna op pad. We namen nu de scenic route C37/D324 via Ai-Ais en volgden die 38 Km tot in Aussenkehr, daar sloegen we rechtsaf naar de C10/M 97 ver 12 Km. We ondervonden onmiddellijk dat de gravel er heel goed bij lag. De pistes in Namibië worden regelmatig glad gestreken met zware machines. Je moet maar het geluk hebben dat het werk nog niet lang geleden gebeurd is. Aussenkehr was het meest zuidelijke stadje dat we passeerden. We namen er de C37/D207 naar de C13 over 56 Km tot in Sendelingendrif, gelegen op een boogscheut van Zuid-Afrika.

We namen vervolgens de B4/C13 over een afstand van 267 Km. We lasten een lunchstop in Rosh Pinah in en stapten er het restaurant Kokerboom binnen, tenminste het overdekt terras. Het restaurant bevindt zich in het Spar Shopping Center in het centrum van het stadje. Voor een goede toast met kaas en ham, frieten en drank betaalden we N$ 115/€ 7,17 cash. Je hebt er keuze tussen Italiaanse, Duitse en Afrikaanse gerechten. Ook vis- en zeevruchten en BBQ. We vervolgden daarna onze route om uiteindelijk uit te komen in Aus. Het is goed dat we deze route gevolgd hebben, we hebben met volle teugen genoten van de mooie natuur.

Het Bahnhof Hotel was gemakkelijk te vinden, je komt Aus in en moet een spoorweg over. Eens daarover zie je het hotel rechts van de weg verschijnen. We waren er vrij vroeg in de namiddag en hielden het de rest van de tijd rustig, genietend van een lekker fris drankje op het terras van het hotel, voor mij een Cola en Marie-Claire genoot van een frisse pint bier. Tegen de tijd van het avondeten namen we terug plaats op het terras. De geserveerde maaltijd was overheerlijk, we betaalden hiervoor met MasterCard N$ 510/€ 31,78 voor ons twee, drank en fooi inbegrepen.

Zaterdag 06/10 Aus  -  Weltevrede Guest Farm

337 Km gereden
Sesriem  -  Weltevrede Guest Farm: 47 Km

Na de zoveelste tankbeurt konden we op pad naar Weltevrede Guest Farm via B4 om Aus uit te rijden 3,5 Km tot de C13, die weg volgden we 101 Km tot in de buurt van Helmeringhausen. We sloegen hier linksaf naar de C27 en volgden die 99 Km, die gaat over Sinclair Mines en de rode Tirasbergen passeer je links van de weg even voorbij dit stadje. Deze weg bleven we volgen tot de hoofdbaan een linkse draai neemt. Hier wordt de weg aangegeven met D831/C27 we volgden deze tot in Sesriem. Onderweg kwamen we voorbij het Namib Rand Naukluft National Reserve links van de weg. In Sesriem bleven we de C27 volgen over 30 Km richting Solitaire. Je krijgt dan een klein pijltje waarop Weltevrede Guest Farm staat vermeld. We namen er de D826 die ons na 11 Km naar onze bestemming leidde. Het logies bevindt zich aan de linkerkant van de weg, er is een inrijpoort.

Voor we Sesriem achter ons lieten, vleiden we ons neer op het terras van de kleine supermarkt aan het tankstation. Een ijsje en een frisse drank ging er best in en deed deugd. We namen de gelegenheid te baat om hier ook te tanken, dan moesten we er morgen niet direct aan denken. Met een gevulde tank vertrokken we naar Weltevrede Guest Farm, een oord van rust te midden de vrije natuur. We deden het de rest van de dag ook heel kalm aan. Je hoort er enkel vogeltjes, wild is hier niet echt aanwezig. Tegen de tijd van het avondmaal zag je hier en daar toeristen opduiken, meestal individuele reizigers en twee kleine groepjes. Het ging er gemoedelijk aan toe, eens het buffet voor open verklaard, schoven de aanwezigen in gezapig tempo aan. Het was een lekkere en gevarieerde maaltijd.

Zondag 07/10 Weltevrede Guest Farm  -  Sesriem H/T

133 Km

We genoten van een vroeg ontbijt, dat er best mocht wezen en hier ook in buffetvorm werd aangeboden. Je had er keuze te over. Na het ontbijt was het ondertussen 8u geworden en verlieten we het logies in allerijl om richting Sesriem en het park te rijden.
Naar het park: Weltevrede  -  Sesriem +/- 44 Km, Sesriem  -  ingang park op een 200 m
Naar de duinen is het 65 Km over (asfalt, waarop na 45 Km Duin 45 ligt).Met veel geluk zie je gemsbokken en struisvogels in het park. Wij hadden dat geluk niet.
* Oranje zandduinen in Namibië:  Sossusvlei is één van de meest bijzondere bezienswaardigheden tijdens een rondreis in dit land. Gigantische roodoranje zandduinen zorgen voor een betoverend landschap. De duinen nodigen uit tot een beklimming
* Bezienswaardigheden Sesriem: Sesriem is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de Sossusvlei. De meeste hotels en campings  bevinden zich buiten de gate, wil je vroeg op stap, boek dan een lodge of camping in het park. Bij zonsopgang kan je de mooiste foto’s maken van Sossusvlei en Deadvlei, vroeg opstaan loont dus. Bij de toegangspoort betaal je N$ 80/€ 4,98 p/p, auto N$ 10/€ 0,62.
Vanaf hier voert een 66 Km lange asfaltweg door een prachtig duinlandschap naar de Sossusvlei. Je kunt ook onmiddellijk links afslaan naar de Sesriem Canyon, die een bezoek meer dan waard is.
* Dune 45 bevindt zich op de hoofdweg ca. halfweg de inkom van Sesriem en Sossusvlei. De duin dankt zijn naam aan de afstand tot de inkom 45 Km. De rode duin is ruim 170m hoog, niet de hoogste in zijn soort, maar hij is wel gemakkelijkst te bereiken. Wil je mooie foto’s, beklim dan Dune 45 in de vroege ochtenduren. Zonsondergang levert ook mooie foto’s en het dan aanzienlijk minder druk. Vooral de dunne rand en het fijne zand zorgen voor een moeilijke klim.

* Deadvlei: Je ziet er uit het zand stekende kameeldoornbomen. De laatste 5 Km vanaf Sossusvlei wordt meestal met speciale terreinwagens gedaan. Een rit heen/terug kost N$ 170/€ 10,60 p/p. In de wagens kunnen negen personen plaatsnemen. Ze rijden af en aan vanaf de kleine parking aan de Sossusvlei. De rit zelf doen met eigen vervoer, is alleen weggelegd voor doorwinter de chauffeurs, die gewoon zijn met een 4x4 te rijden en dan nog is het riskant. Het is een kwestie van een gezapig tempo aan te houden en zeker niet stoppen.
 Marie-Claire heeft vanuit de terreinwagen, waarmee zij de tocht naar Deadvlei ondernam, meerdere wagens gezien die zich hadden vastgereden in het mulle zand duinen. Na de 5 Km heb je de mogelijkheid een voettocht in de duinen te maken. Goed wandelschoeisel is vereist. De belangrijkste bezienswaardigheid van Deadvlei zijn de vele dode bomen, zwartgeblakerd door de zon en die standhouden door de enorme droogte. Men gaat van de veronderstelling uit dat de bomen reeds ca. 700 jaar dood zijn. De boomskeletten contrasteren prachtig tegen de witte zoutvlakte, het oranje woestijnzand en de blauwe lucht.
Het is in ieder geval de moeite, maar niet haalbaar met een rolstoel. De terreinwagens hebben een heel hoge instap en op het einde van de korte rit kom je in los zand terecht.

