Oezbekistan - Kyrgyzstan
Geschreven door Jozef.
Traject: Oezbekistan: Tashkent, Khiva, Buckara, Samarkand en terug naar Tashkent
Kyrgyzstan: Bishkek, Chychkan, Kyzyl-Oi, Naryn, Cholpon-Ata, Karakol en terug naar Bishkek
Inleiding
Ik reisde met mijn partner als onmisbare hulp bij het voortduwen en trappen op- en af helpen van de rolstoel.
Het werd een individuele reis in Oezbekistan, ter plaatse via internet georganiseerd in Kyrgyzstan.
De internationale vluchten en 1 binnenlandse vlucht boekten we bij Joker Antwerpen.
We vlogen met Turkish Airlines en Uzbekistan Airways. Het zijn allebei doorsnee maatschappijen zonder uitschieters of minpunten.
Transport
- heen en terug naar de bestemming: het vliegtuig kostte € 666,11 + 130,35 taksen p/p
- ter plaatse: het vliegtuig kostte Tashkent - Urgench ) € 163,00 + 40,65 taksen p/p
Tashkent - Bishkek ) voor deze 2 vluchten
in Oezbekistan verplaatsten we ons per taxi(gedeeld of niet) en in Kyrgyzstan hadden we een landarrangement transport inbegrepen.
Voor de gedetailleerde lijst van de kosten van het vervoer zie: Kosten van het transport ter plaatse.
Logies
In de mate van het mogelijke kiezen we steeds voor kleine hotelletjes.
Geldzaken
Deze reis kostte € 2.550,80 p/p alles inbegrepen ook het visum voor beide landen.
Het levenspeil in beide landen ligt vrij laag. Oezbekistan lijkt iets minder arm, maar je vindt er meer wrakken van auto’s dan in Kyrgyzstan, waar dan weer heel veel ingevoerde tweedehands wagens uit Duitsland rondtoeren.
In Oezbekistan is voornamelijk het logies vrij duur prijs/kwaliteit.
In Kyrgyzstan is het een wagen met chauffeur verre van goedkoop.
We betaalden met lokale munt, ter plaatse gewisseld voor euro.
In Oezbekistan krijg je een heel pak bankbriefjes voor onze euro’s. Het hoogste bankbiljet is er één van 1.000 Sum, wat overeenkomt met +/- 0,50 €. Je zeult dan de ganse tijd met een hoop papier, dat je niet in het hotel kunt laten.
In Kyrgyzstan is het veel eenvoudiger. Er zijn wel briefjes van 1.000 Som, maar dat is +/- € 18.
We wisselden bij de bank in het hotel in Tashkent en kregen voor 1 € = 2028 Sum.
In Bishkek is het best te wisselen in de Sovjetstraat. Je moet er wel uitkijken en vergelijken, want ieder kantoor kan andere tarieven hanteren. We kregen voor 1 € = 55,95 Som.
Of je zwart kon wisselen is ons niet bekend en zouden we afraden, want dan heb je geen bewijzen en kan je het restant aan Sum of Som niet terug omwisselen (zeker in Oezbekistan).
Infobronnen
Lonely Planet van Centraal Azië 2007 bevat goede plannetjes, maar de prijzen zijn reeds achterhaald. De kaartjes uit LP zijn heel gedetailleerd en nuttig.
1 reisverslag van Wegwijzer Reisinfo(Gos 152) was het enige dat enigszins kon van dienst zijn, maar bij nader inzien hielp het ons weinig vooruit.
Inreisvoorwaarden
Voor deze reis hadden we een paspoort en visum nodig.
Paspoort vraag je aan op de gemeente, het visum van Oezbekistan op de ambassade in Brussel: F.D. Rooseveltlaan 99, 1050 Elsene, tel.: 02/672.88.44
Website: www.uzbekistan.be
Kostprijs: 70,00 € voor 14 dagen
Je vult een visa application form in en dat doe je bij je paspoort. Je krijgt een overschrijvingsformulier mee en na de storting op de bank neem je een kopie van het uittreksel als bewijs en de week nadien is het visum klaar. Je moet wel twee maal naar Brussel.
Verder heb je nog een ingevulde application form nodig.
Het visum voor Kyrgyzstan kan je bij aankomst op de luchthaven van Bishkek krijgen, na het invullen van een application form (ter plaatse ter beschikking) en na betaling van US$ 35,00.
Reisverzekering
Naast Eurocross van het ziekenfonds nemen we altijd de VAB-reisverzekering.
Kostprijs € 68,40(85,50 – 20% korting als lid van Wegwijzer).
Gezondheid
Buiten wat reizigersdiarree hadden we geen problemen. We namen geen bijzondere voorzorgen op het vlak van gezondheid, zoals vaccinaties.
Andere gezondheidstip: Was steeds je handen voor je eet. Zo voorkom je heel wat ongemakken.
Klimaat
Hoe was het klimaat in je reisperiode? In Oezbekistan was het bloedheet maar een droge hitte verdraag je iets beter. Het ware beter geweest in de maand mei. In Kyrgyzstan daarentegen vielen de temperaturen best te mee, op Bishkek na, zeker op grotere hoogten.
Taal
In Oezbekistan lukte het vrij goed met Engels, maar in Kyrgyzstan komt een mondje Russisch goed van pas.
Fotografie/film
We nemen nog steeds dia’s, omdat we vinden dat digitale foto’s nog altijd niet zo zuiver zijn wanneer je ze wilt vergroten. We nemen altijd voldoende voorraad mee, want ter plaatse zijn diafilms niet altijd te krijgen.
Communicatie
Eenmaal in het hotel in Tashkent via internet. Internet is in beide landen schaars te vinden en internationale telefoons zijn peperduur.
Waardering
Beide landen zijn een meevaller geworden, Oezbekistan op cultureel vlak en Kyrgyzstan op het vlak van ongerepte natuur.
Nog enkele gegevens over onszelf:
Wij zijn Jozef Somers (°1941) en Marie-Claire Meesemaecker (°1950)
Adres: Kard. Cardijnstraat 52, 2840 Rumst
Telefoon: 03/888.04.56
E-mail: somers.jozef@skynet.be en somersjozef@hotmail.com
Neem gerust contact met ons op. Ik ben als mindervalide en persoon op rust meestal thuis te vinden, maar mijn spraak is niet altijd goed verstaanbaar. Daarom is het aangewezen ons te contacteren na 18u, dan kan mijn echtgenote, Marie-Claire, de geïnteresseerden te woord staan.
Logies: adres, prijs en toegankelijkheid
De in de lijst van het logies en de restaurants opgegeven toegankelijkheid is louter bedoeld voor minder mobiele personen of voor rolstoelgebruikers. De algemene gegevens zijn even goed van tel voor de modale reiziger.
Oezbekistan
JV LLC “Movarounnah” Hotel Poytaht
Movarounnahr Street 4, 700010 Tashkent, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/71-120.8660 Fax: + 998/71-120.8668
Website: www.poytaht.uz
E-mail: info@poytaht.uz
Het hotel ligt in volle centrum van Tashkent en op loopafstand van de voornaamste bezienswaardigheden. Wij betaalden er cash US$ 60 per nacht voor een grote dubbele kamer met twin beds en een grote badkamer met ligbad en onderrijdbare lavabo en een gewoon toilet zonder wandbeugels maar met de buizen van de centrale verwarming in de buurt, ontbijt in buffetvorm en taksen inbegrepen. De deur van de badkamer was te smal voor een rolstoel. Ik reed tot tegen de deuropening, dan uit de rolstoel en te voet erin en de rolstoel werd dan door Marie-Claire binnen gezet en ik kon terug zitten. Het naar buiten komen verliep andersom en was iets makkelijker. Bij de ingang van het hotel zijn er een drietal treden en een hellend vlak. Binnen is het vlak tot bij de smalle lift. Het logies is goed prijs/kwaliteit. Naast de balie bevindt zich een filiaal van de officiële bank en dat is gemakkelijk om vreemde valuta om te zetten in Sum. We hadden er via internet gereserveerd, maar niets betaald op voorhand.
Hotel Shaherezada
Islam Khodja Street 35, 741400 Khiva, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/62-375.9565 Fax: + 998/62-375.9539 Mobile: + 998/62-5177775
Website: www.khivashaherezada.com
E-mail: info@khivashaherezada.com
Dit logies ligt net binnen de zuidelijke poort van Khiva tegen de Islom Hoja Minaret. We betaalden er cash US$ 40 voor een grote dubbele kamer met douche en toilet, ontbijt en taksen inbegrepen. We konden een kamer op het gelijkvloers betrekken. De deur van de badkamer was weer eens te smal en ik moest mij behelpen met een stoel. Bij de inkom van het logies zijn een drietal hoge treden, waarvoor we altijd de hulp moesten inroepen van een gedienstig persoon. In het hotel wordt alleen ontbijt geserveerd. De reservatie was telefonisch gebeurd, omdat de e-mail niet beantwoord werd.
Sultan Hotel
B. Naqshbandi Street 100, 200118 Bukhara, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/65-224.2435 Fax: + 998/65-224.3490
Website: www.bukhara-sultanhotel.com
E-mail: info@bukhara-sultanhotel.com en sultan.bukhara@gmail.com en
hotelsultan@gmail.com
Het Sultan Hotel ligt in volle centrum van Bukhara tegenover het Lyabi-Hauz. We betaalden er cash US$ 55 voor een vrij grote dubbele kamer met douche en toilet(gewoon en zonder wandbeugels), een goed en verzorgd ontbijt en taksen inbegrepen. De badkamer was eerder klein, maar de deur was voldoende breed. We kregen een rustige kamer op het gelijkvloers. Bij de inkom van het hotel zijn een 8-tal treden. Het personeel stond steeds paraat om mij boven of beneden te krijgen. Om de kamer te bereiken moesten we één enkel trapje op. Er is geen lift om op de eerste verdieping te komen. Het hotel is recent geopend in januari 2008. Er was niets op voorhand gereserveerd.
Sherdor Hotel
M. Koshgari Street 91, 703000 Samarkand, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/62-333.633 Fax: + 998/62-332.818 Mobile: + 998/62-239.070
Website: www.sherdor.com
E-mail: info@sherdor.com
Het Sherdor Hotel ligt op een tiental minuten stappen van het Registan plein. We betaalden er US$ 50 voor een vrij grote dubbele kamer met douche en toilet(gewoon en zonder wandbeugels), ontbijtbuffet en taksen inbegrepen. Er zijn menige kamers op het gelijkvloers. Bij de inkom van het hotel is er één hoge trede en verderop is het zo goed als vlak tot aan de kamer, waar er weer een opstap is. Aan de badkamer heb je ook nog een opstap van +/- 20cm, die je moeilijk alleen kunt overbruggen. In dit logies kan je uitstappen regelen, maar hun prijs is nogal hoog en alles wordt in US$ geprijsd. Via internet hadden we hier gereserveerd.
Kyrgyzstan
Silk Road Lodge
Abdumomunova Street 229, 720033 Bishkek, Kyrgyzstan
Tel.: + 996/312-66.11.29 Fax: + 996/312-66.16.55
Website: www.silkroad.com.kg
E-mail: silkroad@celestial.com.kg
De Silk Road Lodge ligt ergens in het centrum van Bishkek. Ik kan er geen exacte plaats voor aangeven, Bishkek kwam ons over als een chaotische stad waar wij zelf moeilijk een lijn konden in trekken. Het was ten andere voor ons geen probleem, we beschikten er over een wagen met chauffeur en die chauffeur was er één uit de duizend. We hebben de prijs voor een kamer als de onze gezien(€ 120,00 voor een suite), maar wij betaalden er niets, de georganiseerde toer was in all-in formule, zelfs de drank aan tafel was inbegrepen. We beschikten er over een heel ruime dubbele kamer met ligbad en toilet(gewone hoogte en zonder wandbeugels). Het was een suite en die hadden ze voor ons voorzien vanwege de rolstoel. Elke deuropening in het hotel heeft er een kleine overstap van +/- 3cm. Bij de inkom van het hotel zijn een aantal treden en een steil hellend vlak. De receptie is gemakkelijk bereikbaar en
om bij de kamers komen is er een smalle en korte lift. Ik kon er enkel in zonder beensteunen. Alles is hier in euro geprijsd en niet goedkoop.
Oson Motel gelegen schuin tegenover Ak Ilbirs Hotel
Chychkan, Kyrgyzstan
Het Oson Motel ligt in een prachtige natuurlijke omgeving, maar meer adresgegevens heb ik van dit logies niet. Het is de aangewezen plek voor wandelingen, wat wij uiteraard niet kunnen. We betrokken een gans appartement met salon, slaapkamer en badkamer. Het is iets uitgeleefd. Naar het zeggen van de uitbaters bestaat het logies nog niet zo heel lang. De prijs voor de kamer met ontbijt kan ik niet meedelen, die zat begrepen in de georganiseerde toer. De deuren waren allen breed genoeg. Om in het logeergedeelte te komen moet je een zestal treden omhoog. Na de treden is het volledig vlak.
Celestial Mountains Guesthouse
Razzakova 42, Naryn, Kyrgyzstan
Tel.: + 996/312-21.25.62 Fax: + 996/312-61.04.02
E-mail: celest@infotel.kg
Het Celestial Mountain Guesthouse ligt net niet buiten Naryn. We kregen er de grootste kamer en dat stelde ook niet veel voor. De badkamer was goed te doen en had een onderrijdbare lavabo, een kantelspiegel en een gesloten douchecabine. De prijs van de kamer met ontbijt en taksen is € 30. Bij de inkom van het logies zijn een 5-tal treden en om bij de kamer te komen nog eens vier. Na deze laatste treden was het vlak tot de kamer, met uitzondering van de kleine overstappen aan de deuren.
Rapture Guesthouse
Cholpon-Ata, Kyrgyzstan
Tel.: + 996/555-740871, 347977, 774779, + 996/772-424887, + 996/773-779557
E-mail: caliner@mail.ru
Het Rapture Guesthouse ligt vrij rustig even buiten het centrum van Cholpon-Ata. Ik heb er niet meer gegevens van, want het adreskaartje is volledig in het Russisch. We hadden er een vrij grote kamer op het gelijkvloers, maar de meeste kamers zijn op de verdiepingen en er is geen lift. Bij de inkom moet je over een te smal bruggetje en dan ben je in de voortuin. Om binnen te gaan is er een trap van een tiental treden. Er wordt hulp geboden na het te vragen. De prijs van de kamer is US$ 50 p/p drie maaltijden inbegrepen. Er is mogelijkheid om een minibus te huren met chauffeur aan US$ 0,50 per km.
Jamilya’s B&B
Shopokova 34B, Karakol, Kyrgyzstan
Tel.: + 996/3922-4.30.19
E-mail: kemelov@hotmail.com
Het Jamilya’s B & B is redelijk gemakkelijk te vinden, maar je moet de weg kennen. De eerste keer dat we het wilden bereiken, heeft Slawa, onze chauffeur, water en bloed gezweet en hij kent dan nog de taal. De ene persoon stuurde ons rechts, terwijl een volgende dan weer zei, neen het is links. Het ligt niet echt in het centrum, maar ook weer niet ver ervan af. Er zijn kamers met gemeenschappelijk sanitair in het huis, maar wij kregen een grote dubbele kamer in een nieuw gedeelte met aparte douche en apart toilet. Alleen de zoon des huizes sliep naast ons en hij maakte ook gebruik van het sanitair. Bij de inkom zijn drie hoge treden en om de kamer en het sanitair in te gaan is er telkens een opstap van +/- 20cm.
Restaurants: adres, toegankelijkheid en prijs
Oezbekistan
Restaurant van het Hotel Poytaht(adres zie bij logies)
Het restaurant is op het gelijkvloers en van uit de kamer bereikbaar via de lift. Het is er goed tafelen maar vrij prijzig. De menukaart is in twee talen opgesteld. Wij betaalden er cash voor een voortreffelijke maaltijd 44.620 Sum. Bij de prijzen op de menukaart moet je 15% taksen en service bijtellen en dat maakt het extra duur, maar dat heb je met chiquere restaurants.
Restaurant Bistro
Moyarounnakr 33, 700010 Tashkent, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/71-152.11.12
Dit Italiaans aandoend restaurant ligt op wandelafstand van het Poytaht Hotel. In goed 10 minuten ben je ter plaatse. Je moet dan wel het hectische verkeer trotseren, want ze stoppen niet voor voetgangers. Het restaurant ligt een beetje achterin en is bereikbaar zonder treden. Je kan er kiezen ofwel buiten zitten in open lucht of binnen, maar daar was het verschrikkelijk warm. De menukaart is in twee talen opgesteld. Voor 1 beefsteak met frieten, een pizza en 3 Cola’s betaalden we cash 31.900 Sum. Het was goed, maar de wachttijd was er lang.