* Sossusvlei: De duinen en de lucht weerspiegelen in het meer als er water in staat. Helemaal achteraan de vallei ligt de Sossusvlei zoutpan. De vallei is een onderdeel van het Namib Naukluft N.P. Je kunt er picknicken tussen de enorme duinen.
* Sesriem Canyon is een 30m diepe kloof. Via een pad kan je afdalen in de canyon en een wandeling maken tussen de metershoge rotswanden. In de namiddag kan je er een beetje schaduw hebben en tegen zonsondergang maak je er de mooiste foto’s. Marie-Claire is er niet aan begonnen, ze liet mij geen twee maal lang alleen achter in de wagen, want met een rolstoel is er geen beginnen aan.
Na het uitgebreid bezoek aan het park namen we even tijd om te verpozen op het terras van de kleine supermarkt in Sesriem. Een ijsje en een fris drankje was welkom. Daarna stapten we op om onze stek Weltevrede Guest Farm op te zoeken. Een opfrisbeurt was meer dan welkom en dan werd het stilaan tijd voor het avondmaal.

Maandag 08/10 Weltevrede Guest Farm -  Solitaire -  Walvis Bay

271 Km gereden

We hadden gisteren niet meer getankt in Sesriem, de tocht naar Solitaire was niet zo lang en we zouden daar wel voltanken. We kwamen er bedrogen uit, er was nog geen levering geweest van petroleumproducten. Het kon nog enkele uren aanslepen, maar de tankwagen werd verwacht. Wat we wel konden, was binnengaan in de bakkerij om rond de middag iets te kunnen verorberen. In Solitaire staan een aantal oude verroeste autowrakken te pronken, die veel worden gefotografeerd. Voor we de kleine afspanning verlieten vroegen we aan de pompbediende of we het zouden redden tot Walvis Bay. Hij bekeek de benzinemeter in de wagen en zei “misschien”. We hadden weinig keuze, we moesten verder en bij het minste oponthoud werd de motor stilgelegd.

Vooraf hadden we twee mogelijke routes uitgestippeld: via Spreethoogte Pas (1.780m) en Gamsberg (2.334m), met de mooiste bergwegen van Namibië (B 1275 - D 1265) en C 26 en C14, ofwel via Kuiseb Pass met uitzicht op de Kuiseb Canyon en de Gaub Pass.
Het werd noodgedwongen deze laatste route door gebrek aan voldoende brandstof. Het is jammer dat we de scenic route niet konden doen. Een geluk bij een ongeluk, het regende pijpenstelen en dan is in de bergen rijden minder interessant, je hebt dan geen mooie vergezichten. Het is veel kilometer verder en het zou ons niet gelukt hebben. Vanaf de uitrit van Weltevrede Guest Farm sloegen we rechtsaf op de C 19 tot Solitaire, hier hielden we links aan om op de C 14 te komen en die te volgen tot in Walvis Bay. Onderweg lasten we een lunchstop in op de kant van de weg.

In Walvis Bay aangekomen lieten we eerst de benzinetank vullen en stevenden daarna af op het Bureau voor Toerisme in Union Street. Hier reserveerden we voor de catamaranboottocht in de lagune en Pelican Point en ook voor de Sandwich Harbour Tour beiden voor morgen. In deze dienst werd ons de weg getoond naar The Langholm Hotel. Op die manier waren we vlug ter plaatse en kon Marie-Claire de wagen veilig stallen op de binnenkoer. Na het inchecken en installatie in de ruime kamer, begonnen we aan een wandeling naar het waterfront. Veel viel er niet meer te beleven, alle restaurants waren gesloten, enkel een paar souvenirshops bleven nog even open. We wisten nu waar we morgenvroeg moesten zijn voor de boottocht. We keerden vlug terug naar onze stek. Het werd ondertussen heel wat frisser, vooral de wind maakte het koudegevoel nog groter. Rond 18u begon het te schemeren en dan werd het koud door de felle wind. In het restaurant van het hotel was het gelukkig iets warmer. Een warme maaltijd was nu meer dan welkom.

Dinsdag 09/10 Walvis Bay  -  Swakupmund

49 Km gereden

Het ontbijt namen we rond 7.30u om op tijd te kunnen vertrekken naar de parking aan het waterfront. Beide excursies zijn gisteren geboekt in combinatie, prijs N$ 2.100/€ 124,72 p/p. Best vooraf boeken via Mola Mola Safaris: N$ 2.100/€ 124,72 p/p voor de combinatie catamaran/zandduinen. De dienst voor toerisme boekte bij hen voor de combinatie en we betaalden er met Master-Card.
Livo Tours, 3rd Street 32, niet gecontacteerd.
Turnstone Tours: duur en niet meer gecontacteerd.

 * Boottocht met een catamaran in de lagune en tot Pelican Point, met Mola Mola Safaris 120.000 zeevogels(pelikanen, flamingo’s en pelsrobben).
Aan het waterfront start het inschepen om 8.30u om te vertrekken om 9u, wat allemaal correct verloopt. Het personeel hielp mij in mijn rolstoel aan boord, wat heel wat vaardigheid vraagt. De kapitein was een doorwinterde zeerot. Hij weet met toeristen en ook met de vogels en de zeerobben om te gaan. Een bepaalde pelikaan riep hij met zijn naam en die kwam op het kleine dek van de catamaran, in afwachting van een visje. Later sprong een rob de boot op en hoopte ook op een kleine versnapering, die hij van de kapitein kreeg toegeworpen. Het werd een boottocht die nog ons nog lang zal heugen. De boottocht duurt ca. 3.30u en is zeker zijn geld waard.

De boottocht is rolstoeltoegankelijk. Er wordt in alle weersomstandigheden gevaren, warme kledij is gewenst, er zijn ook dekens aan boord. Geef bij reservatie je dieetwensen door, vb vegetarisch of glutenvrij. Mola Mola Safaris is gesloten op 25 december en 1 januari. Bij alle boottochten worden oesters, mousserende wijn, een verscheidenheid aan snacks, desserts, bier, frisdrank en mineraalwater geserveerd.
* Sandwich Harbour: 45 ten zuiden van Walvis Bay: 13-17.30u, met Mola Mola Safaris, Hoek Atlantic Street/combinatie Esplanade.
Bij het verlaten van de catamaran werden we opgewacht door een chauffeur, die met ons de tocht zou maken langs de waterkant en in de duinen. We vertrokken met een klein groepje van vier wagens(4x4). Aan de boorden van de oceaan kon het niet lang, het werd stilaan hoogtij en dan kon de wagen in het doornatte zand wegzakken. Dan maar de duinen in en zoals de chauffeurs daarin manoeuvreren is waaghalzerij in de duinen, ongelofelijk. Na enkele tijd gewoon in de duinen te rijden, werd begonnen met meer waaghalzerij. De vier wagens reden netjes in rij naar boven op een hoge duin, boven kwamen alle vier naast elkaar staan en doken samen naar beneden in een hoek van 45°, spectaculair. Na nog enkele heksentoeren werd op een open plek gestopt en iedereen stapte uit. De chauffeurs begonnen met het uitladen van tafels en etaleerden er enkele schotels met snacks op uit. Voor de nodige schuimwijn werd ook gezorgd, ik ontving een frisdrank. Het werd een onvergetelijk avontuur. Wij kunnen Mola Mola Safaris ten stelligste aanbevelen. De tours zitten goed ineen, zijn verzorgd en de service is prima.

Na de tweede excursie verlieten we Walvis Bay rond 17.30u om af te stevenen op Swakopmund. Om 18.15u meldden we ons aan in het gereserveerde hotelletje The Secret Garden. Marie-Claire moest een hele tirade scheldwoorden aanhoren, ze was langs de verkeerde deur binnengekomen en we waren te laat. De eigenaar had de kamer, die voor ons bestemd was, aan een andere toerist gegeven. Wij hadden dus niets. De zoektocht naar toegankelijk logies kon beginnen. Na iets meer dan een uur is dit in orde gekomen. We konden intrekken in het Hotel Prinzessin Rupprecht net om de hoek. Een heel vriendelijke dame van de receptie liep de benen van onder het lijf om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Eind goed, al goed.
Aan eten moesten we niet denken, het hotel geeft enkel ontbijt.

Woensdag 10/10 Swakopmund

151 Km gereden

Na een uitgebreid ontbijt trokken we op verkenning in Swakopmund. Duits-Zuidwest-Afrika, het huidige Namibië, was van 1884 tot 1919 een kolonie van het Duitse Rijk. Veel plaatsnamen herinneren nog aan die tijd, zoals Swakopmund en Luderitz, maar ook de naam van de Caprivistrook dateert uit die periode. Bij ons kwam Swakopmund over als een Duits bastion.
Sightseeing.: ½ dag
* Namib Information, Dr Sam Nujama Avenue: 8-13u en 14-17u
 We vroegen hier een vergunning aan voor een bezoek aan de Welwitschiavlakte, kostprijs N$ 40/€ 2,49 p/p + 10/€ 0,62 voor de wagen.
* Museum Swakopmund: 10-17u, koloniale geschiedenis, inkom N$ 25/€ 1,56 p/p
 Bij een bezoek aan dit museum krijg je enig idee hoe de bevolking hier vroeger leefde en zie je de evolutie door de jaren heen. Met een rolstoel moet je een ommetje maken en langs achter binnengaan. Vooraan is er een trap. Het is interessant.
* Vuurtoren
 Hij staat op een boogscheut van het museum, veel speciaal is er niet aan en hij is niet meer in gebruik.
* Hohenzollenhaus/Altes Amtsgericht
 Dit prachtige gebouw staat ook in de buurt van het museum maar iets verderop in een zijstraat rechts.
* Evangelisch-Lutherische Kirche
 Wij bleven in de buurt om een vluchtig kijkje te nemen in de kerk.
* Kaiserliche Besicksgericht
Dit is het provinciehuis, de toegang tot het domein wordt oogluikend toegestaan. We zijn er niet binnen geweest. Het ligt wat hoger en je hebt er een mooi uitzicht over de stad.
* Station (1901): luxe hotel
Het is een plomp gebouw en aan de voorgevel zie je nog amper dat het een station is geweest. Marie-Claire is even door de toegangspoort geweest en de luxe opgesnoven die er is.
* Marine Monument staat ergens aan het waterfront.
* Ludurig-Schöder Haus/Haus Altoma is een mooi gebouw in het centrum.
* Alte Post staat te pronken in de hoofdstraat van Swakopmund
* Jetty is een pier waarop je kunt genieten van de frisse zeelucht. Het overbekend restaurant Tug staat hier vlak bij. Nu we in de buurt waren, nam Marie-Claire de gelegenheid te baat om te trachten een reservatie te bemachtigen voor deze avond. Wonder boven wonder, het is haar gelukt.
Rond het middaguur zochten we een klein restaurantje op voor de lunch. Voor twee sandwiches en evenveel minerale waters betaalden we N$ 77/€ 4,80 cash. Met ons buikje goed gevuld, zochten we de garage op voor het omruilen van de wagen. De man van Bidvest maakte van de schade aan de wagen niet zo heel veel. Hij gaf de sleutel van de andere en we konden terug op pad. We verlieten de stad om de wijde natuur in te trekken naar de Welwitschia-vlakte.
* Welwitschiavlakte: ½ dag Inkom N$ 40 p/p, auto N$ 10/€ 0,62
 Het is een rit die ruim een halve dag in beslag neemt. De Welwitschia Mirabilis is een plant die in Namibië groeit en heel oud kan worden. Je hebt een vrouwelijke en een mannelijke variant.

Het is mogelijk de Welwitschia drive op eigen houtje te doen, wij deden het. Je moet hiervoor een vergunning aanvragen bij het Namibische Natuurbeschermingsbureau, hoek Dr. Sam Nujoma/Bismarck Street, open 8-15u. Je komt meerdere kleine plantjes tegen op de weg naar de grootste en bekendste. Deze is beschermd en staat rondom afgezet met een hoge draadafsluiting.
Terug in Swakopmund ontdeden we ons van het fotomateriaal en maakten aanstalten om het restaurant op te zoeken. Restaurant The Tug: Schaal en schelpdieren, Reserveren is noodzakelijk, bij reservatie wordt een uur opgegeven waarop je aan tafel kan. Je hebt er een uitzicht op zee. We betaalden voor een overheerlijke maaltijd N$ 660/€ 41,12 met MasterCard, drank en fooi inbegrepen voor ons twee. Het restaurant is op de eerste verdieping, het personeel stak de handen uit de mouwen om mij in mijn rolstoel boven te krijgen.
The Tug: Open dagelijks 16.00-22.00u, reservatie via: reservations@thetug.com
Je komt er niet in zonder geldige reservatie.

Donderdag 11/10 Swakopmund  -  Cape Cross  -  Henties Bay

213 Km gereden

We lieten Swakopmund achter ons om de kustlijn verder noordwaarts te blijven volgen.

* Swakopmund Saltworks Private N.R.: Duizenden zeevogels.
 We hebben dit industriegebied van ver weg gezien, maar hoorden wel het hels kabaal van  de duizenden zeevogels. Zij produceren een geur zoals in een koeienstal.

* Cape Cross Seal Reserve: Kaapse pelsrobben: N$ 80 p/p + 10/€ 0,62 auto, 10-17u

Cape Cross (Kaap Kruis) is een landpunt op ca. 100 Km van Swakopmund. het is een bekend reservaat door een enorme kolonie Kaapse pelsrobben. De pelsrobben worden bejaagd door de plaatselijke bevolking, die van de Namibische overheid elk jaar een quotum van tienduizenden robben mag stropen. Dit omdat de robben verantwoordelijk worden geacht voor het opeten van grote hoeveelheden vis. Het stropen gebeurt in de vroege morgen in het jachtseizoen van juli tot november, voor de toeristen komen. Na afloop van de jacht wordt het bloed met bulldozers onder het zand bedolven om de sporen uit te wissen. In 2013 werden naar schatting 80.000 tot 90.000 babyrobben (7 tot 11 maanden oud) en 8.000 mannetjes doodgeknuppeld.
Marie-Claire maakte eerst een wandeling over het aangelegd houten wandelpad, rolstoeltoegankelijk maar je moet er eerst geraken, om later naar een meer verlaten plek te trekken. Ze zag er enkele jakhalzen een babypelsrob van de moeder wegsleuren en daarna aan stukken rijten. Ze vond het verschrikkelijk. In de buurt van het wandelpad liggen de robben echt overal, zij storen zich niet aan de aanwezigheid van de toeristen.
Op de weg naar Cape Cross liggen veel gestrande scheepswrakken op de kustlijn. De meeste zie je niet liggen, één is goed zichtbaar vanaf de weg de Zeyla, een Angolese vissersboot die is vergaan in 2008. Hij trekt de aandacht van veel passanten en is nu de thuishaven van veel aalscholvers.
In 1484 vaart de Portugees Diego Cao langs de Atlantische kust van Afrika naar het zuiden. Hij is de eerste Europeaan die langs de Namibische kust vaart. Zijn ontdekkingsreis eindigt letterlijk bij Cape Cross. Hij ging er aan land en plaatste een gedenkteken, een kruis met een inscriptie op een gedenkplaat, die luidt: De tekst staat er in drie talen Portugees, Duits en Afrikaans:

“Kaap Kruis: In die jaar 6681 na de skepping van die wereld en 1484 na die geboorte van Christus, het die briljante, versiende koning Johannes II van Portugal Diego Cao, ’n ridder van si hof, gestuur om hierdie land te ontdek en hierdie padrao hier op te rig.”