Restaurant Zarafshon Chaikana
Madrassa Tolib Maxsum
Islom Hoja, 741400 Khiva, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/62-375.70.51 GSM: + 998/62-518.10.90
Het restaurant ligt iets voorbij het Shaherezada Hotel binnen de muren van Oud-Khiva. Er wordt enkel de Oezbeekse keuken opgediend en dan nog voornamelijk die van Khiva. Om in het restaurant te komen moet je enkel twee kleine drempels over. De eettent is volledig vlak. Er is geen menukaart, er wordt enkel een dagschotel geserveerd. We betaalden daarvoor cash met een grote fles bier en een Cola 18.000 Sum.
Alloqali Khan Medressa 741400 Khiva, Republic of Uzbekistan
Deze Medressa ligt in het hartje van Khiva. Alle dagen worden er folkloristische voorstellingen gegeven. Voor aanvang van het spektakel wordt een traditionele maaltijd geserveerd. Start van het gebeuren rond 19.30u. Het is vrij moeilijk om binnen te gaan met een rolstoel door de vele treden, maar de aanwezigen waren zo vriendelijk en behulpzaam dat de klus vlug geklaard was. De voorstelling samen met de maaltijd kostte 13.500 Sum p/p. Er wordt voor iedereen dezelfde maaltijd geserveerd.
Nadir Divanbegi Medressa
Naqshbandi Street tegenover het Sultan Hotel, 200118 Bukhara, Rep. of Uzbekistan
Deze Medressa ligt in hartje Bukhara naast het grote waterbekken in het centrum. Ook hier startte om 19u stipt een traditionele voorstelling, maar spijtig genoeg gaat het evenement hier gepaard met een prachtige modeshow. Tijdens de voorstelling wordt een traditioneel avondmaal geserveerd. Om er in te komen heb je enkele treden, maar altijd één tegelijk. We betaalden vooraf voor de voorstelling 8.000 Sum p/p en voor de maaltijd 10.500 Sum p/p. Ook hier wordt voor elke bezoeker hetzelfde opgediend.
Lyabi-Hauz
Naqshbandi Street 100, 200118 Bukhara, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/65-224.50.70 Fax: + 998/65-224.27.25
Lyabi-Hauz ligt aan het grote waterbekken in hartje Bukhara en tegenover het Sultan Hotel. Om er te komen moet je een trapje op en een terug af. De tafels staan langs de boord van de grote poel verspreid, beschut tegen de felle stralen van de zon onder de vele oude bomen. Het is er, zeker bij valavond, gezellig tafelen. Er is een menukaart in twee talen. We betaalden er cash voor een redelijke maaltijd 19.000 Sum voor ons twee.
Restaurant Bella Italia
Naqshbandi Street 125B, 200118 Bukhara, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/65-224.33.46
E-mail: ferre22@bk.ru
Dit restaurant ligt even buiten het centrum van Bukhara. Aan de ingang zijn er enkele treden. Het is een gezellig eethuis in Italiaanse stijl en er worden voornamelijk Italiaanse gerechten geserveerd. De menukaart is alleen in het Engels. Wij betaalden er cash 11.300 Sum voor een pizza, spagetti, mineraal water en bier.
Café Minzifa, 200118 Bukhara, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/65-224.61.75
Het restaurant ligt in het centrum van Bukhara in de Joodse wijk. Bij de ingang is er slechts 1 opstapje en een deur die in twee delen open kan. De menukaart is in twee talen opgesteld. We betaalden er cash 17.000 Sum voor een voortreffelijke lunch. Het is er goed en niet te duur. Je kan plaatsnemen binnen op het gelijkvloers met airco of op het dakterras.
Restaurant Venezia
A Jomiy Street, 703000 Samarkand, Republic of Uzbekistan
Tel.: + 998/62-233.43.22
Het restaurant ligt net achter het Sherdor Hotel. Het is wel een heel eind gaan, want het woonblok is verre van klein. Bij de ingang van het gezellige eethuis is er een overstap en om binnen te gaan nog één. Er wordt hulp geboden door het personeel. Er is een menukaart in twee talen. We betaalden er cash gemiddeld 16.600 Sum voor een goede en verzorgde maaltijd voor ons twee. De wachttijd is behoorlijk lang.
Restaurant Astoria
M. Koshgari Street, 703000 Samarkand, Republic of Uzbekistan
Dit restaurant ligt in dezelfde straat als het Sherdor Hotel, maar een heel eind ervandaan. Bij de ingang van het gebouw zijn ettelijke treden en de bediening had absoluut geen kennis van het heffen van een rolstoel. Er is een menukaart in twee talen, maar het Engels komt blijkbaar niet overeen met het Russisch. We kregen niet wat we vroegen en het was dan nog niet goed klaargemaakt. We hebben er enkel betaald wat we opgegeten hebben en het kostte ons toch nog 15.000 Sum. Dit restaurant vinden wij zeker geen aanrader.
Restaurant Staraya Alba
703000 Samarkand, Republic of Uzbekistan
Het restaurant ligt tegen het Sherdor Hotel. Bij het buitenkomen van het hotel ga je linksaf en daarna op het einde van de straat rechtsaf en je bent er. Ik heb er niet meer gegevens van. Bij de ingang zijn er twee hoge treden en een kleine overstap, verder is het volledig vlak. Er is een menukaart in gebrekkig Engels(beter dan niks) en in het Russisch. We betaalden er cash 15.400 voor een kleine maar goede maaltijd voor ons twee.
Kyrgyzstan
Restaurant van Silk Road Lodge(adres zie bij logies)
Het restaurant is gemakkelijk bereikbaar met de lift en het bevindt zich in de kelderverdieping. De maaltijden zijn er prima maar niet goedkoop en in euro geprijsd. Er is een menukaart in het Engels. Wat we er moesten betalen, weten we niet, want de georganiseerde toer in Kyrgyzstan was all-in.
Restaurant van het Oson Motel(adres zie bij logies)
Het restaurant heeft bij de ingang 1 trapje, verder is het vlak en je moet op de banken aan de tafels inschuiven. De menukaart was hier alleen in het Russisch. De prijs van het gelag kan ik niet meedelen. Alles werd door de chauffeur betaald. De keuken in dit restaurant stelt niet zo heel veel voor.
Restaurant Celestial Mountains Guesthouse(adres zie bij logies)
Om in het restaurant te komen moet je menige treden af en dan nog via een smal trapgat. Het was alles behalve gemakkelijk. Er wordt voor iedere gast hetzelfde menu voorgeschoteld, het menu van de dag. Onze chauffeur betaalde hier ook.
Kench Café
Tel.: + 996/3922-2.07.07
Het restaurant ligt ergens in het centrum van Karakol. Meer adresgegevens heb ik er niet van, maar het is alom gekend. Het heeft een open terras, waar je onder een parasol kunt genieten van een heerlijke maaltijd. De wachttijd is er niet al te lang. Er is een menukaart in het Engels en een in het Russisch. Het gelag werd door onze chauffeur betaald.
Vluchten
Internationale vluchten
11/06 Brussel - Istanbul 11.15u - 15.35u, vliegtijd 3.20u
Aankomst Istanbul Ataturk Intl Airport met Boeing 737-800 van Turkish Airlines,
vluchtnummer TK 1938
11/06 Istanbul - Tashkent 18.35u - 01.10u(12/06), vliegtijd 4.35u
Aankomst Tashkent Vostochny Airport met Boeing 737-800 van Turkish Airlines,
vluchtnummer TK 1370
25/06 Tashkent - Bishkek 05.15u - 07.40u, vliegtijd 1.25u
Aankomst Bishkek Intl Airport met Avroliner RJ100 van Uzbekistan Airways,
vluchtnummer HY 777
05/07 Bishkek - Istanbul 5.55u - 8.45u, vliegtijd 5.50u
Aankomst Istanbul Ataturk Intl Airport met Boeing 737-800 van Turkish Airlines,
vluchtnummer TK 1349
05/07 Istanbul - Brussel 14.05u - 16.30u, vliegtijd 3.2u
Aankomst Brussel met Boeing 737-800 van Turkish Airlines, vluchtnummer TK 1939
Binnenlandse vlucht
130/06 Tashkent - Urgench 15.40u - 17.20u, vliegtijd 1.40u, vluchtnummer HY 1059
Aankomst Urgench Airport met Boeing 757-200 van Uzbekistan Airways,
Kosten van het transport ter plaatse
Oezbekistan
Taxi van de luchthaven in Tashkent naar Poytaht Hotel …………………………… US$ 15
Taxi van het hotel naar Khast Imom ………………………………………………….. Sum 4.000
Taxi van Chorsu Bazaar naar het hotel ………………………………………………. Sum 2.000
Taxi van het hotel naar Navoi Park …………………………………………………… Sum 2.500
Taxi terug naar het hotel ……………………………………………………………….. Sum 2.000
Taxi van het hotel naar de luchthaven(domestic) …………………………………… Sum 7.000
Transport van de luchthaven van Urgench naar het hotel in Khiva ……………… US$ 15
Transport van Khiva naar Bukhara …………………………………………………… US$ 60
Taxi voor een halve dag(+/-) ………………………………………………………….. Sum 30.000
Transport van Bukhara naar Samarkand …………………………………………… US$ 100
Taxi van het Registanplein naar het restaurant Venezia ………………………….. Sum 2.000
Taxi van het Sherdor Hotel naar het Registan plein ……………………………….. Sum 2.000
Taxi van het Registanplein naar het hotel …………………………………………... Sum 2.000
Taxi van het hotel naar Guri Emir …………………………………………………… Sum 2.000
Taxi van Guri Emir naar het restaurant Astoria …………………………………... Sum 2.000
Taxi van het restaurant Astoria naar het hotel …………………………………….. Sum 1.000
Taxi van het hotel naar de omgeving van Siab Bazaar …………………………… Sum 3.000
Taxi van Shah-I-Zinda naar Afronab ……………………………………………….. Sum 1.000
Taxi van Afroniab naar het hotel ……………………………………………………. Sum 4.000
Taxi heen en terug naar het Registanplein ………………………………………….. Sum 4.000
Taxi van het hotel naar de taxistand voor Urgut ………………………………….. Sum 2.000
Gedeelde taxi naar Urgut 2 x 2.500 Sum …………………………………………... Sum 5.000
Gedeelde taxi van Urgut naar Samarkand 2 x 2.500 Sum ……………………….. Sum 5.000
Taxi van het Registan naar het hotel ……………………………………………….. Sum 2.000
Taxi van restaurant Venezia naar Umarbank …………………………………….. Sum 2.000
Taxi van Umarbank naar Hoja Ismael-al-Bukhara ………………………………. Sum 5.000
Taxi terug naar Umarbank …………………………………………………………… Sum 2.000
Taxi van Umarbank naar het hotel ………………………………………………….. Sum 2.000
Taxi van het hotel naar de taxistand voor Shakhrisabz ………………………….. Sum 2.000
Gedeelde taxi naar Shakhrisabz(Kitap) 2 x 5.000 = …………………………….. Sum 10.000
Taxi van Ak Sarai naar Kitap ……………………………………………………….. Sum 2.000
Gedeelde taxi van Shakhrisabz(Kitap) naar Samarkand 2 x 5.000 = ……….… Sum 10.000
Transport van Samarkand naar Tashkent …………………………………………. US$ 50
Taxi van Poytaht Hotel naar de luchthaven ……………………………………….. Sum 6.500
Kyrgyzstan
In Kyrgyzstan boekten we een georganiseerde toer van een tiental dagen, waarin
het transport per 4 x4 wagen, de overnachtingen, alle eetmalen en de bijhorende
dranken en alle inkomgelden begrepen waren. De toer kostte voor ons beiden € 1.748,00
Praktische informatie
Elektriciteit
De stopcontacten in beide landen zijn zoals bij ons 2-polig, maar nog zonder aarding. Het voltage ligt tussen 220 en 240 Volt wisselstroom. Een verloopstekkerkan nuttig zijn op plaatsen waar je enkel met de dunne pinnen kunt werken, anders hoeft het niet.
Handbagage
De controle op de handbagage is nog steeds niet versoepeld. Daarom neem geen vloeistoffen, geen gels of zalfjes en indien toch nodig niet in grotere mate dan per 100ml en verpakt in hermetisch afgesloten doorkijk plastieken zak, geen scherpe voorwerpen zelfs geen piepklein nagelknippertje mee in de handbagage. Ze worden onherroepelijk bij de security in beslag genomen.
Prentbriefkaarten en postzegels
Wij kochten prentbriefkaarten en postzegels in het winkeltje in het hotel in Tashkent(Oezbekistan). In de voornaamste steden zijn die overal verkrijgbaar in de vele souvenirshops. In Kyrgyzstan hebben we er geen gezien, behalve in het toeristenbureau CBT in Karakol.
Enkele prijzen
Wisselkoers: 1 euro = +/- 2.028 Sum(Oezbekistan) en 56,95 Som(Kyrgyzstan)
Benzine 900 Sum/L(Oezbekistan) en 28,10 Som/L(Kyrgyzstan)
Diesel 35 Som/L(Kyrgyzstan)
Paardenmelk in Kyrgyzstan 18 Som/L
Als rolstoelgebruiker
Onverwachte problemen aan de rolstoel kan je oplossen door het meenemen van wat herstelmateriaal zoals sleutels, schroevendraaiers(klein formaat), plakgerief en pomp. Die kleine dingen deponeer je best in de bagage die je incheckt. Zulke zaken horen niet in je handbagage. Ze worden ook als wapens beschouwd. Op mijn rolstoel zitten reeds enkele jaren krypton banden(zonder lucht) en daardoor rijd ik niet meer plat. Het is in ieder geval een zorg minder.
Veiligheid
Beide landen zijn vrij veilig. Criminaliteit is momenteel weinig te bespeuren. Oezbekistan is zelfs een ware politiestaat. Overal zie je politie opduiken, zoals op iedere hoek van de straat en bij de bezienswaardigheden staan zij zelfs min of meer in voor het naleven van de ticketverkoop. Een iets minder veilige streek is het gebied tegen Kyrgyzstan in het noordwesten. Er komen daar wel eens schermutselingen voor tussen de verschillende etnische groepen.
Reisroute
11/06 Vlucht Brussel via Istanbul naar Tashkent
12/06 Tashkent
13/06 S.S. Tashkent en na de middag vlucht naar Urgench en verder naar Khiva
14/06 S.S. Khiva
15/06 Khiva - Bukhara per taxi
16/06 S.S. Bukhara
17/06 S.S. Bukhara
18/06 Omgeving Bukhara
19/06 Bukhara - Samarkand met taxi
20/06 S.S. Samarkand
21/06 S.S. Samarkand
22/06 Daguitstap naar Urgut(markt) en daarna naar Hoja Ismail
23/06 Daguitstap naar Shakrhisabz per gedeelte taxi
24/06 Samarkand - Tashkent met taxi
25/06 Vroege vlucht Tashkent - Bishkek en incheck in het hotel en even rusten S.S. Bishkek
26/06 Bishkek - Chychkan
27/06 Chychkan - Naryn
28/06 Daguitstap vanuit Naryn naar het Song-Kül Lake
29/06 Daguitstap vanuit Naryn naar Tash-Rabat
30/06 Naryn - Cholpon-Ata
01/07 Cholpon-Ata - Karakol
02/07 Daguitstap vanuit Karakol naar Jeti Oghüz
03/07 Daguitstap vanuit Karakol
04/07 Karakol - Bishkek
05/07 Vlucht Bishkek via Istanbul naar Brussel
Bezienswaardigheden: inkom en toegankelijkheid
Oezbekistan
In Oezbekistan namen we steeds maar één inkomticket voor ons twee. Wij gaan er van uit dat mindervalide personen gratis toegang hebben tot de bezienswaardigheden. Het verliep niet altijd zonder morren, maar het lukte wel.
Tashkent:
Khast Imom: Mubarek Library Museum: Was momenteel gesloten.
Barakhon Medressa: Geen inkom, is enkel te bereiken met een trap.
Mausoleum Abu Bakr Kaffai Shoshi : Geen inkom, het is zo goed als vlak.
Kulkedash Medressa : Inkom 1.000 Sum p/p, er zijn enkele treden bij de inkom en verder is
het vlak.