Diego Cao overlijdt bij Cape Cross en ligt er begraven. Het door hem opgerichte kruis is voor volgende ontdekkingsreizigers, zoals Bartolomeus Diaz en Vasco da Gama, een baken op weg naar Kaap de Goede Hoop en verder. Het originele kruis is later overgebracht naar het museum voor oceanografie in Berlijn en vervangen door een replica. De replica stond niet op de originele plaats, daarom staat er nu een tweede wel op de goede plaats.
Als we genoeg hadden van het geblaat van de groten, het gemekker van de kleintjes en de indringende geur van hun uitwerpselen, verlieten we het terrein en reden even verder naar de Cape Cross Lodge. Naar onze mening is het een heel ongezellige lodge die qua prijs ver boven ons budget uitsteekt. We hebben er onze meegebrachte lunch opgegeten bij een tas warme drank. Het zag er heel ongezellig en totaal verlaten uit.
Van hier keerden we op onze weg terug naar Henteys Bay om er in te trekken in de Desert Rendezvous B&B. Er was niemand aanwezig, dan trokken we maar naar een winkelcentrum in het stadje. Tegen 17u probeerden we nogmaals zonder resultaat. Via een telefoontje kregen we de eigenaar aan de lijn, hij kwam onmiddellijk, liet onze spullen op de kamer zetten en wees ons de weg naar zijn restaurant Go Fishy aan. Je komt erin met een enkel opstapje. We hebben er lekker gegeten en betaalden met Mas-terCard N$ 255/€ 15,89 drank inbegrepen voor ons twee. Goed gegeten, zochten we de B&B terug op voor een welverdiende nachtrust.

Vrijdag 12/10 Henties Bay  -  Madisa Camp (Twijfelfontein)

258 Km gereden

Voor we Henties Bay verlieten, lieten we de benzinetank nogmaals vullen. We wilden geen tweede keer voorhebben, wat we in Solitair tegenkwamen. Beter voorzorgsmaatregelen nemen. Bij het uitrijden van Henties Bay sloegen we links af op de C 35, die we enkele kilometer volgden, om dan rechtsaf te slaan op de C 35 tot Uis. In Uis in het Restaurant Cactus & Coffee Shop, 3rd Lane wordt lekkere Cappucino geserveerd. Wij zijn er niet voor gestopt.

In Uis volgden we over een aantal kilometers de D 35, om vervolgens linksaf te slaan op de D 2359 naar Mt. Brandberg voor rotsgravures van de San: White Lady, gelegen in de rotsachtige Tsisabkloof. Een gids is te vinden bij de parking of in het Daureb Craft Center.
Er is een wandeling van +/- 2.00u met plaatselijke gids, +/- N$ 100/€ 6,23 voor een gids. We zijn niet aan de tocht begonnen. De route ernaartoe is mooi en de piste ligt goed. Je hebt een mooi bergzicht rondom op de parkeerplaats. Er zijn overdekte staanplaatsen voor auto’s.
We vervolgden hierna onze weg naar het Madisa Camp, onze volgende overnachtingplaats. We waren er vroeg in de namiddag en trachtten zoveel mogelijk schaduw op te zoeken. Die was er in de tent maar gemakkelijker was onder het groot afdak waar de maaltijden worden opgediend. Rond 17u werd gestart met het aansteken van de vuren voor de BBQ van deze avond. Het avondmaal bestond buiten vlees, uit kip en rauwe groenten. Het smaakte maar we hebben al beter gekend.

Zaterdag 13/10 Madisa Camp -  Palmwag Lodge

261 Km gereden

Het ontbijt namen we vrij vroeg, we wilden op tijd kunnen aanzetten om de grote hitte even voor te zijn.
* Petrified Forest: 21 Km op de C 39 richting Khorias, Beschermd monument
 Het Petrified Forest, bomen waar ooit dinosauriërs lagen onder te rusten, liggen nu als versteende reuzen in de Namibische savanne. Het Petrified Forest nabij Twijfelfontein is een exclusieve bestemming in Namibië. Aan de weg van Khorixas naar Palmwag. Ver weg van de kust ligt hier een stille getuigenis van een stormvloed zoals in mensenheugenis niet voorgekomen is.
Driehonderd miljoen jaren geleden werd de kust van Angola getroffen door een mega gloedgolf. Bomen van tientallen meter hoog knapten als lucifers af en werden meegesleurd en honderden kilometers meer naar het zuiden op het strand gesmeten. Bedekt met slib bleven ze tot nu toe bewaard. Het Petrified Forest is een top bezienswaardigheid in Damaraland. Inkom N$ 100/€ 6,23 p/p.

Je kunt ook de onofficiële variant nemen enkele kilometers verder, links van de weg, er staat een bordje met het opschrift “New big one petrified forest”. Een jonge snaak die geen Engels spreekt brengt je blijkbaar naar tientallen reusachtige boomstammen (300 miljoen jaar oud). De weg is zanderig. We hebben de weg ontdekt na ons bezoek, het zag er allesbehalve aan te raden uit.
Van het versteende woud vervolgden we op de C 39 over 29 Km, om dan linksaf te slaan op de 0D 2612 over 15 Km. We waren er aan het Damara Living Museum. Inkom N$ 100/€ 6,23 p/p.

Het is ongeveer zoals bij ons Bokrijk, maar de gewoontes zijn niet zo oud. Het nagemaakte dorp laat zien hoe de Damara vroeger leefden. Je krijgt een gids mee, die je uitleg geeft over oude tradities, het gebruik van medicijnen, de verschillende dansen enz. De dame die ons rondleidde had zoveel te vertellen, ze liet ons zien hoe huiden worden schoongemaakt, hoe vuur wordt gemaakt, hoe ze hun sieraden maken van struisvogelei en hoe ze messen smeden. Hun taal is een klik-taal, bij bijna alle woorden klakken ze met hun tong. Het was heel interessant en leerrijk.
Na de rondleiding en een oude dans in groep, verlieten we het museumdorp en ging van hieruit 24 Km verder naar het zuiden en sloegen dan linksaf naar de Twijfelfontein Country Lodge. Het is een prachtige locatie maar niet voor ons budget weggelegd. Het is een mooi in de natuur ingepland complex. We waren er rond het middaguur en namen de gelegenheid te baat om er van een lunch te genieten boven in het restaurant. Je hebt er een prachtig uitzicht op de omgeving. Voor de kleine lunch betaalden we cash N$ 130/€ 8,10 drank en fooi inbegrepen. Op het domein van de lodge hebben we enkele Rotstekeningen gezien op een rotsblok aan een bruggetje.

We vroegen aan de receptie waar we konden tanken, we moesten het domein uitrijden en dan linksaf naar de vliegstrip. We namen het eerste weggetje links, maar geen strip te zien. Na enkele honderden meter reden we ons vast in het mulle zand. Marie-Claire moest te voet hulp gaan vragen in de lodge en in geen tijd waren twee mannen met een truck paraat. Na het vastmaken van een trekkabel, was het voor die mannen kinderspel en konden we verder naar het kleine benzinestation. Met een volle benzinetank vervolgden we onze weg naar de volgende bestemming.

* Organ Pipes bevinden zich een paar kilometer van Twijfelfontein, het zijn basaltzuilen 5 m hoog en 100 miljoen jaar oud. Via een steile afdaling kan je deze basaltzuilen van dichtbij zien. Het is de moeite om zien, maar het lukt niet met een rolstoel. Inkom te betalen onder een tent aan enkele jonge snaken, prijs N$ 100/€ 6,23 p/p. Dat het mooi is, heb ik kunnen zien aan de hand van de foto’s.

* Burnt Mountain is een heuvel met een gestolde lavastroom aan de voet van een twaalf kilometer lange vulkanische bergrug. De 80 miljoen jaar oude lavastroom werd gevormd door thermisch en compressiemetamorfisme en de rode, bruine, crème en paarse kleuren creëren een opvallend contrast met de omliggende 200 miljoen oude beige rotsen van Karoo-lei. Burnt Mountain steekt ca. 200 meter boven de omgeving uit en ligt 2 Km van de Organ Pipes aan de D 3254. Sinds 15 september 1956 is het een Nationaal Monument in Namibië.
We vervolgden op de D 2612 tot die overgaat in C 39/M 126 en die volgden we 89 Km, dan was er een afslag links naar de Palmwag Lodge. De wagen mocht uitzonderlijk naast onze chalet gestald worden. Na het inchecken en installatie op de kamer was het tijd voor het avondmaal. Het was een heel uitgebreid buffet en het was prima klaargemaakt.

Zondag 14/10 Palmwag Lodge  -  Opuwo

297 Km gereden

Na een uitgebreid ontbijtbuffet, de afrekening in de lodge en nogmaals een tankbeurt konden verder op stap richting Opuwo, de laatste stop voor het Etosha N.P. We waren amper 20 Km ver, toen we plots een lekke band kregen. Marie-Claire voelde het aan het stuur. Vooraan rechts had de band over de volle brede een scheur. Waarschijnlijk op een scherpe steen gereden. Na een 10-tal minuten stopte een wagen, twee kloeke mannen, Zuid-Afrikanen, stapten uit en zagen het probleem. Onmiddellijk schoten zij in actie, handschoenen aan, krik uit de koffer gehaald, wagen omhoog gekrikt en het lekke wiel weggenomen. Het reserve wiel steken was voor hen kinderspel. Op een goed half uur waren we gered na de platte band en konden we verder op pad. Iets verderop merkten we een aanduiding links van de baan naar de Khowarib Lodge. We probeerden of we hier iets wijzer zouden worden aangaande de lekke band. Een man kon ons verder helpen maar niet hier, hij belde naar een vriend in Sesfontein voor een nieuwe band. Hij had wel een band die ervoor kon dienen. De 35 Km die ons nog restten tot Sesfontein, gelegen aan de Hoamib rivier, werden heel behoedzaam afgelegd. De kleine garage was bij het binnenkomen van het dorp. Direct begon de man met de werkzaamheden, in enkele minuten was de klus geklaard. Hij had dan ook het nodige materiaal en machines om dit werkje op te knappen. Voor N$ 650/€ 40,50 waren we gesteld en kon de tocht verder gaan. Tanken kan je in Sesfontein ook, als er petroleum geleverd is. Je weet dit nooit vooraf.

We waren nu toch in Sesfontein en reden verder het onooglijk dorp in op zoek naar het fort. Het is omgetoverd tot een gezellige overnachtingplaats de Fort Sesfontein Lodge. We waren er rond de middag en namen de gelegenheid te baat om er de lunch te gebruiken. Het werd een overheerlijke gemengde salade. We betaalden er met MasterCard N$ 235/€ 14,16 voor ons twee, drank en fooi inbegrepen. Als je in de buurt moet overnachten, is dit zeker een aanrader.

We verlieten het dorp en sloegen in Anabeb linksaf op de C 43 die je naar Opuwo leidt. Rechts van ons zagen we de Joubert Pass. Het kan een mooie route zijn qua zichten maar een bar slechte weg. In Opuwo kon de zoektocht naar het hotel starten. De enige gegevens die we hadden was Main Road maar zonder nummer. Aan het einde van het stadje vroegen we aan een voorbijganger of hij ons verder kon helpen. Hij leek de eigenaar goed te kennen, want hij belde hem op met zijn GSM, om te zeggen dat we in aantocht waren. Hij stuurde ons daarop terug van waar we kwamen. Eens het dorp uit vonden we het vreemd en stopten aan een bar. Een iemand vroeg of hij kon helpen. We noemden het hotel en hij stelde voor om mee te rijden, zo reden we geen twee keer verkeerd. Hij kende de eigenaar ook goed en deed ons tot bij zijn privé woning rijden. De man verscheen op zijn balkon en startte een scheldtirade tegen onze begeleider. Als onze helper even wegging, zei hij tegen Marie-Claire dat hij niet te vertrouwen was.

In de mails die we van het hotel kregen, was afgesproken dat we er een avondmaal konden hebben. Vandaag dus niet. Onze helper vroeg om hem terug te brengen naar waar we hem hadden ontmoet. We bedankten hem en namen afscheid. Nu terug naar het centrum van Opuwo. In de hoofdstraat zijn enkele supermarkten en een restaurant. We probeerden het.

Restaurant Kaokoland, Tel.: + 264/65.273.095 GSM: + 264/81.749.5740
De maaltijd die we voorgeschoteld kregen was heel lekker en veel, “Fish & Chips” en voor ons twee betaalden we N$ 216/€ 13,21 met MasterCard, drank inbegrepen. Het is een aanrader in Opuwo. Je kunt er kiezen tussen binnen met airco of buiten op het terras. Tijdens de dag is het buiten niet te houden, je zit er in de volle zon.

Bij terugkeer in het logies gaf de eigenaar meer uitleg over zijn toorn van de middag. De persoon, die ons bij hem bracht, is blijkbaar niet te vertrouwen. Daarom vloog hij zo uit. Wij hebben niets merkwaardig ondervonden, hij had ons geholpen en dat was het voornaamste voor ons. Hij vroeg wat we morgen zinnens waren. Een bezoek aan een Himba dorp stond geplant. Hij kan voor een gids zorgen voor N$ 300/€ 18,69 voor ons twee, een groot verschil met de prijs die we vernamen van de Opuwo Lodge. Hun vraagprijs was N$ 1.290/€ 80,37 voor 2 personen. We hebben onmiddellijk toegehapt.

Maandag 15/10 Opuwo

79 Km gereden

De Himba-stam

De Himba, ook Ovahimba genoemd, vormt een lokale stam die voornamelijk in het noordwesten van Namibië leeft. Van oorsprong zijn het nomaden, die rondtrekken met hun vee. Het is momenteel niet geweten hoeveel mensen tot de Himba gemeenschap behoren. Schattingen lopen uiteen van 20.000 tot 50.000 personen. De taal van de stam heet Zemba. De Himba’s hebben goede banden met andere stammen zoals de Herero en de Ovazemba. Hun talen en sommige gebruiken lijken erg op elkaar. De Himba’s leven in een heel droog gebied, dat Kaokoveld heet. Himba’s wonen in zelfgebouwde traditionele lemen hutten.