Juma moskee : Niet toegankelijk voor niet moslims.
Navoi Park: People’s Friendship Palace en Oily Majlis(parlement) :
Kijken mag en foto’s nemen is toegestaan. De kinderen spelen er zelfs in de
vijver voor het paleis.
Amir Timur Square met standbeeld : Geen inkom, het is een openbaar monument dat je zo
kan zien staan van op de straat.
Mustaqillik Maydoni : Geen toegang voor het publiek. Je kan en mag er maar van op afstand
en achter de hekkens naar kijken, foto’s zijn toegestaan.
Senaat : Je ziet het witte gebouw van op de baan en vanaf daar mag je er foto’s van nemen.
Khiva: Algemene inkom tot Khiva 10.000 Sum p/p, tickets aan de westelijke poort. Khiva is
een prachtig oud stadje, maar met een rolstoel moeilijk te doen door de vele treden en
overstappen aan de verschillende medressa’s en moskeeën..
Pahlavan Mahmoud : Inkom 1.000 Sum p/p extra bovenop het algemeen inkomticket. Bij de
ingang zijn een 15-tal treden en verder is het vlak op een enkel
opstapje na.
Serghozi Khan Medressa : Geen aparte inkom, er zijn enkele treden bij de ingang.
Islom-Hoja Medressa en minaret : Geen aparte inkom, bij de ingang is er 1 trapje en verder
is het vlak. De minaret is te beklimmen met trappen.
Aq moskee : Geen inkom, bij de inkom zijn een vijftal treden.
Kutlimurodinoh Medressa : Geen aparte inkom, bij de inkom zijn er enkele treden.
Dekhon Bazaar : Geen inkom, de bazaar is vrij moeilijk door putten in de weg en hier en
daar treden die opduiken.
Tosh-Hovli Palace : Geen aparte inkom, voor zover ik mij herinner zijn hier weinig treden.
Alloquli Khan Medressa : Geen aparte inkom voor bezoek, maar wel voor de folkloristische
dans- en zangvoorstelling met eten 13.500 Sum p/p. Bij de ingang
zijn een 15-tal treden, maar er is altijd iemand die wil helpen.
Kuhna Ark Palace : Inkom 1.000 Sum p/p extra. Er zijn enkele treden bij de ingang.
Juma Masjid(vrijdagmoskee) : Geen aparte inkom. Bij de ingang is er een trapje en verder is
het vlak. De minaret beklimmen is met een trap.
Qozi-Kalon Medressa : Geen aparte inkom. Bij de ingang zijn enkele treden en een overstap.
Bukhara :
Char Minar : Inkom????, om er te komen moet je een steile helling of een trap af. Eens
beneden is alles zo goed als vlak.
Nadir Divanbegi Medressa : Geen inkom, bij de ingang is er 1 klein trapje en aan de binnenkoer nog een. Verder is het vlak en heel gemakkelijk met een
rolstoel. Folkloristische dansvoorstelling met eten 18.500 Sum
per persoon. Het kan ook zonder maaltijd en dan is de prijs
8.000 Sum p/p.
Ark : Inkom 2.700 Sum p/p, bij de ingang van de Ark ligt een steil hellend vlak geplaveid met
Ronde kasseien. Het is moeilijk haalbaar met 1 begeleider. In het complex zelf zijn
meerdere treden.
Mir-i-Arab Medressa : Geen inkom, maar ook niet te bezoeken. Er is een trap aan de ingang.
Kalon Moskee & minaret : Geen inkom en er zijn 3 treden bij de ingang.
Taqi Zaragon Bazaar : Geen inkom en je kunt er zonder oneffenheden door wandelen.
Ulughbek Medressa : Geen inkom, er zijn enkele treden bij de ingang.
Abdul Aziz Khan Medressa : Geen inkom, er is één trede bij de ingang. Momenteel gesloten
wegens restauratiewerken.
Bolo-Hauz Moskee & minaret : Geen inkom, er is één opstapje om op het plateau voor de
moskee te komen. Bezoek niet toegelaten voor niet moslims.
Lyabi-Hauz : Geen inkom, je kan er in zonder veel oneffenheden.
Ismail Samani Mausoleum : Geen inkom, voor zover ik mij herinner zijn er enkele treden bij
de ingang.
Faizullah Khojaev House : Inkom 3.000 Sum p/p en 1.500 Sum voor foto’s, bij de ingang zijn
een vijftal moeilijke treden. Om in het huis zelf te komen moet je
over overstappen.
Chasma Ajub Mausoleum : Geen inkom, er is slechts één trapje bij de ingang.
Abdullah Khan Medressa : Geen inkom, je kan er in zonder oneffenheden. Ze is momenteel
in restauratie.
Chor-Bakr : Inkom 2.000 Sum p/p, het hele complex is vrij vlak, om in de verschillende
mausolea te komen moet je enkele treden doen.
Emir’s zomerpaleis(Sitorai Mohi Hosa, Star-and-Moon Garden) :
Inkom 3.900 Sum p/p en 1.700 Sum voor foto’s, bij de ingang van het paleis zijn
een zestal treden en een deur die te smal is. Er kan wel een andere deur
geopend worden, maar daarvoor heb je de toelating van de politie nodig, die dan
met de sleutel de deur opent. De uitgang is via dezelfde deur.
Bakhautdin Naqshband Mausoleum : Inkom 2.000 Sum p/p, het complex is zo goed als vlak
en waar oneffenheden zijn, ligt er een hellend vlak.
Samarkand:
Registan : Inkom tot het Registanplein 6.500 Sum p/p, ticket één dag geldig zonder datum.
Sher Dor Medressa(Lion) :
Geen aparte inkom. Er ligt een schuine helling voor de medressa, die je met hulp
op kan en via een ommetje kom je er bij. Daar heb je nog een drietal treden en
een hoge overstap. De binnenkoer is geplaveid met grote granieten blokken met
brede voegen, dus moeilijk om er over te rijden.
Ulughbek Medressa : Geen aparte inkom. Bij de ingang heb je vier hoge treden en daarna
een hoge overstap. De binnenkoer is mooi geplaveid.
Tilla-Kari Medressa(Gold covered) :
Geen aparte inkom. Het hellend vlak te midden van Registan loopt recht op deze
medressa. Je kan er in zonder trap, maar binnen moet je wel enkele treden naar
beneden. De binnenkoer is te doen.
Gur-i Amir Mausoleum : Inkom 3.800 Sum p/p. Enkel bij de ingang is er een stel treden.
Ak-Saray : Inkom 1.000 Sum p/p. Er zijn enkele treden bij de ingang.
Bibi Khanym Moskee :
Inkom 3.800 Sum p/p voor de moskee, 3.000 Sum voor het mausoleum,
2.500 Sum voor video en 500 Sum voor foto’s. er zijn enkele treden bij de ingang,
voor de rest is het complex vrij vlak.
Siab Bazaar : Geen inkom en de ganse markt ligt redelijk goed geplaveid.
Shah-I-Zinda : Inkom 2.800 Sum p/p en 1.000 Sum voor foto’s. Bij de ingang zijn een tiental
treden en verderop zie je tegen een trap aan van juist geteld 40 treden. Met 4
personen ben ik op en af gedragen.
Afrosiab : Geen inkom.
Hazrat-Hizr Moskee : Inkom 2.500 Sum p/p. De moskee ligt op een heuvel en om in de
moskee te gaan heb je enkele treden.
Sound and Light show op Registan : Inkom 3.000 p/p, voor de show wordt er plaats
genomen op de trappen voor het Registanplein.
Shakhrisabz:
Ak-Saray Palace : Inkom 1.500 Sum p/p. Om bij de overblijfselen te komen heb je hier en
daar een enkel trapje.
Kok Gumbaz : Inkom 1.500 Sum p/p. Er zijn enkele treden bij de ingang.
Gumbazi Seyidan : Geen inkom. Bij de ingang is er een trapje.
Mausoleum van Sheikh Shamseddin Kulyal : Geen inkom. Bij de ingang is er een trapje.
Khazrati-Imam complex met het graf van Jehangir :
Geen inkom. Om bij dit complex te komen, moet je ettelijke treden naar beneden.
Kyrgyzstan
In Kyrgyzstan waren de inkomgelden begrepen in de toer, vandaar heb ik maar enkele betaalde toegangen kunnen achterhalen.
Bishkek:
H. Drie-eenheid Kathedraal : Geen inkom. Bij de ingang van de kerk zijn een drietal treden.
Verder is het vlak tot bij het oudere gedeelte, daar is één trapje.
Ala Archa : Inkom 50 Som p/p. De asfaltweg loopt 2,5 km voorbij de ingang en gaat daar over in een
bospad en dus niet te doen met een rolstoel. De weg loopt hier en daar flink op, zodat je
best een stevige begeleider kunt gebruiken.
Citadel in Koshay Korgon : Inkom 50 Som p/p. De omzeggens totaal verwoeste site is met een rolstoel gewoon niet te doen. Je moet, om het te bereiken, door vrij hoog
gras en de bodem is nogal drassig. Dan moet je in mul zand naar
boven klauteren om enig idee te hebben van wat de citadel ooit
geweest is. Het loont niet echt de moeite voor een stop.
Tash Rabat : Inkom 50 Som p/p. De karavaanrustplaats is vrij gemakkelijk bereikbaar, maar in het
gebouw is de vloer bezaaid met grote rotsblokken, die min of meer geëffend zijn. Het is
voor de begeleider een hele opgave om er met een rolstoel over te rijden zonder
breuken te hebben aan de rolstoel.
Gebied Issyk-Köl Lake : Inkom 50 Som p/p, personenauto 40 Som, minibus 100 Som en voor een
bus of truck of truck 200 Som.
N. P. Karakol : Inkom 250 Som p/p en 50 Som voor een gewone wagen. Je kan er in wandelen, maar
de afstanden zijn groot en de wegen zijn niet goed.
Memorial complex Nicolai Przewalski :
Inkom 50 Som p/p. Het park is goed toegankelijk, maar om in het museum te komen moet
je enkele treden op. Het museum zelf is vlak en goed haalbaar. Je krijgt er een goede
uitleg over het leven en het werk van deze man.
Burana Tower Complex : Geen inkom en het complex is vlak. De toren beklimmen(deels) is via een
steile trap met hoge treden en er is geen verlichting.
Reisverslag Oezbekistan - Kyrgyzstan 11/06 tot 05/07/2008
Oezbekistan parel van de Zijderoute
Woensdag 11/06 Brussel via Istanbul naar Tashkent
Om 8u stond de bestelde taxi voor de deur. De chauffeur wou absoluut niet het risico lopen om te laat toe te komen in Zaventem door eventuele files op de E19. Het viel best mee en we waren daardoor veel te vroeg op de luchthaven. Het inchecken verliep vlot en zo ook de security-check, maar de vlucht vertrok met twee uur vertraging. Er was een defect aan het vliegtuig dat van Istanbul moest komen, vandaar. We landden pas om 18.10u in Istanbul en de volgende vlucht ging om 18.35u. In looppas ging het naar de gate en we vreesden voor de bagage, want met minder dan 30 minuten komt het gewoonlijk niet goed. We moesten nog veel geduld hebben eer we met een hoger-lager in het vliegtuig gebracht werden. Na een tweede goede vlucht arriveerden we veilig en wel in Tashkent op 12/06 om 1.10u. De formaliteiten bij het binnenkomen van Oezbekistan verliepen redelijk vlot én onze bagage was er, oef. Bij het buitenkomen van de luchthaven stond een chauffeur van het Poytaht Hotel ons op te wachten. We hadden bij het boeken, via internet, de transfer naar het hotel gevraagd. Na een rit van +/- 30 minuten stopte de chauffeur aan Poytaht Hotel. De reservatie was juist geboekt en we konden snel de kamer betrekken voor een broodnodige nachtrust.
Donderdag 12/06 Uitslapen en ½ dag siteseeing Tashkent
Oezbekistan ligt in Centraal-Azië en grenst aan Kazahkstan, Kyrgyzstan, Tajikistan,
Afghanistan en Turkmenistan. Het land beleefde een rijke geschiedenis en een
bloeiende cultuurperiode tot de komst van de Mongolen. Oezbekistan heette
toen Mawarannahr(land achter de rivieren). Het strekte zich uit tussen de Amu
Darya en de Syr Darya rivier, alsmede het gebied van Khorasan, ten zuiden van
Amu Darya. Mawarannahr speelde vooral na de Arabische bezetting een belangrijke rol in het sociale en culturele leven van Centraal-Azië.
Tashkent: Tijdens haar woelige periode kreeg Tashkent, als kruispunt van de Aziatische
transportroutes, diverse namen toebedacht. Zij heette Chac, Shash en Binkent.
Tijdens de opstand van de bolsjevieken tegen de Russische tsaar, werden helaas
veel gebouwen vernield. In 1966 volgde er bovendien een vernietigende aardbeving. Toch is Tashkent de belangrijkste stad van de hele Centraal-Aziatische
regio.
Na een verkwikkend ontbijt was de eerste bekommernis euro’s wisselen voor Oezbeekse Sum. Het liep van een leien dakje, want in de lobby van het hotel is een klein filiaal van de officiële bank van Oezbekistan gevestigd. Met een heel pak papier trokken wij ons terug in de kamer, om de pakjes onder mekaar te verdelen in de foto- en cameratassen. Voor € 500,00 kregen we ongeveer 2.000.000 Sum en de hoogste waarde was 1.000 Sum.
Na deze karwei trokken we er op uit om Tashkent een beetje te verkennen. Aan de balie van het hotel hadden we de kortste weg naar de voornaamste plekken gevraagd, die we wilden bezoeken. We vroegen aan de balie van het hotel om een taxi te bestellen om te starten met het Khast Imom Complex met het Mubarek Library Museum, de Barakhom Medressa en het Mausoleum Abu Bakr Kaffal Shoshi. Het is een prachtig onderhouden nieuw complex. Het Mubarek Library Museum was gesloten, maar de Medressa en het Mausoleum hebben we kunnen bezoeken. Na een uitgebreid bezoek zochten we een taxi om ons naar Shorsu te brengen. Toen we wilden betalen, werden we hiervoor bedankt. De chauffeur wou voor de rit geen geld aannemen en daar boven op gaf hij zelfs nog een T-shirt van zijn favoriete voetbalclub cadeau.
We namen er eerst een kijkje in de Kulkedash Medressa. Deze medressa is nog steeds in gebruik en we kregen er een uitstekende uitleg over het geheel van de vriendelijke portier. De Juma Moskee of vrijdagmoskee ligt er vlakbij, maar is niet toegankelijk voor niet moslims. De Shorsu Bazaar wilden we niet overslaan. Het is nog een typische markt, waar een bonte mengeling van mensen in kleurige kledij rondslentert, om dan nog niet te spreken van de verkopers. De ene is al wat fotogenieker dan de andere en voor velen was ik een schietschijf, want een rolstoel zien ze hier waarschijnlijk niet zo vaak. Aan de bazaar is een overdekte hal verbonden, maar we zijn er niet geweest vanwege de vele treden. Het werd nu stilaan tijd om huiswaarts te keren. Taxi’s waren er in deze omgeving voldoende en zo waren we vlug terug in het hotel, waar we ons avondmaal nuttigden.
Het was een zonnige dag en geen wolkje te bespeuren aan de azuurblauwe hemel met een temperatuur van +/- 38°.
Vrijdag 13/06 ½ dag s.s. Tashkent en vlucht Tashkent - Urgench en verder tot Khiva
Rond 10u zijn we uit het hotel te voet vertrokken naar Amir Timur Square in de buurt van ons logies.
Amir Timur of Timur Lenk beweerde een afstammeling te zijn van Dzjengis Khan. Hij trachtte Dzjengis Khan te evenaren door eerst(vanaf 1364) Transoxanië te onderwerpen, daarna niet alleen Iran, Mesopotamië, Armenië en Georgië onder de voet te lopen, maar ook Rusland, Litouwen, India en Syrië binnen te vallen. Berucht is hij in Turkije om zijn vernietigende tocht door Anatolië, die resulteerde in de gevangenschap en executie van de Ottomaanse Sultan Beyazid I. Het gevolg was dat het Ottomaanse rijk ruim 15 jaar geen sultan had en in kleine stukken verdeeld werd. Tevens is Timur verantwoordelijk voor het plunderen, verbranden en het moorden van de bevolking van destijds Ankara en oostwaarts, overigens iets wat hij deed in elk veroverd gebied. Dit leidde uiteindelijk tot de val van de Gouden Horde, die gesticht werd door de kleinzoon van Dzjengis Khan in het huidige Transoxanië, de Kaukasus, Bessarabië en de Oeral. Timur was een wreed en nietsontziend heerser. Hij was een op zijn eigen gedachtengoed gerichte fanatieke moslim, die verantwoordelijk was voor het ter dood brengen van naar schatting 7 tot 10 miljoen mensen. Vrijwel alle christenen in zijn rijk, dat een groot deel van Azië omvatte, werden systematisch uitgeroeid. Enkel in de bergen van het huidige Irak ontsnapte een klein aantal. De christenen waren niet zijn enige slachtoffers, iedereen die er van verdacht werd de heerser in de weg te staan, deelde hun lot.