Tradities en gebruiken

De Himba’s zijn heel herkenbaar en uitzonderlijk qua uiterlijk. Als kinderen de leeftijd van 10 jaar bereiken, worden de twee voortanden van hun ondergebit eruit geslagen. Hierdoor zijn ze levenslang herkenbaar als lid van de Himba-stam. Himba vrouwen staan erom bekend dat ze zich nooit wassen. Ze besmeren hun lichaam met een mengsel van kruiden, oker en vet. Dit mengsel zorgt ervoor dat vrouwen en kinderen een bruinrode kleur krijgen. Vieze lichaamgeurtjes worden verdreven door regelmatig boven een vuurtje te gaan hangen, om zo uitgerookt te worden. Getrouwde vrouwen zijn herkenbaar door een handgemaakt kroontje van geitenvel op hun hoofd. Bij de Himba-vrouwen vallen de vele sieraden op. Meestal dragen ze meerdere enkelbandjes, armbandjes, kettingen en riemen. Vrouwen dragen ook een schelp aan een ketting om hun nek, Ohumba genaamd.

De Himba-stam bezoeken

Wil je een Himba-stam bezoeken, dan is het aan te raden een lokale gids in te huren. De meeste Himba’s kennen geen Engels, waardoor communiceren zonder gids erg moeilijk is. Het is ook niet gepast zomaar onaangekondigd een dorp in te wandelen. Zorg ervoor dat je openminded bent en respecteer hun cultuur en gebruiken. Wil je een foto nemen, vraag dan eerst via de gids of dit mag. Vaak willen de Himba’s in ruil voor de foto een klein geldbedrag. Wil je een lemen hut van binnen zien, vraag dan eerst hiervoor toestemming. Indien mogelijk speel met de rondrennende kinderen, laat de Himba’s foto’s zien op je camera en koop enkele handgemaakte sieraden van de vrouwen.
Het Himba volk is een herdersvolk die veelal geiten en koeien houden. Het melken van de koeien en op de kinderen passen is de taak van de vrouwen. De zware taken zoals het water halen en het bouwen van een huis wordt meestal ook door vrouwen gedaan. De mannen zijn meestal bezig met politieke situaties. De Himba’s dragen weinig kleren, de vrouwen zijn beroemd, omdat ze hun huid roodbruin maken met een mix van vet, oker en kruiden om zo hun huid te beschermen tegen de zon en de insecten. Het mengsel geeft hun huid een bruin/rode tint en symboliseert de rijkdom van de aarde en de roodheid van bloed dat voor leven staat. De kleur staat voor schoonheid in deze stam. Vrouwen vlechten hun haar en doen er een vettige mix overheen.

Moderne kleding is schaars, maar wordt meest door de mannen gedragen als het beschikbaar is. Zowel man als vrouw liep topless met een rok van dieren huid. Volwassen vrouwen dragen altijd kralen om hun enkels om ze te beschermen tegen slangenbeten. Jongens en meisjes worden meestal besneden voor hun pubertijd. Het zorgt ervoor dat ze mogen trouwen. Huwelijken worden geregeld zodra een meisje is geboren en vinden meestal plaats tussen de leeftijd van 14 en 17 jaar.
Op het afgesproken uur verscheen een Namibische schone op het toneel, zij stelde zich voor als onze gids voor het bezoek aan een Himba dorp. We vroegen haar met welke wagen we gingen, haar antwoord was met de uwe. Voor we richting Himba dorp reden, stopten we bij de Spar om enkele zaken aan te kopen, die we zouden overhandigen als gift. Het was een 17 Km rijden in de richting van waar we gisteren kwamen. Op een gegeven moment zegde de gidse, hier is het. Het was een Himba dorp dat pal tegen de hoofdweg was gelegen. Het was niet naar de zin van Marie-Claire, zij ging de lucht in, met een felle woordenwisseling tot gevolg. Na enige ogenblikken was het geluwd en kon de gidse aan haar uiteenzetting beginnen. De rolstoel werd uit de koffer gehaald, ik nam plaats en met veel moeite werd ik tot onder een afdak gereden, waar enkele vrouwen en kinderen samen zaten.
De vrouwen legden in hun taal uit, voor ons onverstaanbaar, waarmee zij zich de ganse dag bezighouden. Daarna kreeg Marie-Claire een rondleiding in het dorp. Het ging van hut naar hut. We kregen ook een uitvoerige uitleg over de natuurlijke producten die zij gebruiken, mengen en op hun huid aanbrengen. Zij wassen zich nooit en ruiken toch fris. Vergeet zeker niet om geschenken mee te nemen, voornamelijk voeding, ze vragen geen toegang. Na het afgeven van de giften, kan je ongestoord foto’s schieten zoveel je lust.
We zijn er een tijd gebleven en zagen aan de manier van doen, dat het allang welletjes was geweest. We moesten maar ophoepelen. Onze gidse voerden we naar ons hotel, wij zochten daarna het centrum nog eens op. We deden het in de eerste plaats om het Kaokoland restaurant binnen te gaan voor de lunch. Het was er gisteren goed, waarom dan iets anders zoeken.
We betaalden er met MasterCard N$ 188/€ 11,50 voor weer een lekkere schotel voor ons twee, drank inbegrepen. Bij het verlaten van het eethuis neusden we wat rond in de twee supermarkten in de buurt. Het is een vreemd gezicht, Himba vrouwen met blote borsten achter een volgeladen winkelkar. En dan de Herero vrouwen met hun kleurrijke lange klederdracht en speciale hoofddeksels.

De Herero’s fotograferen is geen probleem, de Himba ’s is een ander paar mouwen. Gelukkig hebben wij een goede telelens en konden we hen van op een afstand op de gevoelige plaat vastleggen.
Moe geslenterd maakten we aanstalten om naar het hotel terug te keren, maar niet zonder eerst te tanken. Dan moesten we morgenvroeg niet terug naar het centrum. Het hotel ligt op de weg naar Camanjap en we moesten die richting uit. Het avondmaal stond voor ons gereed. De eigenaar/kok had waarschijnlijk zijn best gedaan, maar het was niet echt om over naar huis te schrijven.

Dinsdag 16/10 Opuwo  -  Okaukuejo (Etosha N.P.)

387 Km gereden

Na het ontbijt en de afrekening verlieten we Opuwo en volgden de C 41tot de splitsing met de C 35, waar we rechtsaf sloegen en die volgden tot in de buurt van de Galton Gate. Het was niet de bedoeling hier het Etosha N.P. in te rijden, maar het scheelde ons ettelijke kilometers.
Bij de ingang ontvingen we een formulier met de startdatum en uur. Hier kan enkel cash betaald worden en dat wilden we liever niet, we zouden de toegang met MasterCard betalen in Okaukuejo of Namutoni. We vroegen een verblijf aan van vier dagen. In souvenirshop kochten we een ”Map of Etosha” voor N$ 45/€ 2,80. De toegang tot het park is N$ 80/€ 4,98 p/p + N$ 10/€ 0,62 voor de auto per dag.
De weg in het park is op sommige plaatsen bar slecht. Er werd gestopt aan enkele waterpoelen, waar we massa’s olifanten en ander wild konden spotten. Aan Olifantenrus heb je kans veel dieren te zien, het werd een maat voor niets. We schokten verder tot we in de buurt van het Sprookjesbos (Ghost Tree Forest) kwamen. We zochten de zeldzame moringabomen op, maar reden er eerst voorbij. Waar de zeer slechte weg op zijn einde liep, zijn we noodgedwongen teruggekeerd. Dan merkten we deze rare bomen op. Terug op de hoofdweg zetten we koers naar onze slaapplaats Okaukuejo.
Het inchecken verliep vrij vlot en we kregen een plannetje mee om de toegewezen chalet te vinden. Eens je de structuur beet hebt, is het niet ingewikkeld. Na installatie in de chalet werd het stilaan tijd om naar de waterpoel van de lodge te vertrekken. Op de kleine parking heb ik op Marie-Claire gewacht. Het was niet haalbaar met een rolstoel om bij de poel te komen. Er was een hele massa mensen, maar het meeste wild liet het afweten. Dan maar op naar het restaurant. Er werd ons aangeraden bij aankomst een tafel te reserveren bij de receptie, wat wij ook deden, het bleek niet echt nodig. Er waren nog tafels vrij toen iedereen was gezeten. Bij het buffet was er keuze tussen koude of warme gerechten. Teveel om op te noemen en tegen een vaste prijs van N$ 280/€ 17,45 p/p + taks. We betaalden er N$ 627 of € 38,99 met MasterCard, drank en fooi inbegrepen. Na ons buikje te hebben rond gegeten werd het tijd om de chalet op te zoeken voor een meer dan verdiende rust.