Van Amir Timur Square trokken we te voet verder naar Mustaqillik Maydoni(Independance Square) met de Senaat. Na uitgebreid bezoek aan de omgeving charterden we daar een taxi naar het Navoi Park, met het People’s Friendship Palace dat je zelfs dicht kunt benaderen. Aan de voorzijde van dit gebouw spuiten menige fonteinen in de grote vijver en dat brengt er welkome afkoeling. Het parlement Oliy Majlis staat dan weer goed afgeschermd voor het publiek achter een ijzeren hek. Na een fotosessie aan beide monumenten trachtten we een taxi te bemachtigen. Twee Oezbeken snelden ons ter hulp om een vrije taxi tot stilstand te brengen en al vlug konden we de terugrit naar het Poytaht Hotel aanvatten.
Om 14.15u stond de taxi gereed om ons naar de luchthaven van Tashkent te brengen voor de vlucht naar Urgench. Het was een kleine Daewoo Matiz waar de rolstoel en al onze bagage in moest en het werd kunst en vliegwerk om deze klus te klaren. De chauffeur wist er zelf geen raad mee en dan zeker met de rolstoel. Het is Marie-Claire toch gelukt om er alles in te krijgen. De man stopte met zijn wagen op een goede honderd meter van het luchthavengebouw en wij snapten zijn bedoeling niet. Met hand en tand trachtte hij uit te leggen, dat er geen mogelijkheid was om ons dichterbij te deponeren. Na de korte wandeling stonden we weer versteld, er was maar één mogelijkheid om het gebouw te betreden en dat was via een resem treden en een heel steil hellend vlak. Met de bagage lukte het gemakkelijk, maar de rolstoel met mij er in was andere koek. Met de hulp van enkele bereidwillige bezoekers was het toch vlug opgelost en konden we naar de incheckbalie. We hadden snel de instapkaarten en we konden aftellen tot we aan boord mochten. Met een hoger-lager werd ik in het toestel gehesen en vermits er geen smal rolstoeltje voorhanden was, ben ik met de hulp van de bemanning te voet tot mijn plaats gegaan. Ik werd op de eerste rij neergezet(business). De piloot startte goed op tijd en we kregen een goede service op de vlucht. Rond 16.50u stonden we in Urgench aan de grond. Ik werd in de rolstoel van de trap gedragen door enkele sterke mannen en dan was het wachten op de bagage, die met een open vrachtwagen van het vliegtuig gebracht werd en op de tarmac gelost. Marie-Claire moest de labeltjes van de valiezen tonen, eer we ze mochten in bezit nemen.
Reeds geruime tijd deed er een man veel moeite om ons naar Khiva te vervoeren, maar hij vroeg te veel. We zijn uiteindelijk toch met hem tot een akkoord gekomen en voor US$ 15 wou hij ons in zijn wrak van een Lada naar het hotel in Khiva brengen. Bij ieder stoplicht moest hij zijn vehikel terug opstarten en zijn contact bengelde ergens onderaan in de wagen. Omstreeks 19u konden we inchecken in het hotel Shaherezada. Wanneer al onze spullen goed en wel in de kamer gedeponeerd waren, zochten we het restaurant Zarafshon Chaikara, tegen de Islom-Hoja Medressa, op. Er wordt alleen de plaatselijke keuken geserveerd, je kan het een dagschotel noemen, maar niet die van Xavier Waterslaegers van F.C. De kampioenen, want het is voor iedereen gelijk. Na het eten werd het stilaan bedtijd, want morgen wilden we vroeg op pad gaan om de grootste hitte voor te zijn.
Het werd een zonovergoten dag zowel in Tashkent als in Khiva met zeker 36°.
Zaterdag 14/06 Siteseeing Khiva
Khiva : Net als Bukhara wordt Khiva beschouwd als een openlucht stadsmuseum. Khiva
bestaat al 9000 jaar, maar de stad bereikte haar huidige omvang pas in de 19e eeuw
als laatste oase in de Kyzyl-Kum woestijn. De oase was een ultieme stopplaats voor
de Russische slavenhandelaars. Khiva telt 40.000 inwoners en ligt 450km verwijderd van Bukhara. Het is een stad met nauwe steegjes, straten en diverse binnenplaatsen met tuinen. De oase behield haar eigen typisch oriëntaalse sfeer. Dat geldt
vooral voor Ichon-Qala, het oude stadsdeel. Het is ook daar dat de belangrijkste
monumenten te vinden zijn, zoals de citadel Kunya Ark en het Tosh-Hovli paleis,
residentie van de Khan. Andere blikvangersvan het oude stadsdeel zijn Kalta-Minor
(1835) en Islam-Khoja minaretten, de Juma moskee met haar 216 versierde houten
pilaren. De stad is nog omgeven door een met klei gebouwde stadsmuur.
We namen ons ontbijt zo vroeg mogelijk en rond 8u konden we op stap in Khiva. We hebben omzeggens alle bezienswaardigheden bezocht of minstens van buiten af gezien in Ichon-Qala(open van 9u tot 18u), te beginnen met Pahlavon Mahmoud Mausoleum(aparte inkom 1.000 Sum), één van de mooiste gebouwen van Khiva, daarna in volgorde Serghozi Medressa, Islom-Hoja Medressa en minaret, Aq moskee, Kutlimurodinok Medressa met het platform, Dekhon Bazaar, typisch maar niet altijd gemakkelijk door putten in de weg en treden die regelmatig opduiken, toch een bezoek waard, Tosh-Hovli Palace, Alloquli Khan Medressa, iedere avond folkloristische avond met zang en dans en met plaatselijk avondmaal (13.500 Sum p/p), Alloquli Khan Bazaar, te vergelijken met de Dekhon Bazaar, Kunya Ark Palace (kan beklommen worden en je hebt een mooi uitzicht over de ganse stad), Juma moskee(je kunt er ook naar boven), Qozi-Kalon Medressa, Mohammed Rakhim Khan Medressa en tot slot de Kalta Minor minaret. Het best is om bij de start van het bezoek naar de westelijke poort te gaan voor aankoop van een algemeen ticket(10.000 Sum p/p) voor bijna de ganse oude stad. Er is een Tourist Information gehuisvest en zij kunnen zorgen voor gidsen aan US$ 5/uur. Wij hebben alles afgelopen zonder gids. Ichon-Qala omvat zestien medressa’s.
Khiva is een prachtig klein stadje met mooie medressa’s en andere gebouwen, maar met een rolstoel is het heel moeilijk te doen door de vele treden in de straten en overstappen aan de verschillende medressa’s. De bevolking is nochtans heel vriendelijk en behulpzaam en daardoor heb ik het grootste deel van de stad kunnen bezichtigen. De minaretten heb ik natuurlijk niet beklommen. Bij het avondmaal konden we genieten van zang en dans in de Alloquli Khan Medressa. We hadden een schitterende dag met soms te veel zon bij 38°.
Zondag 15/06 Khiva - Urgench - Buchara(+/- 450km)
We waren gisteren met een chauffeur tot een akkoord gekomen voor het transport van Khiva naar Bukhara. Hij sprak enkel Russisch en we kwamen met hem overheen om ons tot in Bukhara te brengen voor US$ 60. Om 8.45u konden we de tocht door een vlakke dorre woestijn aanvatten. Er is werkelijk niets te zien dan zand en hier en daar enkele magere kamelen, grazend aan het weinige dat er nog groeit. Onderweg zijn we enkel gestopt voor de lunch in een schamel wegrestaurant. Wij aten er een slaatje met brood, maar de chauffeur bestelde een schotel vlees. Toen zijn maaltijd gebracht werd, keerden onze magen bij het zien van een dikke vetlaag aan het vlees en in geen tijd werkte de man dit alles naar binnen. Rond 14u waren we in Bukhara en kon de zoektocht beginnen naar het logies, dat we via internet hadden vastgelegd bij:
Akhbar House, 22 Eshoni Pir
Tel.: + 998/65-224.21.12 Fax: + 998/65-224.51.97 GSM: + 998/65-191.21.12
E-mail: akbar_house@yahoo.com
Marie-Claire is binnengegaan en ze moest vaststellen, dat deze slaapgelegenheid voor ons niet kon door de vele treden en te smalle deuren. Dit guesthouse heeft de charme uit vervlogen tijden niet verloren. De eigenaar en tevens uitbater begreep het probleem en hij is zelfs meegegaan naar het nabijgelegen Sultan Hotel. Dit logies heeft wel een resem treden bij de inkom(+/- 10), maar binnen is alles voor ons vlak op een klein trapje na. De kamer was ideaal en we betaalden er niet meer dan in Akhbar House, dat dan weer meer typisch is dan het hotel. Deze locatie is pas geopend in januari 2008. Bij de afrekening vroeg de chauffeur boven het afgesproken bedrag nog 10.000 Sum, want volgens hem was de rit ten einde bij het binnenkomen van de stad. Na veel over en weer gepraat, is hij opgestapt met de US$ 60 en geen cent meer.
Bukhara begon te groeien in de 8ste en de 9de eeuw, zowat 800 jaar na Tashkent. Twee
eeuwen bleef zij een centrum van een machtig rijk beheersen tot de komst van de
Oezbeken (Shaybaniden dynastie) en zij beleefde het hoogtepunt van haar macht
Als Khanaat in de 17de eeuw. Bukhara, Buxoro in het Oezbeeks of Boxara in het
Tataars, is één van de belangrijkste steden van Oezbekistan.
Na installatie in het hotel trokken we er op uit voor een eerste verkenning in de stad. We zochten eerst de Char-Minar met zijn vier minaretten op. Deze medressa werd pas in 1807 gebouwd door kalief Niiazkul. Char-Minar betekent de “Vier minaretten”. De bouwheer liet in het complex een binnenhof en een vijvertje aanleggen en het wordt dan ook bestempeld als de Zomermoskee. We konden er enkel foto’s nemen van buiten af, want het was gesloten. Terug in het centrum kwam de Nadir Divanbegi Medressa aan de beurt. Het is een mooi gebouw, dat prachtig gerestaureerd is en nu degelijk onderhouden wordt. Iedere avond worden hier folkloristische dansen opgevoerd, tenminste wanneer er voldoende toeristen aanwezig zijn. We slenterden verder naar de Kukeldash Medressa en namen een kijkje in het restaurant Lyabi-Hauz langs de oevers van de vijver in hartje Bukhara. We zetten ons uiteindelijk neer aan een tafeltje tegen het verfrissende water en bestelden ons avondmaal. Het was lekker, maar bij de vleessaté was, naar onze westerse normen, te veel vet en de frieten zwommen in de olie, wat niet bevorderlijk is voor het krijgen van diarree.
Het was vandaag een snikhete dag, we kregen zeker 40°. Tijdens de rit door de dorre woestijn hadden we rond 43°.
Maandag 16/06 Siteseeing Bukhara
We namen het ontbijt zo vroeg mogelijk, weer eens om de grootste hitte voor te zijn. We zouden vandaag Bukhara afwerken, te beginnen met de Ark. Het was wel een eindje stappen, maar we hebben het te voet bereikt. De Ark, de versterkte burcht van Bukhara, was 34.675 m² groot. Het bevatte paleizen, gebouwen, stallen, ambachtswoningen, een wapenarsenaal, slaapzalen voor de soldaten en een gevangenis. Het is door het Rode leger gebombardeerd in 1920 en er rest nog amper een vierde van de oorspronkelijke gebouwen. De restauratie is in volle gang, maar tot hiertoe is alleen de Westpoort in 1921 in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. De huidige citadel is het complex dat door de Shaybaniden werd herbouwd. Tegenover de Ark bevindt zich de watertoren, die kan of kon beklommen worden en waarvan je een mooi panorama moet hebben op de directe omgeving. Er is een buitenlift, maar die is blijkbaar niet meer in gebruik. Het gedrocht kan wel een goede opknapbeurt gebruiken, want het ijzeren monument is een en al roest. Na de Ark volgde Mir-i-Arab Medressa. We waren van plan deze medressa te bezoeken en met de hulp van enkele bereidwillige Oezbeken was ik de trap op geraakt en daar stopte het voor ons. Dit gebouw is niet toegankelijk voor toeristen, dat had iemand tevoren wel kunnen zeggen. De Kalon Moskee, tegenover de vorige, is wel toegankelijk voor ons en je kan er in met één enkel trapje. De Ulughbek Medressa heeft dan weer een pracht van een gevel. De Abdul Aziz Khan Medressa is momenteel in restauratie en bezoek wordt geweerd. De Taqi-Zargaron Bazaar is het overblijfsel van een karavaanserai en er zijn veel souvenirwinkeltjes in ondergebracht. De Bolo-Hauz Moskee heeft dan weer een simpele gevel en het prachtig geschilderd plafond wordt gedragen door mooi uitgesneden houten pilaren. Het interieur zelf stelt niet veel voor, er zijn enkel witgekalkte muren. Links voor de moskee siert een kleine maar prachtige minaret het geheel.
Na de Bolo-Hauz moskee hielden wij het even voor bekeken en we vleiden ons neer op het terras van een restaurant in de buurt. We aten er onze lunch en verpoosden er in de schaduw van de bomen. Na de lunch zochten we terug het centrum op, om in Lyabi-Hauz verder te verpozen en te genieten van een frisse fruitsap van vers fruit. Iets na 18u verlieten we onze aangename stek om plaats te gaan nemen in de nabij gelegen Nadir Divanbegi Medressa voor de folkloristische dansvoorstelling. Voor en tijdens de opvoering wordt je bediend van plaatselijke gerechten. Je kan ook de voorstelling bijwonen zonder avondmaal en dat kost je een heel pak minder. Er wordt afwisselend gedanst en kleding geshowd. De opvoering begint stipt om 19u en duurt juist één uur. Nadien was het buiten nog te goed om reeds op de kamer te gaan zitten. De zon was de ganse dag van de partij met 38°.
Dinsdag 17/06 Westelijk deel van Bukhara
We trokken er op uit om het westelijk deel van Bukhara te bezoeken. Met een taxi reden we naar het Ismail Samani Mausoleum. Het buitenzicht vonden wij het mooiste. Het mausoleum ligt in een mooi park en er is zelfs een speeltuin aangelegd voor de kinderen. Hierna volgde het Chasma-Ayub Mausoleum. Hier is het buitenzicht ook het beste, want binnen valt weinig te beleven. Aan dit mausoleum charterden we een taxi naar de Abdullah Khan Medressa. De voorgevel is prachtig. Restauratiewerken zijn volop aan de gang. De binnenkoer is niet zo speciaal. De Modari Medressa ligt er recht tegenover en is heel gemakkelijk te bezoeken. Slechts één enkel opstapje en je bent binnen. De binnenkoer stelt ook niet al te veel voor. Bij het buitenkomen van de Modari Medressa vroegen we aan enkele aanwezige Oezbeken waar we aan een taxi konden geraken. Eén van hen stelde voor om ons met zijn wagen te brengen waar we zijn wilden. Zo bereikten we in ijltempo het Fayzulla Khojaev House. Onze chauffeur deed zijn uiterste best om mij binnen in het huis te krijgen. Aan de ingang zijn er enkele moeilijke treden, maar hij is in het huis hulp gaan zoeken. Het is een prachtig oud huis, dat de tand des tijds goed doorstaan heeft. De gevel op het terras is mooi geschilderd en het plafond, dat gestut wordt door uitgesneden houten pilaren, is gewoon prachtig. Het interieur is overweldigend mooi. Dit huis was de verblijfplaats van de eerste president van Oezbekistan. Na dit bezoek vroeg de man waar hij ons mocht naartoe brengen. Voor ons zat de dag er zowat op en we vroegen om halt te houden bij het restaurant tegen de Bolo-Hauz moskee, waar we gisteren ook verpoosden. Toen we de brave man wilden betalen, weigerde hij dat pertinent. Hij vond het zijn plicht ons te helpen. In België is zoiets meestal ondenkbaar.