Woensdag 17/10 Okaukuejo

Halili: 121 Km gereden

Voor we Okaukuejo achter ons lieten, zorgden we voor weer een volle benzinetank.
We startten de dag met

* Gemsbokvlakte: 15 Km ten oosten van Okaukuejo, wij waren er ’s morgens, maar het is best in de (late namiddag. Er komen groepen olifanten, jachtluipaarden, leeuwen en zwarte neushoorns. Voor de drie laatste moet je veel geluk hebben. Je kunt er dichtbij komen voor observatie.
* Olifanten bad: Hier zijn toiletten aanwezig en kan en mag je de wagen even uit. Er komen grote groepen olifanten en veel ander wild. Het is een aantrekkelijke locatie in een mopanebos. Best in de late namiddag, maar je kunt niet overal zijn op dit ogenblik.
* Homob: Met wat geluk zie je er olifanten en leeuwen. Wij nu niets.

* Sabradora en Sueda: Beiden worden druk bezocht door jachtluipaarden; leeuwen, grote kuddes zebra’s, gnoes en springbokken. Goed licht zowel ’s morgens vroeg als in de late namiddag. Je merkt een witte zoutpan op de achtergrond.
* Rietfontein: Deze drinkplaats ligt 19 Km ten westen van Halili. Hier komen alle dieren van Etosha. De parkeerplaats ligt een eind van de waterpoel, een goede telelens is er vereist. Het licht is ook best in de late namiddag. Er komen vaak luipaarden, leeuwen en grote kuddes olifanten. Bij ons was de drinkplaats leeg, geen enkel dier te bespeuren. Het was waarschijnlijk te heet en te vroeg op de dag. Het wordt genoemd als de beste drinkplaats van het park.
Na Rietfontein zochten we onze volgende lodge op, Halili Resort. Bij het inchecken ontvingen we weer een plannetje van het complex en kon het zoeken starten. Het viel al bij al nogal mee en de chalet was goed aangepast aan de noden. Ook hier kwam na installatie in de chalet het bezoek aan de waterpoel aan de beurt. Als Marie-Claire genoeg had van het staren naar het wild, zochten we het restaurant op. Het avondmaal werd genomen op het overdekt terras, het eten stond binnen in een, voor de rest lege zaal, uitgestald. Het was niet zo speciaal en kostte net als de dag voordien N$ 280€ 17,45 p/p + taks. We betaalden er N$ 382/€ 23,45 met MasterCard, drank en fooi inbegrepen.

Donderdag 18/10 Halili

Namutoni: 100 Km gereden

In het Halili Rest Camp werd nogmaals volgetankt, voor we aan onze tocht begonnen.
* Etosha Lookout is het enige punt waar je een stukje op de zoutpan kunt rijden. Je kunt tot het einde rijden en moet dan rechtsomkeer maken. Je ziet er op een eindeloze glinsterende witte vlakte.
* Goas: Het behoort tot de beste waterplassen van Etosha. De poel is van twee kanten te observeren, dus goed voor ’s morgens en ’s avonds. Alle wild komt er, ook zwartkopimpala’s en harte beesten.
* Batia: Het ligt halfweg tussen Halili en Namutoni, er komen grote kuddes olifanten, gnoes, springbokken, oryxen en jachtluipaarden.

* Springbokfontein: Hier hadden we geluk, er was een varia aan wild aan de waterpoel.
* Okerfontein: We spotten er leeuwen en met veel geluk zie je er cheeta’s.
* Ngobib: Geen kudu’s, zebra’s en olifanten. De waterpoel stond droog.
* Kalkheuvel: Het is nummer 1 voor fotografen. Het is aantrekkelijk gelegen in een mopanebos. Honderden dieren komen hier drinken. Best ’s morgens voor het licht. Wij waren er in de late namiddag en ontwaarden geen enkel dier. Morgen misschien beter.
* Chudob: Het is ook een geliefde locatie zowel ’s morgens als ’s avonds. Het is een natuurlijke bron met een fotogeniek rieteiland in het midden. Beste punt om vanaf de parking (verhoogd) hele kuddes giraffen van soms wel 30 dieren te spotten. Hier komt de zeldzame elandantiloop voor. Wij spotten er aardwolven en een hyena die zijn prooi naar het eilandje sleepte. De andere dieren sloegen het van op een afstand gade en sprongen weg bij het minste abnormaal gebeuren.

* Klein Namutoni: Op de asfaltbaan richting Tsumed is er na 2 km van het fort van Namutoni een afslag rechts. De eerste honderden meter is de gravelweg echt bar slecht. Men kan vlak naast het water lopen. Er komt veel wild, best in de late namiddag. Het is heel populair.
Na Klein Namutoni was het voor ons genoeg geweest en zochten we Namutoni lodge op. Bijna alle wegen op het domein van Namutoni lodge is geplaveid. Het inchecken duurde even, er was maar 1 persoon beschikbaar voor ontvangst van alle gasten. Met het plannetje in de aanslag zochten we onze chalet op. Aanvankelijk zaten we verkeerd. Een bediende van de receptie werd erbij gehaald, zij was zo vriendelijk om mee te rijden en ons de weg te tonen. Na installatie op de kamer was het weer de hoogste tijd om de waterpoel van de lodge op te zoeken. Er is een kleine tribune opgezet, waar je op een hoger niveau een uitzicht hebt op de kleine waterplas. Geduld is een schone deugd, maar als het niets oplevert, is het zonde van de tijd. Hoelang we ook wachtten, er kwam geen beweging in de achtergrond. We zijn er weggegaan zonder één enkel dier te zien opdagen. Het is een kleine poel en in de onmiddellijke omgeving zijn meerdere waterplassen waar ze hun gading meer dan voldoende vinden.
Het avondmaal wordt hier ook in buffetvorm aangeboden en je hebt de keuze tussen het open terras of het overdekt. Het aangebodene was lekker en kostte zoals bij de twee vorige lodges in het park N$ 280/€ 17,45 p/p + taks. We betaalden er N$ 632/€ 38,82 met MasterCard voor ons twee, drank en fooi inbegrepen.

Vrijdag 19/10 Namutoni  -  Tsumeb

227 Km gereden

Een eerste vereiste was nogmaals de benzinetank vullen aan het tankstation van de lodge. Daarna werd eerst het supermarktje bezocht om iets van eten te kopen voor deze middag. De toegang tot Etosha werd in de receptie betaald met MasterCard, N$ 160 (2 pers) + 10 (auto) x 4 wat een totaal bedrag opleverde van N$ 680/€ 42,29 zegden we Namutoni vaarwel, maar niet het park.