Na een rustpauze in een café ging het richting centrum en hielden er een korte siësta in het hotel, waarna we op een wandeling in het centrum het Akbar House binnengingen. We wilden niet nalaten er een bezoek te brengen en we werden er met open armen ontvangen. Het kwam zelfs zo ver dat we absoluut zouden moeten blijven voor het avondeten. Dat aanbod konden we niet aannemen. In ieder geval bracht het ene woord het andere mee en zo kwamen we op het transport Bukhara - Samarkand. De eigenaar kende een vriend die dat karweitje wel wilde opknappen. Hij wist er geen prijs van, maar het zou zeker niet meer zijn dan met andere chauffeurs. We kwamen tot een akkoord en zo hadden we binnen de kortste keren ons vervoer naar Samarkand. Voor het avondeten kozen we nu het restaurant Bella Italia, even buiten het centrum. Het was vandaag snikheet en zeker 45°.
Woensdag 18/06 Omgeving Bukhara
Om 8.45u stond de chauffeur gereed voor de daguitstap in de omgeving van Bukhara. De eerste stop was aan Chor Bakr. Het ligt op 6 km ten westen van Bukhara. Het is een prachtig gerestaureerd complex met een mooie moskeeën en menige grote en kleinere mausolea en graftombes. Het ganse complex is vrij gemakkelijk te bezoeken, hier en daar is er wel een opstapje. Ik heb niet de moeite gedaan om in de verschillende mausolea binnen te gaan. Ze hebben allen de nodige treden bij de inkom. Het is zeker de moeite om het te bezoeken. Van Chor Bakr reden we naar het Emir’s Zomerpaleis(Sitorai Mohi Hosa, Star-and-Moon Garden). Het ligt op 6 km ten noorden van Bukhara. Dat mooi paleis met een prachtig interieur, behoorde toe aan de laatste Emir Alim Khan. De buitenkant is sober en het interieur is opzichtig, maar wij vonden het een juweeltje. Elke kamer is verschillend, maar alles is beschilderd tot zelfs de deuren toe. Het is een museum dat gevuld is met alle
geschenken, die de emir kreeg op zijn reizen. Vijftig meter verder ligt zijn harem. De laatste Khan verstopte er 300 vrouwen. In de vroegere harem is nu een museum van borduurwerk met suzani’s en wandtapijten gevestigd. Een deel ervan wordt te koop aangeboden. De laatste emir stierf in 1952 in Afghanistan. Het park is niets speciaal, het kon beter onderhouden
worden. Als laatste op deze uitstap kwam het Bakhautdin Naqshband Mausoleum(Defi heiligdom in het dorpje Kasri). De man wiens graf zich hier bevindt was de beroemde soefi Bakhautdin Naqshbandi, waarnaar het complex genoemd is. Het is een goed onderhouden complex en de paden zijn mooi aangelegd. Je komt slechts enkele lage treden tegen op het parcours. Soms krijg je zelfs hellende vlakken. De binnenkoer met de graftombe van de heilige man is prachtig en omgeven door galerijen met mooi beschilderde plafonds, ondersteund door fraai uitgesneden houten pilaren. Men is volop bezig met het bijwerken van het schilderwerk en het wordt zo nauwkeurig mogelijk in zijn oorspronkelijke staat gerestaureerd. Na een uitgebreid bezoek aan dit mausoleum, maakten we rechtsomkeer naar Bukhara voor een siësta, we vluchtten voor de extreme hitte.
Na een pauze zochten we het restaurant Minzifa op midden de Joodse wijk. Het is een echte doolhof en je vindt het bijna niet. We hebben het een paar keer moeten vragen aan toevallige voorbijgangers. Je kunt er terecht op het terras op de eerste verdieping of plaats nemen beneden maar dan binnen en daar het genot hebben van de frisse airco. Wij kozen voor het laatste. De maaltijd was er goed en niet al te duur, maar er wordt een enorme wachttijd gehanteerd. Nadien trachtten we een bezoek te brengen aan de synagoge, maar die is reeds jaren gesloten. Wat rondslenteren was het enige wat ons restte, want we hadden alle bezienswaardigheden gehad. Voor het avondeten kozen we terug voor het Lyabi-Hauz. Het is er goed en niet ver van ons hotel in Bukhara. We konden genieten of afzien van een stralend zonnige dag met een temperatuur van 42°. We vernamen dat half juni de 40-daagse hitte periode start met temperaturen tot 50°. We hoopten dit niet mee te maken en het is gelukkig niet gebeurd.
Donderdag 19/06 Bukhara - Yangigazgan - Nurata - Samarkand
Het was vandaag vroeg op te staan, want de chauffeur zou tegen 6.45u gereed staan om te vertrekken naar Samarkand. Via de ruïnes van de karavaanrustplaats Ralid Malik, die geen stop waard is, bereikten we Navoi. Dit stadje rijden we gewoon door om daarna te stoppen aan het Aidarkul meer, maar voor ons was er weinig te beleven. Met een rolstoel kan je er moeilijk wandelen. De tocht vervolgde naar Yangigazan voor bezoek aan een yurtkamp. We hadden thuis het plan opgevat om er te overnachten, maar in Bukhara werd ons gezegd dat het kamp gesloten was. Bij aankomst in het kamp hebben we het zelf kunnen vaststellen. We konden er enkel een kijkje nemen in een van de yurten. Van Yangigazan ging het naar Nurata, om een bezoek te brengen aan de heilige plaats met de Chashma moskee tegen het Fort van Alexander de Grote. Het heiligdom wordt door gelovige Oezbeken druk bezocht. Er is een vijver, die door een bron wordt gevoed en men beweerd dat het water helend is. Het krioelt er van de forellen, die niet mogen gevist worden, omdat zij heilig zouden zijn. Marie-Claire is aan de steile klim naar het fort niet begonnen. Ze zou me te lang alleen moeten laten. Het pad start juist achter de moskee en loopt vrij steil op, tot hij overgaat in brede treden. We waren er dan ook vlug op uitgekeken en zetten onze tocht verder. Even buiten Nurata is de chauffeur gestopt aan een wegrestaurant, daar er verder op de weg niets meer te vinden was om te eten(buiten seizoen). Wij hielden het bij een slaatje met brood, maar de chauffeur bestelde een vleesschotel zoals de chauffeur van de rit van Khiva naar Bukhara met heel veel vet. Blijkbaar is het voor de mensen hier heel gewoon om zo’n vet vlees en andere vette spijzen te eten, maar wij walgen van zulke maaltijden.
Na de lunch zetten we onze weg voort naar onze eindbestemming Samarkand, waar we rond 15.30u aankwamen. De chauffeur kende blijkbaar het Sherdor Hotel, want hij reed er naartoe zonder één keer de weg te moeten vragen. Het inchecken ging vlot, want alles was OK. We hadden via e-mail geboekt en de mail hadden we mee als bewijs. Het is een stijlvol hotel, maar alle prijzen zijn in US$ vermeld. De man achter de balie was een heel pak minder vriendelijk dan het personeel in het Sultan Hotel in Bukhara. We vroegen een vermindering omdat we vier nachten bleven, maar de prijs was de prijs en er werd niets aan veranderd. Na installatie op de kamer gingen we een eerste maal op verkenning in Samarkand. In het hotel vroegen we de kortste en gemakkelijkste weg om aan het Registan te komen. Men had ons gezegd dat het hooguit een goede 10 minuten te gaan was, dus met goede moed begonnen we eraan. We hebben er tenslotte meer dan een half uur over gedaan. We wilden nog een kijkje nemen op het plein voor het donker werd, maar we werden prompt een halt toegeroepen door één van de opzichters. Tot en met 19u moet je een ticket kopen. Na die tijd worden de deuren, die toegang geven tot het plein, gesloten. Het was ons niet te doen om de drie medressa’s. We wilden er alleen nog een foto nemen van de medressa’s in de warme gloed van de late namiddag zon. Na veel over en weer praten konden we toch enkele kiekjes schieten. Nadien hielden we een taxi tegen, om ons naar restaurant Venezia te voeren. Het was er goed, maar er wordt een lange wachttijd gehanteerd.
We konden voor de zoveelste dag op rij genieten van een stralende zon bij 40°.
Vrijdag 20/06 Samarkand
Samarkand, Samarqand in het Uzbek, is een stad in Oezbekistan die 419.600 inwoners telt.
Het is de tweede stad van het land. De meeste inwoners zijn Tajieken. In 1970
vierde de stad haar 2.500 jarig bestaan. De Perzische dichter Firdausi schreef
dat de stad gesticht werd in “mythische tijden”, maar de Sovjetarcheologen
hebben altijd volgehouden dat de stad in 530 voor onze jaartelling verrezen is.
Van enige geschiedenis voordien is overigens weinig geweten. Samarkand ligt
in de vallei van de Zarafshan rivier en zij werd gesticht tijdens de 14de eeuw
voor onze jaartelling. Aanvankelijk heette zij Marakanda en later Afrosiyab.
Na het ontbijt trokken wij de stad in om de voornaamste bezienswaardigheden te bezoeken. We hielden een fotostop aan het standbeeld van Amir Timur. Van daar ging het bergaf naar het Registan plein(8-19u). Marie-Claire kocht haar inkomticket(6.500 Sum) en we konden starten aan het bezoek aan de drie medressa’s, Sher Dor(Lion), Ulughbek en Tilla-Kari(Gold covered). De ene is al wat prachtiger dan de andere, maar een echte keuze maken tussen de drie is moeilijk. De ene is al wat meer uitgedost met mooie blauwe tegeltjes en de andere heeft dan weer mooiere nissen. Alle drie zijn ze volgestouwd met allerlei souvenirwinkeltjes en dat vonden wij er een minpunt. Het valt nog mee, de verkopers zijn niet al te opdringerig. De minaret van de Ulughbek Medressa kan beklommen worden, maar daarvoor moet je aan de politie extra bijbetalen. Het is een verkapte versie van corruptie. Bij de drie medressa’s moet je treden doen om er in te komen en op de koop toe nog een hoge en brede overstap, maar je wordt beloond voor de moeite.
Iets na de middag zijn we er weg gegaan, we hebben een taxi genomen naar het hotel en zijn we in het restaurant Venezia onze lunch gaan nuttigen. Tegen 16u ging het richting het Gur-i Amir Mausoleum. De warme gloed van de late namiddagzon gaf het complex nog meer glans. Het complex is niet groot, maar het interieur is mooi versierd. Vooral de plafonds zijn prachtig. Het is al bladgoud wat blinkt. Bij het buitenkomen zijn we nog naar het Ak-Sarai Mausoleum gegaan, tenminste Marie-Claire, want ik zag op tegen de vele treden en er was niemand in de buurt om een handje toe te steken buiten enkele jonge snaken. Het Rokhubod Mausoleum ligt net voor het Gur-i Amir Mausoleum, maar stelt weinig voor. Het is één brok stenen zonder de minste versieringen. Die zullen er vroeger wel geweest zijn, maar de tand des tijds heeft er zijn werk gedaan. Na al het culturele kregen we stilaan honger en we hielden een taxi staande om ons naar het restaurant Astoria, in de straat van het hotel, te brengen. Het restaurant oogt chic, maar mist sfeer. We moesten heel wat moeite doen om binnen te geraken, want niemand wist blijkbaar hoe een rolstoel een trap moet opgedragen worden. We wilden er iets bestellen en hadden geluk, want naast het menu in het Russisch was de Engelse versie afgedrukt. Toen het gevraagde gebracht werd, hebben we mekaar aangekeken en gezegd, dat kan toch niet, dat hebben we niet gevraagd. Later hebben we kunnen vaststellen dat de vertaling niet correct was. We hebben er betaald voor wat we gegeten hebben en zijn dan opgestapt terug naar onze stek voor een verdiende rust.
Het werd weer een stralend mooie dag met om en bij 38°.
Zaterdag 21/06 Samarkand s.s.
We zouden vandaag het deel ten N.O. van het Registan bezoeken, te beginnen met de Bibi-Khanym Moskee(8 - 19u). Het is een mooi complex en bevat drie moskeeën. Het merendeel van de gebouwen is verwoest door aardbevingen. De buitenkant is zeker zo mooi als wat je in het complex te zien krijgt. Het Bibi-Khanym Mausoleum stelt niet veel voor. De hierbij liggende Siab Bazaar was het volgende. Op deze markt wordt allerlei verhandeld, maar voornamelijk noten en gedroogd fruit. Het is een bonte mengeling van mensen in kleurrijke kledij. De ouderen in het bijzonder zijn erg fotogeniek en laten zich gewillig op de gevoelige plaat vastleggen. Van de markt gingen we te voet verder naar Shah-I-Zinda met de laan met de vele mausolea(gepaste kledij). Ik ben naar binnen gegaan via de trap vooraan(6-tal treden) en dan heb ik tegen Marie-Claire gezegd, ga maar alleen verder. Zij wou het niet, maar het werd een huzarenstuk om mij boven te krijgen, want er zijn maar veertig hoge treden. Met vier vrijwilligers ben ik boven geraakt en kon ik de laan bekijken. In de verschillende mausolea kon ik niet wegens weer eens treden. We hebben er samen van genoten. Ik kreeg hier wel een klop van de hamer door de grote hitte en dan geniet je minder van de pracht die je voorgeschoteld wordt. Wanneer we terug op de begane grond waren, zijn we iets verderop naar restaurant Komfort gegaan voor de lunch. Op de terugweg is Marie-Claire de Hazrat-Hizr moskee gaan bezoeken. Ik heb ze wel zien staan, maar de klim er naartoe zou teveel energie gevraagd hebben van ons beide. Aid Samarkand(Afrosiab):museum en graf van de profeet Daniel heb ik helemaal niet gezien, maar het blijkt niet echt de moeite.
Na dit alles werd het tijd om even op adem te komen in het hotel en we charterden een taxi om ons er naartoe te brengen. Een korte siësta deed deugd, waarna we de innerlijke mens spijzigden in het restaurant Staraya Arba tegen het hotel. Het is er goed en niet duur, maar de voertaal is voornamelijk het Russisch. Het menu is wel tweetalig en maar goed. Als we ons buikje rond gegeten hadden, werd het de hoogste tijd om op te krassen. We wilden het klank en lichtspel op het Registan meemaken. Het spektakel wordt opgevoerd in het Frans, Duits, Engels, Italiaans of Spaans. Er was een Franse groep en de gesproken taal bij het spel was dan ook uitsluitend in de taal van Molière, maar het was moeilijk verstaanbaar Frans. We hadden, speciaal voor het klank en lichtspel, de statief meegenomen, maar we hebben hem zelfs niet opengezet. De medressa’s komen meestal maar enkele seconden in de schijnwerpers te staan en worden daarna terug in het donker gehuld. Vermits het nemen van foto’s bij donker best op statief en met een tijdopname van 10 seconden gebeuren, was het onbegonnen werk. Het werd een maat voor niets. We hebben er enkel videobeelden van, maar de kwaliteit van de beelden is niet zo fameus. Na afloop van de korte voorstelling namen we een taxi huiswaarts en kropen onder de wol, allez in bed, want dekens waren in die hitte te warm. Als je in tijdsgebrek zit in Samarkand en het klank en lichtspel zou er aan overschieten,dan heb je weinig gemist, naar onze persoonlijke mening.
Voor de zoveelste dag op rij konden we genieten of afzien, zoals je wil, van een stralende zon bij 40°.
Zondag 22/06 Samarkand
Vandaag was de wekelijkse markt in Urgut(de markt gaat steeds door op zondag) aan de beurt. We namen een taxi van het hotel tot even voorbij het Registan, waar mashrutka’s (gedeelde taxi’s) op passagiers staan te wachten. In enkele minuten was de wagen volgestouwd en konden we de tocht aanvatten. Het is een drie kwartier rijden om in Urgut te komen en de chauffeurs duwen het gaspedaal flink in. Zo kunnen ze meerdere ritten maken op een voormiddag. Onderweg zijn er snelheidscontroles door de politie en onze chauffeur noemde hen de “Gestapo”. De markt van Urgut is een vrij grote markt, maar wij vonden het nu niet zo speciaal. We hebben waarschijnlijk reeds te veel zulke taferelen meegemaakt. Om de terugtocht aan te vatten moesten we weer wachten op een volle auto, maar het loopt er gesmeerd. Je kan kiezen met een gewone auto of met minibusjes. De chauffeurs roepen door elkaar naar welke bestemming zij specifiek rijden. Terug in Samarkand namen we een taxi naar het restaurant Venezia voor de lunch.