* Chudob: Nu spotten we twee leeuwen genietend van hun prooi. Eén leeuw droop vlug af terwijl de tweede rustig verder genoot vaan zijn maaltijd. Na afloop kwamen de hyena’s in actie, zij vochten voor de laatste restjes. Op de gieren hebben we niet meer gewacht, zij komen normaal als laatste aan de beurt om het restafval op te ruimen.
* Kalkheuvel: Gisteren lag de poel er totaal verlaten bij, nu krioelde het er van het wild met een massa zebra’s, enkele giraffen, springbokken en elandantilopen. Het was een lust voor het oog. Ze drinken niet allen samen, er heerst een zekere hiërarchie. Na de zebra’s volgen de giraffen en pas daarna komen de springbollen en de elanden aan de beurt.
* Klein Namutoni: Gisteren was hier geen enkel dier te bespeuren, nu was er een kudde olifanten aan de drenkplaats. Zij dronken gulzig van het water en sommigen namen er een uitgebreid bad. Na de grote kolossen kwamen de zebra’s en ander klein wild aan de beurt.
* Dik Dik Drive: Ligt op enkele kilometers van Namutoni met een afslag rechts op het asfalt op de weg richting Tsumeb. We hebben de drive van +/- 5 km heel traag gereden maar geen enkele dik dik kunnen ontwaren.
* Fisher’s Pan: Er loopt een gravelweg rond de zoutpan, Aroe en Twee Palms liggen aan deze zoutpan. Aan de Fisher’s Pan hebben we geen dieren gezien. Met wat geluk zie je er watervogels, steltlopers en flamingo’s.
* Twee Palms: Het zijn 2 opvallende makalani palmen, die links van de weg tegen de zoutpan
 staan.

* Aroe: Olifanten, springbokken, gnoes, kudu’s en giraffen. Het staat slecht aangegeven, wij hebben het niet gevonden.
* Groot Okevi: Bevindt zich op 6 Km ten noorden van Namutoni. Met geluk zie je er cheeta’s,  luipaarden, olifanten, zebra’s en kudu’s. Wij hadden dat geluk niet.
* Klein Okevi: Ligt op 1 Km van Groot Okevi: allerlei wild, zwartkopimpala’s. Toen wij er waren dronken drie giraffen aan de kleine poel.

Verder naar Tsumeb via de C 38 en B 1 tot Tsumeb met onderweg een korte lunchstop. In Tsumeb stevenden we resoluut af op het Minen Hotel, dat we zonder problemen vonden. We moesten bij het binnenkomen van het stadje gewoon rechtdoor rijden en we zagen het hotel voor ons verschijnen. Het inchecken duurde even, het resultaat was prima. De uren die ons restten voor het donker werd, spendeerden we aan de rand van het zwembad, genietend van een frisse drank. Tegen de tijd van het avondmaal namen we plaats op het groot open terras, bestelden wat we wilden en genoten eerst nog van een verfrissend drankje. De geserveerde maaltijd was picobello verzorgd en heerlijk van smaak.

Zaterdag 20/10 Tsumeb  -  Windhoek Airport

473 Km gereden

Met het ontbijt achter de rug, kon werk gemaakt worden van de afrekening en het laden van de wagen. We verlieten Tsumeb niet zonder de benzinetank nogmaals te laten vol doen. We hadden een lange rit voor de boeg, één voordeel het was op asfalt en dan vorder je sneller. We bleven vandaag voor het merendeel op de B 1 en passeerden de steden Otavi, Otjiuwa-rongo en Okahandja. In de laatste stad staat de Rhenish Mision Church, achter de kerk liggen Herero hoofdmannen begraven. We hebben er niet naar gezocht. De Woodcarvers Market, het centrum voor houtbewerkers hebben we wel met een bezoek vereerd, tenminste Marie-Claire. Ik ben in de wagen geduldig blijven wachten op haar terugkomst. Ik werd door een opdringerige verkoper lastig gevallen, hij wou mij meenemen en hij zou een goede prijs maken voor zijn artikelen. Ik heb hem vriendelijk afgewezen, hij is toch weggegaan.
Marie-Claire kwam terug met twee zakken, gevuld met houten souvenirs.

Het werd nu stilaan tijd om de rit verder te zetten naar de internationale luchthaven van Windhoek. We veronderstelden dat we Windhoek niet door zouden moeten. Het was een mis-rekening van ons. De wijken voor het centrum waren geen probleem, het echte centrum zat in een knoop en we vorderden amper. Eens daar door ging het terug vlot en was het uitzoeken welk baanvak we moesten volgen voor een laatste tankbeurt en daarna de wagen in te leve-ren. Het werd een klein zoekplaatje maar het is ons gelukt.

Een bediende van het verhuurbureau hielp ons met de bagage naar het luchthavengebouw. De balie van Bidvest werd opgezocht, gevraagd of alles OK was en we konden naar een wisselkantoor om de overgebleven Namibische Dollars om te zetten in euro. Pas daarna konden we naar de incheckbalie. Daar verliep het heel vlot, eens voorbij de security zochten we een eetstalletje. Veel zaaks was er niet te vinden, enkel een fastfood eethuis. We hebben van de nood een deugd gemaakt en iets eetbaars besteld. We betaalden N$ 178€ 11,10 voor ons twee.

Tegen de tijd van inscheping werden we opgehaald door twee assistenten, die ons over de tarmac naar een hoger/lager voertuig brachten. Eens aan het vliegtuig en op de hoogte om in te schepen, werd ik op een smal rolstoeltje neergezet, tot aan mijn plaats gereden en dan opgetild en op de door ons voorziene plaats neergezet, juist achter een scherm en dichtbij de toiletten. Met een vertraging van iets meer dan 1.30u hebben we Windhoek verlaten. We hoopten dat de piloot de verloren tijd wel zou inlopen, niets was minder waar. Na een korte vlucht van twee uur landden we in Luanda, waar enkele passagiers het toestel verlieten en anderen inscheepten. Omstreeks 22.25u stegen we weer op, nu voor een lange vlucht naar Amsterdam.

Zondag 21/10 Aankomst Amsterdam en door naar Brussel

Na een goede vlucht met weinig of geen turbulentie kwamen we in Amsterdam aan om 6.50u i.p.v. 6.05u, maar geen paniek. We hadden nog een goede twee uur eer de vlucht naar Brussel vertrok. De assistenten kweten zich van hun taak en brachten mij in een smal rolstoeltje, tevens traploper uit het toestel, waar mijn rolstoel mij stond op te wachten. Met een speciaal transport werden we naar de volgende terminal gereden en met een andere assistent naar de gate. Iets voor het tijdstip van inschepen verschenen weer twee assistenten, namen me mee om me neer te zetten waar ik hoorde voor de korte vlucht. Stipt op tijd verliet de piloot zijn parkeerplaats en reed naar de startbaan. Zonder in file te moeten rijden nam hij ineens vaart om op te stijgen. Na een 50’ stonden we geparkeerd op de luchthaven in Brussel. Hier was het weer wachten op de assistentie tot iedereen van boord was. Dan ging het in versneld tempo richting bagageband en oef, alles was mee. De assistent begeleidde ons tot de uitgang, waar Dirk van Soetens Airport Services ons stond op te wachten. Op de parking werd geladen en we konden aan de laatste tocht beginnen, huiswaarts.

Eindconclusie

Hou je van weidse landschappen en dieren in het wild, dan is Namibië de bestemming bij uitstek. Zelfs met een rolstoel kan je genieten van de natuur en in het Etosha N.P. kan je vanuit de wagen veel wild spotten aan de drinkpoelen. Je mag er trouwens toch niet uit, met uitzondering van sommige aangegeven plaatsen. Wij deden de ganse tocht met een Toyota Corolla en het lukte. Het is toch aan te raden een wagen te huren die wat hoger ligt, kwestie van comfort. De kans op platrijden op de gravelwegen heb je met eender welke wagen. Je moet maar de pech hebben en op een verkeerde steen terecht komen. Bij het huren van een wagen goed het profiel van de banden nakijken, die moeten best zo diep mogelijk zijn.