Wanneer de grootste hitte voorbij was, namen we een taxi van het hotel naar Umar Bank, even voor het Registan. Daar bevindt zich de stand van de mashrutka’s naar Hoja Ismail. Eens de gedeelde taxi is volgeladen, vertrekt die naar zijn eindbestemming. Wij wilden een bezoek brengen aan het Mausoleum van Ismail al-Bukhari(gepaste kledij). Het is een prachtig nieuw complex. Het merendeel van de aanwezigen verwelkomde ons vriendelijk en waar nodig staken ze graag een handje toe. Bij de tombe kregen we een uitgebreide uitleg over het leven van de hier begraven heilige. We mochten overal rondneuzen behalve in de moskee, die niet toegankelijk is voor niet moslims. Van in de deuropening mochten we wel een vluchtig kijkje nemen. Bij het beëindigen van dit bezoek zochten wij de taxistand op, waar de mashrutka’s normaal op klanten staan te wachten. Nu was er gewoon geen levende ziel te bespeuren, tot een klein minibusje ons opmerkte. De chauffeur vroeg in het Russisch Samar-kand?, en met volle overtuiging knikten we ja. Het busje was reeds afgeladen vol, maar de vriendelijke passagiers schoven allen een beetje dichter bij elkaar en ze namen de rolstoel tussen hun benen en weg waren we. Bij ons in Belgenland zouden de reizigers zeggen: ah nee hé, de bus is volzet, wacht maar op de volgende. Dat is het verschil in mentaliteit. Bij terugkomst in Samarkand aan Umar Bank snakten we naar iets fris om te drinken, want de ganse tijd hadden we niets drinkbaars kunnen op de kop tikken. Het was wel geen al te proper café, maar de drank was fris en de glazen netjes. Als onze dorst gelest was, zochten we vervoer om ons naar onze vaste stek terug te brengen. Voor het avondmaal kozen we terug voor het restaurant Venezia. Het is er goed en waarom dan steeds verlopen en het is op loopafstand van het hotel.
Voor de middag voor de trip naar Urgut was het overtrokken met een grijze lucht zoals wij het hier ook kennen, maar niet koud. Na de middag kregen we terug volop de zon te zien en werd het 38°.
Maandag 23/06 Daguitstap naar Shakhrisabz(60km van Samarkand)
Na het ontbijt stapten we met een taxi op richting Registan, om zo op de taxistand te komen om naar Shakhrisabz te rijden. Het nam wel wat tijd in beslag eer de wagen geladen was, maar tenslotte is het toch gelukt. Ons werd 5.000 Sum per persoon gevraagd, maar ik hoorde achter mij de Oezbeken andere bedragen noemen. Ze hebben uiteindelijk hetzelfde moeten neertellen als wij. De gedeelde taxi stopt op zijn stand- en eindplaats in Shakhrisabz, Kitap genaamd.
Shakhrisabz(voorheen Kesh) is het dorpje waar Tamerlane(Timur-leng) op 9 april 1336
geboren werd. In feite heette zijn geboorteplek Hoja Ilghar en die was 13 km
van Kesh verwijderd. Shakhrisabz betekent in het Tajieks Groene Stad. In
Shakhrisabz liet Tamerlane ook een graftombe bouwen voor zichzelf en zijn
Kleinzoon Ulugh Beg. Hij werd hier niet begraven, maar zijn resten liggen in
het Guri Amir Mausoleum in Samarkand.
De chauffeur toonde ons de weg om bij Ak-Saray, het zomerpaleis van Timur, te komen. Voor we naar de overblijfselen van Ak-Saray gingen kijken, werd het standbeeld van Amir Timur op de gevoelige plaat vastgelegd. Ak-Sarai moet indertijd een enorm bouwwerk geweest zijn, prachtig versierd met blauwe tegeltjes. Er rest nu nog enkel de twee zijmuren, die destijds de gewelven torsten. Via de Bazaar, die we niet in gingen, komen we aan de Kok Gumbaz moskee. De blauwe koepel zie je van ver in de zon glinsteren. Ze heeft een mooi interieur met prachtig bewerkte muren en koepel, maar voor de rest is het gebouw leeg en niet meer in gebruik. Een gids van een bezoekend koppel heeft er gezongen en de akoestiek was uitstekend. Gumbazi Seyidan is een mooi mausoleum met een blauwe koepel en twee minaretten, maar het interieur biedt enkel witgekalkte muren. Verder liggen er enkele granieten stenen, die er op duiden dat op die plaatsen personen begraven liggen. Het Mausoleum van Seikh Shamseddin Kulyal bevindt zich naast het vorige en het buitenzicht is zoals Gumbazi Seyidan. Het interieur is mooi. Hier ben ik alleen achter gebleven, want het Khazrati-Imam complex met het graf van Jehangir is enkel te bereiken met een massa treden. Terwijl Marie-Claire van het complex genoot(????), deed ik het op de binnenkoer voor de verschillende gebouwen. We hebben daarna kunnen bijpraten over het gebeurde.
Bij het beëindigen van al onze bezoeken zochten we naar vervoer, om ons terug te brengen naar Kitap, de standplaats van de gedeelde taxi’s. Er was niet onmiddellijk een taxi te bespeuren en een oudere man, in onze ogen toch, bood zijn diensten aan met een wrak van een overjaarse auto. Hij wou na de rit geen geld aannemen, maar na lang aandringen heeft hij toch 2.000 Sum ontvangen, wat een billijke prijs was voor de rit. We zaten in de gedeelde taxi om 14.30u en hij is pas vertrokken om 15.15u. Ondertussen waren we stilaan gekookt in de broeierig hete wagen. De chauffeur heeft een ganse rit moeten omrijden voor een dame die dacht dat ze iets meer was en toen we hem vroegen om ons aan het hotel te droppen, had hij plots geen tijd meer. We waren ter plaatse rond 17u en hebben de taximan 11.000 i.p.v. 10.000 Sum betaald. Het avondmaal namen we in het restaurant Staraya Arba. Het was er vorige keer lekker en we wilden eens iets anders proberen dan restaurant Venezia.
We kregen nog maar eens een prachtige dag voorgeschoteld met hééél veel zon bij 43°.
Dinsdag 24/06 Samarkand - Tashkent
Om 10u stond de taxi gereed om ons naar Tashkent terug te brengen. We hadden deze rit enkele dagen geleden geregeld met een taxichauffeur, die bevriend is met een van de bedienden van het Sherdor Hotel. We zijn in Samarkand vertrokken met een stralende zon bij 38° en na een rit van 300 km door een vruchtbare streek kwamen we in een bewolkt Tashkent aan rond 14.15u. Na het inchecken en een opfrisbeurt zochten we het restaurant Bistro op. We hadden aan de receptie van het hotel gevraagd of het ver lopen was en zij antwoorden: als je 10 minuten gaat, ben je er. Waarschijnlijk rekenen ze hier met lange minuten, want na twintig minuten hadden we het nog niet bereikt. Een voorbijganger wees ons de juiste weg en pas dan merkten we, dat we het restaurant waren voorbij gelopen. Het was er goed buiten zitten, maar er wordt een enorme wachttijd gehanteerd. Op de duur zou de trek naar eten weg zijn. De drank die gebracht werd, was lauw en zonder ijsblokjes niet te drinken. Na de maaltijd vatten we de terugtocht naar het hotel aan en wilden we onze mailbox nog checken. Het werd een maat voor niets, want het internet lag reeds meer dan een week plat. Er zat niets anders op dan op de kamer alles in gereedheid te brengen voor de volgende ochtend, want het zou vroeg dag zijn. Voor ons was Oezbekistan voorbij en we hebben met volle teugen van al het culturele genoten.
Woensdag 25/06 Vlucht Tashkent - Bishkek
Om 2.30u in de morgen stonden we paraat voor het vertrek naar de luchthaven voor de vlucht Tashkent - Bishkek, die om iets na 5u zou vertrekken. De taxi moest beneden parkeren en dan moesten we te voet de helling op om te kunnen inchecken. Dat verliep heel vlot, maar na het inchecken liet men ons verstaan dat we terug naar buiten moesten. Ondertussen kreeg ik reeds een kloeke, Russisch lijkende, assistente toegewezen en die wist wat er moest gebeuren. Ze nam ons mee terug de helling af en stopte aan een ambulance. Daar stonden twee verplegers, of iets in die aard, in lange witte kiel ons op te wachten. Zij haalden een berrie uit hun auto, legden die op de grond en deden teken dat ik mij er moest op leggen. Ik kan wel moeilijk of niet gaan, maar mij op een berrie leggen was wel het laatste waar ik zou aan beginnen. Geen van beiden wisten hoe ze me anders in het voertuig moesten krijgen. Na heel wat gebarentaal van hun kant, heb ik zelf de rolstoel tot tegen de wagen gereden en ben ik, met de hulp van Marie-Claire, in het vehikel gesukkeld. Intussen had mijn assistente de paspoorten en de instapkaarten meegenomen, om er wat mee te doen, weet ik niet. Wanneer zij met de papieren terug was, konden we vertrekken. De ambulance reed van de luchthaven weg, om er daarna via een andere ingang terug naartoe te rijden. Bij de eerste poort werd gestopt en kregen we een grondige passencontrole, er werd onder de motorkap gekeken en de wagen werd grondig gedetecteerd. Er volgden nog twee wachtposten en telkens was het krek hetzelfde liedje, met het verschil dat bij de laatste controle gewoon alles werd nagekeken. Bij de medische post werd halt gehouden en na een kwartier wachten, werden wij en de handbagage handmatig grondig gecontroleerd. Nu mocht ik uitstappen en werden we overgezet in een hoger-lager en naar het toestel gereden. Ik kreeg een plaats op de eerste rij met als buur een fanatieke Jood. De ganse vlucht zat hij in zijn gebedenboek te prevelen, aldoor schuddebollend en gehuld in een zwarte stola en rond zijn armen lederen riemen gedraaid. Dat iemand zijn gebed doet, heb ik niks tegen, maar niet zo fanatiek en mensen storend.
We vertrokken stipt en hadden een goede vlucht. Om 8.20u zijn we geland en we konden via een slurf het vliegtuig verlaten. In de luchthaven stonden we voor een trap van 30 treden, die we naar beneden moesten. Een lift is er niet en mijn begeleider wist niet hoe er aan te beginnen. Hij heeft er hulp bijgeroepen en zo was ik toch nog vlug beneden. Nu konden we de formulieren invullen voor het visum($ 35 p/p). Je moet er veel geduld hebben, want ze zijn niet gehaast. Nadat alles in orde gebracht was, mochten we via de passencontrole door naar de bagageband, waar we met het labeltje van de bagage in de hand, de valiezen in ontvangst konden nemen. Bij de uitgang stond een man met een plaatje met onze namen erop. Hij was de chauffeur van The Silk Road Lodge. Hij zorgde voor de transfer naar het hotel.
Kyrgyzstan land aan de voet van de zon
We hadden via internet een volledig pakket geboekt met logies, maaltijden, wagen met chauffeur en de inkomgelden. Na enig zoeken kwamen we bij Celestial Mountains terecht. De maatschappij wordt gerund door een Brit Ian Clayton. De gegevens hiervan zijn:
Celestial Mountains Tour Company
Kievkaya 131/2, Bishkek 720001, Kyrgyz Republic
Tel.: + 996/312-21.25.62 Fax: + 996/312-61.04.02
Website: www.celestial.com.kg
E-mail: celest@infotel.kg
Wij kregen Svetlana toegewezen als contactpersoon en haar e-mail is sveta@celestial.com.kg
De maatschappij kan misschien goed zijn, maar ons kwam het anders over. Ian Clayton, de manager, laat zijn jonge bedienden het werk doen en heeft er te weinig controle over, alhoewel onze problemen en noden aan hem werden doorgegeven. Op die manier loopt er wel eens iets niet naar behoren zoals bij ons. Blijkbaar hebben ze geen kijk op personen met een handicap, al verschilt dat ook nog van persoon tot persoon. Onze chauffeur was een reus van een vent, een echte Rus, maar met een hartje van peperkoek. Niets was er hem te veel en onze twee valiezen droeg hij zonder blikken of blozen alsof het pluimpjes waren. Hij heeft op die tien dagen meer dan zijn uiterste best gedaan.
Een goed alternatief voor Celestial Mountains is:
New Destination Travel Company
Logvinenko Street 26a-53
Bishkek 720001, Republic Kyrgyzstan
Tel.: + 996/555-65.47.20 Fax: + 996/312-66.56.44
Website: www.silkroadtourkg.com
E-mail: info@silkroadtourkg.com
We hebben op onze toer in Kyrgyzstan Olga, een gidse, ontmoet en zij werkte voor die maatschappij. Volgens haar uitleg wordt deze firma beter geleid dan Celestial Mountains. Olga verblijft nu voor een jaar in Duitsland om haar Duits bij te schaven, maar wij zouden gelukkig zijn indien we zo goed die taal spraken als zij. Natuurlijk kennen we er geen prijzen van, maar een slechtere regeling dan wat wij voorgeschoteld kregen, kunnen wij ons moeilijk indenken. Al bij al is de trip in Kyrgyzstan goed meegevallen.
Na het inchecken en installatie op de kamer(suite) in de Silk Road Lodge, hebben we Svetlana van Celestial Mountains Tour Company gebeld voor de afrekening. Wanneer dat alles achter de rug was, konden wij het aangeboden ontbijt verorberen en aan een korte rustpauze beginnen. We vroegen aan Svetlana om de chauffeur niet voor de middag te sturen. Tegen 12u zijn we in de lobby gekomen en Slawa, onze chauffeur voor de volgende tien dagen, zat ons reeds op te wachten. Hij nam ons mee voor een tocht naar de Ala-Archa Gorge, waar we een korte wandeling maakten om een eerste uitzicht te krijgen op besneeuwde bergtoppen en de bijhorende gletsjers. Na een goed half uur en 2,5 km stappen hield de verharde weg op en veranderde in een bospad. We zijn er op onze stappen teruggekeerd en voor we terug de stad inreden onze picknick opgegeten. Slawa wilde ons een kleine city-toer van Bishkek geven. Eén van de haltes was bij de Kathedraal van de Heilige Drie-eenheid, een Russisch-Orthodosche kerk. Ze is opgetrokken met heel gewone materialen zonder veel versieringen of ornamenten en ietwat uitgeleefd, maar het was toch eens de moeite om zien. We maakten nog een ganse rit door de stad, om te eindigen in de Sovjetstraat bij één van de vele wisselkantoren in deze straat. Na de geldtransactie reed Slawa ons naar het hotel, waar we het avondmaal namen en onder de lakens doken. Het restaurant van de Silk Road Lodge is goed, maar niet goedkoop, maar wij betaalden er niets, alles was in het pakket inbegrepen.
Het werd een sombere grijze dag. De mist wou maar niet optrekken en daardoor kregen we geen zon te zien. Het werd niet warmer dan een kleine 20°.
Donderdag 26/06 Bishkek - Chychkan
Om 8.30u waren we gereed om aan onze 10-daagse rondrit van Kyrgyzstan te beginnen. De koffers en de rolstoel werden geladen en weg waren wij voor een dagrit van 255 km. Via de Too-Ashuu Pass(3.586m) met mooie vergezichten, veel yurten en hun bewoners samen met grazende paarden, koeien en geiten. De yurten tref je voornamelijk aan op een hoogte tussen 2.000 tot 3.000 m en dan nog alleen tijdens de zomermaanden juni, juli, augustus en hooguit september. De rest van het jaar is het te koud op die hoogten. Na de Too-Ashuu Pass volgde de Ala-Bel Pass (3.175m), met prachtige uitzichten. Eens deze bergpas over zagen we langs de kant van de weg veel stalletjes met honing en in die buurt massa’s bijenkorven. Even na de middag bereikten we Chychkan. De bedoeling was de lunch te nemen in het Ak-Ilbirs Tourist Complex en er te overnachten, maar de weg naar dit logies ligt zo erbarmelijk slecht en met treden, dat er met een rolstoel geen beginnen aan was. Slawa is dan met ons iets terug gereden op dezelfde baan en gestopt bij het Oson Motel, waar het een stuk beter lukte. Na de lunch zouden we in de Chychkan Gorge een wandeling maken, maar die is erg heuvelachtig, zodanig dat we er niet moesten aan beginnen. Slawa is dan met ons naar het Toktogul spaarbekken gereden. Het werd een hele onderneming die vele uren in beslag nam, om tot bij het kunstmatige meer te geraken. Er loopt omzeggens geen weg naartoe. Hij heeft menig keer rechtsomkeer moeten maken, omdat het spoor weer eens dood liep. We hebben het uiteindelijk bereikt, maar het niet echt iets om over naar huis te schrijven. We genoten er ook minder van door het minder goede weer. We waren terug in het Oson Motel rond 18u en we vleiden ons onmiddellijk neer in de grote eetzaal met niemand erin dan wij twee. We bestelden onze maaltijd tegen 20u en dat was niets te vroeg gevraagd, want het werd nu ook nog meer dan een half uur later. In die tussentijd konden we ons schrijfwerk bij pennen en orde op zaken stellen voor de rest van de toer.
Het was bijna de ganse dag zwaar bewolkt met nu en dan wat regen bij hooguit 18°.
Vrijdag 27/06 Chychkan - Kyzyl-Oi
We verlieten de Chychkan Gorge na het ontbijt en vervolgden onze tocht naar Kyzyl-Oi Village door de Suusamyr Valley en via richting Tör-Ashuu Pass(3.586m). We moesten eerst terug over de Ala-Bel Pass en bemerkten nu pas de hevig groene heuvelruggen met in de verte het zicht op besneeuwde bergtoppen en de bijhorende gletsjers. We zijn er gestopt om het opbouwen van een yurt te kunnen gadeslaan en om het leven van die mensen iets beter te leren kennen. We hadden er het geluk het melken van de paarden te kunnen meemaken. Vanaf de afslag naar Tunuf was het gedaan met de goede wegen en werd het off-road. Bij aankomst in Kyzyl-Oi zocht Slawa naar ons onderkomen voor die nacht, een logies van CBT(Community Based Tourism). Hij heeft het meermaals moeten vragen, om dan uiteindelijk ergens op een heuvel en totaal van de buitenwereld afgesneden yurt terecht te komen. Daar kwam nog bij dat het op dat ogenblik flink regende. Slawa en wij hebben de uitbaatster bedankt en hij heeft haar uitgelegd dat deze plek voor ons niet haalbaar was. We vatten de terugtocht aan naar Kyzyl-Oi, waar we halt hielden bij een ander huis van de CBT voor de lunch. Het was er veel beter en iets gemakkelijker, maar voor de nacht zou het ook niet lukken. Het was een typisch Kyrgyz huis met een hurk toilet buiten en slapen gebeurt er op een matras op de grond. Het was er kraaknet. De vriendelijke dame gaf mij zelfs een vilten Kyrgyz hoed cadeau.
Na een simpele, maar uiterst vriendelijk aangeboden lunch, brood met spiegeleieren, besloten we om verder te gaan. We stopten aan de Memorial van Kojomkul(één van de bekendste helden van Kyrgyzstan). Het is voor de Kyrgiezen waarschijnlijk van grote waarde, maar ons zegde het niet veel. In de buurt van het monument staat op een heuvel een mooie moskee en dat sprak ons dan weer meer aan. Marie-Claire is er in haar eentje naartoe gegaan, want de klim zou voor beiden te zwaar geweest zijn. Dit alles achter de rug zette de chauffeur koers richting Naryn. Via de Kubuk Suu vallei(mooi) kwamen we in Chayek, Kyzart, de Jumgal regio, de Kyzart Pass(2.664m) om zo op het Song-Kül Lake (3.016m) uit te komen. De weg die we aflegden was erbarmelijk slecht. Het was laveren van de ene put naar de andere. We deden uren over enkele kilometers. In de plaats kregen we ontzettend mooie landschappen voorgeschoteld. Aan het meer namen we de Moldo-Ashuu Pass(3.100m) en vervolgens ging het over Ak-Tal om uiteindelijk in Naryn uit te komen. De route is prachtig, maar het weer zat niet mee. Het was voor het merendeel zwaar bewolkt in de bergen en op regelmatige tijdstippen kregen we een fikse regenbui te verwerken. Het werd een uiterst lange en vermoeiende dag voor ons drieën, want rond 23u zat de rit er maar op. De overnachting was in The Celestial Mountain Guesthouse. Slawa heeft nog vlug eten kunnen bestellen in de keuken en daarna was het bedtijd.
In de voormiddag werd het zonnig bij 25°, maar nadien trok de hemel dicht en kregen we zelfs een onweer met donder, bliksem en een mooie dubbele regenboog te verwerken.
Zaterdag 28/06 Naryn en omgeving
Na het ontbijt verlaten we Naryn om terug te keren via de Moldo-Ashuu Pass naar het Song-Kül Lake. De betekenis van Song-Kül: Song is koud en Kül is Lake(meer). We hadden het meer gisteren in de verte gezien en het was nu de bedoeling om er een eind rond te rijden. We hadden een picnic lunch in een yurtkamp aan het meer. Er blies een ijzig koude wind op de open vlakte aan het meer(16°). Na de lunch begonnen we de afdaling via de 32 haarspeldenbochten pas (hij heeft geen naam). De uitzichten onderweg zijn ontzettend mooi. Ze zijn met geen woorden te beschrijven. Bij de afdaling van deze pas zagen we enorm grote marmotten, die hier in de bergen in groot aantal huizen. Het is uiterst moeilijk om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Bij het minste geluid of beweging duiken ze in de alom voorhanden zijnde holen onder. We waren terug in Naryn omtrent 18.15u. Het was een mooie dag, de weergoden waren deze keer met ons. Het werd niet heet, maar het zonnetje deed deugd bij 25° en we hadden in Oezbekistan meer dan ons deel gehad. We hebben er van genoten.
Zondag 29/06 Uitstap Naryn: Tash Rabat(karavaanserai 15e eeuw)
Voor vandaag stond de uitstap naar Tash Rabat, het best bewaarde monument op de Zijderoute, op het programma. De rit naar deze site is lang maar prachtig. De ganse tijd wordt je een mooie natuur voorgeschoteld. Je ziet massa’s grazende paarden in de omgeving van enkele yurten. Paardenmelk is er dan ook volop te koop. Via de Kyzyl-Bel Pass reden we naar Koshay-Korgon voor het bezoek aan de ruïnes van een oude citadel. Veel rest er niet, nog amper enkele adobe hoopjes, die de omwalling moeten gevormd hebben. Marie-Claire is alleen op verkenning getrokken. Het is met een rolstoel niet te doen. Er is zelfs geen weg getrokken om het gewezen fort op een ietwat comfortabele manier te benaderen en te bezoeken. Je moet eerst door hoog gras en bij de resten van de omwalling omhoog klauteren in mul zand. Het bezoek kostte niet veel tijd en we zetten onze weg verder naar de eindbestemming Tash Rabat.
Tash Rabat werd gebouwd in de 15e eeuw op de handelsroute van Centraal-Azië naar
China en was een rustplaats voor kooplieden, ambassadeurs, reizigers en
zwervers. Het is het grootste stenen complex van Centraal-Aziatische architectuur uit die periode. Het is niet alleen opvallend door zijn grootte, maar ook
door het gebruik van de bouwmaterialen en zijn lay-out, gebaseerd op een
perfecte symmetrie. Het is in de beginjaren een klooster geweest en pas later
karavaanrustplaats. Er is een centrale gang, die uitkomt op een ronde ruimte
met koepel omgeven door 30 of 31 koepelvormige kleine kamers, waaronder
een keuken. Het juiste aantal kamers is nooit geweten, want bij iedere telling
werd een ander totaal genoteerd. In de centrale gang zijn meerdere kleinere
gangen, die ook nog naar cellen voor gasten leiden.
Bij het beëindigen van het bezoek aan Tash Rabat moesten we eerst nog op de foto samen met een familie uit Bishkek, die hier een dagje vrijaf namen. Diezelfde familie nodigde ons uit om samen hun picknick te delen. We konden op het aanbod niet ingaan, want in het yurtkamp vlak bij de site stond de lunch op ons te wachten. Het kamp is vrij goed uitgerust met een kleine douche en een hurktoilet. We werden verwelkomd met onze namen, wat ons verbaasde, maar Slawa gaf ons tekst en uitleg. Hij had tijdens ons bezoek aan Tash Rabat gereserveerd voor de lunch en onze namen doorgegeven, vandaar. De lunch was goed en heel uitgebreid tot zelfs veel te veel. We kregen een goed slaatje, een stevige soep en een bord met dumplings, waarvan onze chauffeur drie porties naar binnen gewerkt heeft zonder blikken of blozen. Het is niet voor niets dat hij 120 kg weegt. Hij is wel 1,98m groot en het is net een stevige kleerkast. In dit yurtkamp leerden we Olga kennen, een vriendelijk kind, dat als gids mee was met een klein groepje op weg naar China. Zij hadden net een trekking achter de rug van enkele dagen en gingen nu door via de Torogurt Pass naar Kashgar(China). Hier vernamen we dat deze grenspost met China in het weekend gesloten is. Het is er een hele papierwinkel, je hoeft er veel formaliteiten te vervullen en je hebt permits nodig. In groep is het gemakkelijker, dan regelt de leiding de hele rotzooi.
Wanneer ons buikje goed rond gegeten was, namen we afscheid van de vriendelijke mensen uit het yurtenkamp en vatten de terugtocht aan. Na ettelijke kilometer stopte Slawa en maakte rechtsomkeer. Hij was, door het zien van Olga, waarschijnlijk de kluts kwijt geweest en vergeten te betalen voor de lunch. De uitbaatster kon er eens goed mee lachen. Op de terugweg zagen we menig heel grote en ook kleinere marmotten, die zoals gewoonlijk schichtig in een hol wegduiken bij het minste onraad of verdacht geluid. Het Tieng Shan-plateau met zijn besneeuwde bergtoppen is er nooit ver af, in zicht althans. De hoofdweg leidt naar de Chinese grens en het krioelt er van de Chinese trucks, die goederen af- en aanvoeren en de baan letterlijk kapot rijden. Het is een en al spoorvorming en putten en dan is het moeilijk rijden. Op sommige plaatsen moet je langs de putten slalommen. We waren terug in Naryn om en bij 17u en genoten in de tuin van het hotel van het late namiddag zonnetje bij een fris biertje. Tegen 20u was het etenstijd en daarna stilaan bedtijd. We konden vandaag genieten van een pover zonnetje, maar het deed deugd. Het moet zo rond 24° geweest zijn en dat is draaglijk en op een hoogte van +/- 1.500m goed te noemen.
Maandag 30/06 Naryn - Kochkor - Cholpon-Ata via de Dolon Pass(3.038m)
Om 9u startte Slawa zijn stoere wagen om aan de rit naar Kochkor te beginnen. De route naar Kochkor via de Dolon Pass is prachtig. Tijdens de beklimming heb je fel groene graslanden met koeien en heel veel paarden. In de afdaling van deze bergpas krijg je mooie vergezichten. In de vallei(2.000m) kregen we dan weer hele velden met rode, gele en blauwe bloemen. In Kochkor zocht Slawa een zekere dame op, die met ons mee reed tot bij een tweede. De bedoeling was om het proces van het maken van vilt te tonen.
Het proces van het maken van vilt op ambachtelijke wijze:
Op een rieten mat wordt schapenwol gelegd en met dunne bamboe stokjes worden
de nog aanwezige vuile deeltjes eruit geklopt. Dat proces duurt niet lang. Daarna
wordt de wol in een bepaalde vorm gelegd, vb. een vierkant. Er wordt daarna in
verschillende kleuren een bepaald patroon opgelegd. Als dit alles gedaan is,
wordt de rieten mat opgerold en terwijl dit gebeurd, wordt er door een derde
persoon met een waterketeldoor een vergiet overvloedig heet water over de wol
gesprenkeld. Het gaat zo door tot de rieten mat volledig is opgerold. Ze wordt
dan met touwtjes strak dichtgeknoopt en in een jute zak gestoken, waarna het
geheel nog eens strak wordt aangeriemd met koorden. Ondertussen is het nog
regelmatig goed bevochtigd. Nu nemen jongere dames het werk over. Onder
voortdurend verder rollen, trappen ze met hun voeten op de rieten mat. Dit
proces duurt ongeveer een uur. Het geheel wordt ontmanteld en met de armen
verder droog geduwd. Nu komt er een mooi stuk vilt komt te voorschijn. Voor het
ambachtelijk maken van het vilt worden maar twee verschillende patronen of
motieven gebruikt.
Wanneer het proces beëindigd was, begonnen de vrouwen verschillende vilten lappen uit te rollen en open te vouwen om ze ons te kunnen tonen, natuurlijk met de bedoeling hun zelfgemaakte producten te verkopen. We hebben er één enkel mooi stuk gekocht. Nu was het tijd om het huis van de gastvrouw te betreden. Zij had, terwijl wij aandachtig het proces van het vilt maken volgden, de opdracht gegeven aan een jong meisje om voor de lunch te zorgen. De maaltijd was verzorgd en er was te eten voor een gans regiment. We hebben de gastvrije dame bedankt voor alles en zijn dan opgestapt. Normaal was het voorzien om in Kochkor te overnachten, maar weer eens was er te weinig rekening gehouden met mijn handicap. De dame van de homestay van CBT had haar uiterste best gedaan, maar het lukte niet.
De afstand tussen Naryn en Kochkor was vrij kort en vermits het logies hier toch niet lukte, hebben we, samen met Slawa, besloten om verder te rijden tot Cholpon-Ata aan de noordzijde van het Issyk-Kül Lake. Issyk betekent warm en Kül is meer, dus Issyk-Kül en wij zetten daar nog “lake” achter, maar het hoeft feitelijk niet. Bij aankomst in Cholpon-Ata is Slawa eerst naar de petrogliefen gereden. Ik vond het niet echt de moeite om er voor uit de wagen te komen. Marie-Claire durfde niet anders dan er een vluchtig kijkje te nemen. Slawa had er zo zijn best voor gedaan. Na een kort bezoek aan de petrogliefen werd werk gemaakt van onze volgende overnachting. Het werd ook weer een homestay van CBT. Het was kraaknet, maar de kamer viel te klein uit, de badkamer was lang en heel smal en er was geen lavabo en er kwam dan nog bij dat de deuren te smal waren voor de rolstoel. Het werd weer een maat voor niets. Slawa had de oplossing in zijn achterhoofd. Hij was ooit met zijn wagen gedepanneerd door de uitbater van een guesthouse in Cholpon-Ata en daar zijn we uiteindelijk beland. We beschikten er over een vrij grote kamer, maar de badkamerdeur was weer eens te smal. We zijn er gebleven, want nogmaals verlopen, zou waarschijnlijk weinig zoden aan de dijk gebracht hebben. We hebben het avondmaal genomen op het terras voor het Rapture Guesthouse. Daarna werd het stilaan bedtijd, want hier viel niets te beleven.
We konden de ganse dag genieten van een deugddoend zonnetje bij 25°, maar naar de avond toe kwamen er wolken opzetten, werd het een heel stuk frisser warm en kregen we zelfs enkele regendruppels te verwerken.
Dinsdag 01/07 Cholpon-Ata - Karakol.
Om 9u zeiden we vaarwel aan Cholpon-Ata en zetten koers naar Karakol. Onderweg werd op regelmatige tijdstippen aan Slawa gevraagd om te stoppen voor weer eens een foto van het mooie landschap en waar het enigszins kon van het landelijke leven langs de boorden van het Issyk-Kül meer. We maakten een ommetje in Gregorvievka naar de Ak-Suu Valley en een drietal meertjes in de buurt van het dorp Semenovka. De noordzijde van het meer is een heel vruchtbare streek met graan, maïs, tomaten, komkommers, aardappelen, uien en als fruit abrikozen, kersen en meloenen. Iets na de middag kwamen we reeds aan in Karakol. We passeerden de Dungan moskee en namen er een kijkje. Veel stelt deze, in Chinese stijl opgetrokken, moskee niet voor, maar we komen hier maar eenmaal en we wilden toch zoveel mogelijk gezien hebben. Van de moskee kwamen we bij de Russisch-orthodoxe kerk. Zij is een juweeltje, waar we menige foto’s geschoten hebben. Ze stond te schitteren in de zon. Rondom de kerk staan rozenstruiken geplant met prachtexemplaren van bloemen. Slawa wou hierna eerst werk maken van het zoeken naar geschikt logies, want het was voor meerdere dagen dat we hier slaapgelegenheid nodig hadden en dan moest het toch meer naar onze zin zijn. Het is weer een hele onderneming geworden. Het Amir Hotel dat er naar onze normen goed uitzag, was volgeboekt. Marie-Claire heeft bijna gans Karakol afgelopen en voor het merendeel waren het vernufte koten, een beter woord heb ik er niet voor. Op ons aangeven heeft Slawa uiteindelijk en ten einde raad het Jamilya’s B&B opgezocht. Het heeft wel wat moeite gekost, maar het was ineens raak. Het is er kraaknet en we kregen er het nieuwste gedeelte met een balzaal van een kamer en een aparte douche en toilet toegewezen. Na al de miserie van het zoeken naar geschikt logies lieten we een zucht van verluchting, eind goed al goed, was onze leuze. Voor het avondeten waren we genoodzaakt om terug op stap te gaan, want in het B&B wordt niet gekookt. De chauffeur nam ons mee naar het restaurant Kench Café ergens in het centrum van Karakol. Het was er heel goed en in open lucht. We zijn er achteraf nog meerdere keren terug geweest.
Het was een dag om u tegen te zeggen, veel zon en toch niet té warm, maar je zit hier toch op een goede 1.500m hoogte. We kregen een temperatuur van 25°.
Woensdag 02/07 Daguitstap naar Jeti-Ogüz Gorge(55km van Karakol)
Om 8.45u vertrokken we uit de B&B naar de Tourist Information(9 - 17u) om er een beetje meer informatie in te winnen over wat er zoal te zien en te doen is in Karakol en wijde omgeving. We hebben wel iets meegekregen, maar veel wijzer zijn we er niet geworden. Later hoorden we van andere toeristen dat het bureau van CBT veel meer en betere info geeft. Ze helpen je op de goede weg en waar nodig kunnen zij ook reservaties doen voor overnachtingen. Nadat we de info ingewonnen hadden, stevenden we af op een mooi brokje natuur, de Jeti-Ogüz Gorge. Een eerste stop was bij de poort(figuurlijk) tot de kloof aan het Broken Heart. Deze rode rotsformatie is een in twee gespleten rots en moet een gebroken hart voorstellen(met wat fantasie lukt dat). Er hangt een bepaalde legende aan vast à la Romeo en Juliette. Wanneer je het gebroken hart voorbij gaat en je omkeert, zie je zeven rode rotsen omhoog steken. Ook volgens de legende zouden dat 7 versteende buffelkoppen zijn, die de rotsen rood gekleurd hebben met hun bloed. Als je goed kijkt, zie je minstens negen koppen omhoog steken. De rotsformatie is op zulke manier gevormd door erosie. Het merendeel van de toeristen neemt hier een lange pauze, met mogelijkheid tot wandelen. Vermits zoiets voor ons niet is weggelegd, zetten wij de tocht in de canyon verder.
De weg was bij het inrijden van de canyon overgegaan van goede asfalt in gravel road en hij werd hoe langer hoe slechter. Na een tijdje moest Slawa hier en daar zelfs zijn 4x4 inschakelen om niet vast te geraken in de diepe putten. Het was voor hem bij wijlen goed mikken om geen brokken te maken aan de wagen. Ten langen laatste is hij onverrichter zake moeten terug keren, omdat de weg dood liep. We hebben er lange tijd genoten van het adembenemend uitzicht op de besneeuwde top van de Mount Karakol(5.218m). We hebben in ieder geval genoten van deze uitstap en op de terugrit merkten we pas de pracht van de bloemen in deze vallei, die niet zo maar Valley of Flowers genoemd wordt. Alom verspreid vindt je er de bijhorende bijenkorven en hier en daar stalletjes waar honing te koop wordt aangeboden. Terug in Karakol zochten we terug het restaurant Kench Café op voor de late lunch, want het was ondertussen na 14u.
Na het oponthoud voor de lunch gingen we terug op pad, tenminste reden we. Slawa ging met de wagen in de richting van het ski-oord van Karakol. In plaats van er echt naartoe te rijden, hield hij de rechtse weg aan, die dieper in het Nationaal Park van Karakol dringt. Het was de richting Syrotakamp die we volgden, maar we strandden weer eens ergens onderweg. We hadden Slawa reeds langer gevraagd om het niet te ver te riskeren, maar hij gaf niet af, op gevaar van serieuze breuken aan zijn auto. Hij was hier laatst 10 jaar terug en dan was het een mooie weg, daarmee dacht hij waarschijnlijk, het zal seffens wel beter worden. In plaats van te beteren, werd het zienderogen slechter. We hebben zelfs over een half vernielde brug moeten rijden, Slawa heeft ze tijdelijk gerepareerd in Kung Fu-stijl. Hij nam de loodzware balken op alsof het pluimpjes waren en plofte die op de plaats waar ze hoorden. Volgens hem was de brug nu voldoende veilig om er over te rijden en hij deed het. Terwijl hij er over reed, filmde hij de wagen en de brug om bij eventuele schade aan het voertuig bewijzen te kunnen voorleggen. Wanneer hij uiteindelijk toch moest toegeven dat het zo niet verder kon, was het een kwestie ergens te kunnen keren, want hoe slecht het bospad ook was, het was niet breder dan zijn voertuig. Met horten en stoten en in ettelijke keren is hij toch kunnen rechtsomkeer maken. De ganse rit werd een maat voor niets, maar hij had meer dan zijn uiterste best gedaan om ons iets moois te laten zien. Dit moest de Karakol vallei zijn.
We hebben vandaag veel prachtige natuur kunnen aanschouwen en het weer zat ook mee. De ganse dag straalde de zon overvloedig bij 25°.
Donderdag 03/07 Daguitstap naar de Karkara Valley
Om 8.45u verlieten we Karakol om aan een tocht door een landelijk, groen golvend gebied te beginnen op weg naar de Karkara vallei. Veel speciaal was er onderweg niet te zien, maar we hadden al onze hoop gesteld op wat we in de prachtige vallei zouden te zien krijgen. Plots stonden we oog in oog met een gewapend militair of grenswachter. Slawa had ons verwittigd om zeker onze paspoorten mee te nemen en hier hadden we ze reeds nodig. Hij moest met de hele papierwinkel naar het politiebureau een goede honderd meter van de weg verwijderd. Het werd er een over en weer geloop van jewelste en we zagen Slawa en een politieman met de armen gesticuleren. We wisten natuurlijk niet wat er aan de hand was, tot Slawa terug bij de wagen kwam. Dan pas vernamen we de ware toedracht van het hele gebeuren. Om dit gebied in te kunnen of te mogen, heb je een speciale permit nodig en die hadden we niet. We hadden er nochtans gisteren naar gevraagd bij de dienst van toerisme in Karakol en volgens hen hoefde het niet. We hebben nadien vernomen dat de aanvraag van een permit voor dit gebied drie dagen in beslag neemt. Het internationaal paspoort volstaat niet voor vreemden, wel voor Oezbeken.
Er zat niets anders op dan rechtsomkeer te maken, weer eens. Via de San-Tash Pass en Ak-Suu trachtte Slawa daarna in Altyn Arashan te komen. Op de toeristische dienst had men ons er van verwittigd, dat dit gebied alleen maar te bereiken is met een Russische legertruck en vandaag was er geen beschikbaar. Of we het zouden gedaan hebben weet ik niet precies, want de vraagprijs was tamelijk hoog voor ons twee(US$ 80). Of ik er zou in geraakt hebben, laat ik nog buiten kijf. In Altyn Arashan heb je één van de mooiste uitzichten op de besneeuwde bergtoppen van heel Kyrgyzstan, maar je moet er eerst geraken. De eerste honderden meters liep de weg nog gewoon, maar naarmate we vorderden doken er meer en meer heel grote keien op, waar hij met zijn 4x4 moeilijk over raakte. Waar de huizen stopten, was het beste er af en ook daar moesten we weer rechtsomkeer maken. Spijtig maar er zat niets anders op. Het zat vandaag echt niet mee.
Bij terugkeer in Karakol is Slawa met ons naar het Memorial Complex van Nicolai Przewalski gereden even buiten de stad. We startten er met het interessante museum dat zijn leven en zijn bereikte resultaten als ontdekkingsreiziger uitvoerig tentoonstelt. We kregen er een goede uitleg van de verantwoordelijke, die maar al te graag met ons de hele toer deed. Bij het buitenkomen van het gebouw sloegen we rechts af in de laan van het park en stevenden op het gedenkteken gebouwd ter nagedachtenis van deze voorname persoon uit Karakol.
Nicolai Michajilvitsj Przewalski(12 april 1839 - 1 november 1888)
was een Russisch militair, die een vijftal expedities naar Centraal-Azië
maakte. Tijdens deze reizen was hij de eerste westerse wetenschapper
die het landschap, de flora en de fauna beschreef. Zijn eerste reis begon
in 1870 vanuit Irkoetsk. Hij bezocht Ulan Bator, waar hij opmerkte dat
er veel bedelaars in de stad waren. Daarna stak hij de Gobi-woestijn
over naar Kalgan en Peking. Hierna trok hij weer noordwaarts naar de
Tari-Nor en westwaarts langs de Gele Rivier. Przewalski stak de
Ala-Shan over, een zuidelijke uitloper van de Gobi. Lhasa was ook het
doel van zijn volgende expedities. In 1888, net begonnen aan zijn
vijfde reis, stierf Przewalski in Karakol aan het Issyk-Kül meer. De
Russen hebben de stad ooit omgedoopt tot Przjewalsk. Hij heeft nooit
zijn doel bereikt, Lhasa bezoeken, maar hij geldt wel als een belangrijk
ontdekkingsreiziger en natuuronderzoeker. Hij ontdekte als natuuronderzoeker o.a. het Przewalskipaard en de wilde kameel.
Vrijdag 04/07 Karakol - Bishkek
Slawa had de bagage en de rolstoel netjes in de kofferruimte gestapeld en klokslag 8.45u(figuurlijk want er zijn geen klokken te bespeuren in Karakol) konden we de laatste rit met hem aanvatten. Het was hem goed aan te zien dat hij huiswaarts reed, want hij duwde het gaspedaal diep in, tenminste de eerste kilometers. Marie-Claire vroeg om een beetje vaart te minderen, zodat we de laatste uren van onze reis nog een beetje konden genieten van de pracht van de natuur. We waren van Naryn gekomen en via de noordelijke kant van het Issyk-Kül meer naar Karakol gereden. Nu namen we de zuidelijke kant van het meer, met mooie zichten op de besneeuwde bergpieken zoals Lenin Peak. De bergketen ligt iets minder ver verwijderd dan wanneer je de noordelijke route neemt. Het is ook een gans ander massief. Deze route is veel minder toeristisch, maar daarom voor ons niet minder interessant. Langs deze kant van het meer heb je minder landbouwgewassen, gewoon omdat er minder ruimte is tussen het water en de bergketen. De noordelijke kant heeft uitgestrekte landerijen tussen de bergen en het meer, die je niet vindt de andere kant.
In Balykchy sloegen we linksaf en volgden de richting van Bishkek. We kregen als toemaatje nog een laatste brokje natuur voorgeschoteld in de Bom Canyon, waar we in het eerste wegrestaurant onze lunch namen. Wanneer de canyon stopte, verdwenen ook de laatste bergen. Slawa bracht ons nog naar het Burana Tower complex in Tokmok. De Burana Tower is een oude minaret volledig in steen opgetrokken zonder versieringen. Hij staat in het midden van niets. De Burana Tower is gebouwd in de jaren 50 door de Sovjets en moet een replica zijn van de Burana Tower uit de 11e eeuw.de huidige toren is 26 m hoog, maar de originele was 64 m. Dat vonden de Sovjets een beetje te veel van het goede en ze beslisten hem aan te passen. Hij kan beklommen worden, maar de trap is steil en met hoge treden. Het grootste nadeel is dat er geen licht is in het trappenhuis. Kyrgyzen komen hier ook, maar voornamelijk voor fotosessies ter gelegenheid van feesten of huwelijken. Zo waren wij getuige van een fotosessie met een jong gehuwd paar. Bij de Burana Tower hoort ook een klein museum, waar vondsten tentoon gesteld liggen uit de Saka periode. Bij het verlaten van de Burana Tower kozen we resoluut voor Bishkek, dat maar 80 km hier vandaan ligt. In Bishkek stopten we in de Sovjetstraat om het restant van onze Kyrgyzische Som om te ruilen voor euro’s. Daarna ging het regelrecht naar de Silk Road Lodge, waar we de laatste maar korte nacht zouden doorbrengen. Na het inchecken namen we, met spijt in ons hart, afscheid van onze goedzak Slawa. Marie-Claire heeft het altijd moeilijk op zulke momenten. Ik zit er dan gewoonlijk een beetje sprakeloos bij. Hier hadden we nu de tijd en de mogelijkheid om onze mailbox nog eens te controleren en om ons een grondige wasbeurt te geven voor we het land uitgingen. Na het avondeten was het de hoogste tijd om onder de wol te duiken, want morgen zou het vroeg op te staan zijn.
Aan het Issyk-Kül meer zijn we met mooi weer en een blauwe lucht vertrokken met 22°. Naarmate we Bishkek naderden werd het wolkendek hoe langer hoe donkerder, maar regenen heeft het niet gedaan en we haalden nog 35°.
Zaterdag 05/07 Bishkek - Brussel via Istanbul
Het was voor ons vandaag vroeg dag, want om 3.30u moesten we reeds vertrekken naar de luchthaven voor de vlucht huiswaarts. We hadden gisteravond in het restaurant gevraagd een ontbijtpakket klaar te maken om het mee te nemen. Marie-Claire vroeg ernaar bij het verlaten van het hotel, maar de man van de receptionist viel uit de lucht. Vermits het betaald was, wilden wij het ook krijgen en in enkele minuten was het klaar en konden we het in de rugzak moffelen. Op de luchthaven Manas ging het inchecken heel vlot, maar de bediende had ons wel verkeerde plaatsen gegeven. Ik zou moeten plaatsnemen op rij 6, terwijl het toilet ter hoogte van rij 28 was. De purser heeft het vrij vlug kunnen regelen met andere passagiers. Voor het instappen was er geen smal rolstoeltje beschikbaar. In Bishkek hebben ze het nog niet. Ze hebben er met moeite al over gehoord. Ik werd dan door twee mannen, één onder mijn armen en één aan mijn benen, naar achter in het vliegtuig op mijn plaats gedragen, met pijn tot gevolg. Dit zijn voor mij de risico’s van het reizen en die neem ik er graag bij. Met
een vertraging van 10 minuten zijn we om 6.05u vertrokken. De luchthaven in Bishkek doet ook dienst als US uitvalsbasis voor vluchten naar Afghanistan en dat merk je aan de vele Amerikaanse militaire toestellen op de tarmac. Na een goede vlucht landden wij in Istanbul, waar de opvang prima werk leverde. In geen tijd werden we naar de transitdesk gebracht, waar we de instapkaarten voor de volgende vlucht moesten in ontvangst nemen. Nu werd het de uren aftellen, want we hadden een kleine vijf uur tussen de twee vluchten. Ieder om beurt hebben we, zo goed en zo kwaad het kon, een kort dutje gedaan op de banken in de vertrekhal. Met 20 minuten vertraging zijn we naar Brussel vertrokken, met aankomst om 18u. Na het ophalen van de bagage, samen met de assistent, konden we naar de uitgang en er wachten op de komst van Thierry, onze jongste telg, die ons in een half uurtje veilig thuis afleverde.
Slotconclusie
Oezbekistan is een land dat zo goed als vlak is en dus weinig te bieden heeft qua natuur. Er is des te meer cultuur op te snuiven in de belangrijkste steden zoals Khiva, Bukhara en Samarkand. Tashkent heeft niet zo heel veel te bieden op cultureel vlak, maar je start er en dat neem je er als toemaatje bij. Wat ons opviel in Oezbekistan, was de aanwezigheid van de politie. Op elke hoek van de straat en aan de bezienswaardigheden zijn zij goed vertegenwoordigd. Het is een echte politiestaat. Als toerist stoort het niet, maar wij zijn het niet gewoon.
Kyrgyzstan heeft dan weer heel weinig te bieden op cultureel vlak. Je krijgt er dan weer heel veel prachtige natuur voor in de plaats. In Kyrgyzstan zie je geen politie in het straatbeeld en dat geeft je wel een gevoel van meer vrijheid.
We zijn uiterst tevreden, dat we deze twee landen bezocht hebben. We kunnen niet anders dan beide landen aanbevelen, zeker aan personen die niet houden van massatoerisme. Dat is er tot hiertoe in geen van beide landen.